De brand - hele school ofzo?

Claire hoorde het brandalarm, maar wist eerst niet of het in haar droom was. maar toen ze wakkergeschud werd door een van de andere meiden, begreep ze dat het echt was. ze stapte uit bed en gaapte even. het duurde een paar seconden tot ze doorhad wat het alarm betekende... brand! haar ogen sperde zich open en ze liep met een paar anderen naar de deur van de slaapzaal waar sommigen al stonden te dringen om naar buiten te komen.

June veerde overeind in bed toen ze het brandalarm schel hoorde afgaan. Ze keek vlug om haar heen en zag meerdere meisjes opstaan. Brand, brand. Paniek laaide in haar op en ze stapte snel uit bed. Ze had geen tijd om naar haar korte nachtjurkje te kijken en haar haren die nogal wild zaten. Ze liep snel achter een paar meiden naar de deur. Ze hervond haar stem en keek naar sommige meisjes die een beetje in paniek leken. 'Rustig aan, vooral niet in paniek raken.' Zei ze en probeerde haar stem onder controle te houden, hoewel ze hier wel de zenuwen van kreeg.

Jenn zag bij de meiden Claire zitten, maar besefte het niet echt. Was dit een nachtmerrie? Ze kneep zichzelf even. Nee dit was echt, en de school stond ik brand. Ze merkte dat ze stond te mompelen in zichzelf toen er meiden raar naar haar keken. Opeens werd ze helemaal gek en begon te trillen. Haar kettinkje, van haar overleden oma, zat niet meer om haar nek. Hij moest bij de plek waar de brand ontstaan was eraf zijn gevallen. Ze probeerde door de mensenmassa heen te komen en terug te gaan naar die plek. ze MOEST hem hebben.

Lucy had al niet kunnen slapen en ze was dus klaarwakker toen het brandalarm afging, maar dat gaf haar geen voorsprong. In doodangst zat ze aan haar bed genaged, niet door de gedachte aan de brand maar door het schelle, harde geluid van het brandalarm. Het geluid echoëden in haar hoofd en leek tegen de wanden van haar schedel te weerkaatsen. Zonder dat het tot haar doordrong zag ze dat de rest van de meiden de slaapzaal uitvluchten, op dit moment drong niets anders dan het geluid tot haar door.

Diana negeerde de stem van iedereen, vergat dat ze in een belachelijk kort truitje had geslapen en er nu uitzag als een geschrokken sloerie. Iedereen had het recht zo te slapen, toch? Ze wilde naar buiten, wég.

Jenn probeerde in tegenstelling tot de rest van de school, naar de brand toe te komen. Ze dacht de hele tijd: ketting,ketting,ketting,ketting,ketting... Ze MOEST terug van zichzelf, ook al wist ze dat het levensgevaarlijk was daar. Ze hoorde mensen naar haar roepen, maar het interesseerde haar niet, alleen de ketting interesseerde haar.

Trinity sprong met een soepele sprong uit haar bed. Pas toen er een meisje begon met brand te schreeuwen kwam er pas paniek. Iets wat niet heel verstandig leek te zijn. Haastig griste ze een sjaal van haar bed en keek om zich heen of ze Cathy ergens zag. Ze sliepen in dezelfde kamer, maar er zaten verschillende bedden tussen. Met de sjaal in haar hand begon ze naar de uitgang te lopen. Ze probeerde een meisje wakker te schudden die nog half in shock leek te zijn.

Marina was half de deuropening uit, maar dan echt half. 'Welke idioot gaat nu een brànd stichten?'Siste Marina zichzelf toe. Ze was sowieso al pissig op zichzelf dat ze een hele nacht was opgebleven, maar een brand ging niet helpen. Oh god, wat haatte ze brandstichters.

Amy was net in slaap gekomen toen het schelle geluid van het brandalarm haar oren doordrong. Het drong niet tot haar door, haar hersens leken nog niet te werken. Geïrriteerd draaide ze zich om, ze dacht dat het een wekker was. Maar toen het irritante geluid door bleef gaan ging ze recht op zitten. Brand.. Eindelijk drong het tot haar door, ze was in levensgevaar. Toch boeide het haar niks, levend of dood niemand zou het toch boeien. Om zichzelf een houding te geven griste ze toch maar haar sloffen onder haar bed vandaan en liep met deze in haar hand, in het korte stoffen pyjama broekje en dunne hempje naar de deur. Veel rustiger als de meeste meisjes.

