Het vijvertje

als je vanaf de school een klein zandpad volgt kom je na een stukje lopen bij een vijvertje. het is helemaal omringd door bloemen en gras en er staan ook een paar bomen. aan een grote boom hangt een schommel en als je daarop hard zwaait, kom je boven het water te hangen. in het water van het vijvertje zwemmen allerlei vissen en eenden enz.

regels: -
personen: 5 max.

Claire liep half huppelend het zandpad af. toen ze bij de vijver aankwam liep ze eromheen en ging op haar favoriete plekje zitten: de schommel. ze liet zich een beetje heen en weer schommelen terwijl ze zich vasthield aan het houten plankje. ze schudde met haar hoofd mee op de muziek die uit de oortjes van haar Ipod touch kwam. (https://www.youtube.com/watch?v=PyICz8SfQcs net de film gezien ) uiteindelijk kon ze de drang niet weerstaan en sprong op om haar hele lichaam te bewegen op de muziek.

Trinity sloeg verveeld de bladzijde van het tijdschrift wat ze aan het lezen was om, het was de zoveelste roddel over1 of ander kindersterretje. Er stond wat in dat het een kudde paarden gekocht had, gewoon omdat ie het kon doen met z'n geld. Zelf zou ze een veel betere bestemming kunnen verzinnen voor het geld, misschien enkele goede doelen steunen. Maar dat was natuurlijk wel makkelijk te bedenken, tot je zelf genoeg geld had. Net toen ze de volgende bladzijde om wilde slaan zag ze een meisje dat wild stond te dansen. Wanneer was ze aan komen lopen? Misschien beter opletten de volgende keer, sprak ze zichzelf even streng toe. Met een verbaasde lach keek ze toe naar het gebeuren.

Claire danste totdat het liedje was afgelopen en liet zich toen met een plof terug vallen op de schommel. ze haalde even een hand door haar wilde haren en zag toen het meisje zitten. ze zag de verbaasde lach en grijnsde even terug. 'wat valt er te lachen?' zei ze terwijl ze opstond en rustig naar haar toe liep op haar lage sleehakken. ze had daarboven een kort spijkerbroekje aan, met een witte bloes erboven en er stond een schattig rieten hoedje op haar hoofd, die ze net had opgezet aangezien hij er was afgevallen tijdens het dansen.

Trinity liet wat geplukt gras op haar zomerrokje vallen, het was bruin en wat aan de korte kant. Maar doordat het zulk heerlijk weer was, viel het eigenlijk nauwelijks op. "Niks hoor." zei ze nog steeds met een flinke grijns op haar gezicht "Er begon ineens een meisje voor m'n neus te dansen." zonder zelf de muziek te horen was het altijd raar om te zien hoe iemand danste. Haar toon was vriendschappelijk, ze had vandaag niet de behoefte om onaardig te doen. Ze was veel te blij met wat afleiding, inplaats van het tijdschrift.

Claire glimlachte, maar keek toch nog even snel om haar heen om zeker te weten dat ze haar bedoelde. ' ach, soms kan ik de verleiding gewoon niet weerstaan.' zei ze nog steeds met een glimlachje. 'ik ben Claire' zei ze vriendelijk erachteraan. ze had het meisje wel eens gezien in de school vergezeld door haar vriendinnen waar ze er ook een paar van kende. (ze zitten namelijk allebei een soort van in het popigroepje) ze haalde haar oortjes uit haar oor, omdat ze het anders onbeleefd vond en dan kon ze haar ook beter horen.

Trinity grijnste, met haar gebeurde het niet zo vaak. Op haar MP4 speler stond geen klassieke muziek, waar ze haar ballet op zou kúnnen oefenen en in andere muziek ging ze nou nooit zo op dat ze dansend op zou springen. "Ik ben Trinity." haar franse tongval was altijd wel duidelijk te horen, maar als ze haar naam uitsprak leek het nog duidelijker te worden. Ze liet haar blik over het meisje heen glijden. "Wauw, ik hou van dat hoedje." zei ze ineens, het deed haar denken aan haar gesneuvelde souvernir. Beide van riet, alleen deze was wat kleiner en leuker.

