De sporttribunes

Camille stond met een grijns op en keek eerst naar de pasjes die Cathy deed. Ze voerde ze uit in kleine bewegingen. Je merkte goed dat ze ze op nam , net als een spons. Nadat het liedje opnieuw begon begon ze de danspasjes na te doen, in spiegelbeeld. Ze waren niet fantastisch maar het leek erop. Hoe ze zo makkelijk de passen op kon zuigen? Jarenlange ervaring.

Cathy keek met open mond toe hoe Camille haar danspasjes deed en ze zelfs beter uit voerde,' En daarom had ik niet moeten dansen.' Zei ze met een grote glimlach op haar gezicht. Ze deed haar haren snel in een staartje met een snelle beweging en hoopte dat Camille haar het wou leren want ze kon het al beter dan Cathy.

Camille lachte. 'Het is niet erg als je iets slechter kan. Vooral als het de andere zijn talent is.'. Ze deed nog kleine bewegingen op de muziek en keek toen naar de meisjes die er zaten. Die keken hun bewonderend aan. Eerste jaars, die deden altijd zo..

Cathy volgde de blik van Camille en ergerde zich gelijk aan de eerstejaars,' Wisten jullie niet dat staren onbeleefd is!' Ze keek een beetje geïriteerd maar richtte zich toen weer op Camille,' Ik zie jou inderdaad niet zo snel achter een harp zitten.' Ze lachtte en trok haar hempje even goed.

'Goed gezien.' zei ze terwijl ze weer ging zitten. Ze keek naar het groene gras, het was zo een mooie kleur. Door de witte strepen leek het nog groener, gewoon perfect bijna. Misschien klonk het stom maar cheerleaden leek haar best leuk, niet het rondhuppelen in pakjes maar op haar oude middelbare school was het een stuk anders. Toen ging het het meest om dansen en niet op hoe hoog je status was. En ging het vooral in om blonde horen die een beetje dom voor publiek rondhuppelde.

Cathy ging naast haar zitten en voelde dat er een stilte ontstond niet dat het een ongemakkelijke stilte was. Het was gewoon een lekkere stilte je hoefde voor een gesprek niet te praten soms was het juist fijn om even niks te zeggen en gewoon je gedachtes de vrije loop te geven. Niet dat Cathy's gedachtes zo ver kwamen want gelijk kwam Trinity in haar hoofd.

New
___________
De zon stond hoog aan de hemel maar het sportveld was helemaal leeg. Kira zat met haar knieën opgetrokken en haar armen erom heen geslagen op de tribunes. Ze zat hoog en had haar hoofd op haar knieën rusten. Ze dacht na. Diep na. Ze had haar krukken naast haar liggen en keek een beetje afwezig over het veld heen, niet dat ze verwachte iets te zien. Gewoon omdat ze nergens anders naar hoefde te kijken.

Ethan liep met een vuilniszak en een schuiver naar de trinbune. Hij glimlachde wel ook al was het straf dat hij kauwgom onder de tribunes. Verbaast zag hij eenn meisje met krukken zitten´´ Hezei hij rustig erwijl hij ging zitten. Net een rij onder haar. Omdat hij de rij waar zij zat begon te schrapen wat zijn taak was. Hij had nog geluk dat hij hier mocht blijven dus hij nam de straf met een glimlach.

Kira was zo diep in gedachten dat ze de jongen niet eens had horen aankomen. 'O hallo.' zei ze nog een beetje afwezig tegen de jongen. Ze bleef zo zitten als ze zat en had alleen haar ogen zo gedraaid zodat ze naar hem kon kijken. Ze vroeg zich nu geen dingen meer af over Jay of over haarzelf maar nu begon ze te denken over wat hij gedaan had dat hij nu kauwgom moest krabben.

Toby hoorde wel de afwezige toon van het meisje. Hij wist dat de meeste mensen niet eens meer met hem wilde praten. De roddel over ijn andere ik was de ronde gegaan en bijna n iemand wou een vriend zijn. Daarom hield hij maar zijn mond om har niets op te dringen. Hij schraapte maar gewoon verder met de vieze kauwgom van andere. Hij had ewl ergere dingen gedaan dus dit was niet zo erg.

Kira keek nog steeds naar de jongen. 'Waarom moet je kauwgom schrapen?' vroeg ze toen zacht aan hem. Ze was hier nog maar een paar weken en wist eigenlijk niets van wat er was gebeurd voordat zij hier kwam. Ze leefde altijd een beetje in haar eigen wereld en lette niet op de roddels. Ze glimlachte een beetje verlegen en hoopte maar dat de jongen het niet erg vond om haar iets te zeggen. Ze wist dat ze niet de interessantste persoon was om mee te praten.

Toby was verbaast toen het meisje het aan hem vroeg. Hij daht dat het best wel duidelijk was waarom . ´´Als straf´´ zei hij rustig. Hij wist nog niet hoe hij alles kon terug betalen. Banen waren moeilijk voor hem omdat hij alleen overdag kon werken. Maar uiteindleijk zou hij wel wat bedenken. Hij kon nietop kijen naar het meisje. Maar hoorde wel aan haar toon dat ze niet uitgaand type was.

Kira zuchtte even. Ze had het gevoel dat de jongen liever niet met haar praten. Toch wilde ze niet hier zitten zonder dat hij iets zei. Dat gaf haar steeds vaker een vervelend gevoel al had ze vroeger stilte altijd heerlijk gevonden. 'En wat heb je gedaan?' vroeg ze toen rustig en zacht. Ze had zelf ook wel doorgehad dat het als een straf was geweest.

