De bezemkast

Trinity schudde haar hoofd, ze kende geen Scar. Het was een naam die ze wel zou onthouden door de raarheid ervan. "Ahw, weet je hoe een gebroken hart het beste heelt?" vroeg ze aan hem. Niet dat zij er vaak een had gehad aangezien ze nog nooit aan een lange relatie had gedaan, tot nu dan. "Veel chocola eten." antwoodde ze met een glimlach, al dacht ze niet dat ze Dylan er mee kon helpen.

Dylan trok een raar gezicht waarschijnlijk hielp dat voor meiden maar hij had nog nooit een jongen gezien die chocola at om zich beter te voelen.' Nee dat gaat hem niet worden toch wel lief hoor! Je bent een schat!' Hij lachtte en gaf haar een kus op haar wang. Ze was in een kleine tijd best veel voor hem gaan betekenen ondanks dat ze het samen hadden gedaan waren ze redelijk cool tegenover elkaar en het voelde goed om met haar te zijn. Dus als hij nog een keer in een bezemkast gaat zitten en mocht kiezen wie hij erbij wou hebben zou hij zeker weten weer voor Trinity kiezen.

Trinity moes lachen om de kus op haar wang, het was heel anders, gewoon vriendschappelijk iets wat best wel gezellig was eigenlijk. Ze was oprecht blij dat Dylan en zij gewoon vrienden bleven ondanks hun ene uitspatting van enkele weken terug. "Bij deze verklaar ik mezelf relatietheraput af." zei ze op zo'n serieuze toon mogelijk. "Let's try something else." glimlachte ze terwijl ook zij haar arm om Dylan heen sloeg. "Wat gaat helpen?"

Dylan schoot in de lach,' Ga jij nou maar gewoon vertellen over die Cathy want ze klinkt heel leuk en het leidde me af van mijn problemen dus begin maar weer.' Het voelde goed om zo gezellig te zijn met Trinity en hij was meer dan blij dat zij wel iemand gevonden had, en omdat het een meisje was vond hij het alleen nog maar meer sexy.' Ohh en die foto vond ik trouwens echt heel lekker!' Hij lachtte en stak zijn tong naar haar uit.

Trinity porde hem plagend in zijn zij "En daar wil ik weer niet over praten." ze begreep nou niet wat hij er lekker aan kon vinden en ze hoefde het ook niet bepaald te weten. Met haar hand ging ze door haar haar "Wat wil je weten?" ze had nou niet echt een idee weaarmee ze hem kon afleiden van Scar.

NEW

Claire zat ineengedoken op een plastic trappetje terwijl haar jurkje langzaam nat werd van de tranen die erop vielen. De tranen waren afkomstig van haar rode vermoeid uitziende ogen. Ze was hierheen gevlucht, nadat ze tegen de leraar had gezegd dat ze naar de wc had gemoeten. Maar ze had natuurlijk nie tnaar de wc gehoeven, maar ze had het in de klas niet meer uit kunnen houden. Het was toch uitgelekt dat ze aan geheugenverlies leedt en nu was het moeilijk om nog normaal door de school te lopen, zonder door een paar mensen worden aangestaard. In de klas was het al helemaal erg en met een emotionele dip erbij had ze het even nie tmeer aangekunt. ze deed geen moeite om de tranen van haar gezicht te vegen en liet ze gewoon over haar wangen stromen. Ze wist niet hoe lang ze hier al zat, maar voor haar kon het niet lang genoeg zijn.

Abigail liep met sloffende passen naar de kast, ze had maar weer eens corvee Normaal gesproken hield ze zich aan de regels maar de laatste tijd had ze een grote mond in de klas. Daar ging de klink naar beneden en zag je haar in de deur staan. Verward, waarom? Omdat er een meisje huilend op het plastiek trapje zat. 'Eh..' zei ze, nog steeds verbaasd door wat ze hier getroffen had.

