Het kleine basketbalveldje.

Het is gewoon een klein basketbal veldje waar de baskets half vernield zijn. Niet door vandalisme ofzo nee gewoon door het vele spelen. Het is er meestal of heel rustig of overvol omdat er twee teams een oefen wedstrijd spelen.

Personen: Maakt niet uit
Regels: Zijn er niet echt.

Jean had een bal in haar handen en gooide het met een mooi boogje in de basket. De bal stuiterde en het geluid weerkaatste tegen de muur omdat het zo stil was. Er was eigenlijk niemand behalve Jean. Ze oefende wel vaker in haar eentje, als ze haar broer weer zag moest ze hem verslaan toch? Ze pakte de bal weer en gooide hem er weer mooi in.

Dylan liep in zijn trainingsbroek en ontbloot bovenlijf naar het veldje. Het was warm genoeg om zonder shirt rond te lopen en dat deed hij dan ook maar al te graag. Toen hij een bal hoorde wist hij dat hij er dus niet alleen zou zijn. Nou ja dan zou hij vragen of hij mee mocht doen ofzo. MEt langzame passen liep hij het basketbalveldje op en zag tot zijn verbazing een meisje oefenen. Hier kwamen bijna nooit meisjes alleen wanneer ze een wedstrijd speelde.

Jean had niet door dat er een jongen bij was gekomen en ze ging gewoon verder met het scoren van punten met basketbal. De bal rolde op de rand en rolde van haar weg. Ze keek om naar de bal en zag toen pas de jongen. Haar mond viel nog net niet open, jeetje dat was pas een lekkerding. Ze kon er niets aan doen, ze had Cole en was super blij met hem. Maar voor knappe jongens had ze toch een zwak.

Oké ik lig hier mezelf dood te lachen om jou leuke reactie.
~~

Dylan moest lachen om het meisje dat hem eindelijk door kreeg. Hij was tegen het hek aan gaan staan en keek de hele tijd naar hoe ze aan het spelen was. Het zag er goed uit. Toen ze hem opmerkte kwam zijn lichaam in beweging,' Vind je het erg als ik mee speel?' Hij had wel weer zin in een goed potje en ze zag eruit alsof ze wel van wanten wist.

Nahaha.
_
Jean wist even niets te zeggen. Praten dommerd mompelde ze tegen zichzelf 'Eh, ja natuurlijk maak me niet te hard in wil je?' Jean lachte en gooide de bal in een strakke lijn naar hem toe. 'Kon je geen shirt vinden?' Grapte ze en ze deed haar haar in een lange staart.

Dylan moest lachen om haar gewaagde opmerking. Ze had lef daar hield hij van, dan werd het makkelijker om een gesprek te voeren.' Ja wel hoor maar het weer is veel te lekker om met een shirt rond te lopen. En volgens mij maak jij me eerder in dan ik jou.' hij grijnsde charmant en begon een beetje te dribbelen met de bal. Hij moest echt weer in komen.

'Hmm, ik klaag ook niet' Zei Jean met een lachje, door Cole was ze veel losser geworden. Ze beet op haar lip en dacht weer aan Cole, ze vond hem echt heel leuk en ze mocht het echt niet verpesten. 'We zullen zien' Grinnikte ze, grappig dat hij dacht dat zij hem in zou maken. Dat had ze van Raf ook gehoord.

Er verscheen een grote grijns op het gezicht van Dylan.' Inderdaad we zullen zien.' Dylan wisselde even van hand met de bal en begon met links verder te dribbelen. Hij had het geluk dat hij met alle twee de handen kon spelen en dus de meeste mogelijkheden had.' Zullen we tot de vijf gaan?' Hij hoefde niet zo heel lang te spelen.

'Goed, laten we dat doen' Jean haalde een hand door haar pony en likte aan haar lip met het sneetje. Ze krabde aan haar neus en wachtte tot een actie van hem.

Dylan dribbelde met de bal naar de besket en wou gaan dunken maar hij wist niet zeker of dat wel zou gaan omdat hij niet wist wat Jean zou gaan doen. Ze zag er een beetje gevaarlijk uit en daardoor schoot hij bijna in de lach. Hij kon zich gelukkig wel inhouden maar moest echt moeite doen.

Jean zag hoe hij zijn lach probeerde in te houden 'Pfft. wat lach je nou' Met een simpele schijnbeweging pakte ze de bal af en gooide ze hem met een mooi boogje in de basket. 'Dat is 1 voor mij' Juichte Jean en ze stak haar beide armen in de lucht.

Dylan keek even een beetje ongelovig.' Oké misschien gaat dit toch wel wat moeilijker worden dan ik had verwacht!' Hij keek naar de bal en toen weer naar Jean. Toen pakte hij met een snelle beweging de bal en dribbelde ermee naar de basket. Dit keer zou het hem lukken om te scoren. Hij gooide de bal en hij eindigde een beetje twijfelachtig. Het was er of net naast of net in.