Evnb keek Toby haar verbaast aan terwijl hij omhoog kwam. ´´Ehm heb je dat dan nog niet gehoord´´ vroeg hij verbaast. Het was raar omdat hij zeker wit dat ieereen het nu wel wist. En als het niet door June was zou hij al lang weg geweest zijn. Daarna boog hij weer terug omdat hij niet aan kon mensen aan te kijken als hij het zei. ´´Ik heb de brand gestart in de school´´ zei hij zachtjes.

Kira was een beetje verrast en werd verward door de verbaasde toon van Toby. Ze had het gevoel dat ze iets had gemist, wat waarschijnlijk ook zo was. 'Ehm nee dat had ik nog niet gehoord.' zei ze zacht. 'Waarom? Als ik dat vragen mag.' vroeg ze daarna zachtjes. Ze wist niet of ze nu bang moest zijn voor hem of niet. Ze hield hem nu wel beter in de gaten merkte ze.

Die vrag had hij wel vaker ehoord van mensen al was het meer naar hem geschreeuwd. Het was zo moeilijk een antwoord te geven. Het was zijn andere ik die het had gedaan. Maar uiteindelijk was het wel zijn handen. Het bleef moeilijk om het mensen uit te leggen. Daarom slikte hij bij de vraag. ´´Ehm het is moeilijk uit te legen´´ probeerde hij zo rustig mogelijk te zeggen.

'We hebben de tijd.' zei Kira zachtjes. Ze wilde het graag weten, waarom wist ze niet echt. Ze was de laatste tijd sowieso nieuwschieriger dan anders. 'Behalve als je het niet wilt vertellen.' zei ze daarna snel. Ze wilde hem nergens toe dwingen, ze wilde namelijk ook niet dat zij gedwongen werd om iets te zeggen over bepaalde dingen.

´´Ik wil lieve niets zegen´´ zei hij snel toen ze dat zei. Hij had er geen zin in om het weer uit te leggen. Vooral omdat het zo ingewikkelt was. Niet iedereen hoefde het te weten van zijn tweee kant en zijn verlede helemaal niet. rustig ging oby door met schrabben.

Kira knikte. 'Ik begrijp het.' zei ze zacht. Ze begreep dat hij iets niet wilde zeggen toch bleef ze wel nieuwschierig naar het verhaal. Nog steeds wist ze niet of ze nu bang voor hem moest zijn of niet maar hij had haar niets aangedaan dus ze ging ervan uit van niet. Al schatte ze situaties nogal eens verkeerd in toch was ze niet echt bang voor hem. Hij had haar immers neits gedaan.

Dj liet zich rustig op een van de onderste banken zakken. Hij was moe, dat was ook duidelijk te zien aan zijn gezicht. Hij sportte de laatste tijd ontzettend veel om alles te proberen te vergeten, hierdoor vermagerde hij ook nog eens sterk. Hij dacht even aan Andreas. Aan hoe zijn lippen hadden gesmaakt, hoe het had gevoelt om zo dicht bij hem te zijn.

Liam Liep naar de tribunes terwijl hij op topsnelheid tikte op zijn blackberry. Toen hij bij een van de banken aankwam plofte hij een paar meter van een andere jongen neer en zette zijn designer tas op de grond voor zijn aandacht weer naar de telefoon ging. Hij sloeg zijn benen over elkaar. Hij deed even zijn sjaal goed voor hij toch eindelijk zijn aandacht even naar de foorballende jongens op het veld liet dwalen. geen een zo leuk als loki

zijn telefoon in zeer vrouwelijk blauw ipv stoer blauw.... :

Dj keek naar de jongen die op de tribune ging zitten. Niet echt een sporttyp vond hijzelf. En hij vond het eigenlijk vreemd dat de jongen met zo'n blauwe telefoon rond liep. Het was totaal niet iets voor een jongen, tenminste dat vond hij zelf. Hij zei niets, wende zijn hoofd weer af en keek naar de jongens op het veld. Alleen niet echt. Zijn gedachten zaten duidelijk ergens anders.

Dj slaat wat details over, Liam is aan zijn telefoon geplakt, hij zit een tikje girly, hij heeft een designer tas en draagt een modieuze sjaal....STEREOTIEP XD

Liams ogen werden groot "O my gucci" blijkbaar was zijn aandacht weer terug bij zijn telefoon. Hij toetste snel een nummer in. 'Lieve schat is het waar?..... O My Gucci... Ik ben dus zó blij voor jullie... Doe Jeff de groeten van me... Ja... Hou ook van jullie..' hij lachtte "Ja en van de nieuwe die eraan komt...doei liefie" hij lachtte en borg zijn telefoon op in zijn schoudertas. "Hoi" zei hij vriendelijk tegen DJ

Oke inderdaad hij sloeg wat over
___________
Dj luisterde half naar het gesprek, en had al snel besloten dat de jongen naast hem haast wel homo moest zijn. Niet dat hij daar een probleem mee had want zelf was hij het ook half. Ondanks dat Dj het verhaal had gehoort schrok hij toch een beetje toen de jongen ineens tegen hem begon te praten. Hij was nog steeds diep in gedachten geweest. 'Hoi.' zei hij toen rustig terug. Hij keek de jongen heel even aan en daarna weer naar het veld met jongens.

Liam knikte naar het veld "Kan jij me uitleggenw at ze aan het doen zijn. Ik weet dat eht football training is, maar verder kom ik niet" hij lachtte vriendelijk. Hij had echt geen verstand van sport. Jazz en sax muziek, mode en Sean, kijk daar had hij versand van. Niet een sport waarbij een aantal gozers in afschuwelijke tenues over een veld renden en iets deden emt een bal. Hij snapte die hele sport niet