De sporttribunes

Duchess settehaar hoed zó, dat niemand haar ogen kon zien, maar wat was het nut daarvan, iedereen herkende haar aan haar zalmroze hoed, jurk, handschoenen en torenhoge hakken, maar ook aan haar typische manier van lopen: Dansen, meestal, zoals in dit geval, de Jive. Ze wilde eigenlijk niet naar sporttribunes, maar ze vond het leuk om de cheeerleaders te zien trainen, ze wilde er zelf ook een worden, al bleef Geneviève volhouden dat ze niet lenig genoeg was en sport haatte, het zou haar nóg populairder kunnen maken...

In een spiegeltje zag Trinity een meisje dat haast in carnavalskleding aangelopen kwam en op een stoel schuin achter haar ging zitten. Snel stifte ze haar lippen af, het was haast onzichtbaar. Maar het ging haar ook niet om dew kleur, maar om het beetje vettigheid die het haar lippen toebracht. Zonder dat ze het doorhad bleef ze in het spiegeltje naar het meisje kijken. Ze had respect voor de handschoenen die ze aanhad, het leek haar veel te warm in het weer.

Duchess wreef met het lee van de handschoen om haar wijs- en middelvinger over dat van haar duim, gewoon omdat dat fijn voelde... Ze had niet echt door dat het meisje achter haar haar zo in de gaten hield met haar spiegel(kandattrouwensalsjeachteriemandzit... ) Ze luisterde gewoon naar de rommel waar de cheerlieders hun dansje op deden, en besloot dat ze er niet tussen zou passen...

i dunno xD maar trinity kan wel door het spiegeltje naar achteren kijken xD
-
Trinity bleef nog even kijen door het spiegeltje en volgde al snel haar blik naar het terrein. Ze zag dat de cheerleaders begonnen waren. Hun irritante hupjes en gesprong vond ze maar niks. Ze hield niet van cheerleaders, wat haar betreft waren ze veel te arrogant en dachten ze dat ze door die pakjes alles maken konden wat ze wilde. Met een klap deed ze haar spiegeltje dubbelklappen en stopte hem in haar tas waar ze een zak dropjes uit viste.

Oz had eindelijk zijn sport gevonden. Voor hem geen football of honkbal, nee hardlopen was de beste methode om je conditie op peil te houden. Met zijn oude gymschoenen, een joggingbroek en een hemd rende hij verder over het terrein. De sporttribunes in de verte deden hem licht glimlachen. Eenmaal daar aangekomen begon Oz de trappen op en af te sprinten als extra beweging. Het zweet liep in straaltjes langs zijn rug en zijn hoofd liep enigszins rood aan, maar Austin hijgde nauwelijks en hij vond het heerlijk!

Dana Elle lag op de een na hoogtste trede en tekende gewoon maar wat. Ze had al een konijn, Raf's hoofd in het klein en ook een mensen hart. Het mensen hart was het hart dat ze Ethan zag tekenen. Ze vond het mooi om te zien hoe Ethan tekende dus ging ze het proberen na te tekenen. Maar ze was er eigenlijk niet uit wat ze ging doen. Haar blik gleed over het veld. Ze hield totaal niet van sport en was ook helemaal niet van plan om hier te zitten wanneer er een wedstrijd was ofzo. Dan was ze het liefst in de school aan het rondzwerven omdat het daar dan lekker rustig is en ze kan doen en laten wat ze wilt want niemand let dan toch op haar.

Oz had zijn Ipod op en hoorde daardoor alleen de ritmische muziek in zijn oren. Bijna in trance liep hij door op de maat van de muziek. Daardoor zag hij bijna een meisje op de trap over het hoofd. Nog net wist hij zichzelf op te vangen met zijn armen, maar lag zo over het meisje op de treden. "Au." mompelde hij droog en krabbelde overeind. "Sorry." verontschuldigde hij zich aan haar met een flauwe glimlach. Oz bleef naast het meisje zitten en wreef kort over zijn bloedende elleboog. "Heb ik je pijn gedaan?" vroeg hij daarna bezorgd. Zijn bruine ogen bestudeerde haar geschrokken gezicht.

Dana Elle kon nog net een klein gilletje onderdrukken omdat ze de jongen echt helemaal niet had zien aankomen. Er kwam iets in haar maag en ze wist niet goed wat het was. Toch maakte het haar niet zo veel uit want zo veel pijn deed het nou ook weer niet.' Met mij gaat het wel maar dat kan ik beter aan jou vragen?' Ze keek naar zijn elleboog en scheurde een stukje van haar shirt af. Ze depte de wond van zijn elleboog met het lapje stof en keek er even goed naar,' Hij is gelukkig schoon dus je hoeft hem niet te ontsmetten maar probeer je elleboog niet te vaak te bewegen want anders gaat de genezing langzamer.' Ze lachtte een beetje verlegen omdat ze weer gelijk met haar biologie erboven op moest zitten. Het was een trekje van haar geworden waar ze zich zelf heel erg aan ergerde. Toen keek ze pas even goed naar het gezicht van de jongen. Hij kwam haar heel bekend voor maar ze kon hem zo één, twee, drie niet plaatsen.