Claire lachte stralend en zei:' dankje' complimentjes kon ze altijd wel waarderen, zeker als het over haar uiterlijk ging. ze hield haar hoofd een beetje schuin toen het accent haar opviel. ze had zelf ook wel een accent, maar dat leek in niets op die van haar. 'jij komt zeker niet uit Amerika he?' zei ze nieuwsgierig.

Trinity schudde haar hoofd "Europe" zei ze verklarend, nu express met een zo overdreven mogelijk amerikaans accent. Al klonk dat natuurlijk hartstikke verkeerd. Ze probeerde goed te luisteren, maar het leek wel alsof ook Claire een iets andere tongval had dan de gemiddelde leerling hier op school.

Claire lachte en zei:' ik kom uit Frankrijk, maar ik heb eigenlijk nooit Frans gesproken. मैं भारत में पले. oftewel ik ben opgegroeid in India.' de vreemde taal die ze had gesproken was Hindoestaans( volgens mij is dat van Hindi XD) dat had ze geleerd in India, maar ze had daar eigenlijk ook gewoon Engels gesproken, maar daar spreken ze toch weer op een andere manier dan in Amerika.

Ehm hindi is geloof ik de taal van de Hindoestaanse mensen xD (yeah heb ik toch nog wat aan mijn spreekbeurt van groep 7 xd)
-
Trinity lachte op haar beurt weer, het was altijd leuk om over andere afkomsten te horen. "India, dat klinkt wel gaaf. Waarom ben je daar ooit heen verhuisd?" vroeg ze. Zelf had ze al sinds d'r geboorte in hetzelfde huis gewoond als waar haar ouders nu nog woonde en ze zelf natuurlijk in de vakanties heen ging.

Marina stapte over een zanderig pad. Bij elke stap die ze zette, waaide er een zandwolk op. Het mulle zand kwam tot aan haar knieën als het opwaaide en, dacht Marina, dat moest komen door de grootte van haar stappen. Het was belachelijk dat ze zich hiermee bezig hield, maar aan andere dingen dacht ze niet in het best warme weer.

Raf lag op zijn buik te lezen. Hij las anders nooit, maar Dana had gezegd dat het een leuk boek was en dat de hoofdpersoon op hem leek. Ze had gelijk gekregen, hij vond het boek erg leuk. Raf had het in het begin raar gevonden, maar hij vond lezen echt leuk. Al een paar hoofdstukken geleden had hij tegen zichzelf gezegd: Dana bedanken zodra je haar ziet. En hij bleef het maar tegen zichzelf herhalen.
--------
Damn... ik moet naar bed

We zullen morgen verder gaan. -AAIGT, Marina's slachtoffer moet naar bed, tsss :p-
--
'Hé, welk boek lees je,'Vroeg Marina die Raf net had gezien en er anders over was gestruikeld. Haar voeten, ook al zaten ze in een paar schoenen, zaten onder het zand en ze veegde al het zand eraf terwijl ze balanceerde op één been.

Raf keek op en schrok bijna toen hij een meisje zo dicht bij zag. Hij nam het zichzelf kwalijk dat hij haar niet had aan horen komen. "Aan de bal." (heb ik net bedacht... ik kon geen boek bedenken wat een hoofdpersoon heeft die op Raf lijkt. Dit komt wel een beetje in de buurt.) Dana had gelijk gehad, de hoofdpersoon leek best op hem. Rahmana had net als hij een kans om uit de armoede te ontsnappen en wilde daarvoor alles op alles zetten.

'Is het leuk?'Vroeg Marina nieuwsgierig. Volgens Marina zag hij er niet uit als een lezer, maar Marina kende hem enkel van ziens. Feitelijk kende ze meer mensen van ziens dan van gesprek. Het was raar, maar het was waar. 'Hoe heet je trouwens?'Vroeg ze terloops.

