De trappengangen

'Tussen jou en Cathy', hij grijnsde naar haar bij de gedachte dat hij met Cathy had gezoend, wat Trinity waarschijnlijk nog niet wist. 'Ik had het idee dat er iets was tussen jullie', hij knipoogde naar Trinity, want hij wist dat ze iets hadden, omdat hij met Cathy had gesproken.

haha trinity weet niet dat hij het weet en gaat proberen te liegen' xd
-
Trinity keek zo verbaast mogelijk naar Jaimy, haar wangen nog steeds in bedwang houdend. Al had ze het gevoel dat ze nog steeds rood werden "Hoezo?" ze kon haar tong er wel afbijten om het antwoord. Waarom kon ze niet wat spitsers verzinnen?

Jaimy begon keihard te lachen. 'Hoezo? Nou, het lijkt me niet dat twee meisjes met elkaar zoenen als ze gewone vriendinnen zijn', lachte hij. Na een beetje uitgelachen te zijn kon hij haar pas weer aankijken. 'Sorry, je had je reactie moeten zien', grinnikte hij. Hij zag nog steeds het hoofd van Trinity voor zich wat langzaam rood werd.

Trinity donderde van schrik bijna alsnog van de trap af. Gelukkig zat ze en was dat de reden dat ze niet echt kon vallen. Met schrik in haar ogen keek ze hem aan. "Niet zo hard" sisste ze nu om zich heenkijkend. Er hoefde maar 1 verkeerd iemand te horen en iedereen zou het weten.

Jaimy deed vlug zijn handen voor zijn mond. 'Sorry', mompelde hij ertussen door. Hij werd helemaal rood van schaamte. In eerste instantie had hij het als heel gewoon beschouwd dat Trinity bi was, maar het kon zijn dat zij liever niet wou dat anderen dat ook wisten. 'Ik wist niet echt dat het een geheim was', fluisterde hij toen hij zijn handen weer had weggehaald.

Trinity moest alweer lachen, al was het wel zachter dan eerst, om de reactie van Jaimy. Hij leek er echt van geschrokken te zijn. Ze schudde schuldbewust haar hoofd "Ik denk niet dat de meeste mensen er al te goed op gaan reageren." De meeste jongens zouden er om gaan lachen en er dan wel verder mee leven, die vonden het altijd veel te intressant of dat soort mensen nou anders waren, maar haar angst ging vooral uit naar de meisjes. Die konden zo intens gemeen zijn dat ze daar nog niet aan toe was.

Jaimy trok een beetje een moeilijk gezicht. 'Dat kan ik gewoon niet snappen. Wat is daar zo mis mee dan?', hij merkte dat zijn spieren zich aanspanden. Hij maakte dan wel eens grapjes over gays enzo, maar dat was gewoon plagerig bedoel dan, hij had er niks op tegen dat mensen net iets anders waren op het gebied van seksuele voorkeur.

"Niet iedereen denkt er hetzelfde over als jij." zei ze droog, ze wist niet hoe ze het uit kon leggen maar de cijfers logen er niet om. In vele enquettes werd het duidelijk dat homoseksuele mensen vaak gezien werden als raar, gek, angstaanjagend of wat dan ook.

'Dat is waar', zei Jaimy. Je hoorde het aan zijn stem dat hij dat maar dom vond. 'Ik vind het niet raar, dat je dat weet', hij glimlachte naar Trinity en hoopte dat ze hem zou geloven. Meestal als hij dat aan iemand vertelde geloofde ze hem niet, omdat hij zo'n flirterig type was, waardoor ze ook dachten dat hij elk meisje zou willen krijgen, wat dus totaal niet zo was. Hij had eigenlijk diep respect voor mensen die uit de kast kwamen, want je stelde je dan toch aardig kwetsbaar op tegenover homo-haters.

Trinity haalde haar schouders op "fijn." die woorden meende ze, al kon ze het misschien wel met meer worden zeggen. Dit leek haar wel genoeg. Ze streek met haar vingers door haar haren. "Maar iets heel anders, waarom zat je hier op de trap voor ik over je tas begon te vallen?" vroeg ze om op een wat luchtiger onderwerp over te gaan.

Jaimy was blij dat ze veranderde van onderwerp. 'Ik ehm...', hij had nog even zin om haar te plagen voordat hij serieus antwoord zou geven. 'Ik zat te wachten tot er iemand over mijn tas kwam vallen, dat doe ik wel vaker. Je moet het ook eens proberen het is zo komisch om al die gezichten te zien van die mensen!', hij klonk misschien wel als een klein jochie soms, maar hij kon het niet helpen om dat soort opmerkingen te maken.

Trinity moest weer lachen, nu weer op normaal geluidsniveau "Heel komisch." ze keek hem kort aan "Vooral als je erover heen donderd, het is echt een hele levenservaring hoor." zei ze bezwerend alsof het iets was wat je een keer in je leven meegemaakt zou moeten hebben.