Jenn rende naar het vuur toe, en keek bij het gordijn, waar het vuur was begonnen met branden. Ze zag haar kettingkje liggen, vlak bij het vuur, maar als ze snel was kon ze hem nog pakken. Ze griste hem snel van de grond, maar raakte het felle vuur toch perongeluk aan, en wist dat het een brandwond zou gaan worden. Ze moest hoesten van de rook, en wist dat ze snel weg moest zijn.

Claire ving een kort moment de blik van Jenn op, maar die was alweer verdwenen toen ze echt goed kon kijken. Toen ze midden in de gang stond zag ze haar weer, maar.... ze liep in de verkeerde richting. Claire vloekte en twijfelde even, maar al vrij snel had ze zich losgemaakt van de stroom en rende Jenn achterna die al verdwenen was om de hoek. ze kwam hijgend bij haar en trok haar weg met grote ogen naar het vuur kijkend. 'ben je nou helemaal besodemieterd!' riep ze boos. normaal was ze niet degene die boos over zulke dingen werd, maar dit was toch een hele andere situatie. ze trok haar mee om de hoek, een veilige afstand van het vuur.

June keek om zich heen of er geen meisjes afdwaalde richting het vuur, je had soms van die rare dingen. Ze zag het niet erg goed door de rook en hield haar hand voor haar mond. ' Meisjes naar de nooduitgang.' Riep ze en kuchtte eventjes. Ze wilde weten waardoor dit kwam. Ze vocht even tegend de tranen van licht paniek, maar herstelde zich snel omdat ze wist dat ze sterk moest zijn. Haar tweelingbroer had haar dat altijd ingefluisterd toen hij nog leefde. Ze moest sterk zijn om te overleven.

Diana was niet in hele paniek, ze kende deze school op haar duimpje. Of toch bijna. Ze begaf zich, in tegenstelling tot de meeste andere meisjes, naar de nooduitgang. Ze wenkte nog enkele anderen die, net als haar, zich naar de nooduitgang begeefden. Ze kende de meisjes amper, maar er mochten geen doden vallen.

Cathy was pas net wakker geworden en het enige wat ze zag was rook en chaos. Wat was het toch weer verschrikkelijk om een hele diepe slaper te zijn en dus geen idee te hebben wat er aan de hand is. Met een snelle beweging stond ze op en vroeg aan het eerste de beste meisje wat er aan de hand was, die vertelde haar in paniek dat er brand was en dat ze zo snel mogelijk weg moesten gaan. Het eerste dat door het hoofd van Cathy schoot was dat ze haar armband nog omhad, gelukkig was dat wel zo. Daarna keek ze om zich heen of ze bekende zag waar ze bij kon gaan staan.

Trinity wist het meisje wakker te maken en sloeg de sjaal die nog steeds om haar pols zat om haar gezicht en die van het meisje heen. Dardoor was de rook een stuk minder schadelijk voor hun longen. Samen wisten ze zich achter de menigte aan te begeven naar buiten. Ze kon de vlammen niet zien van de plek waar ze liep, anders was er zeker een ander soort paniek door haar heen gegaan. Dit was geen leuk barbequetje waar er teveel vet over de kip gegooid was maar echt brand. In de verte waren de brandweersirenes al te horen, of verbeelde ze zich dat door het brandalarm dat ongestoord door ging met gillen. Samen met het meisje kwam ze op de trap terecht waar ze zo snel mogelijk van af probeerde te komen. Het was dood eng, elk moment konden ze vallen.

Pas toen de meeste mensen weg waren kon Lucy een beetje nadenken. 'Wat is er aan de hand? Er is een schel geluid. Wat is dat schelle geluid? Het is het brandalarm. Waarom gaat het brandalarm af? Omdat er brand is.' Die laatste gedachte schudde haar wakker. Haastig stond ze op en griste haar gitaar mee. Niet volledig in paniek maar wel erg bang rende ze de laatste meisjes achterna.