Claire keek geschrokken op toen de deur open werd gedaan. ze wist dat het niet de bedoeling was dat leerlingen hier kwamen, maar gelukkig was het geen concierge, maar gewoon een meisje. Alsnog vond ze het een beetje ongemakkelijk en hoopte maar dat het meisje haar niet kende, zeker niet van dat-ene-meisje-dat-aan-geheugenverlies-lijdt. ze schonk haar een klein glimlachje, al voelde ze nog wel de stekende pijn van het verdriet en stroomden er nog een paar tranen over haar wangen. Als het meisje hier iets nodig had, moest ze maar om CLaire heen lopen, want ze was niet van plan om al de bezemkast uit te gaan.

'Waarom ben je hier?' vroeg ze maar. Oke, het was overduidelijk dat dit meisje hier was omdat ze moest huilen maar je wist het maar nooit met die huppels. Stoute Abigail, ging er door haar hoofd; ze moest geen oordeel trekken voordat ze iemand kende. Zonder nog iets te zeggen slofte ze naar binnen en sloot de deur achter zich. Ze zal elk excuus zoeken om niet dat stomme corvee te doen.

Claire werd een beetje rood, maar het was niet al te licht in de kast dus ze hoopte maar dat ze het niet zou zien. ach wat maakte het ook uit, ze huilde nu toch al en er zaten waarschijnlijk ook zwarte kringen mascara onder haar ogen ter grootte van de mount everest. ' ik... ik kwam hie...hier even voor rus..sst' zei ze hikkend door het huilen. er waren al wat minder tranen al rolden er nog wel een paar over haar wangen, maar ze veegde ze nu weg zodat haar jurkje niet nog natter werd.

Abigail zocht naar het lichtknopje die ze naar enkele seconden aan kon drukken. 'Oh, moet ik dan weggaan?' vroeg ze maar. In troosten was ze niet goed en al helemaal geen huppels, hoe moest je die nou weer vrolijk maken? Door ee cheerleader dansje te maken of over make-up te praten? Daar ging ze weer met haar vooroordelen, daar moest ze echt nodig mee stoppen. Om zich een houding te geven glimlachte ze naar het meisje. Wat zou die wel niet denken als ze wist waar Abi net de heletijd dacht.

Claire schudde vlug haar hoofd. ' nee hoor' zei ze erbij en ze ging even verzitten. aan de ene kant kwam ze hier dan wel voor haar rust, maar aan de andere kant had dit meisje geen nare opmerking gemaakt en daar alleen al was ze haar dankbaar voor. ze veegde een laatste paar tranen weg en ging met haar vingers onder haar ogen langs. ja hoor, op haar vingers zaten allemaal zwarte mini-korrels. ze veegde ze af en keek weer op naar het meisje. ' ik ben trouwens Claire' zei ze met een klein glimlachje.

Claire, nee daar wist ze niks van. Oke, de roddels schoten haar ook altijd voorbij. Behalve dan die foto van de twee meisjes die zoende maar erg bezig hield ze er niet mee. 'Ik ben Abigail, maar ik denk dat je mij niet kent. Ik ga meer met de rockers enzo om.' zei ze glimlachend, misschien was dit meisje wel aardig. Wist zij veel. Wieweet waren er wel aardige huppels op de wereld.
-
AUW, ik heb net BHK prik gehad en nu wanneer ik typ doet het heel de tijd pijn.XD

'ach dan ken ik je nu toch' zei Claire met een glimlach. ze vond het nooit erg om mensen die helemaal niet dichtbij het groepje popi's hoorde te ontmoeten, anders dan anderen. ze vond het altijd wel interessant, want soms leek het alsof die anderen van een andere planeet kwamen, zo anders deden ze. Oke, Claire wist ook niet veel beter dan dat iedereen die een beetje anders was dan de mensen in haar vriendengroepje apart waren, maar daar kon ze niet veel aan doen, want ze was nou niet echt de slimste. ' wat doe jij hier eigenlijk?' vroeg ze nieuwsgierig aan Abigail.

'Weetje, als je niet in het cheerleader team zit en een grote bek opzet tegen de meester krijg je meteen de straf corvee.' zei ze grijnzend. Die opmerking had ze gewoon móéten maken, daar kon ze gewoon niks aan doen. Het was ook de waarheid. Cheerleaders mochten huiswerk vergeten, leraren tegenspreken en te laat komen in de les zonder daar enige straf voor te krijgen. Ohja, en voetballers ook.