Het Kapelletje

Ergens, precies op de rand van het bosje achter de school staat een oud kapelletje. Het is zo'n plek waar je tig keer langsloopt voor je er ooit eens heen loopt. En vanaf dat moment zul je jezelf er regelmatig terugvinden. Over de witte muren klimmen klimplanten omhoog en in de lente en de zomer hangt de muur vol van bloemen in allerlei kleuren. Een al even witte trap van precies zeven treden leidt naar een roodhouten deur. Eenmaal binnen schijnt er door de veelkleurige glas-in-lood ramen een prachtig schouwspel aan licht naar binnen. Aan weerszijden van het gangpad staan roodhouten bankjes en aan het einde staat een klein altaar. Over de het hele kapelletje hangt een aura van rust, zelfs voor niet-gelovige mensen.

Regels: Niet vloeken in de kerk (het kapelletje, ja ik weet het, maar anders was het gezegde niet goed xD), niks kapotmaken (Dus nee, jullie mogen ook niet de beeldenstorm nadoen), niet over de banken klimmen, niet rennen.

Aantal personen: Er kunnen er wel zo ongeveer 15 in, maar zo veel mensen zijn er meestal niet.

Cathy zat in het Kapelletje en om precies te zijn voor het altaar. Ze vond het altijd heerlijk om hier te zitten want ze had het idee dat ze hier niet alleen was maar toch zou niemand haar storen. Ze hield er echt niet van om alleen te zijn toch voelde het meer dan goed om te weten dat ze niet gestoord zou worden. Ze sloot haar ogen en ging in kleermakers zit zitten met haar rug naar de deur toe.

Met zijn handen in zijn broekzakken en zijn blik op de grond voor zijn voeten gericht kwam Loki van de school aangelopen naar het oude kapelletje. Al de hele dag woedde er een wervelstorm in zijn hoofd, en dat ging niet al te best werken als hij vannacht zou proberen te slapen. Dus had hij besloten om even te gaan genieten van de rust die altijd in en rond het kapelletje hing. Met een rustige, maar beheerst elegante danserspas nam hij de zeven witte treden omhoog en opende toen zachtjes de roodhouten deur.

Cathy hoorde de deur opengaan en liet een zucht uit haar mond ontsnappen niet dat ze van plan was weg te gaan want zij was hier als eerste en wanneer de persoon die binnen kwam stil was maakte het haar helemaal niks uit. Of de persoon had iets leuks te vertellen maar dat verwachtte ze eigenlijk niet omdat ze hier kwam voor de rust. En zo vaak vroeg ze niet om rust dus het was redelijk raar om haar hier te zien zitten. Ze zei niks en had nog steeds haar ogen gesloten. Ze was ook niet van plan om zich om te draaien dus het enige wat ze had gedaan toen de deur open ging was een zucht laten ontsnappen.

Naast het karakteristieke kraken van de deur, hoorde Loki nog een ander geluid toen het kapelletje binnenstapte. Het klonk als het ontsnappen van lucht, en maakte dat hij zoekend rondkeek naar de oorzaak ervan. Het waaide buiten niet, en eigenlijk klonk het ook niet echt als wind. Pas toen hij aan het einde van het gangpad een gestalte in kleermakerszit zag zitten, kon hij het geluid thuisbrengen. Een zachte zucht. Loki glimlachte, iemand zat hier niet op gezelschap te wachten. Nouja, dat was dan pech voor diegene. Met een zachte pas liep hij naar een van de achterste banken, en ging helemaal aan de muurkant met zijn rug tegen de muur en zijn voeten voor zich op de zitting zitten. Zijn hoofd liet hij achterover tegen de muur steunen, zodat hij naar het plafond kon kijken, die een afgebladderde muurschildering van wolken en engelen bevatte. Op zijn beurt haalde hij diep adem, zodat het leek alsof ook hij zuchtte. Verder was hij echter stil.

Cathy kon haar nieusgierigheid niet langer op en draaide zich om en keek even om zich heen om te kijken of ze iets kon vinden dat er eerst nog niet was. Ze keek twee keer over de jongen heen voordat ze hem eindelijk zag. Ze liet een grijns over haar gezicht glijden.' Ook hallo.' Haar rustige bui was toch alweer verstoord dus het maakte haar ook niet meer zo heel veel uit. Ze wist niet goed of ze de jongen al eerder had gezien en stond daarom maar even op en liep naar hem toe.

Loki glimlachte naar het meisje terug "Hey, sorry als ik je uit je meditatie heb gehaald." Hij draaide zich een kwartslag, zodat hij weer normaal op het bankje zat, en er een flintertje van de achterkant van zijn shirt te zien was. Hij droeg een lichtblauwe, waar voorop "Dophins are just Gay Sharks" en achterop een dolfijn met daaronder "I Love Dolphins!" Het moment dat hij het shirt in de winkel had zien hangen, was hij verkocht geweest.

Cathy schoot gelijk in de lach om zijn shirt,' Ik ben het met je shirt eens!' Ze lachtte nogsteeds met haar tanden ontbloot en vroeg toen vriendelijk,' Mag ik naast je komen zitten? Ik ben Cathy by the way.' Ze stak haar hand uit en bekeek de jongen eens goed. Nee ze had hem echt nog nooit gezien want dan zou ze hem wel herinneren.

