De muziek winkel.

Ja, dit is dé plaats voor kinderen uit FH. Je komt er dan ook heus wel een paar tegen want deze winkel zit in de buurt van FH. Het is echt zo een ouderwetse waarbij je een CD kan pakken en hem kan luisteren aan een koptelefoon in een kleur naar eigen keuze. Tenminste, er is een roze, paarse, blauwe, zwarte, gele , groene, oranje en rode. Niet alleen CD's zijn er te koop maar ook iPods, oortjes en koptelefoon. Ook versiersels voor je Ipod [of iets waar muziek uit komt ofzo] en zakjes zijn er te vinden. In een paar woorden uitgelegd; het is de hemel voor kinderen uit FH.

Kira liep de winkel binnen. Ze zocht niet echt iets speciaals. Gewoon weer eens een cd. Ze keek even rond en constateerde dat het rustig was in de winkel. Gelukkig maar want ze kon nog steeds niet wennen aan de drukte binnen Franklin. Het was gewoon raar om telkens in die drukte te lopen. Ze liep naar een rek waar allemaal cd's in stonden en pakte er een paar tussen uit. Daarna liep ze naar de koptelefoons waar je muziek kon luisteren en begon de cd's een voor een te luisteren. Het waren allemaal cd's met klassieke muziek.

Amy kwam in gedachten aangelopen, voor een keer had ze haar haren in een staart vastgebonden. Haar nog ietwat ronde gezichtje kwam daardoor beter uit. Heel haar lichaam was dun behalve haar gezicht nog, daarom ging ze door.

Kira luisterde met gesloten ogen naar de muziek en lette niet op het meisje dat binnen kwam. Het nummer wat ze aan het luisteren was was afgelopen en ze opende haar ogen weer. Ze keek even rond en zag het meisje toen staan. Eigenlijk had ze gehoopt dat er hier niet veel mensen zouden komen maar het viel eigenlijk wel te verwachten dat er hier juist wel mensen zouden komen.

Met langzame stappen liep ze naar het gebied waar je de muziek kon luisteren. Ze had weer een nieuwe CD nodig om op te dansen want niet overal kon je je iPhone op de stereo aansluiten. Haar vingers gingen langs de ruggen van de cd's terwijl ze de titels las. Het moest rustig maar toch muziek van de tijd zijn.

Kira wisselde de cd die in de speler zat om voor een andere. Ze luisterde er aandachtig naar. Ze dacht dat ze deze cd goed zou kunnen gebruiken om op te dansen. Het was niet te snel maar ook niet te langzaam en de muziek sprak voor zichzelf. Iets wat ze altijd mooi vond aan muziek.

Eindelijk sprak een cd haar aan, waar veel top 40 muziek op stond. Ze haalde de proefcd uit het hoesje en stopte het een van de cd-spelers. Natuurlijk koos ze voor de roze koptelefoon en begon met haar hoofd op de maat van de muziek te knikken. Op de cd stonden ook wat oude klassiekers , die haar erg aanspraken.

Kira had inmiddels al haar cd's geluisterd. Er zaten wel een paar mooie tussen maar net niet wat ze zocht. Ze liep weer terug naar de rekken en zette de cd's terug. Ze vroeg zich af wat het meisje zat te luisteren maar ze ging zelf op zoek en ging niet naar het meisje toe om het te vragen. Daar was ze veel te verlegen voor.

Zachtjes zong ze mee met de teksten van liedjes die ze kende. Hoe lang zou ze hier al staan? Het maakte haar niets uit, vandaag had ze toch tijd genoeg en ook had ze geen honger. De pilletjes die ze in nam hielpen echt! Ook leek ze er meer energie van te krijgen, alleen maar pluspunten.

Dana Elle had een koptelefoon op en die was tot haar grote opluchting gewoon zwart, ze zou die gaan kopen want ze had toch echt nieuwe nodig en ze wou even uit testen of hij ook lekker zat en je daardoor echt kon verdwijnen van de wereld. Want dat was iets wat ze echt belangrijk vond, ze zette hem aan haar Ipod en luisterde naar de mooie piano klanken en de viool streken. Normaal was ze niet zo van de klassiek maar als een kop telefoon goed klassiek bracht was hij meer dan geschikt. Deze was dat helaas niet.

