De picknicktafels

Marina grinnikte en sloeg Trinity's aanbod af. Ze liet Gilberts vraag in de lucht hangen.

Gilbert keek op van de stukjes hout die hij eerder van de tafel had afgeplukt en keek toen naar het punt boven de ogen van Alisle, vaar hij bij iedereen naar keek. "Gilbert, madame..." zei hij en ging weer door met het plukken aan de tafel, om iets in handen te hebben.

'Aangenaam.' knikte Alisle, naar Little en Gilbert. Ze keek even naar het hout dat nu niet meer aan de tafel zat, ze vond het zonde maar het maakte haar niet heel veel uit. Pas na een tijdje herinnerde ze zich dat ze haar eigen naam misschien ook moest zeggen. Ze glimlachte. 'Ik ben Alisle.' stelde ze zichzelf voor.

Trinity luisterde naar het gesprek en de namen die voorgesteld werden. Waarschijnlijk onthield ze ze toch nite allemaal, maar het was het proberen waar. Ze duwde zich van de tafel af, waar ze nog steeds opzat en mikte het klokkenhuis van haar appen richting de vuilnisbak. Helaas was ze niet de beste gooier dus klapte hij tegen de zijkant van de bak en en rolde op de grond.

Nicklas zat alleen aan een picknick tafel en at een broodje gezond. Hij hield van mooi weer en genoot dus ook nu weer van het zonnetje op zijn huid. Hij kon er alleen niet goed tegen als de zon in zijn ogen scheen, en dus had hij zijn zonnebril maar op z'n neus gezet. Niet dat de zon zó hard scheen, maar goed. Je was maar beter voorbereid he.

June had op de zaal haar cheerleaderpakje uitgetrokken en nu iets casuals aangedaan. Een gewoon kort spijkerrokje, met een gebroken wit topje erboven. Haar haren waren nu gestylt en zaten los over haar schouders. Haar witte hartjeszonnebril zat in haar haren en ze liep richting de picknicktafels. Het was heerlijk weer, maar ze had geen zin om bij een overvolle tafel te gaan zitten. Verderop zag ze een jongen aan een tafel zitten, in zijn eentje, en liep erheen. 'Mag ik bij je komen zitten?' Vroeg ze met een glimlach aan hem.

Nicklas keek op en trok een mondhoek omhoog tot een scheven grijns. Dat fenomeen vond wel vaker plaats op zijn gezicht. "Ja, zeker." Antwoordde hij. Vervolgens verfrommelde hij het papiertje waar zijn broodje in had gezeten en gooide het in de vuilbak die schuin achter hem stond. "Kom je ook van de zon genieten?" Vroeg hij toen aan het meisje.

June glimlachte toen hij dat zei en ging tegenover hem zitten. 'Ja, het is echt heerlijk weer.' Zei ze en bekeek hem even. Ze kende hem niet, maar dat deed ze wel vaker niet. 'Ik ben trouwens June.' Stelde ze zichzelf aan hem voor, omdat haar dat wel zo handig leek. De zon scheen redelijk fel, maar het was echt heel lekker. Ze hield van de zon, de zomer. Ze verafschuwde de winter en zijn kou.

Nicklas had op het verkeerde moment een grote hap genomen, want nu moest hij eerst nog een eeuwigheid knabbelen voordat hij zichzelf zou kunnen voorstellen. En daar kwam nog bij dat hij een klodder mayonaise aan zijn mondhoek had, zonder het zelf op te merken. "Nicklas," Zei hij meteen na het doorslikken. Awkward!

June knikte en grinnikte. 'Aangenaam.' Zei ze daarna tegen hem en hield haar hand even voor haar mond omdat ze moest lachen. 'Je emh.. hebt wat mayonaise bij je mondhoek.' Giechelde ze en hing even over de tafel om het plekje aan te wijzen. Ze ging terug zitten en lachtte nogsteeds. Het zag er echt heel grappig uit.

Nicklas trok zijn ogen open en probeerde naar zijn eigen mond te kijken, wat natuurlijk niet lukte. "Oh, oeps," Mompelde hij. Meteen wilde hij naar zijn servetje grijpen, maar hij kwam er al snel achter dat hij die samen met het papier had weggegooid. Geweldig weer. Hij keek op naar June en grinnikte een beetje knullig. "Eh, heb je misschien een zakdoekje voor me? Ik heb daarnet mijn servetje weggegooid..."

June lachte nog meer en zocht in haar zakken naar een pakje zakdoekjes. Ze had er nog eentje. 'Hier.' Zei ze met een glimlach en stak het zakdoekje naar hem uit. 'Het ziet er wel erg chique uit hoor.' Zei ze met een speelse glimlach en ging weer rechter zitten. Dit was wel grappig. Dit was waarom ze ook nooit at als ze praatte, maar ze vond het wel grappig om te zien.

