Huis van de grootouders van Ethan

'Uhu,'zei Marina die achterwege liet dat ze oorspronkelijk uit New York kwam en naar Canada was geëmigreerd. Ze liet maar achterwege dat ze niet eens wist wanneer ze dat had verteld. Naja, dat had ze wel vaker.

Ethan glimalchte "Ik kom uit london, nouja, het huis van mijn ouders staat er net buiten. Ik ging daar ookal naar een muziekschool weetje, al was het eigenlijk een school voor de kunsten. Ik deed er ook intensief aan tekenlessen"

'Aha, het is dus niet puur talent,'Plaagde ze hem. Daar ging de stilte, en ze vond het nu niet bepaald erg. Liane was inmiddels al verdwenen van de tafel, maar het maakte Marina niet echt uit of Liane op haar schoot, op tafel of aan de lamp hing.

Ethan lachtte "Neit helemaal talent nee"

Een poosje later

Ze waren al klaar met eten en zaten op de bank naar een of andere waardeloze film op tv te kijken. Ethan boeide de tv geen zier. Hem boeide eht emisje dat tegen hem aan leunde en die het meest belangrijke wezen opaarde was in zijn mening

Marina vroeg zich af of deze film wel écht een klassieker was. Het ging over een twintigjarige vrouw die allemaal "hilarische" toestanden beleeft, ahum. Echt grappig waren ze niet. Ze leunde tegen Ethan aan en begon zich hard af te vragen waar de afstandsbediening was.

Ethan zag dat ze aan het zoeken was en hielp ook mee. Na een poosje vond hij hem onder een tv gids en overhandigde hem op een mooie manier aan Marian "My lady, hier is uw afstandsbediening"

'En nu ga ik eens zappen,'Grijnsde Marina. Ze ging langs zowat elk kanaal, van één tot negenhonderdnegenennegentig als het moest, tot ze vond wat ze zocht. Helaas, er was niets. 'Ik stel voor dat we naar een zwart scherm kijken.'

Ethan glimalchte "Ik stel voor dat jij gaat kijekn wat jij wil en ik gewoon naar jouw algehele mooihied kijk" hij glimlachte en keek naar haar algehelemooiheid. naar haar voeten, en bleef even hangen bij haar mooie stralende ogen. ze was echt prachtig van top tot teen

'Ik kijk wel naar een zwart scherm en jij naar mij,'Zei Marina met pretlichtjes in haar ogen. Naar zichzelf kijken was saai, en dat ging toch niet. Ze wist dat ze sowieso naar Ethan ging kijken, dan was zijn codenaam maar "zwart scherm".

Ethan glimalchte en sloeg zijn armen voorzichtig om haar heen."ik kijk wel gewoon naar je ogen en houd je vast. dat vind ik goed genoeg." Hij werd helemaal opgezogen in dei mooie ogen van haar. Zo mooi diepbruin

Het is grappig dat ze allebei bruine ogen hebben en ik hetzelfde kan zeggen.
------------
'Mijn ogen zijn geen televisiescherm, maar kom. Ik kijk wel in de jouwe,'Zei Marina die zich verlegen voelde door zijn aandacht. Volgens haar verdiende hij vooral wat geluk en aandacht. Van haar bijvoorbeeld, als wist ze niet goed hoe ze aan wat geluk ging geraken, maar dat was de toekomst. Het zal wel komen, en het leek hem op te vrolijken dat zij bij hem was. Leek.

Ethan glimalchte en boog een beetje voorover. Hij drukte zijn lippen voorzichtig op de hare. Het was geen dwingende of opdringerige kus. Hij was teder en weerspiegelde al zijn gevoelens voor haar. Het gevoel dat hij haar moest beschermen tegen al het kwaad dat hij zag in de wereld.

Marina had de kus helemaal niet aan zien aankomen. Ze was nog even in de ban geweest van zijn warme, bruine ogen en was de rest al helemaal vergeten. Als ze niet verliefd was geweest, hadden haar gedachten afgedwaald en had ze aan chocolade gedacht. Zo was ze immers, maar ze was verliefd. Een heel ander verhaal.

Ethan sloot zijn ogen. Jeetje, wat hield hij veel van haar. Hij wilde niets liever dan bij haar zijn. Nu maar hopen dat dat gevoel wederzijds was. Dat ze oo van hem hield op die manier. Hij sloot zijn handen voorzichtig om haar middel en bleef haar zoete lippen kussen. se smaakten nog een beetje naar hun avondeten

Oké, naar pasta pesto-smakende lippen. Eeh. En nu ben ik inspiratieloos.
----
Marina had niet eens door dat zijn handen verplaatst waren: Het leek alsof ze er altijd al waren. Naja, selectief geheugenverlies, het was handig om daar de schuld aan te geven. heel makkelijk.

ich auch en hij zou haar colgesmij nog kussen als haar lippen naar sinaasappel en mint zouden smaken door elkaar bleg

