Onnuttig feest

Marina wrote:

'Ach, dat vinden ze ook al van het Schoolfeest, dus ja. Wat denk je van "Onnuttig Feest"?'Zei Marina. Het had ook geen nut en ze had een hoop moeite gedaan anderen te overtuigen het geheim te houden. Eigenlijk was dat niet goed gelukt, er was nota bene een lerares mee komen feesten.

Scar haalde haar schouders op "Ik vind het goed genoeg" ze glimalchte en wees anar de bar. "Maar ik ga wat drinken..."

Camille wrote:

Camille glimlachte en nam het glaasje over (tenminste ik denk dat het niet een groot glas is?xd). Ze grinnikte om de franse uitspraak terwijl hij niet eens echt grappig was. Maar een Amerikaan frans horen praten had ze nooit. Ze nam een slokje van het drinken en staarde de menigte in. Zachtjes kneep ze in de arm van Tyler en draaide toen weer naar hem. Soms had ze van die vage uitspatingen, vooral als ze wat gedronken had.

hmm zal ik tyler ook laten flirten of niet :3?
-
Tyler nam ook een slok van de mojito, het was koud wat het extra lekker maakte in deze warmte. Het was opzich best leuk om zo met Camille te staan, al spraken ze geen word. Toen Camille zich weer naar hem toe draaide keek hij beleefd kort van haar weg om te verbergen dat hij naar haar stond te kijken. Na een korte sconde keek hij weer terug en glimlachte hij naar haar.

Ja? (a)
-
Camille nam een slok en keek naar Tyler. 'Waar kom je eigenlijk vandaan?' die vraag brandde op haar lippen al sinds de eerste keer dat ze elkaar ontmoet hadden. Nog steeds bewoog ze met haar heupen op de maat van de muziek, ze kon het gewoon niet, stilstaan terwijl ze muziek draaide.

Tyler keek nar haar heupen die ritmisch met de muziek mee bewogen "Phoenix" zei hij terwijl hij zijn blik afwende van haar heupen en haar met een grijns aankeek. "En jij, volgens mij ben je niet geboren in de VS, of wel?" vroeg hij met een glimlach. Hij had weinig amerikaanse meiden zo zien dansen als Camille.

'Ik heb tot mijn twaalfde in nederland gewoond. En daarnaar ben ik naar Amerika verhuisd.' ze zei er niet bij dat ze in de Ghetto had gewoond tot haar veertiende, misschien zou dat de avond wel verpesten. Opnieuw haalde ze een hand door haar haren, wat had ze deze avond toch?

"Nederland." herhaalde hij bedachtszaam, hij had wel eens van het land gehoord. Volgens hem lag het in Europa en was het klein, meer wist hij er niet van. Voor hij het wist schoof hij een plukje haar dat naar voren gevallen was door het gestrijk door de haren van Camille, uit haar gezicht. Met een glimlach keek hij haar aan "Je haar zit prachtig hoor."

'Ja, sorry. Ik heb een soort tik dat ik altijd een hand door mijn haar haal.'. Op een één of andere manier was de hand wel fijn, maar dat zou zeker door de alcohol komen. Jammer dat ze geen krukken bij de bar hadden neergezet, heel de tijd staan irriteerde je ook snel. 'Zullen we ergens gaan zitten?' vroeg ze dus.

Tyler glimlachte charmant "Natuurlijk." hij gebaarde naar een stapel tafels en keek haar vragend aan. Hij kon Camille er gemakkelijk op tillen als ze wilde tenminte. Hij nam nog een slokje van zijn drank terwijl hij zijn blik niet van Camille afwende.

'Oke.' zei ze schouderophalend en liep samen met hem naar de tafels. Kort keek ze naar de menigte, ze wilde wel weer dansen maar het leek haar geen goed idee aangezien ze de jongen nog op de dansvloer zag. Langzamerhand merkte ze dat ze moeier werd, wat raar was aangezien ze vaak tot laat in de nacht opbleef.

Tyler legde zijn handen op haar heupen toen hij zijn glas op de tafels gezet had. "mag iik?" zonder op een antwoord te wachten tilde hij haar op en zette haar voorzichtig neer op de tafels. Met een charmante glimlach ging hij naast Camille zitten. Misschien net wat te dicht tegen haar aan, maar als Camille er wat van zei zou hij netjes aan de kant gaan.

Een klein gilletje kwam uit haar mond toen hij haar optilde. Ze merkte dat hij dichter tegen haar aan kwam zitten maar reageerde er niet op. Misschien was ze dan wel dronken, je moest moeite doen om zulke aandacht van haar te krijgen.

Tyler glimlachte kort naar Camille terwjil hij de laatste slok van zijn glas nam en hem toen wegschoof. Zijn blik ging over de feestende mensen. Het was echt een voordeel dat de slaapkamers van de leraren ver weg waren. Anders was deze herrie daar wel te horen.

Ze wiebelde op de maat van de muziek met haar voeten. Het feest begon langzamerhand te vervelen. 'Zullen we naar buiten gaan?' zei ze in zijn oor, fluisteren zou hij toch niet verstaan. Met haar vingers trommelde ze op de tafel.

