Het computerlokaal

Een ruime zaal vol computers, officieel het ICT-lokaal genoemd. Het is een grote zaal met een zwart-witte tegelvloer met lichtblauwe wanden. De computers zijn niet al te nieuw en je moet proberen de aan-knop te vinden want meestal is ie ergens waar je 'm niet verwacht. Of ze snel zijn, hangt af van het moment. Het beste kan je een moment zoeken waar ze niet met velen in bezet zijn. Eigenlijk mag je geen spelletjes en van die shizzle spelen, maar in praktijk trekt niemand zich daar iets van aan.

Personen; Ligt aan het moment.
Regels; Niets kapotmaken, wees stil, om iets te beluisteren vraag je een koptelefoon.

Dana Elle was het cumputerlokaal in geslopen. Het was er erg rustig en dat kwam haar alleen maar beter uit want ze ging haar favoriete serie kijken. Ze kon in dit hele gebouw geen enkele tv vinden dus dan moest het maar online. Ze keek even schichtig om zich heen en ging toen op de computer zitten die het vest van de deur vandaan was. Ze startte de computer en hij begon druk te zoemen alsof hij in eeuwen weer tot leven mocht komen. Het zorgde ervoor dat Dana Elle een rilling over haar rug voelde lopen.

Verwonderd keek Tess om zich heen toen ze het computerlokaal binnen kwam. Ze had dan wel niks met computers, maar dit was zo veel beter dan al de computerlokalen die ze ooit had gezien! Gelukkig was ze de enige in het lokaal, want ze had echt geen zin om met iemand te praten. Ze plofte neer op één van de stoelen. Plots hoorde ze een geluid: het opstarten van een computer. Ze keek om zich heen en zag daar, achterin het lokaal, een meisje zitten. Ookal had ze liever geen contact, ze stond toch op om zich even voor te gaan stellen.

Dana Elle had iemand horen binnenkomen maar als ze stil genoeg was had niemand het door. Daarom vervloekte ze de computer ook doordat hij zo veel geluid maakte. Ze draaide zich langzaam om en wou gaan kijken wie er dan wel in het lokaal was gekomen. Ze kende het meisje niet maar blijkbaar wou ze zich voorstellen dus stond ze ook maar even op voor de vriendelijkheid,' Heey ik had je niet gehoord.' Dat was niet maar maar dat hoefde niemand te weten. In ieder geval dat hoefde dat meisje niet te weten.

'Oh sorry, ik hoop dat ik je niet heb laten schrikken dan', Tess glimlachte verlegen. 'Ik ben Tess', zei ze snel. 'Ik ben nieuw hier', weer glimlachte ze verlegen. Daar moest ze echt even mee ophouden, met dat verlegen glimlachen! Dat meisje denkt vast dat ze te verlegen is om volledige zinnen te maken. Niet dat ze een heel soepel gesprek had verwacht, want dat had ze nog nooit met iemand gehad...

Dana Elle moest moeite doen om haar lach in te houden. Niet omdat ze het meisje uit ging lachen. Nee dat echt niet maar omdat Tess zo heel veel op Dana leek toen ze wat jonger was. Het was alsof ze in de speigel keek ook al had Tess een heel ander uiterlijk dan Dana.´ Ik ben Dana en als je wilt kan ik je helpen met dingen hoor. Ik ben redelijk goed in de wiskunde vakken en als je wilt kan ik je rondleiden.' Ze lachtte vriendelijk en keek toen naar haar computer. Haar serie kon wel wachten house kon je haast overal terug kijken dus zo erg was het ook weer niet.

Verbaast keek ze het meisje een paar seconden aan. Ze had niet verwacht, vooral niet van Dana, het meisje dat er niet uitzag dat ze meteen aardig zou doen, dat iemand ook maar de moeite zou nemen om haar rond te leiden. 'Nou eh, een rondleiding zou wel fijn zijn, verder red ik me wel', probeerde ze aardig te zeggen, maar wel op een manier dat ze duidelijk maakte dat ze niet van plan was om vriendinnen te worden.

Dana Elle hoorde iets in haar stem. Het was een soort twijfeling of wat het nou juist dat ze weer iets van zichzelf hoorde. Het maakte haar eigenlijk een beetje bang,' Is het goed als we de rondleding een andere keer doen want ik wou eigenlijk heel stiekem hier house gaan kijken maar toen kwam jij binnen.' Wat Tess kon kon Dana tien keer beter en dat was het afschuiven dat je geen vrienden wilt zijn of uberhaupt wilt.

'Tuurlijk! Geen probleem! Ik moet sowieso nog mijn spullen naar de slaapzaal brengen. Ik spreek je nog wel eens', er klonk opluchting in haar stem. Nu kon ze nog even de gesprekken met anderen ontwijken. Ze was voorlopig nog niet van plan om daar zelf verandering in te brengen. 'Doei', zei ze nog zacht en zonder te wachten op een reactie liep ze het lokaal uit.

