Ja, ik begin weer.
Hier komen Mariselynn, Eliza, Rudolf en Will weer aan!
--
'Will, hoe jij je mond maar. Ann Cerse
is daar, dit is Mariselynn Cerse, stomkop,'siste Amanda me toe. Ik
draaide met mijn ogen. Wauw, wat boeiend, ze lijken op elkaar. Het énige
verschil was de hoeveelheid rimpels. Iemand van veertig heeft niet
eenmaal meer rimpels dan iemand van dertien. Ik had Mariselynn nog nooit
gezien, maar ik moest toegeven; Er was iets waar van de twintigduizend
roddels die over haar gingen. Jazeker was ze net een vampier, jazeker
kon geen enkel normaal mensen bijna witte ogen hebben. En zelfs hij wist
dat ze om de een of andere reden nooit een kleur donkerder werd, al lag
twintig jaar in de zon. Nee, ze was geen mens. Alleen een goede kopie
ervan.
Haar rode haar glansden van het heldere water waar ze net
in had gezwommen en haar bruine kijkers gleden van het natte gras naar
haar moeder die bezig was met honing op droge koekjes te smeren. Nu ze
voor één keer genoeg eten te hadden, profiteerden ze ervan. 'Kom je,
Eliza?'Sprak ze met een heldere stem. 'Ja,'zei Eliza kort en klom op het
droge. Een slechte benaming voor het natte gras.
'Nee,nee, EN NOG EENS NEE,'schreeuwde Mariselynn bijna. Prima dat ze haar
vader moest zien, ze vond het prima zolang hij maar kwam. maar zij niet
naar hem. Ze kon het niet, haar longen waren aangepast aan deze wereld,
ze kon niet terug. Haar lichaam was dat van een mens, ze was geen
dienares meer van de onderwereld meer. Nooit meer.
Will keerde
terug naar de bakkerij en zag zijn vader aan het werk. 'Hé, ga het brood
eens uit de oven halen!'Riep die hem toe. Hij knikte en pakte, zoals
elke dag, het brood uit de oven. Hij glimlachte fijntjes toen het brood
in de vitrine werd gezet. Hij was trots op het werk dat ze elke dag weer
verrichte, en nog trotser was hij op de vitrine. Een échte glazen
vitrine, dat had niemand anders!
Eliza lachte naar de
langslopende jongen die in gedachten verzonken was. Hij droeg een snee
brood die duidelijk net uit de oven kwam want hij liet de snee naar de
ene hand naar de andere gaan. 'Zo, is dat je nieuwe vlam?'Vroeg haar
moeder. 'Hé, ik ben pas twaalf!'Zei Elizan haar moeder al porrend.
'Wie
ben jij?'Zei het meisje met een heldere stem. Hij keek recht in de
onnatuurlijke ogen van het meisje. 'Kan ik ook aan jou vragen,'waagde
hij te zeggen, voor het gemak vergetend dat hij het tegen een meisje van
adel had. Oftewel: Iemand met ongelooflijk veel geld. 'Mariselynn, Mary
voor de vrienden,'antwoordde ze, terwijl ze een antwoord afwachtte.
'Will.'
--
En nu wil ik verder.
Home 
Latest images 
