Het optreden van Marina en Ethan

Oké, spreekt voor zich. XD Wie begint?

Verkeerd mensje, boeit niet. XD

une probleme, wat meot ethannie spelen?

Cuz m meot erop kunnen dansen...

Ethan wrote:

une probleme, wat meot ethannie spelen?

Cuz m meot erop kunnen dansen...

Goeie vraag, ik stel voor dat ik even wat liedjes ga googelen.XD

Marina wrote:

Ethan wrote:

une probleme, wat meot ethannie spelen?

Cuz m meot erop kunnen dansen...

Goeie vraag, ik stel voor dat ik even wat liedjes ga googelen.XD

viev had al iets awesoms

[youtube]<object width="480" height="390"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/hW93CV6m-JU?fs=1&hl=nl_NL"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="https://www.youtube.com/v/hW93CV6m-JU?fs=1&hl=nl_NL" type="application/x-shockwave-flash" width="480" height="390" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>[/youtube]

https://www.youtube.com/watch?v=hW93CV6m-JU&feature=BFp&list=PL5D69BD308AAF2349&index=1

Laten we Viviane bedanken, effies luisteren.

Ethan stond in de coulisen en stapte van het ene been op het andere. Hij had het zenuwslopend geonden om met marina elkens te moeten oevenen. Hij wist zeker dat hij haar op een manier had gekwetst of teleurgesteld, en het ergerde hem nog meer dat hij neit doorhad wat hij haar had gedaan. Hij droeg nu een wijde spijkerbroek die hem slungelig deed lijken en een zwart overhemd. Het had neit veel gescheeld of hij was niet overgehaald en had nu een sweater of hoodie gedragen

Marina stond naast Ethan en was al te blij dat niemand bezwaar had gemaakt dat een baret helemaal niet handig was tijdens het dansen, nu ja, veel kon je er ook niet over zeggen. Ergens was ze zenuwachtig, maar dat gevoel stopte ze weg. Ze kon geen fouten maken, ze was de enige danser in dit nummer. De hoofddanser en ze kon een heel ander dansje doen als ze wou, maar dat idee verwierp ze. Ze ziu de compositie volgen, die was er ingestampt voor iets.

Op hun Que liep Ethan het podium op en nam plaats achter de vleugel. hij wreef in zijn handen en ging goed zitten. Zodra Marina stond begon hij met spelen. Hij besteede geen aandacht aan de mensen die daar zaten. Tijdens het (compleet foutloos) spelen dacht hij aan wat hij ooit had gehoord. In zo'n mini landje in Europa was er een artiest (Kiteman) die bij zijn concerten zei: wij maken gewoon muziek voor ons pleziek en jullie mogen luisteren, maar we spelen voor onszelf. Of iets in die trant. Hij speelde nu ook voor zichzelf. Hij keek niet eens naar M. Hij ahd haar al zo vaak zien dansen dat hij daar nu geen zin in had. Hij speelde gewoon

Marina kwam, na een paar tonen van de piano die de zaal vulde, het podium op. Het was alsof ze dit nooit geoefend had, zenuwen kwamen naar boven, maar instinctief wist ze wat ze doen moest. De ene beweging na de andere, de bewegingen die ze tijdens het oefenen zo vaak had moeten dansen, kwamen er zorgvuldig uit. Misschien was het niet duidelijk met Marina's blik, maar Marina wist hoe ze moest dansen en vorig jaar was er tegen haar verteld dat mensen heel snel keken naar degene die het grootst danste. En dat deed ze ook.

ik vind dat ze twee nummers meoten doen

Naar ethans mening was het liedje veel te snel afgelopen. Hij bleef een paar seconden zitten en begon toen aan de tweede. Het was een liedje van een film maar heerlijk om te spelen. Hij speelde rustig door. Hij hield zich braaf aan de timing die ze hadden afgesproken, dus zolang Marina geen fouten maakte zou het perfect gaan



[youtube]<object width="640" height="390"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/RgaMBcfsVeE?fs=1&hl=nl_NL"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="https://www.youtube.com/v/RgaMBcfsVeE?fs=1&hl=nl_NL" type="application/x-shockwave-flash" width="640" height="390" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>[/youtube]

Dan doen ze dat.
________
Het tweede nummer volgde al snel en Marina kon de blikken van het publiek bijna zien toen het over een andere boeg werd gegooid. Ook Marina's bewegingen werden anders, aangepast aan het nummer. Het was een rustig nummer, maar de pianoversie vond Marina nog altijd prachtig. Beweging één, beweging twee, ze kon de choreografie dromen.

