Het eerste schoolfeest.

Raf haalde zijn schouders op, in zijn 'wereld' was liegen iets vanzelfsprekends. Hij keek ook naar de barman. Raf wist bijna zeker dat die geen argwaan zou kijken, waarschijnlijk was hij het hele voorvalletje al weer vergeten. Hij kende die types. De barman had geen niet eens een eigen zaak, hij kreeg gewoon salaris en het zou hem een worst wezen of hij een verkeerde munt aannam. Maar als Trinity het fijner vond om een beetje uit zijn buurt te gaan staan vond hij het best.

Dana Elle wrote:

Dana vond het niet erg en legde haar hoofd op zijn borst. Ze vond het wel een fijn gevoel. Niet dat ze er iets achter zocht het voelde gewoon goed. Ze bewoog een beetje mee met de muziek. Ze kozen wel weer de goede nummers uit hoor want ook dit nummer vond Dana echt heel leuk om naar te lusiteren.' Ik heb er geen problemen mee zolang er maar niks achter word gezocht.' Ze grinnikte even kort en keek toen naar Cole of die er ook zo over dacht.

Cole rolde met zijn ogen. ´´Ja, ik ben opeens een echte ladysman´´ zei hij sarcastisch. Dit was gewoon vriendschappelijk en hij had er helemaal geen probleem mee. Hij had toch weinig vriendinnen gehad en nooit was het echte liefde geweest. Vooral omdat hij wist dat hij ooit weer weg moest. Wat hij hier niet had. Maar Dana was bbeter een vriendin dan een vriendinetje vond hij zelf.

Alisle knikte, ook al zat haar zomerjurkje best comfortabel en hoefde ze niet echt nieuwe kleding aan. Het was wel leuk om je nog eens om te kleden. 'Jij zit niet bij mij op de kamer, toch...?' zei ze, ook al wist ze dat ze het wel gemerkt zou hebben als Katty op dezelfde kamer sliep als zij. Ze begon te denken aan de kleding die ze had. In de vakantie was ze zo veel mogelijk het huis uit gegaan en had duizenden tripjes naar New York gemaakt, en dat was ook wel te merken aan haar garderobe, waar ze dubbel zo veel tassen voor nodig had om terug naar Franklin High te slepen.

''Nee..Jammer genoeg niet.'' zei ze terwijl ze haar arm in die van Alisle haakte en met haar samen weg liep van het vervloekte schoolfeest. Ookal voelde ze zichzelf niet meer zo goed haar hakken tikte nog vrolijk tegen de tegels aan wanneer ze liep, iets wat haar nu irriteerde. Ze zou wel gewoon fijne sneakers aantrekken, zo.

Trinity had wel door dat Raf zich een stuk gemakkelijker voelde dan haar, maar misschien deed hij het wel vaker, of had hij gewoon niet zo'n last van zijn geweten. Al had Trinity dat ook niet, maar het was gewoon apart om zo'n man een rare munt aan te smeren. Ze nam een slok van de cola en deed een paar stappen opzij zodat er een groep jongeren al snel hun plaats in nam en hen scheidde van de barman.

Cole wrote:

Dana Elle wrote:

Dana vond het niet erg en legde haar hoofd op zijn borst. Ze vond het wel een fijn gevoel. Niet dat ze er iets achter zocht het voelde gewoon goed. Ze bewoog een beetje mee met de muziek. Ze kozen wel weer de goede nummers uit hoor want ook dit nummer vond Dana echt heel leuk om naar te lusiteren.' Ik heb er geen problemen mee zolang er maar niks achter word gezocht.' Ze grinnikte even kort en keek toen naar Cole of die er ook zo over dacht.

Cole rolde met zijn ogen. ´´Ja, ik ben opeens een echte ladysman´´ zei hij sarcastisch. Dit was gewoon vriendschappelijk en hij had er helemaal geen probleem mee. Hij had toch weinig vriendinnen gehad en nooit was het echte liefde geweest. Vooral omdat hij wist dat hij ooit weer weg moest. Wat hij hier niet had. Maar Dana was bbeter een vriendin dan een vriendinetje vond hij zelf.

Dana schoot in de lach en liet haar hoofd weer tegen zijn borst aan leunen.' Het zou zo kunnen!' Ook al wist ze zelf ook wel dat het niet zo was. Ze moest gewoon een bevestiging hebben van zijn kant en nu ze die had voelde het nog wel goed ook. Dit was zo slecht nog niet, het hele schoolfeest gebeuren viel toch wel redelijk mee gelukkig. Ze zuchtte even opgelucht en was toch best jammer toen het slownummer afgelopen was. Ze liet hem weer los en keek hem glimlachtend aan.' Is het erg als ik even ga roken? Ik heb opeens heel erg zin in een sigaret.' Ze keek hem verontschuldigend aan vooral omdat ze niet wist of hij één van de mensen was die een hekel had aan roken.

