De bezemkast

Als een echte vechten trok ze haar knie omhoog zodat die tegen zijn ribbenkast aankwam, hard. Daarnaar rukte ze zich los uit zijn greep en gaf hem weer een klap in zijn gezicht. Deze jongen had het verkeerde meisje uitgekozen om ruzie mee te krijgen. Een echte Ghetto fighter.

Toby zag dat op de klok dat het tijd was. Ook al deed zijn lichaam pijn hij was klaar. ´´Het was fijn om je gekend te hebben´´ zei hij met ene grijns. Met een snelle beweging duwde hij haar van zich af richting de deur zodat die hopelijk open viel en lichtstralen hem bereikte ZIjn gezicht bloede en hij had wel blauwe plekken maar Toby vond het alleen maar leuk.

Ze pakte zijn voet vast zodat hij naar voren viel. 'Dacht je nou echt dat ik je zomaar liet gaan. Nu blijf je ook bij mij.' zei ze grijnzend terwijl ze opstond en hem hard tegen zijn schenen aantrapte. Niemand ging zomaar weg bij een gevecht met haar.

Toby viel ook naar voren waardoor de deur ook open viel. De licht vil naar binnen en de pijn in zijn hoofd was nog veel erger dan die het meisje had veroorzakat. Hij greep naar zijn hoofd en al snel was hij verandert in de gewone Toby.

Camille keek naar de jongen die pijn leek te lijden. Voor haar was het gedaan toen ze zag dat de zon al begon te schijnen. Het werd eens tijd om weer een douche te nemen.

Toby deed zijn ogen open en keek naar zijn bebloedde handen. Daarna naar het meisje. Hij wist wat zijn andere ik haar had aangedaan en voelde zich erg schuldig er over. Ook al zat hij met al die wonden hier. ´´Sorry´´ zei hij kort tegen haar. Hij durfde haar niet eens aan te kijken maar meende het wel. Daarnakeek hij om zich heen of hij zelf wat kon vinden om de wonden te verbinden.

Camille rolde met haar ogen, wat een loser. 'Rot op.' mompelde ze terwijl ze over hem heen stapte en naar de deur liep. 'Mensen zoals jij moeten uitgeroeid worden. Leer meisjes met respect te behandelen.' zei ze killetjes terwijl ze letterlijk op hem neer keek.

Toby hield de tranen binnen al voelde hij er een over zijn wang doo komen. Hij wist goed hoe erg zijn andere kant is en vond dat ze helemaal gelijk had. Al was hij er machteloos tegenover. ´´Het spijt me echt´´ zei hij terwijl hij op stond. Dit keer liep hij niet naar haar toe maar naar een van de rekken waar wc papier lag. Hij kende goed omdat het enigste wat in de buurt kwam van verband bij hem thuis vroeger.

'Oke, leuk voor jou maar ik ga me douchen.' zei ze terwijl ze zich omdraaide en de gang door liep. Terug naar haar slaapzaal.

Toby duwde de deur achter het meisje dicht en voelde de tranen over zijn wangen stromen. Hij kon hier zo niet tegen al ging het nit om al die blauwe plekken en kneuzingen het ging om wat hij had gedaan. Hij pakte wat wc papier en vouwde het zo dat het meer op verband leek. Behendig bond hij het over de plekken heen ozdat niemand het zag. Daarna liep hij weg naar buiten. Hij moest even alleen zijn.

NEW
~~

Dylan zat in een hoekje tegen de muur aan en wist eigenlijk niet waarom hij juist hier heen was gevlucht. Maar het maakte hem ook helemaal niks uit, het enige dat hij voor zijn geest kon halen was de blik van Scar en haar woorden die door zijn hoofd dwaalde. De enige die hij zo graag wilde en die hij niet kon krijgen. He voelde maar wat raar en pijnlijk om te weten dat hij Scar nog zo vaak zou zien en niet eens normaal gedag meer kon zeggen.

okay no i wanna know what's happend xd
-
Trinity glipte de donkere bezemkast binnen. Er waren een paar vreselijke rotopmerkingen naar haar hoofd geslingerd door 2 meisjes die ze vroeger haar vriendinnen genoemd had. Nu wist ze weer waarom ze meestal oppervlakkige vriendschaprelaties onderhield, vriendinnen waren niet te vertrouwen. Met een zucht liet ze zich tegen de deur omlaag glijden, nog totaal geen idee dat Dylan zich indezelfde ruimte bevond.

Dylan drooge snel zijn tranen en keek toen naar degene die ook op de grond was gaan zitten, tot zijn verbazing was het Trinity,' Ook aan het schuilen?' Er kwam een klein verdrietig lachje op zijn gezicht en ging naast haar zitten. Waarschijnlijk had ze hem nog niet gezien maar dat maakt niet uit want zijn wangen hadden afdrukken van zijn tranen en er stonden alweer nieuwe in zijn ogen.