Loki keek even naar beneden, naar de golvende letters en moest ook weer glimlachen. Hij nam de hand van het meisje met vrolijk twinkelende ogen aan. "Loki, aangenaam. Tuurlijk, kom erbij, plaats zat." Hij trok één van zijn benen onder zich, zodat hij iets beter zat op de houten bank. (Niet dat dat ooit echt zou lukken; lekker zitten op deze houten banken. Hoe dan ook, je kreeg er altijd een houten kont van.) "So, shark or dolphin?" Vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw en een lichte grijns om zijn lippen.

Cathy haar ogen begonnen ook speels te glinsteren,' Dolphin for sure! Maar jij volgens mij ook.' Ze keek hem even goed aan en knikte toen als een soort bevestiging eerder voor zichzelf dan voor Loki. Ze ging zitten op de bank in kleermakerszit en had haar lichaam naar hem gedraaid. Ze vond het altijd heel leuk om met mensen te praten die hetzelfde waren. Of nou ja hetzelfde die hetzelfde hadden mee gemaakt. Ze likte even langs haar lippen en keek Loki met een schuin hoofd aan.

Loki lachtte "Like dâh!" en met een perfecte imitatie van 'uit de hoogte' op zijn gezicht, maakte hij een gay-handje. "Zie je mijn sjaaltje niet, dan?"

Cathy schoot in de lach en moest even moeite doen om op adem te komen,' Oké dat doe je gewoon geweldig! Maar van mij verwachten niet zo veel mensen dat ik lesbisch ben hoor!' Ze lachtte en ging met een hand door haar blonde haren. Ze had al vaak genoeg gehoord dat je het echt niet achter haar gedacht had dat ze het een beetje on originele reactie begon te vinden. Haar ogen twinkelde nog steeds en er stond ook nogsteeds een grote glimlach op haar gezicht.

"Waarschijnlijk omdat je niet een of andere Tomboy bent," zei Loki met rollende ogen. "maar mijn Gaydar stond meteen op springen hoor!" Een beetje trots kon hij niet uit zijn stem weren, en ook hij had nog altijd een grote glimlach op zijn gezicht liggen.

Cathy begon weer te lachen maar dit keer was het niet helemaal gemeend,' Beter want dan hoefde ik dat antwoord niet nog een keer aan te horen. Ik moet zeggen dat je het ook wel bij jou verwacht of in ieder geval dat deed ik.' Ze lachtte en keek hem vrolijk aan,' Maar was je hier ook voor je rust want dan heb je dus nu pech want je bent mij tegen gekomen en ik sta bekend om mijn vele geklets.' Ze lachtte en keek hem met grote ogen aan.

"Niet speciaal rust, meer iets om de storm in mijn hoofd een beetje te kalmeren..." Zei Loki eerlijk. "Die zit er al de hele dag, en het is verschrikkelijk irritant."

Cathy begreep hem niet echt maar besloot er niet verder op in te gaan.' Dus het maakt niet uit dat ik tegen je ben gaan praten of vond je het vervelend? Want zo ja dan ben ik ook zo weer weg hoor.' Ze wilde hem niet tot last zijn omdat ze zelf wist hoe irritant het soms was!

"Nee hoor, ik vind het niet vervelend." Glimlachte Loki, waarna het even stil was "Dus, waarom ben jij hiernaartoe gekomen?"

Cathy lachtte,' Goeie vraag normaal hou ik niet van al die stilte, ik ben meer het soort persoon die het liefst altijd tussen de mensen is. Ik denk dat het lot ons gewoon samen heeft gebracht.' Ze probeerde het zo serieus mogelijk te zeggen maar kon het niet laten om een klein glimlachje over haar gezicht te laten glijden.

"Oh ja, natuurlijk!" Speelde Loki het spelletje zo serieus mogelijk mee "Want wij zijn duidelijk voor elkaar gemaakt."

Cathy knikte heftig,' Echt wel dat snapt iedereen toch het is zo duidelijk als wat!' Haar ogen glinsterde en ze boog zich iets meer naar hem toe,' Eigenlijk zouden wij nu gewoon moeten zoenen.' Ze lachtte en ging met een hand door haar haren.

Loki dwong een grijns van zijn gezicht, maar zijn ogen twinkelden minstens zo erg als die van haar. "Zou je dat durven?" Daagde hij haar zachtjes fluisterend uit, terwijl hij een lok haar achter haar oor haakte waarbij zijn vingers even zachtjes over haar wang streelden. O hellyeah he was having fun.

Cathy haar ogen stonden glinsterend,' Natuurlijk durf ik dat, ik ga alleen me er echt niet beter door voelen!' Ze lachtte en drukte zonder twijfel haar lippen op die van hem. Ze wist toch dat ze niet hopeloos verliefd zou worden, ze had haar hand in zijn nek gelegd en stopte toen heel even.' Ik zei toch ik voel niks.'

Loki besloot het nog iets verder te spelen. Met wat moeite onderdrukte hij een opborrelnde lach en trok hij een gepijnigde blik op zijn gezicht. "Maar ik dacht dat we voor elkaar gemaakt waren?"

Cathy beet even op haar lip om niet in de lach te schieten,' Dat zijn we ook schat maar niet om verliefd op elkaar te worden maar om gewoon nooit meer van elkaars zijde af te wijken.' Ze drukte nog een keer haar lippen op die van hem en haalde ze zo snel als ze gekomen waren ook weer af.' Zeg me dat je niks voelde anders zoen ik je plat tot je het toegeeft!'

De enige reden waarom Loki het daarna voorelkaar kreeg om een trillend lipje te produceren, was omdat hij zijn lach al even erg in moest houden als Cathy, maar het lukte hem wel, en met een stel puppyogen erboven gaf het nog een best degelijke "M-m-maaar...!"-Uitdrukking.