Rae zocht tussen de CD's. Als opdracht voor haar musicalklas hadden ze de opdracht een musicalliedje voor te bereiden en Rae had gevonden dat ze wel een nieuwe CD verdiende. Ze twijfelde tussen twee CD's. Les Miserables en Aida. Uiteindelijk nam ze ze allebei maar mee naar de koptelefoons. Automatisch pakte ze de oranje, al was de kleur iets te fel naar haar smaak.

Dana Elle draaide zich om en liep met haar ogen op de koptelefoon in haar handen gericht naar het rek waar ze die eerder vandaan had gepakt. Ze had beter haar ogen voor zich kunnen houden want ze knalde tegen een meisje op,' Ohh!' Ze wou het meisje uitschelden maar wist dat het haar schuld was, het meisje had een oranje koptelefoon in haar handen en ze keek er even afkeurend naar.

Rae liet de koptelefoon bijna uit haar handen vallen en keek het meisje dat tegen haar aan was gebotst even boos aan, al maakte het haar opzich niet zoveel uit. Ze was alleen geschrokken. Sommige mensen hadden misschien iets uitgeroepen, maar zij niet. Rae zij niets als ze vond dat dit niet nodig was. Je zou het lui of onverschillig kunnen noemen maar het was vooral gewoon echt het nut ervan inzien.

Dana Elle keek haar even woedend terug en duwde haar in het voorbij gaan nog een keer gewoon omdat ze dat leuk vond. Ze had weer zin in een gevecht maar ze zou zich hier wel weer in moeten houden. Dan maar een ruzie dat maakte haar niet echt uit, zolang ze maar geen ruzie maakte met Raf. Dat verdiende hij gewoon niet. Ze keek arrogant voor zich uit en had haar neus in de lucht gestoken. Met een snelle beweging hing ze de koptelefoon op.

Rae keek woedend om en het eerste wat ze deed was haar tas van haar rug afhalen. Dat ze geduwd werd, oké. Maar straks ging haar camera kapot! Dan had dat meisje zo'n probleem, zo'n ongelofelijk groot probleem. De gedachte alleen al deed haar van binnen koken. Dat werd alleen maar versterkt door de houding van het meisje. Wat een arrogant kreng! Ze moest zich echt inhouden, al wist ze niet wat ze dan wilde doen. Ze was niet de moeite waard om tegen te praten en sterk was ze absoluut niet.

Dana Elle draaide om en zag het meisje nog net woedend naar haar kijken, er kwam een gemene grijns om haar mond en ze liep weer naar het meisje toe,' Wat is er? Heb ik iets stuk gemaakt of je pijn gedaan?' Ze had nog steeds de gemene grijns op haar gezicht maar haar ogen stonden bezorgd. Iets waar ze altijd al wel goed in was geweest, haar ogen een bepaalde emotie aan laten geven die er gewoon niet was.

"Mocht je willen." Rae kon het niet laten toch te praten. Opeens kwam er een idee in haar op. Maar dat zou ze niet doen als het meisje recht voor haar stond, te gevaarlijk. Rae trapte absoluut niet in de valse bezorgdheid, ze vond het niet eens irritant. Eerder grappig. In gedachten haalde ze even diep adem. Het kostte haar meer moeite om in een rol te stappen dan normaal maar ze zette een vriendelijke, vergevingsgezinde glimlach op. "Ik ben Rae."

Dana Elle keek haar even achterdochtig aan,' Oké dat maakte me nou helemaal niks uit, Rea. Ik verwacht niet dat wij elkaar nog spreken en inderdaad ik zou graag willen dat het je pijn had gedaan of iets stuk had gemaakt.' Ze was gemeen met woorden maar het was beter dan iemand slaan dat had ze nu wel geleerd. En sowieso moest ze ophouden met vechten vond ze, Raf deed al zo veel voor haar dan was het stoppen met vechten het minste wat ze kon doen tegenover hem.