Jean grinnikte en zag de bal via de rand in het net gaan. 'Hmm, goed hoor' Ze glimlachte toch, ze was een goede verliezer. Ze kon er alleen niet tegen als ze verloor omdat ze slecht was. Ze gaapte en rekte zich uit. Maar toen pakte ze de bal en begon te dribbelen. Ze begon haar mogelijkheden uit te stippelen.

Dylan vond het leuk om tegen haar te spelen. Ze was absoluut niet slecht en ook nog een goede verliezer, hij ook dus dat kwam mooi uit. Het ging hem meer om het spel en niet om wie er wint of verliest. Zijn ogen volgde de bal en hij maakte een schijnbeweging naar de bal.

New
_
Oliver zat op een bankje en nam een slokje water uit zijn bidon. Hij had zijn shirt over zijn schouder gehangen toen hij hem uit had getrokken, hij had net een goed potje basketbal en hij zweette door de hitte. Genietend van het zonnetje leunde hij wat naar achter met zijn ogen dicht.

Aria liep met haar sport kleding naar het basketbalveldje. Ze had vrij en ze mocht nog best zelf gebruik maken van school spullen. Al was haar zonnebril niet zo gewoon ze droeg het altijd. Toen ze aan wkam zag ze maar een jongen zitten. Hij had zijn shirt uit en zag er niet lelijk uit maar Aria moest herinneren dat ze niet meer mocht flirten. Ze liep naar de jongen toe. ´´He, heb je net gebasketbalt´´ vroeg ze rechstreeks.

Oliver opende één oog en keek het meisje aan, hij herkende haar als lerares. Ze zag er alleen niet als een lerares uit, ze zag er zelfs knap uit. Oliver glimlachte scheef en opende zijn andere oog ook en ging rechtop zitten zodat zijn mooie six-pack buik goed zichtbaar was door het zonnetje wat er op scheen. 'Ja zeker, zeg ben jij niet van die les met de instrumenten?' Hij nieuwsgierigheid speelde en hij keek haar aan met zijn heldere blauwige ogen. Hij krabde zijn nek en zocht naar een pakje sigareten in zijn wijde korte basketball broek.

Aria hield een recht gezicht toen ze de six pack zag. Al moest ze zich zelf wel erg in houden om te gaan flirten wat ze normaal zou doen. ''Ja dat ben ik. Al kwam ik kijken of ik hier wat tegenstand kon vinden. Maar blijkbaar ben ik iets te laat'' zei Aria wat sipjes. Natuurlijk was dat gespeeld en dat kon Arianet niet laten. ''Jij bent zeker veelste moe om echt tegen mij op te kunnen'' zei Aria uitdagend met een grijns.

'Moe?' Zei Oliver verontwaardigd, hij stond al klaar en had zijn shirt weg gelegd die eerst over zijn schouder had gehangen. 'Dat dacht je' Grinnikte Oliver en hij haalde een hand door zijn haar terwijl hij de bal handig dribbelde en toen naar haar toe gooide. 'Lady's first' Zei hij charmant en hij glimlachte scheef.

Aria glimlachde breed toen haar plan was gelukt. Ze liep eerst naar de bankje toe en deed haar bril af. Sproten moest wel zonder anders ging hij misschien kapot. Daarna deed ze snel een staartje in. Met haar blauwe ogen keek ze Oliver glimlachend aan. ''Ik ben trouwens Aria'' zei Aria toen ze merkte dat e zich zelf nog niet had voorgesteld. Ondertussen pakte ze de bal vast. Ze begon heel snel te dribbelen zodat ze meteen voor hem stond.

'Weet ik, les remember?' Ze had zich voorgesteld in de les waar hij toevallig bij aanwezig was. Toen ze voor hem stond glimlachte hij 'Toe maar, mevrouw kan nog basketballen ook' Zei hij uitdagend en hij grijnsde scheef. 'Tot de 5 dan maar?' Stelde hij voor.

Aria herinnerde zich niet eens meer dat ze de jongens in een van aar lessen had. Ze was al slecht met haar geheugen laat staan als ze les probeert te geven. ''Natuurlijk, en wat is trouwens jouw naam'' vroeg Ari terwijl ze dribbelde. Met haar andere arm beschermde ze de bal. Ze keek hem recht aan en schatte hoe ze er door kon.

'Oliver Shay' een plagerige twinkeling twinkelde in zijn ogen 'Mévrouw' vervolgde hij en hij probeerde de bal een tik te geven, als de bal eenmaal uit haar armen was was het een eitje. Oliver kon hard rennen en meestal sneller dan de andere, hij was alleen slecht in de verdediging. Aanvallen was meer zijn ding.

Aria zag dat hij wou tikken en ging snel de andere kant dribbelen. Ze dribbelde om hem heen en maakte een lay up bij het bord. Gelukkig zat hij er net in. Daarna keek Aria om naar Oliver. '' Wacht maar tot je van deze 'mevrouw verliest'' zei Aria met een grijns. Ze pakte de bal en gooide het naar hem. Ondertussen ging ze klaar staan om te verdedigen. Zelf was ze alleen goed in snel zijn. Ze was niet groot genoeg om hem om ver te duwen.