Raf knikte enthousiast. Hij had nooit verwacht dat hij lezen zo leuk zou vinden. Snel pakte hij zijn boekenlegger, dat wil zeggen een stukje papier, uit het gras en legde het tussen de bladzijden en sloot het boek. Het was misschien fijner voor het meisje als hij rechtop ging zitten, dus deed hij dat ook. "Ik ben Raf, van Rafael. En jij?"

'Marina, bijna niemand zegt Mari als bijnaam, maar afijn,'zei Marina. Ze vond het leuk dat hij rechtop stond. Niemand om over te struikelen, dacht ze zo. Even dacht ze na waarom Mari haar bijnaam was. Marina was toch geen enorm lange naam?

Mari op Techaye heet een personage van mij Mari :3
---------
"Aangenaam." Raf wist niet helemaal wat hij met al de extra informatie moest. Uiteindelijk besloot hij maar gewoon alles te vergeten behalve dat hij haar net als bijna iedereen Marina ging noemen. Normaal gesproken had Raf Mari ook wel onthouden maar hij moest de laatste tijd zoveel onthouden. Namen van een heleboel mensen, een heleboel schoolwerk, zijn rooster, de weg door de school. Raf had dus besloten de informatie maar een beetje in te perken.

Haha, toevallig. :p
--
'Aangenaam,'zei ze niet-wetend vanwaar de formaliteit kwam. 'Lees je veel?'Gooide ze het over een andere boeg. Zelf las ze niet enorm veel, maar ze was wel geïnteresseerd in het-lezen-van-anderen. Ze gaf toe; Enorm logisch was ze niet.

Ik had Mari gekozen omdat het zee in het latijn betekend en dat personage geobserdeerd is door de zee, water enz.
------
Raf grijnsde. "Nee, eigenlijk nooit. Maar iemand heeft me dit boek aangeraden omdat ze zei dat de hoofdpersoon op mij lijkt." Terwijl hij dit zei dwaalde zijn gedachten af naar Dana, snel riep hij ze weer tot de orde. Dat moest hij echt afleren, maar dat zei hij alleen maar. Hij wilde het eigenlijk niet afleren.

Was dat niet Mare en was Mari niet de ablatief/datief? Haha, ik doe Latijn. :s
--
'Ik lees ook nooit, maar had diegene gelijk?'Vroeg Marina met een klein lachje. Iemand die op haar leek, zou ze niet snel tegenkomen in boeken. Daar was ze vele te gecompliceerd voor.

Ja klopt, ik heb het net opgezocht. Maar toen had ik gewoon 'zee' in heel veel talen vertaald met 'google translator' en bij latijn kwam er Mari uit en dat vond ik wel een leuke naam (ik ook )
-------
"Best wel." Hij had er niet zo heel veel van verwacht maar hij vond het best lijken. Hij besefte dat Marine waarschijnlijk een uitleg zou willen. Raf wilde die liever niet geven. Dan zou hij moeten zeggen dat hij net als de hoofdpersoon de kans kreeg uit de armoede te ontsnappen door een talent. Dat deelde hij liever niet met iedereen.

Haha, boksie!
--
'Dan kent diegene je zeker goed?'Zei Marina wat doelloos. Ze kon niets zeggen over boeken, wat moest ze zeggen? Ze kende deze "Raf" trouwens niet enorm goed. 'Welk talent heb je trouwens?'Vroeg ze. Zie je? Ze sprong van de hak op de tak.

------
Raf knikte. Dana kende hem beter dan wie dan ook op deze school, ookal had hij nog maar één keer met haar gepraat. Hij glimlachte licht toen Marina nog voordat hij antwoord op haar eerste vraag had gegeven een andere stelde. "Ik zing." Hij wist dat je het niet van hem zou verwachten, maar hij was niet anders gewend. "En jij." Raf had ondertussen doorgekregen dat de vraag 'welk talent heb jij' altijd snel gesteld werd.