Rae glimlachte en ze kon het niet helpen dat er een gemeen kantje aan zat. Uit het niks begon ze te praten, niet tegen het meisje maar tegen een denkbeeldig persoon. "Weetje, ik verbaas me er toch steeds weer over hoe mensen op die manier met zichzelf kunnen leven." Rae hield zich even stil alsof ze naar die persoon luisterde. Ze lachte op de ingebeelde reactie van de persoon. "Ja, daar heb je wel gelijk in maar als die mensen een paar draadjes los hebben zitten zouden ze niet zomaar rond mogen lopen. Er is toch zo'n mooie dierentuin, die zou toch perfect zijn." Ze vermeed het het meisje aan te kijken maar keek naar een punt naast haar en hield het meisje vanuit haar ooghoek in de gaten.

Dana Elle deed haar ogen dicht en haalde diep in en uit. Als die Rea niet nu ophield ging er een gewonde vallen en dat was echt niet Dana. Haar ogen gingen gelijk weer open toen ze begon over een dierentuin en voor Dana was ze te ver gegaan. Met een snelle beweging pakte Dana de schouder van het meisje beet en sisde naar haar,' Nog één woord en ik verbouw dat onschuldige gezichtje van je!' Ze voelde weer dat er een woede aanval aan zat te komen en dus moest ze hier weer zo snel mogelijk weg voordat er gewonden vielen.

Rae keek niet op of om toen ze de hand van het meisje voelde. Ze had het uitgelokt en dat wist ze ook wel, maar ze had er geen spijt van. Het was gewoon te grappig. "Handig toch dat dit soort mensen je standpunt altijd maar weer bevestigen." Dat ze te ver ging had ze wel door, maar niet ten volle. Dat er een woede aanval aan zat te komen had ze niet door. Anders had ze misschien wel twee keek nagedacht voordat ze verder was gegaan.

Dana Elle haar ademhaling begon onregelmatig te worden en dat was altijd het eerste wat er gebeurde wanneer ze een woede aanval kreeg. Snel liet ze Rea los en liep van haar vandaan, ze was Rea echt geen uitleg verschuldigd, die moest zelfs geluk gehad hebben dat Dana niemand meer pijn probeerde te doen. Het werd even zwart voor haar ogen en zo snel als het zwart werd ging het ook weer weg en wist ze dat haar woede aanval was gekomen. Als iemand nu nog iets tegen haar zei of als iemand haar ook maar aanraakte zou ze gek worden.

Rae glimlachte gemeen, het was haar gelukt. Een meisje dat het liefst niet praatte. Eigenlijk was ze best trots al was het niet echt iets om trots op te zijn. "En als ze aan het verliezen zijn vluchtte ze en doen ze alsof dat noodzakelijk of heel stoer is." Ze kon het niet laten het er nog iets dieper in te wrijven. Meestal was ze aardig, maar als het moest kon ze echt een bitch zijn.

Dana Elle hoorde de woorden en dat had Rea beter niet kunnen zeggen want gelijk draaide ze zich weer om en begon ze met zware passen weer naar haar terug lopen. Haar hand maakte een vuist en voor ze het zelf echt doorhad raakte hij de buik van Rea vol. Het was dat ze er niks aan kon doen want ze was helemaal in shock dat ze weer iemand had geslagen, het was in een korte tijd alweer de vierde die ze sloeg en dat ging dus absoluut niet de goeie kant op.
~~

Ohh en ik wil Dana weer laten meeten met Raf want ik verveel me xD

De lucht werd uit Rae's longen geslagen, maar echte pijn voelde ze, nog, niet. Dat zou straks wel komen. "En dan komen ze met dit, ook niet de meest eervolle manier om duidelijk te maken dat ze het niet met je eens zijn." Haar stem was een heel stuk minder zeker dan net, maar dat ze doorging liet zien, vooral voor haar zelf, dat niet opgaf. In gedachten was ze tegelijk aan het lachen en aan het schreeuwen: genoeg, stop.
---------
is goed, maar ik moet zometeen naar bed en morgen ben ik er niet. Stuur maar een keer pm