Oz keek verbaasd op toen het meisje een stuk van haar shirt afscheurde. Hij wilde haar nog tegenhouden, maar het was al te laat. Het was zeker heel aardig van haar dat zij zich zo om hem bekommerde. "Bedankt." zei hij glimlachend en liet niet merken dat de wond iets prikte. Austin keek van zijn elleboog naar het meisje en hoorde haar advies aan. "..dokter." voegde hij lachend aan zijn eerdere woorden toe. Ergens kende hij haar, maar ja..dat had hij inmiddels met de meeste leerlingen. En ooit zou hij vele van hen ook nog eens bij naam moeten kennen, maar hoe hij dat ging doen wist Oz ook nog niet. Het was zijn rechterelleboog die open lag waardoor de rechtshandige Austin tijdelijk niet zijn arm uit kon steken dus knikte hij simpelweg het meisje toe. "Ik ben Austin trouwens, maar iedereen noemt me Oz." stelde hij zichzelf voor. De glimlach verbreedde zich iets op zijn gezicht.

Dana Elle greof in haar gedachte om te kijken of ze die naam eerder had gehoord maar het lukte haar zo snel niet om hem te vinden,' Ik ben Dana en geloof me voor dokter moet je wel wat meer weten dit was gewoon basis biologie.' Ze lachtte en bond toen het lapje stof over de wond heen. Het had nu toch geen zin meer om hem weer aan haar shirt te doen. Dat zou eerder dom zijn dan slim. Ze ging niet meer liggen maar leunde met haar ellebogen op de grond en keek naar Oz.' Waar van zou ik je moeten kennen want je komt me zo bekend voor. Welke klas zit je?' Waarschijnlijk was dat een hele domme zin maar dat wist ze zelf helemaal niet. Ze keek hem even met één dicht geknepen oog aan en ging met één hand door haar haren.

Oz volgde Dana's voorbeeld en leunde dan wel met maar één elleboog op de grond en keek haar grijnzend aan. "Waarvan je me zou moeten kennen, kan van verschillende dingen..leuke én minder leuke dingen, maar ik heb vorig jaar mijn studie hier afgerond." Goed, nu moest hij wel zeggen wie hij was wat Oz eigenlijk liever niet deed aangezien leerlingen eerder geneigd waren hem in vertrouwen te nemen als ze dachten dat hij "één van hen" was, maar Austin ging er niet om liegen. "Ik ben nu stagiar op Franklin High, dus eigenlijk in opleiding om leraar of mentor te worden." ronde hij zijn bekentenis af.

Dana Elle keek hem even nog een keer onderzoekend aan en knikte toen kort als een soort bevestiging op wat hij zei,' Klopt ik heb je al vaker gezien maar vorig jaar net als Aria niet echt vaak.' Ze lachtte even met ontblootte tanden naar hem.' Nou meestertje wat was je aan het doen vorodat je over mij heen viel?' Ze keek hem even onderzoekend aan en wist dat het iets met sporten moest zijn maar ze had zo'n hekel aan sporten dat ze echt niet wist waar hij mee bezig was. Het kon ook een training zijn voor football of voor honkbal. Het zou vanalles kunnen zijn.

Oz bleef Dana glimlachend aankijken. "Ik was aan het hardlopen, dametje, als je het persé wilde weten." antwoordde hij als een ware leraar. "Als zanger moet je toch een goede conditie hebben, of als ik jullie "studenten" bij wil kunnen houden." Hij wachte even en grinnikte zachtjes. "Tja de jeugd van tegenwoordig!" In feite was Oz niet eens zoveel ouder als de meeste leerlingen, maar goed. Onderzoekend gleed zijn blik over Dana's gezicht terwijl hij zich afvroeg welk talent zij zou hebben.

Dana Elle schoot in de lach,' Mij hoef je niet bij te houden hoor want ik doe echt geen enkele sport en dat wil ik het liefst ook zo houden. En zo veel ouder ben jij toch ook weer niet dan ik? Hoe oud ben je?' Ze keek hem nu volle intresse aan. Ze vond het altijd leuk om met leraren te kletsen dan had ze het idee dat die haar niet beoordeelde. En met studenten vond ze het ook wel leuk dus dit gesprek zou gewoon geweldig moeten zijn. Ze keek Oz even onderzoekend aan. Hij zag er ook wel uit dat hij kon zingen. Snel pakte ze haar tekenblok en begon er zonder van Oz zijn gezicht af te kijken te schetsen. Ze had het blok zo vast dat hij haar tekening niet zou kunnen zien.