Dana Elle ging beduusd weer op haar stoel zitten. Het leek net alsof ze haar oude zelf zag. Maar dan ook wel heel oud. Toen zat ze nog niet op deze school. Het voelde raar maar vertouwd tegelijk. Ze wist ook wel dat Tess niemand om haar heen wou hebben en zo weinig mogelijk praatte maar het maakte haar niet uit. Dana ging proberen dit meisje aan te passen. Niet dat ze de hele persoonlijkheid ging veranderen maar gewoon een wat opener persoon zou worden. Want wanneer je hier niet praat word je als snel gehaat.

Omg die laatste zin rijmde xD

Ander tijdstip
--
Marina zat zowat niets te doen op de computer voor haar dan de computer nutteloos bezetten. Dat ding was al een hele tijd aan het laden. Ze moest dringend eens stoppen met in de namiddag te komen.

Aria liep verveeld het computerlokaal binne. Ze moest uit kijken of niemand iets ergs deed. Maar daar zou ze toch niet op letten. Alleen als iemand hulp nodig had zou ze mischien kijken. Rustig ging ze achter het berau zitten en pakte een tijdschrift. Ze legde haar voeten lui op de tafel en begon het tijdschrift te lezen.

Marina stond geërgerd op, en vroeg zich af of er iemand iets wist in de zaal die wist wat je doen moest als je hele computerscherm POEF blauw werd. Ze liep naar het bureau. 'Weet je iets af van computers?'Vroeg ze.

Aria keek verbaast op toen iemand voor haar stond. ´´Wat denk je dat ik hier voo me lol zit. Ik ben de lerares dus het moet maar´´ zei Aria. Ze zei het monotoom. Het was niet super erg vond ze zelf maar het was ook weer niet leuk. Ze stond op en legde het blad op het bureau. ´´Waar zat je´´ vroeg ze rustig. Terwijl ze al vast rond keek. Misschien zat er toch een leuke jongen maar al snel veranderde haar gedachte.

Marina wees naar een computer aan de eerste rij. 'Het scherm is helemaal blauw geworden en m'n muis is verdwenen op 't scherm,'legde Marina haar probleempje uit. Waarschijnlijk een crash, maar ze had geen flauw idee hoe je dat verhielp.

Aria liep naar het scherm. Het eerste wat ze deed was de kabels checken. Dat kwam het meeste voor bij schoolcomputers. Een draadje los was al een groot probleem. Maar alles leek goed te zijn dan moest het een error zin. Aria drukte rustig op de uit knop zodat het af sloot. Daarna nog een keer zodat hij opnieuw op starte dat werkte meestal ook.

Marina snapte geen snars van wat de lerares, die eigenlijk nog behoorlijk jong was ook, deed. Ze kende er totaal niets van. De lerares, hoe heette ze trouwens?, duidelijk wel.

Oké, sorry voor dit überdomme stukje.

Aria zag dat de computer weer op ligte toen ze hem opnieuw had opgestart. ´´Zo klaar. Gewoon opnieuw op starten werkt altijd gelukkig´´ zei Aria. Als dat niet werkte had ze ook wel iemand er bij gehaald want zo goed was ze niet met computers. Misschien hadden ze haar hier gezet omdat ze hier niemand kon versieren. Dan was hun plan wel gelukt.

'Oké,'zei Marina schouderophalend die écht uitkeek naar weer een uur wachten tot iets geladen was. Geweldig! 'Wat is je naam, eigenlijk?'Vroeg Marina die deze vrouw niet echt kende.

Aria keek het meisje aan. Ze was verbaas dat ze haar niet kende. Al had ze nie zo´n hoge eigendunk dat ze her beroemd was. Ze had gedacht dat d roddel over de nieuwe lerares wel snel ging. Gelukkig zag je het niet door haar zonnebril. ´´Ik ben Aria, en wie ben jij´´ vroeg ze terug uiteindelijk met een glimlach.

'Marina,'zei Marina. Ze had geen flauw idee of ze nu een lerares of een leerlinge was. Voor zover ze had gehoord, was de nieuwe lerres jong en daar stopte haar kennis van alle roddels.

´´Aangenaam´´ zei Aria. Ze stak al lang niet meer hand uit omdat je niet heel de school af kon gaan. Dan werd je ook wel snel ziek van al die handen. Rustig liep ze weer terug naar haar bureautje voor haar magzine. ´´en Marina in welke klas zit je´´ vroieg ze rustig.

'In de derde,'antwoordde ze. Voor zover Marina verstand had van mensenkennis was Aria een lerares. Goed dat ze het wist. Ze wist niet of Aria les gaf in dansen, maar het leek haar niet gepast het te vragen.

´´En´´ vroeg Aria door doelend op haar talent. Zelf dacht ze niet dat Marina in haar klas zat. Ze leek ook niet iemand die een instrument bespeelde maar daar kon ze ook fout zijn. Ze was niet een super genie en fouten maaken was ze goed in. Al kon ze er wel meestal on lachen.

'Ik dans,'zei Marina. Ze haalde haar schouders op, ze kon geen instrument. Behalve die acht noten dan die ze op de piano spelen kon. Wat een muziekkennis. 'Jij?'