Nicklas nam het zakdoekje aan en haalde de mayonaise snel van zijn gezicht af. "Mh, ik denk toch niet dat ik het vaker als accessoire bij mijn outfit ga gebruiken," Antwoordde hij met een speels fronsje. Nou ok, het was dan wel een hele domme situatie, maar nu was het ijs tenminste gebroken. Nicklas ging verder met eten, maar nu natuurlijk wel voorzichtiger.

June grinnikte. 'Inderdaad, doe toch maar niet. Maar als je het nog eens hebt, dan heb ik wel een zakdoekje.' Grinnikte ze en steunde met haar ellebogen op de picknicktafel. 'Hoe heet je nou?' Vroeg June aan hem en glimlachte. Ze had de neiging om haar zonnebril op te zetten, maar dat leek haar zo onbeleefd, dus ze hield haar hand voor haar ogen.

"Like I said, Nicklas!" Antwoordde Nicklas nog eens. Pffs, ze was vast veel te afgeleid geweest toen hij zijn naam had gezegd met die mayonaise aan z'n mond. Meisjes! Hun aandacht was altijd ergens waar die niet moest zijn.

Oeps, haha ;$
-

'Oh, sorry, ik lette niet op.' Grinnikte June en haalde haar schouders even op. Ze was niet altijd zo onoplettend, maar wel als ze iets grappig vond, dan lachtte ze alleen maar. Ze hield van lachen, dat deed haar denken aan de zon. Vroeger als je klein was, dan tekende je altijd zo'n glimlachje in de zon, ja, daar deed lachen haar aan denken.

Zie je wel! Nicklas had weer eens gelijk gehad. Hij toverde zijn scheven grijns nog eens tevoorschijn en glunderde even. Hij vond het altijd leuk als hij anderen zo makkelijk doorhad. Niet dat zulke dingen echt vaak gebeurden hoor. "Maakt niet uit, June," Nicklas antwoordde opzettelijk met haar naam erbij, om maar even aan te tonen dat hij wél had opgelet.

June lachtte even beschamend. 'Het is wel gênant, maar nu zal ik het niet meer vergeten.' Beloofde ze triomfantelijk en moest erop letten dat ze niet naar achteren ging leunen. Want dan zou ze achterover vallen, omdat er hier geen leuning was. Maar ze zat toch wel recht overeind. 'Wat is jou talent?' Vroeg ze met een glimlach aan hem, dat vroeg ze zich altijd af bij mensen.

Nicklas grinnikte. Hij had duidelijk wel een bepaalde indruk achtergelaten. Gnègnè. Toen hij de typische vraag, hij had het al een tijdje voelen aankomen, hoorde, beet hij even kort op zijn lip. "Ik dans," Antwoordde hij veel geheimzinniger dan hij bedoeld had.

June glimlachte en trok een gezicht. 'Wat voor dans?' Vroeg ze op bijna hetzelfde toontje. Ze vond het wel grappig hoe hij antwoordde. Ze haalde even een hand door haar haren. Ze vond het wel gezellig zo, lekker weer en weer iemand die ze had ontmoet. Het was altijd leuk om nieuwe mensen te leren kennen. Vooral leuke mensen, ze glimlachte.

Nicklas schraapte zijn keel en keek ondeugend op. "Afrikaanse volksdans." Antwoordde hij toen, met nog steeds een ondeugende blik in zijn ogen. Niet dat hij het niet durfde te zeggen, maar plagen was toch ook o-zo-leuk.

June trok haar wenkbrauwen op en grinnikte. 'Dat meen je niet serieus he?' Glimlachte ze en keek hem met een ik-weet-dat-je-dat-niet-meent blik aan. Ze grinnikte en haalde een hand door haar haren. Ze trok haar benen op de bank.

"Excusez-moi?" Antwoordde Nicklas met een mislukt Frans accent. Hij trok een beledigde pruillip. "Er zit dus wel veel cultuur in die Afrikaanse stammen hoor, en die manier van dansen is heel uitputtend." Verdedigde hij de zwartjes. Maar vervolgens deed hij toch maar weer normaal en schraapte opnieuw zijn keel. "Ik dans klassiek ballet," Zei hij met een lichte aarzeling. Waarom deed hij dat nou toch altijd? Hij was er trots op hoor.

June lachtte om het eerste en glimlachte toen hij klassiek ballet zei. 'Dat is leuk. Mooi om te zien, vind ik, ik kan het zelf namelijk niet.' Grinnikte ze en negeerde twee "vriendinnen" die giechelend langskwamen en nogal de aandacht probeerde te trekken. Typisch, daar had ze nu geen zin in. Ze rolde met haar ogen toen ze langs waren gelopen en nogal een zuur gezicht hadden getrokken, toen het duidelijk was dat June niet ging reageren.

Nicklas knikte bevestigend. Nou het was toch al een meevaller dat ze hem niet meteen aankeek alsof hij een freak was. "En watvoor opleiding volg jij dan?" Vroeg hij, terwijl hij even opzij keek naar een stel giechelende trutten die duidelijk iets van June, of van hem, wilden. Blijkbaar vond June hun aanwezigheid ook niet zo prettig, en dat maakte hem aan het lachen.