'Hmm.. Wil je het nog een keer proberen dan? Deze keer lukte het nog niet echt. Het eist ervaring hoor', hij keek haar heel serieus aan. Dit keer kon hij zijn lach inhouden, want hij moest denken aan de mensen die écht van trappen vielen en dat was niet leuk, wist hij van zijn zusje die al een keer in het ziekenhuis was beland door van een trap te vallen.

"Nou" trinity haalde haar vingers langs een onzichtbaar sikje alsof ze over iets na dacht "Laten we dat maar niet proberen." zei ze met 'tegenzin' terwijl ze hem zo sreieus mogelijk aanprobeerde te kijken. Iets wat onmogelijk werd gemaakt door een grijns op haar gezicht.

'Tja, het is ook wel lastig hoor want...', Jaimy werd onderbroken door het geluid van zijn mobiel. Hij pakte hem uit zijn zak en keek erop. Een smsje. 'Shit!', zei hij luid toen hij het smsje had gelezen. Hij pakte snel zijn tas en stopte zijn spullen erin die hij eruit had gehaald. 'Sorry, ik heb een dans repetitie. Ik was het helemaal vergeten!', een beetje sip keek hij naar Trinity. Hij wou best langer blijven, want hij zat wel prima daar zo op de trap met haar te praten.

Trinity trok een pruillipje "Dat is balen." ze streelde met haar hand door haar haren. "Als ik jouw was zou ik rennen, ik weet niet hoe ze bij jouw zijn maar bij ons" hiermee doelde ze op haar balletlessen, "krijgen ze de pik op je als je te laat komt." grinnikte ze. Dit liet haar denken aan dat zij ook nog eens naar een les zou moeten gaan. "Dan ga ik me maar eens naar m'n boeken vergeven." ze trok een verveeld gezicht.

Jaimy zuchtte. Hij hield van dansen, maar hij vond het best lullig om Trinity in de steek te laten, maar hij kon niet anders. 'Tja, dat hebben ze vast al, ik kom niet vaak op tijd', hij kon de gezichten van de docenten nog voor zich halen en grinnikte. 'Ik spreek je later nog wel eens?', vroeg hij en glimlachte naar haar.

Trinity grinnikte, bij haar waren ze al verbaast als ze op kwam dagen "Maar natuurlijk." ze was veel te blij dat hij haar niet veroordeelde door ahar geaardheid. Ze pakte haar tas ook weer van de trap en stond op. "Salut!" glimlachte ze terwijl ze wegliep. Ze moest eerst even haar make-up bijwerken.

new.

Evan zat rustig aan de onderkant van de trap. Onder zijn benen lag zijn skateboard. Hij was net de halve trap afgesprongen en hij was net niet gevallen, als hij verkeert terrecht zou komen, dan zou hij hoogst waarschijnlijk iets breken. Maar dat was gelukkig niet gebeurt, nu zat hij gewoon en keek rustig naar de mensen die voorbij liepen.

Dana Elle had zich verslapen en wou eigenlijk wel weer optijd in de les komen dus ze rende de trappen af en struikelde over haar losse veter en gleed op haar kont een paar traptreden naar beneden en kwam naast een jongen tot stilstand en ze begon te kreunen want haar kont voelde nu echt niet meer goed aan.

Evan keek verbaasd naar het meisje dat naar beneden leek te stuiten. Hij beet op zijn lip om zijn lachen in te houden terwijl hij naast zich keek. 'Gaat het?' Vroeg hij, maar je hoorde de lach duidelijk in zijn stem. Het kon ook niet anders, want het had er geniaal uitgezien. Maar het leek hem nogal onvriendelijk om gelijk in lachen uit te barsten.

Dana Elle keek hem even vernietigend aan maar zei toen op een normale toon,' Ja hoor en je mag me uitlachen want ik zou dat ook hebben gedaan als jij het was die viel!' Toch wreef ze even over haar kont omdat die toch best pijnlijk aan voelde. Ze streek de haren uit haar gezicht en besloot dat het haar niks meer uit maakte of ze nu te laat kwam want vernederd was ze toch al.

Evan begon toen te lachen en trok wel een verontschudigent gezicht, maar hij vond het erg grappig. 'Sorry, sorry, maar het zag er echt heel grappig uit. Je had jezelf moeten zien.' Zei hij schaterend en haalde even een hand door zijn haren heen, hij had gek genoeg geen pet op vandaag.

Dana Elle toverde met moeite een glimlach op haar gezicht,' Het moet echt grappig zijn geweest anders had je me toch niet uitgelachen?' Ze trok haar wenkbrauw op en keek hem uitdagend aan, want als hij erop in zou gaan zou hij toch echt een probleem hebben. Het klonk als een dreigement maar het was eerder een waarschuwing.

Evan grinnikte nog even na en haalde zijn schouders op. 'Ja, het was grappig.' Zei hij eerlijk tegen haar, hoewel hij wel een toon in haar stem hoorde, negeerde hij dat. Het was niet eens echt uitlachen, hij lachtte om haar. Nou ja, je kon uitlachen op verschillende manier bekijken.