Trinity wrote:

Trinity had wel door dat Raf zich een stuk gemakkelijker voelde dan haar, maar misschien deed hij het wel vaker, of had hij gewoon niet zo'n last van zijn geweten. Al had Trinity dat ook niet, maar het was gewoon apart om zo'n man een rare munt aan te smeren. Ze nam een slok van de cola en deed een paar stappen opzij zodat er een groep jongeren al snel hun plaats in nam en hen scheidde van de barman.

Raf bleef Trinity toch nog een tijdje schuin in de gaten houden. Hij had door dat hij teveel had gezegd, en misschien wel gedaan. Toch had hij er geen spijt van, het voelde bekend. Al wist hij dat het eigenlijk niet goed was. Maar hij vond het niet stelen, er werd toch betaald. En het was echt geld, al was het dan niet Amerikaans. Het was zelfs heel netjes voor iemand als hem. Bij die gedachte werd hij rood. Netjes voor iemand als wie hij ooit was. Hij wilde niet meer zijn zoals toen, het was fout.

Trinity zag de rode blosjes op de wangen van Raf verschijnen, er verscheen een glimlachje op haar lippen "Rare gedachtes?" zei ze plagend, maar al gauw werd ze weer 'sereus' en nam een grote slok van d'r cola. Zo groot dat ze zich er in verslikte, een grote hoestbui volgde erop. Met tranen in haar ogen probeerde ze weer op adem te komen.

Raf schrok een beetje, hij was te diep in gedachten geweest. "Soort van," mompelde hij. Nog steeds een beetje afwezig nam hij een slokje cola. Al proefde hij het niet. Hij vroeg zich af waar dat geweten van hem ineens vandaan kwam. Had deze school zo snel al zoveel invloed op hem. Hij kende zichzelf haast niet terug, en hij hoopte dat de andere geen straatkind in hem zagen.

Dylan was voor het eerst op deze school en hij keek zijn ogen uit. Zijn haar zat iets beter omdat hij er gel voor de gelegenheid in had gedaan. En zijn kleren waren niet heel bijzonder. Hij liep naar binnen en voelde de muziek gelijk zijn gedachtes overnemen. Hij zou eerst even wat gaan drinken omdat hij anders uit zou sterven want hij had niet gedronken sinds die ochtend.

Toen Jake binnen kwam lopen, liep hij gelijk naar de drankjes. Whooo yummie! Het meest volle bekertje met zooi erin pakte hij en dronk het gelijk op. Jake keek even om zich heen om te zien of er nog bekenden waren van vorig jaar, maar tot nu toe had hij er nog geen enkele tussen zien staan. Maar die schoolfeesten waren ook enorm saai, voor een echt feestje moest je bij Mathias en Ellisa zijn. Oh dat waren nog eens tijden!

Santana kwam binnen gelopen. Ze was te laat, maar dat was ook haar plan geweest. Nu was het feest tenminste al in volle gang. Rechtstreeks liep ze naar de bar, ze zou eerst gaan zuipen. Met een verleidelijke glimlach bestelde ze een Jils en draaide zich toen om naar de dansende massa, sommige mensen leken er niks van te kunnen. Haar drinken was net geleverd en meteen toen ze het zag nam ze een grote slok ervan.

Dylan liep met een beetje een macho pas naar de bar en bestelde een biertje. Hij zou niet veel drinken en dan was altijd een biertje een goed begin. Hij nam een grote slok en keek naar de mensen die ook aan de bar stonden en zijn oog viel op een meisje dat eigenlijk pal naast hem stond. Haar blik was gericht op de dansvloer en ze had het volgens hem niet door dat hij naar haar keek.

Ze voelde een blik branden in haar gezicht en draaide zich daarom ook om naar degene die het had gedaan. ''En hallo.'' zei ze en gaf de jongen die het had gewaagd een knipoog. Ze nam nog een grote slok van haar drinken en draaide zich nu helemaal naar de jongen, ze had wel zin in een praatje en hij was haar eerste slachtoffer van de avond.

Dylan moest lachen en keek vriendelijk en een beetje flirterig naar het meisje voor hem,' Ook hallo, en is het een leuk feest? Ik weet het namelijk niet ik kom net binnen.' Hij kijkt even naar het meisje en laat zijn blik even over haar lichaam glijden. Dan kijkt hij haar weer normaal aan en hij glimlacht nogsteeds vriendelijk maar hij gaat al meer de flirterige kant op. Want Dawm wat zag zij er goed uit zeg.

Raf wrote:

Raf schrok een beetje, hij was te diep in gedachten geweest. "Soort van," mompelde hij. Nog steeds een beetje afwezig nam hij een slokje cola. Al proefde hij het niet. Hij vroeg zich af waar dat geweten van hem ineens vandaan kwam. Had deze school zo snel al zoveel invloed op hem. Hij kende zichzelf haast niet terug, en hij hoopte dat de andere geen straatkind in hem zagen.

