De damestoilleten op de tweede verdieping.

Zelfde als de toilleten op de begane grond, maar dan is het op de tweede verdieping.

Valerie sloot het wc hokje netjes achter zich dicht en liep met haar tas tussen haar benen geklemt naar de wastafels. In tegenstelling tot vele mensen wastte ze wel netjes haar handen terwijl ze zichzelf in spiegel bekeek. Het was 1 van de zeven doodzondes, ijdelheid, toch betrapte ze zichzelf er ook wel eens op. Je moet er echt wel een beetje uitzien als je niet teveel wilde opvallen. Gelukkig was ze gezegend met een niet al te vlekkerige huid dus had ze weinig tot geen make-up nodig.

Amy zat op de wc, een paar keer had ze al gebraakt maar er was niet veel uitgekomen. Het stonk dus ook niet. Volgende keer zou ze het wel niet meer op school doen. Een deel waarom het niet lukte was door de spanning, dadelijk hoorde iemand uit haar klas het en hoe moest ze het dan uitleggen.

Valerie keek in de spiegel naar de hokjes, ze had het gevoel dat ze de enige was geweest maar blijkbaar zat er nog iemand in een hokje. Stil ging ze verder met waar ze mee bezig was, ze pakte een stuk papier en droogde haar handen, waarna ze het papiertje wegmikte en wat labello tevoorschijn haalde om haar lippen wat minder schraal te laten maken.

Uiteindelijk kwam Amy uit het hokje en ja, ze had gelijk. Er stond iemand, misschien niet uit haar klas maar het was iemand. Seconden keek ze het meisje aan en liep toen naar een wastafel. Natuurlijk zei ze weer niks, ze was niet zo spraakzaam en dat wist iedereen die met haar gesproken had of die ze genegeerd had door haar harde muziek.

Valerie keek op toen het meisje uit het hokje gelopen kwam. Ze had geen doortrek geluid gehoord? Misschien had ze niet opgelet ofzo. Vriendelijk liet ze een klein glimlachje zien waarna ze weer in de spiegel keek. Iets te zeggen had ze niet, ze was geen meisje dat zomaar sprak. Zeker niet met meisjes wie ze niet echt kende. Die moest ze eerst aftasten.

Whahah, alletwee hetzelfde probleem/.
-
Ze drukte op het pompje waar blauw zeepsop uit kwam, waarschijnlijk een nieuwe want een week geleden was het nog zacht roze. Zoals iedereen zo doen wreef ze haar handen over elkaar zodat het sop zich verspreiden. De routine ging door. Kraan aan, handen spoelen, kraan uit.

haha hoe gaan ze ooit in gesprek komen :c
-
Valerie keek onopvallend via de spiegel naar het meisje ze was dun, haast eng dun te noemen in haar ogen. Zijzelf kreeg al vaak genoeg te horen dat ze extra moest bijscheppen om wat aan te komen. Alsof ze niks at? Ze at meer dan een gemiddeld persoon maar kwam vaak gewoon niet aan. Maar bij dit meisje leek het haast onnatuurlijk. Het kijken was ongemerkt overgegaan in staren.

Amy zag het meisje staren, had ze soms iets verkeerds aan? Ze keek naar haar kleren. Een te groot wit hempje wat daarom niet om haar lichaam sloot met een groot zwart hart erop, omdat hij zo groot was had ze hem in haar skinnyjeans gestopt waardoor het er leuk uit zag verder had ze een skinny jeans en zwarte pumps, volgens haar niks raar. Ongestoord ging ze verder. Doekjes pakken, handen afdrogen met doekjes..
-
Ja.

nieuw
-
Trinity stond voor de spiegel, naar de wc hoefde ze eigenlijk niet. Ze was hier aan het wachten tot de bel zou gaan voor de eerste les die ze zou gaan volgen deze dag. Ook al waren er al enkele uren voorbij, maar die had ze traditiegetrouw gemist. Uit haar tas waar zelfs een boek in lag haalde ze haar foundation tevoorschijn en begon zich langzaam op te maken en de wallen weg te werken.

Scar liep de toiletten in en ging voor een spiegel staan. ze zette haar zwarte tas die helemaal bedekt was met buttons op de grond en vistte er mascara uit die ze op begon te doen. Vandaag was ze net als anders gekleed in een fel gekleurde netpanty (groen) een pokje met schotzeruit (fel roze) een zwart shirt van een rockband (nirvana) en bretels in een fellekleur (fel neon geel).

Trinity keek op naar het meisje dat binnenkwam, zacht gezegd een opvallende verschijning te noemen. Ze deed de dop op haar foundation en graaide in haar tas opzoek naar haar eigen mascara. "merde" mompelde ze een Franse vloek. Ze was haar mascara vergeten, meestal droeg ze geen of bijna geen mascara. MAar op het moment had ze het nodig om haar ogen wat opener te laten lijken. In de spiegel zag ze het meisje met mascara in de weer. "Zou ik je mascara mogen lenen?" vroeg ze dus maar aan haar.

Scar glimalchte "Tuurlijk, Mahilā" -dametje- ze glimalchte en overhandigde Trin haar mascara. zE was er zelf al klaar mee. ze pakte uit haar tas een borstel waar heel groot SCAR in felroze en felgroene steentjes op stond en begon haar mooie glanzende zwarte haar te borstelen.