"Wat jij wilt." antwoorde Tyler, misschien wat hoopvol. Hij zou nooit een meisje ruwweg op haar mond gaan zoenen, maar dit stemde hem wel hoopvol op een kansje dat er misschien wat zou gebeuren. Hij sprong van de tafel af n stak zijn hand uit om haar te helpen.

Camille pakte vrolijk zijn hand vast en samen met hem liep ze naar buiten. 'Ik moest gewoon even weg.' zei ze toen de harde muziek nog vaagjes te horen was. Ze leunde tegen de muur aan terwijl ze hem aankeek. Waarschijnlijk was ze nu hooguit aangeschoten, morgen dus geen hoofdpijn. Hoopte ze.

Scar wrote:

Marina wrote:

'Ach, dat vinden ze ook al van het Schoolfeest, dus ja. Wat denk je van "Onnuttig Feest"?'Zei Marina. Het had ook geen nut en ze had een hoop moeite gedaan anderen te overtuigen het geheim te houden. Eigenlijk was dat niet goed gelukt, er was nota bene een lerares mee komen feesten.

Scar haalde haar schouders op "Ik vind het goed genoeg" ze glimalchte en wees anar de bar. "Maar ik ga wat drinken..."

'Oké,'Haalde Marina haar schouders op. Het gesprek was verschrikkelijk saai, ze konden neit eeuwig praten over een naam? Ze had wel leukere gesprekken gehad.

Tyler lachtte "Het was er inderdaad behoorlijk warm." hij wist niet of dat de rede was dat ze naar buiten wilde, maar het zou een goede rede zijn geweest.Met zijn zei leunde hij tegen de muur aan zodat hij naar Camille kon kijken.

'Ja, en ik ben moe. Gekgenoeg.' zei ze terwijl ze hem aankeek. Er zat een vrolijke twinkel in haar ogen, voor haar geveol ging het ook een stuk beter op school als ervoor. En vandaag was het natuurlijk ook een leuke dag, het was een tijdje terug geweest dat ze uit was gegaan.

Evan wrote:

Evan grijnsde en liet zich meetrekken door Claire. Hij pakte behendig een glas van een dienblad en dronk het simpelweg in een paar korte slokken op. Hij zou er wel aangeschoten van worden, maar dat maakte hem op een avond als deze niet zoveel uit. Hij zette het glas weg en ging bij Claire dansen. Hij dansde iets anders dan als hij normaal deed, de mooie grote maar ingewikkelde danspassen deed hij nu niet. Het was ook niet echt iets om te doen als je uitging.

Claire danste terwijl ze Evan met een verleidelijk glimlachje aan bleeff kijken. ze stond dicht tegen hem aan en kon het gevoel in haar buik niet onderdrukken, dat wilde ze ook niet. met één arm boven haar hoofd bewoog ze soepel heen en weer met haar heupen. ze legde haar andere hand op Evan´s heup met ondeugend twinkelende oogjes. hij mocht dan wel nu haar vriend zijn het bleef toch leuk om met hem te flirten.

ik ga dooeeeg

"Moe?" vroeg hij verbaast, hij zag Camille niet aan voor een meisje dat zelden uitging en dus wel gewend was om af en toe later naar bed te gaan. Hij streek weer een lok haar uit haar gezicht.

'Ja, ik weet niet wat ik vanavond heb. Ik heb dagen dat ik helemaal niet kan slapen en dagen dat ik echt te snel moe ben. Ik weet ook niet wat het is.'. Ze leunde met haar hoofd tegen zijn borst aan, het was fijn om even weer zo dichtbij bij iemand te zijn.

"Klink vervelend." zei Tyler gemeend. Het was een fijn gevoel om Camille zo dicht tegen zich aan te hebben. Toch wist hij zich in te houden om een arm om z'n rug heen te slaan. "Ben je er al eens mee naar de dokter geweest?" vroeg hij.

'Nee, niet nodig. Vind ik zelf tenminste. Het zal vast niks zijn. Ik leef gewoon al mijn hele leven op straat. En als je me snapt weet je dat je dan de ene dag amper slaapt en de andere dag tot 2 uur 's middags. Ik moet denk ik gewoon weer in een normaal routine komen.' zei ze zonder hem aan te kijken, ze had moeten weten dat het er toch op uit zou komen dat ze moest vertellen waar ze in Amerika leefde. Het voelde ook vertrouwd om zo dicht bij hem te staan, het gaf haar een veilig gevoel.

"Op straat?" herhaalde hij verbaast terwijl hij Camille vragend aankeek. Hij had haar geen type gevonden om op straat te leven, te stijlvol. Oké hij had ook een groot deel van zijn jeugd op straat doorgebracht, maar dat was vrijwillig en hij sliep ook gewoon altijd in een warm bed met genoeg eten. Bij hem was het meer om stoer te doen dan uit noodzaak.

'Ja. Dat je 's avonds laat thuiskomt omdat je rondgehangen hebt.' antwoordde ze wat zachter. Aan de ene kant voelde het goed om het te vertellen aan de andere kant was ze bang voor vooroordelen. 'Ik woonde tot mijn veertiende in de Ghetto. Mijn moeder werd verliefd om een man, later kwam ze erachter dat hij ook nog eens rijk was. En nu woon in dus in een villa.' legde ze uit,