Nu was de nieuwsgierigheid van Trinity gewekt. Ze keek hem dan ook vragend aan, "Waaraan dacht je dan?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze weer een slok nam, de hoestbui was voorbij. Met haar vinger gleed ze langs haar oogleden om de tranen weg te wrijven en om te checken of er nu geen rare vegen mascara onder haar oogleden terecht gekomen was, dat was niet het gaval.

''Hetzelfde geld voor mij. Ik kom meestal wel wat later op feestjes.'' zei ze en haalde haar schouders op. Ze haalde haar hand door haar eens een keer los zittende haren. Haar strakke, zwarte jurkje zat als een tweede huid aan haar lichaam vast en hierdoor waren haar rondingen goed te zien. Het was iets wat ze deed voor feestjes, sexy kleding aantrekken. Toch zag het er niet ordinair eruit omdat hij niet te kort was en ook niet streaplas maar gewoon met spaggetti bandjes. Maar lang kon je hem ook weer niet noemen, hij was ongeveer 20 tot 25 centimeter boven haar knie.

Raf verslikte zich bijna in zijn cola. Zijn hersenen begonnen meteen op volle toeren te draaien, maar hij kon zo snel niks bedenken om erom heen te praten. "Euh..." Hij maakte zichzelf een heleboel verwijten. Had hij niet wat beter kunnen acteren. Als hij wat minder afwezig had geleken had Trinity niks gevraagd. "Tja..." Hij probeerde nog steeds iets te verzinnen maar kon niks bedenken. Dat kreeg je weer, dacht hij. Van de ene leugen kwam er nog een en uiteindelijk had je een hele nieuwe waarheid gecreëerd.

Trinity keek hem nog even kort nieuwsgierig aan "Als je het niet wilt zeggen mag het ook hoor." zei ze geruststellend, zo erg intresseerde het haar nou ook weer niet. Ze keek naar de dansvloer "Zo weer dansen?" vroeg ze vrolijk. Haar cola was bijna op en misschien zou Raf weer wat ontspannen.

Raf zuchtte van opluchting en teleurstelling in zichzelf. "Dankje." Hij wilde dan wel minder liegen, maar niet slechter. Hij dronk snel nog wat cola en slikte het snel door. Hij wilde er liever niet nog een keer bijna in stikken. "Graag." Raf was blij dat ze het voorstelde, hij vond het een beetje ongemakkelijk worden. Hij merkte wel dat hij zich in het algemeen ontspannener voelde als in het begin, aangezien de situatie.

'misschien toch geen buitenlandse muntjes meer inleveren" zei Trinity terwijl ze haar glas op de bar zette. Toen was het gesprek pijnlijker geworden. 1 voordeel was wel dat zenu op waren en ze ook niet meer hoefde te wisselen. Zonder te wachten trok ze Raf weer met zich mee, ze werd soms iets te druk gevonden door sommige mensen. Hoe zou dat nou komen?

"Ja..." In gedachten voegde Raf 'zwendelen' aan de lijst van dingen om af te leren toe. Die lijst was onderhand al behoorlijk lang geworden. Raf zuchtte bijna bij het idee. Gelukkig kon hij zich goed aanpassen. Snel dronk hij zijn glas leeg en zette het naast dat van Trinity neer. Hij liet zich gemakkelijk meetrekken, op de een of andere manier had hij zoiets verwacht.

Trinity keek vrolijk naar Raf, ze had niet het gevoel dat het erg intiem zou worden tussen hun twee. Maar daar had ze deze avond geen behoefte naar, het was ook gewoon leuk om vrienden te zijn. Misschien wel beter omdat het een stuk minder lastige gevolgen had. Ze luisterde naar de muziek die gespeeld werd, het was een sneller ritme dan eerst maar niet echt lastig om te volgen.

Raf had dit keer iets meer moeite met de stappen, maar vergeleken met verschillende andere deed hij het nog steeds aardig. Hij keek naar Trinity, ze was mooi maar hij zag haar meer als een vriend. Vrolijk glimlachte hij naar haar. Hij was haar dankbaar, door haar voelde hij zich wat meer op zijn gemak. Anders had hij waarschijnlijk nog steeds eenzaam aan de bar gezeten.

"Waarom zit jij hier eigenlijk op school" riep ze na een tijdje hard boven de muziek uit. Het was lastig om z ote praten, maar de vraag was ineens haar gedachten binnen gevallen en voor ze het wist had ze hem gesteld. Waarom ook niet? Het was beter dan weer vergeten. Ze ging al dansend met haar hand door d'r haren terwijl ze Raf even aankeek. Al was dat lastig door de springende bewegingen van de menigte waar ze gelijk zelf in mee ging doen.