Trinity egon de mascara op te doen "merci." zei ze nog snel. Ze borstelde eerst haar ene oog, of betergezegd de wimpers ervan. Daarna begon ze aan de andere wimpers op dat moment haalde het meisje haar borstel met de naam uit haar tas. Hierdoor stak ze het borsteltje in haar oog, toen ze de naam gelezen had, "auw auw auw" mompelde ze terwijl haar oog begon te tranen van het rare spul wat er in het oog terecht kwam.

Scar legde de borstel weer terug in haar gebuttoniseerde tas en liep naar trinity "Gaat het?" ze keek trinity aan. Ze herkende eht meisje wel van die afschuwelijke foto die rondwandelde tussen de leerlingen. Ze vond het afschuwelijk als mensen anderen pestten. Ze was heel erg anti-pestkop.Dus Trinity had zoizo haar sympatie te pakken.

Trinity schudde haar hoofd half terwijl ze met haar hand wapperde alsof de pijn daardoor minder werd, snel griste ze uit een hokje een stuk wc papier en maakte deze nat en depte haar ogen weer. Trinity moest glimlachen toen het geprik weg was en er alleen nog een rood oog over was "Sorry, ik ben niet altijd even handig." verontschuldigde ze zich bij Scar. Met het doekje veegde ze de zwarte veeg onder haar ogen weg.

Scar glimalchte "Okee. Ik ben Carlotta, maar noem me scar, nice to meet ya" ze weer naar het witte lidteken dat haar linkergezichtshelft ontsierde. "Scar is makkelijker en minder italiaans" ze glimalchte.

"Ik kende je geloof ik al." hiermee doelde ze op haar ontmoeting met Dylan al wist zij daar waarschijnlijk niets van af. "Trinity aangenaam." glimlachte ze terwijl ze opnieuw begon met de mascara, dit keer probleemloos.
=
wat is er eigenlijk precies gebeurd?

samenvatting. Dyl en scar kwebbelen gezellig. dyl begin te ontdekken dat hij iets vreemds voelt voor scar en dat hij dat bij haar neit echt verwacht. ze beginnen te praten over zo'n rock liedje. daarna gaan ze naar het auditorium en spelen samen een liedje van metallica. dyl vraagt scar waaromz e aardig teegen hem is als ze weet wat er met al zijn vriendinnetjes is gebeurd. scar zegt dat ze neit aan vooroordelen wil doen omdat ze zelf vroeger gepest is. dylan strijkt een pluk uit haar gezicht en zegt dat hij echt wat voor haar voelt, anders als alle andere meisjes. Scar raakt in paniek omdat ze een beetje bindingsangst heeft en hij veel te close met haar word. en ze wil geen gevoelens vor hem ontwikkelen omdat ze neit als een volgende dyl-ex wil eindigen,. ze zeg tiet sin de trant van "sorry, ik kan dit niet" en loopt snel weg, dylan achterlatend.

het echte verhaal is begrijpelijker

Scar knikte "Namastē Trinn" -hallo- Ze ging wee verder emt het borstelen van haar glanzende zwarte haar "Hoe ken je mij? Eigenlijk"

Trinity trok haar wenkbrauw op bij het woord voor haar naam, ze hoopte maar dat het iets vriendelijks betekende. Ze vond het al knap dat ze nu bijna feilloos amerikaans sprak. Ze draaide het borsteltje weer in de houder voor ze antwoord gaf "Van Dylan." verklaarde ze het. Ze wilde wel eens weten hoe hij reageren zou.

Scar knikte "Ah"ze leek weinig geintereseerd, Maar toch spanden haar spieren in haar schouders zich een beetje "Die drummer" zei ze verveeld terwijl ze haal haar met allemaal speldjes goed deed (zie ava) daarna pakte ze haar lipgloss

Trinity was een beetje telerugesteld over het gebrek van reactie maar je kon niet alles hebben en o snel was ze niet uit het veld te staan. "Inderdaad, hij zat laatst om je te huilen." zei ze, misschien kon ze Dylan wel helpen al stond het niet erg stoer als je als jongen huilde, maar het betekende wel dat hij het meende.

Scar vond dat wel zielig. maar als ze een ding had geleerd van met haar vriendin in de slums rondralen was dat dat je nooit je zwaktes moest laten merken. En op zo'n kleine high school was dat misschien nog wel belangrijker. "Ach daar kan ik niets aan veranderen. HEt is zijn probleem, de piagnucolone" -huilebalk- ze was nu overgestapt op italiaans.

Trinity probeerde vanuit het frans te achterhalen van wat Scar zei, maar er erg wijs werd ze er niet van "il est très triste" zei ze met een flauw glimlachje "Ik had hem nooit zo gezien. En hij huilt echt niet zomaar om een meisje hoor, dat kan ik je bezweren." glimlachte ze terwijl ze een lippenbalsem teoorschijn haalde. Eentje zonder smaak maar gewoon om haar lippen wat mnder droog te laten voelen.

Scar snoof. "HEt blijft enkel zijn probleem. Ik kan hem niet helpen" ze borg haar spullen weer op in het compleet met buttons beklede tasje en hing het over haar schouder. ze trok even aan haar bretels en liet ze met een plofje terugvallen.