Ethan gimalchte en haalde na een poosje zijn lippen van de haren "Marina, ik houd zo veel van je" fluisterde hij zacht. neit dat er mensen in de ruimte waren die eht neit mochten horen. HEt was gewoon aleen voor haar bestemd

Nu lust Marina geen munt. She's like meeeeeeeeeeee.
-------------------
Marina glimlachte. De juiste woorden op het juiste moment. Misschien wist hij het niet, maar ze was dol op die schuchterheid die hem verborg. Je kon zo over hem heen kijken, als je hem niet kende, maar die schuchterheid kenmerkte hem. Hij wist niet hoe getalenteerd hij was, hij wist niet dat dat feit hem zo schattig maakte. Hij wist niet, ze kon zoveel zeggen van wat hij niet besefte, maar ze zou het hem niet duidelijk maken. Hij was goed zoals hij was.

marina moet ook wat doen, anders voelt ethan zich ten onrechte opdringerig (80% van zijn negative gevoelens zijn ten onrechte)

Ethan glimlachte terug. Hij keek heel gelukkig en dat was hij ook. Marina had hem zo veel goeds gedaan. Als ze zijn psychologe zou onmoeten zou die bijna op haar kniene vallen en vragen wat marina's geheim was. In minder dan een week waren de donkere wolken in zijn hart opgelost en straalde hij weer. (dat was grappige beeldspraak ^^) ze was zijn alles. teder drukte hij een kus op haar voorhoofd. Boven zijn eigen geluk wilde hij dat zij zich bij hem op haar gemak voelde.

Ik ken niets van liefde. Meestal laat ik m'n persoontjes bang zijn van de liefde omdat ike r neits van weet, maar dit word een poging.
------------
Marina nam intiatief, en kuste hem voor een keertje eens eerst. Ze was vaak nogal lui, zeker wat "doen" betreft. Veel ondernam ze niet, maar ze wilde best eens veranderen. Het voelde verdomd goed om iniatief te nemen.

Ethan glimalchtte en kustte haar terug. Hij vond haar het geweldigste wezen op aarde. Na een poosje fluisterde hij zacht "Je bent geweldig" voor hij haar weer kuste

No problemo ^^ you'll learn after some time ^^

Ik weet er ook niets van, maar doe gewoon wat ^^

Dat is ook een mogelijkheid.
---
Het liefst zou Marina zeggen dat zij volledig niet geweldig was en een opsomming geven van haar gebreken -dat er nogal wat zijn-, maar Marina had toch nog zoveel inlevingsvermogen om zoiets te gaan beginnen. En eigenlijk dacht ze er niet eens aan, ze vergàt zelfs haar absurde gedachten en had doodnormale -ja, ze had het héél zwaar te pakken!- gedachten, zoals opsommingen wat Ethan kon en wat niet -Ik kan je met een gerust hart vertellen dat die laatste lijst leeg was-. Dus op zich was ze nue en Girl next door, ze kuste hem gewoon en was veels te verliefd haar absurde gedachten te herinneren.

Ethan streek met zijn handen, onder haar shirt, over haar rug. Zijn vingers volgden de lijnen van haar ruggegraat en streken liefdevol over de stukjes huid waar hij bij kon. Hij was helemaal dol op haar.

wat vind jij dat er mag gebeuren?

Beslis zelf 's. Ik kan geen liefdessituaties verzinnen.
---
Marina liet hem begaan. Ontdekken dat ze Scoliose is graad vijf had, was nu niet bepaald een erge situatie. De meeste mensen merkten dat niet eens. Als ze er helemaal bij was geweest -En daarmee bedoel ik haar nuchtere zelf, en geen verliefde Marina- had ze aan de alarmbel getrokken, maar helaas/gelukkig -Dat mag de lezer zelf beslissen- was ze verliefd en niet zo'n beetje ook.

geweldig. weetjewat, jij mag zo NXT mrning doen en dan beslis je maar of ze wakker word naast ethan of op een logeerbed

Ethan glimalchte tegen haar lippen aan. zijn bruine ogen waren nu gesloten. Hij moest denken aan alle tekeingen die hij had gemaakt naar aanleiding voor zijn gevoelens voor haar. Het vliegende hart en de rozentuintjes waren de hoogtepunten. en hij had een kleur gebruikt in zijn zwart wit tekeningen. NBamelijk rood voor de rode rozen

Okidoki. Schrik niet als het PRUT is.
-----
Marina was wakker geschrokken van een toeterende auto. Gezellig, ze kwamen zelfs tot hier! Ze wist niet meteen waar ze wàs, maar na een aantal blikken om zich heen wist ze dat nog steeds niet. Een zetel, daar lag ze in, maar ze hoorde duidelijk stemmen uit een naburige kamer en wist instinctief dat het toch geen auto was geweest.
--
Prut.