Ethan was in zijn hoofd in zijn eigen wereld. Hij stelde zich de wereld voor als een groot wit vlak en begon te schilderen Zijn vingers dansden soepel over de toetsen. Spelen was een tweede natuur voor hem geworden. Hij kon het waarschijnlijk nog in zijn slaap. Na een poosje was het lied toch echt afgelopen. Hij bleef een paar seconden zitten voor hij opstond en naar Marina toeliep om smaen met haar het applaus in ontvangst te nemen

Daar ging de muziek, uitgestorven in de zaal die een paar tellen stilbleef voordat ze beleefd klapte. Je kon nooit horen wat aze nu echt van je vonden omdat ze àltijd even beleefd klapten. Maar op het einde van de Showcase zouden ze het wel horen, dan was het verbaal. Marina keek altijd uit naar dat soort dingen.

Het gordijn sloot zodat de toneel mensen de vleugel konden verwisselen voor de instrumenten van de volgenden. Ethan wierp geen blik op marina en zei geen woord. Hij draaide zich om en liep de coelissen in

Marina was snel het podium afgelopen en in de coulissen gaan staan. Ze keek nog even naar de volgende en glimlachte. Het was goed gegaan, goed genoeg. De muziek van de volgende startte, twee mensen die zongen. Ook weer wat anders.

Ethan Ging op een stoel zitten en staarde wat voor zich uit. Zonder het door te hebben dwaalde zijn blik af naar Marina. Zijn Muze, al wist ze dat niet. Ze had het volgens hem nooit geweten. Hoe belangrijk ze echt voor hem had.

Oké, eerst negeert hij Marina en nu kijkt hij naar haar. Vaagheid. XDD
________
Marina stond met haar rug naar de ruimte waar ze eigenlijk door moest, maar ze keek naar de twee zingende mensen. De een zong hoog en de ander laag, als je het willekeurig gebruikte, zo'n contrast, zou het niet mooi klinken, maar ze wist dat dit niet willekeurig was gebruikt. Ze hoorde dat het hoorde dat de basstem altijd begon met zingen en de hoge stem -waarvan ik de naam vergeten ben- vlak na begon. Een canon.
__
Oké, dit was een volledig nutteloze beschrijving, maar afijn.

hij negeerd haar omdat hij zich schuldig voelt (zonder goede reden) als hij naar haar kijkt, maar terwijl hij met zijn hoofd op planeet ethan is gaat hij soort van automatisch anar haar kijken en ze meto hem even aanspreken

Ethan sloot zijn ogen en componeerde muziek in zijn hoofd. HEt was een treurige melodie. Of Marina het nu wilde of neit, ze was nog steeds zijn muze, zijn inpiratiebron

Oké, nog even iets verzinnen. En het is best zielig dat hij zich schuldig voelt, hij heeft niets gedaan. HAHA, oké, Marina is best gemeen.
___________________
Marina draaide zich om, recht naar Ethan toe. Fluisterend, omdat ze niet wilde dat ze de voorstelling verstoorde. 'Hoe vond jij dat het gegaan is?'Kwamen de woorden fluisterend een voor een uit haar mond, doelend op hun optreden.

Ethan keek haar aan op zijn normale oh-jehebt-me-net-uit-mijn-gedachten-wakkergemaakt-manier "Ik weet niet, het pianospel ging vlekkeloos en als je zo goed dansd als bij eht oevenen dan is het wgoed gegaan"

Marina kon uit de laatste woorden opmaken dat hij niet echt gekeken had. Ook goed, hij kon het dansje waarschijnlijk wel dromen. 'Ik geloof dat het wel ging,'Haalde Marina haar schouders op. Ze was blij dat de eindmuziek oorverdovend werd ingezet en dat hun stemmen niet te horen waren.

Ethan knikte en keek weer voor zich uit, haar blik ontwijkend. Hij was haar niet waard en had tegenwoordig het recht neit om haar aan te kijken. "Je danst altijd geweldig, dus ik weet zeker dat het goed ging" zei hij op een toon alsof hij eht over het weer van morgen had

Marina bloosde onder het compliment, ze bloosde meestal, dus erg druk maakte ze zich er niet om. De zangers zoals ze hen wijselijk begon te noemen kwamen het podium af, keken verbaasd dat ze hier nog stonden, maar ze waren al snel weg. De volgende act kon beginnen.

Ethan stond op "Ik ga wat drinken" zei hij voor hij richting de ruimte liep waar ze geacht werden te zijn als ze neit op eht toneel stonden. Hij wist een flesje water te pakken te krijgen en ging in een hoek zittne emt een blad lege notenbalken waar hij de muziek op begon te noteren die hij neit al te lang geleden had bedacht