De gymzaal

Dat was waar... dus dat betekende dat ze elkaar allebei niet konden vertrouwen? Jay werd door dat idee niet echt blijer. ' vertrouw jij mij dan wel?' vroeg hij voorzichtig aan haar. hij hoopte natuurlijk van wel, maar hij wist het niet zeker. hij haalde een hand door zijn haren en keek Kira rustig aan.

Kira dacht daar heel even over na. 'Ik denk niet dat het zin heeft om je niet te vertrouwen, iedereen maakt wel eens een fout dat vind ik geen rede om je niet meer te vertrouwen. Dus ja ik vertrouw je. En eigenlijk begrijp ik het ook wel als jij mij niet vertrouwd.' zei ze daarna tegen hem. Ze keek hem recht aan, in de hoop dat hij nu zou zeggen dat hij haar wel vertrouwde.

jay keek ewn beetje ongemakkelijk en was even stil. hij was blij dat ze hem vertrouwde, maar het maakte het voor hem wel moeilijker. ' ik wil je wel vertrouwen, maar het is wel moeilijk' zei hij langzaam. hij snapte nu wel hoe Kira zich gevoeld moest hebben. ' ik denk ook niet dat ik je in een keer weer zal vertrouwen, dat zal wel even duren.' zei hij, maar hij wilde dat het niet zo was. hij wilde haar weer in zijn armen nemen, zonder de nare gevoelens.

Kira keek Jay recht aan. 'Ik snap het.' zei ze. Ze snapte het ook echt en wilde dat hij er snel uit was of hij haar weer kon vertrouwen. Ze wilde alleen hem en ze wilde gewoon verder kunnen gaan met hem zonder dat dat zo moeilijk zou zijn. Alleen wist ze dat dat iets was wat niet snel zou gebeuren.

Jay was blij dat ze er begrip voor had. hij boog zich naar voren en gaf haar een kus op haar wang. 'dankje' zei hij toen hij zijn hoofd weer iets terugtrok. hij glimlachte en ging overeind staan. hij stak zijn hand uit naar Kira om haar overeind te helpen.

Kira pakte de hand van Jay dankbaar aan. 'Wil je me het wel laten weten op het moment dat je weet of je me vertrouwd of niet.' zei ze toen rustig tegen hem. Ze bloosde een beetje, ze hoopte dat hij snel wist of hij haar nog kon vertrouwen.

jay knikte en zei: 'tuurlijk.' hij streelde even een keer met zijn duim over haar hand en liet hem toen lamgzaam los. ' ik ben blij dat we hierover gepraat hebben' zei hij met een glimlachje tegen haar hij was er echt blij om, nu was alles wat duidelijker voor hem. al was het nog steeds niet makkelijker.

Kira glimlachte. 'Ik ben daar ook heel blij om.' zei ze tegen hem. Ze was wel benieuwd naar hoe lang het zou duren voordat ze weer samen zouden zijn en of ze nog wen eens samen zouden komen. In een impuls sloeg ze haar armen om zijn nek en gaf ze hem een knuffel. 'Bedankt.' zei ze toen fluisterend in zijn oor.

Btw ik zit op mijn mobiel dus daarom switch ik niet van account ^^

jay drukte Kira zachtjes tegen zich aan en snoof rustig haar zoete geur op. het was natuurlijk geweldig om zo met haar te staan, maar het nare zeurende gevoel bleef. hij liet haar langzaam weer los en bleef haar even glimlachend aankijken voordat hij zei:' ik denk dat ik maar weer ga'

Kira vond het prettig om zo dicht bij Jay te staan maar begreep ook dat hij haar weer los liet. Ze glimlachte lichtjes. 'Ik hoop dat ik je snel weer zie.' zei ze met een glimlach. Ze duwde zachtjes een kus op zijn wang en glimlachte daarna naar hem.

Jay glimlachte nog een laatste keer terug en draaide zich toen om om zijn spullen bij elkaar te pakken. hij had tijd nodig om hierover na te denken en dat kon hij natuurlijk het beste alleen. voordat hij de zaal uit liep keek hij nog even om naar Kira en maakte een gebaar dat 'dag' moest betekenen, waarna hij de zaal uitliep.

Kira glimlachte nog even naar Jay toen hij haar buiten liep en liep daarna zelf naar haar tas. Ze pakte haar spitzen en stopte haar voeten daarin. Ze had weer nieuwe energie gekregen en had besloten om nog even verder te oefenen en trainen.