Trinity's hard sloeg een slag over toen ze de stem van Dylan hoorde. Ze had in het streepje licht niemand in de ruimte gezien, en Dylan was misschien wel de laatste die ze nu zou willen zien. Ze had geen idee of Dylan de foto gezien had, vast wel en één verkeerde reactie kon ze er niet meer bij hebben. Maar tot haar verbazing klonk er door zijn stem tranen door. "Jeezus, laat me nooit meer zo schrikken." haar stem bibberde wat na van de schrik. "Maar bijna." antwoorde ze op zijn vraag.

Dylan lachtte onschuldig,' Jij liet mij schrikken met in de eerste plaats hier naar binnen gaan, ik hoopte een beetje alleen te zijn maar het maakt niet uit, jij bent wel oké ohh en ik ben blij voor je dat je een vriendin hebt!' Hij lachtte maar weer was zijn lach niet overtuigend. Vond je het heel gek hij leed vreselijk aan liefdesverdriet en niemand zou het hem uit zijn hoofd kunnen praten.

Trinity had niet anders verwacht dan dat hij rot zou reageren, tja hij had het toch gedaan met iemand die nu met een meisje had. "thanks." zei ze dus ook oprecht opgelucht. "Maar wat is er aan de hand, je klinkt nou niet echt vrolijk." zei ze maar direct op de man af. Ze keek opzij naar Dylan, ondertussen kon ze zijn silhouet wel onderscheiden van de rest van de kamer.

Dylan sloeg een arm om haar heen,' You're welcome, en klopt ben ik ook niet maar dat maakt niet uit wie is dat meisje met wie je bent want ik ken haar nog niet.' Hij probeerde over zijn verdriet heen te praten want dan dacht hij niet aan wat er net met Scar is gebeurd en hoe erg hij was afgewezen. Gelijk toen hij eraan dacht voelde hij weer een steek door zijn zij gaan en de pijn die hij toen voelde.

Trinity dacht er even over om de arm van zich af te duwen, maar Dylan wist dat ze zich gebonden had dus er zou toch niks van komen. Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht bij de gedachte aan Cathy "Ze is de mooiste vrouw die hier op school rondloopt, dat je haar nog nooit gezien hebt." ze gaf hem een plagend stootje "en haar naam is Cathy. Je kan haar wel perfect noemen." glimlachte ze helemaal in de zevende hemel, al was ze niet van plan om Dylan zo makkelijk van haar vragenvuur af te laten komen.

Dylan drukte haar even tegen zich aan,' Jij bent officeel echt hopeloos verliefd! En nee ik heb haar nog nooit gezien en ook niet echt iets van haar gehoord. Je moet me ooit meer eens aan haar voorstellen.' Hij lachtte en zijn gedachtes waren nu bij Trinity en haar nieuwe liefde, hij had de foto wel gezien en eigenlijk vond hij het best sexy, twee meiden zoenend wie wil dat nou niet.

"Dat beschouw ik maar als een compliment." zei ze met een lach in haar stem op de opmerking van hem dat ze officieel verliefd was. Met haar hand ging ze door haar haren "Ofcourse, maar je wacht het om met haar te gaan flirten." zei ze met een waarschuwende toon in haar stem, maar de lach op haar lippen maakte dat al weer ongedaan.

Dylan's gezicht betrok,' Ik flirt niet meer, dus wees maar niet bang.' Hij zou niet kunnen flirten, iedere keer zou zijn gedachte dan weer naar de gebeurtenis in het auditorium weer omhoog komen en dat was wel het laatste wat hij wilde. Hij wilde gewoon dat hij Scar kon vast houden en weten dat zij hetzelfde voelde en niet dit stomme gevoel van afwijzing.

Je zei niet teveel als je vertelde dat Trnity's mond openviel van verbazing. Haar blik ging direct naar het gezicht van Dylan "okay, what' up?" er moest aardig wat mis zijn als dylan niet meer flirte. Vooral omdat hij het op een toon vertelde die duidelijk maakte dat hij niet verliefd was en dat dat de rede was. Ze was niet altijd de slimste persoon op aardig, maar nu begreep ze wel dat er wat mis was.

Dylan voelde alweer de eerste tranen over zijn wang rollen,' Ik ben voor het eerst sinds lange tijd verliefd, maar ook keihard afgewezen. Zonder enige uitleg en dat doet nog het meeste pijn. Het idee dat ik haar nog zo vaak zal zien en niet eens weet of ze mij nou wel of niet leuk vond/vind.' Het deed pijn om het hardop te moeten zeggen maar hij was blij dat hij het aan iemand kwijt kon.

Trinity wilde een opmerking maken die grappig bedoeld was, maar begreep wel dat het op het moment niet zo verstandig was. Medelijdend legde ze haar hand op z'n knie neer "Wie is het dan? Het moet wel een heel bijzonder iemand zijn die jouw aandacht vast weet te houden." ze glimlachte flauwtjes naar Dylan. Het was best bijzonder dat iemand zijn charmes kon negeren en hem af te wijzen.

Dylan lachtte nu hij weer aan haar dacht,' Ze heet Scar misschien ken je haar wel. Ze is gek genoeg echt helemaal geen meisje die je zou verwachten bij mij. En ik denk juist omdat ze me niet wilt verlang ik meer naar haar. Het maakt me echt helemaal gek!'