Oz lachte mee, het was een eerlijke lach. Zijn humeur was opperbest totdat hij zijn kapotte Ipod ontdekte een paar treden naar beneden. Die moest vast uit zijn zak gevallen zijn toen hij struikelde. Nja..Oz kon ook makkelijk zonder, dacht hij maar. Eigenlijk was er vandaag niets dat zijn goede humeur kon verpesten aangezien alles en iedereen hem zo was meegevallen. Van tevoren had Austin namelijk niet zeker geweten of stagiair zijn wel iets voor hem was en of de leerlingen hem wel zouden accepteren, maar een paar personen die hij vandaag had ontmoet, hadden die twijfel totaal teniet gedaan. "Hoe oud denk jij dat ik ben?" vroeg Oz glimlachend aan Dana op mysterieuze toon. Vaak schatten leerlingen hem veel ouder in dan hij echt was, maar hij verbeterde ze nooit. Degene die echt wilde weten hoe oud hij was moesten er maar zelf achter komen, daar waren ze slim genoeg voor. Austin zag de hand van Dana naar haar papier trekken en iets erop schetsen. "Wat teken je?" klonk zijn stem ineens nieuwsgierig. Met kleine pretlichtjes in zijn ogen boog Oz zich iets voorover om de tekening te kunnen zien, maar Dana wist het goed voor hem verborgen te houden.

Dana Elle haar blik gleed ook naar de Ipod en ze keek er even geschrokken naar,' Weet je wat je krijgt mijn Ipod. Ik gebruik hem bijna niet en ik krijg toch wel een nieuwe van mijn vader. Nu moet je niet denken dat ik een verwend kind ben want dat is echt niet zo. Ik krijg alleen wel alles als ik er maar lief om vraag.' Ze lachtte een beetje schuldbewust en gaf haar Ipod aan Oz.' Ohh en ik schat je 20 of 19, niet ouder want dan zou je huid het verraden en ook je manier van doen en laten. Ik geloof ook dat je uit Austalië komt?' Ze twijfelde er nog over maar als ze wilde kon ze zo een lijstje maken van wat voor karakter hij had aan de hand van zijn uiterlijk. Ze vond het meestal heel leuk om zulke lijstjes te maken maar nu was ze eerst druk bezig met haar tekening. Die ze onder geen enkele voorwaarde aan Oz zou laten zien. Haar potlood maakte nu de details en daarvoor moest ze wat dichter naar Oz toe buigen, anders kon ze het niet gedetailleerd maken.

Oz hief zijn rechterhand op, kreunde zacht door zijn elleboog, hief toen zijn andere hand maar op ten teken dat Dana hem de Ipod niet hoefde te geven. "Nee joh! Hou maar! Het is erg lief van je, maar ik kan zeker zonder zo'n ding. Trouwens ik heb vast nog wel ergens een oude MP3-speler liggen mocht ik muziek nodig hebben." Austin krabde even aan zijn kin met zijn "goede arm" en lachte. "Of ik maak zelf muziek, daar ben ik hier immers voor." verbeterde hij zichzelf. Austin kon een verbaasde uitdrukking niet vermijden op zijn gezicht toen Dana wat gegevens van hem opnoemde. Het waren natuurlijk niet dingen die moeilijk te raden waren aangezien Oz er inderdaad nog jong uitzag en hij, net als elke landgenoot, een prachtig Australisch accent had [waar hij overigens erg trots op was]. "Klopt, Australia is my home." bevestigde hij tenminste één van haar vermoedens. "En aan jou te horen kom jij uit het land van mijn voorouders: Engeland?" Oz sprak de vraag op een typische bekakte Engelse toon uit [wat niet helemaal lukte] en trok een plagerige, scheve grijns. Ondertussen had hij het schetsen van Dana niet kunnen negeren en bleef hij constant proberen er iets van te kunnen zien. Als een klein kind zo ongeduldig en vooral nieuwsgierig draaide Oz zijn hoofd bijna in alle richtingen om haar werk te kunnen bekijken, maar niets hielp.

Dana Elle knikte en schoot in de lach,' Merk je dat dan gelijk aan me?' Ze wilde niet de engelse zijn want die praatte gewoon altijd zo verschrikkelijk,' Ohh en ik wil weten of ik je leeftijd goed heb.' Zei ze met een echt engels accent wat haar wel lukte en hem niet. Dana Elle liet nogsteeds haar tekening niet zien maar moest er zelf nu wel een blik op werpen. Opgelucht haalde ze adem toen ze zag dat hij echt heel goed was gelukt. Ze moest alleen nog even zijn haren wat beter doen en ging weer wat van hem vandaan zitten. Zo was het voor haar wat makkelijker om de tekening niet aan Oz te laten zien.' Rustig ongeduldig jochietje je krijgt zo de tekening te zien maar hij is nog niet helemaal klaar.' Ze lachtte naar hem met ontblootte tanden en ging met één hand door haar haren.

Oz klapte één keer in zijn handen toen bleek dat de tekening bijna klaar was. "Mijn eigen tekening! Une belle Dana." grapte hij oprecht enthousiast. Zijn lach verflauwde iets door Dana's opmerking. Zij wilde weten of ze zijn leeftijd goed had geraden.. Oz besloot om maar eerlijk antwoord te geven. "Je had het goed." zei hij vaag. Zo: hij had eerlijk antwoord gegeven, alleen..wist Dana nu nog steeds niet of Oz twintig of negentien was en daar liet hij het ook bij. Hyper tikte Austin met zijn linkerhand op de trap waardoor er een ritmisch geluid ontstond, zo leek het wachten tenminste korter. "Is mijn tekening al klaar, klaar, klaaaar. Is mijn tekening al klaar, Dana-na-na? Oh yeah: Dana-na-na." zong Oz erbij en grijnsde breed.

Dana Elle had de tekening al een tijdje af maar luisterde geboeid naar hoe Oz zong. Haar hand maakte zogenaamd nog wel schetsbewegingen omdat het echt moest lijken. Ze had zin om een grapje met hem uit te halen en boog zich voorover om hem beter te kunnen "Tekenen". Ze was nu zo dichtbij dat hij als zij uitademde haar adem tegen zijn huid aan zou voelen. Haar hand maakte toch uiteindelijk echt nog een paar kleine mini details en ze keek hem met glinsterende ogen aan.' Je kan echt goed zingen!'

Oz stopte abrupt met zingen toen Dana zich onverwacht voorover boog. Automatisch trok hij zijn hoofd een stukje naar achter, maar al snel keerde de vertrouwde grijns terug op zijn gezicht. "Dank je, jij kan..dénk ik mooi tekenen." Austin grinnikte, iets wat hij zelden deed, en boog zich ook iets voorover terwijl zijn ogen op het papier gericht waren. "Nu we het er toch over hebben.." suggereerde hij speels. Oz maakte een babyface en keek Dana met grote, glimmende oogjes aan wachtend op haar reactie.

----
*Waar blijft mijn tekening, nou-hou??* denkt Ozje.

Dana Elle was blij dat hij als een soort reflex naar achteren ging.' Hij is al meer dan 10 minuten klaar maar ik wilde weten hoelang je het vol zou houden. En je zang klonk leuk en ik wou dat niet verstoren.' Ze lachtte en gaf haar schetsblok aan Oz.' Ik ben er toch best te vreden mee maar hij had altijd beter gekunt. Wist je trouwens wat ik aan het tekenen was?' Haar ogen glinsterde en ze moest lachen waarbij haar tanden even heel even maar ontbloot werden.

Oz pakte de tekening gretig aan. Man, hij begon nu pas echt op een kind te lijken! Maar dat kon hem niet echt schelen, hij was gewoon erg nieuwsgierig geworden inmiddels. Zijn ogen gleden over het papier en bekeken het met groot ontzag. Dana had hém getekend? [eh..toch..? xD] Het leek bijna wel een foto! Inspecterend hield Oz de tekening omhoog en bekeek het van alle kanten alsof hij zo wilde zien of het niet "nep" was. "Wauw..en nee ik wist niet wat je tekende tot nu." in zijn stem was de grote verbazing duidelijk te horen. "Heel mooi." mompelde hij en keek even glimlachend naar Dana. "Teken jij altijd de mensen die je net hebt ontmoet?" Het was misschien een raar gestelde vraag, maar met een duidelijke stroom van humor erin zodat het geen aanval leek [wat het ook niet was]. "En wat denk jij.." de glimlach op Oz' gezicht maakte langzaam plaats voor een grijns terwijl hij het schetsblok naast zijn hoofd hield. "lijkt hij een beetje?"

Dana Elle schoot een beetje in de lach omdat Oz er echt als een klein kind uitzag wat het geheel nog grappiger maakte.' Hij lijkt perfect. Je zou bijna zeggen dat jullie familie zijn.' Ze lachtte en keek hem even goed onderzoekend aan.' Ik teken mensen die voorbij lopen en jij was een mooi voorbeeld want jou kon ik gewoon rustig natekenen zonder dat je het doorhad of dacht je dat ik je ging zoenen toen ik me voorover boog?' Ze keek even bloed serieus maar kon al snel niet haar lach inhouden.