En toen stond Cathy bijna helemaal alleen in de slaapzaal en ze wist niet goed wat ze moest doen, aan de ene kant wilde ze best wel naar beneden gaan maar ze hield er niet van om hulpeloos te zijn, er werd naar haar geschreeuwd dat ze moest maken dat ze weg kwam maar ze pakte eerst een sjaal om die over haar mond te doen, ze had al veel branden meegemaakt en dat kwam deels omdat ze de helft zelf aanstichtte het was een slechte gewoonte van haar geweest en ze had het al een hele lange tijd achter zich gelaten maar ze was nu best benieuwd of het een ongeluk was of dat er iemand een bijna dezelfde gewoonte had als zij. Ze liep zonder te veel haast de deur uit de trappen af. Ze was echt één van de laatste maar ze vond het niet erg ze was ook één van de weinige die niet echt in paniek raakte.

Met rustige passen liep Amy de deur uit, ondertussen had ze de sloffen aangedaan en deed haar shirt voor haar neus en mond. Er waren niet meer zoveel mensen, dus weggeduwd worden zou niet gebeuren. Toch versnelde ze haar pas, anders zou het er verdacht uitzien. Door de dans liep ze met soepele passen de trap af. In haar hoofd was het helder, wat maakte het uit of ze levend of dood was. Daardoor was ze niet in paniek.

Jenn had pas door dat Claire haar tegenhield toen ze om de hoek stonden. 'Ik, ik,....' kwam er uit haar mond. Ze was gewoon helemaal gek geworden omdat ze die ketting terug moest hebben, en daarom was ze terug naar het vuur gegaan, maar ze kreeg die woorden neit uit haar mond. Claire vond haar nu vast enorm dom en gek. Begrijpelijk, nu Jenn besefte dat ze onwijs veel geluk had gehad dat ze nog leefte. Haat hoofd was helemaal bezweet en zwart, en de brandwond op haar hand deed zeer.

Claire schudde boos haar hoofd en pakte haar hand extra stevig vast, om zeker te weten dat ze niet los van elkaar kwamen. ze trok Jenn mee richting de dichstbijzijnde nooduitgang, tenminste ze probeerde die te vinden. de rook prikte in haar ogen en maakte dat ze ernstige hoestbuien kreeg, maar ze liep, half op de tast, door de gang heen. ze hoopte maar dat ze de goede kant opgingen en wenste dat ze iets had wat ze voor haar mond kon drukken. er waren in de gangen geen leerlingen meer, die hadden zich allemaal al een weg naar buiten gebaand. des te langer het duurde voordat ze de uitgang hadden gevonden, des te meer Claire in paniek raakte. ze keek soms even achter zich of Jenn er nog wel was, al hield ze de hele tijd haar hand vast, ze duldde geen tegenspraak.

Toby stond rustig buiten te kijen. Het was zijn schuld maar het kon makkelijk een onegluk zijn geweest. Hij keek daarom met een grijns toe hoe mensen panierkerig naar buiten liepen. Sommige waren zelfs in schock. Tot hij vaag nog twee gedaantes door een raam zag lopen. Hij kon ze niet zien door de rook maar dacht wel dat ze weinig kans hadden. Het vuur was dichtbij.

Jenn werd steeds banger toen ze richting de uitgang gingen. Ze had met haar losse hand haar nachthemdje over haar mond getrokken, zodat een stukje buik zichtbaar werd. Ze zag het vuur achter zich, en wist dat ze op moesten schieten. Ze moest soms even hoesten, en ze zag dat Claire ook paniekerig werd. Jenn werd steeds wanhopiger, ze hadden nog steeds geen uitgang gevonden. O, als ze Toby ooit nog zou zien, zou ze zo boos worden.

Claire probeerde zo min mogelijk door haar mond te ademen, maar door de hitte kreeg ze het zo warm dat ze moest hijgen. het ademen werd steeds moeilijker door de vele hoestbuien. plots klapte CLaire tegen een open deur die opeens uit de rook was verschenen. ze verloor bijna haar evenwicht, maar kon nog net blijven staan. ze keek naar de deur en zag dat die onder het roet zat. ze veegde geschokt langs haar gezicht en zag dat haar vingers ook helemaal zwart werden. Claire gedachten werkten razendsnel. we gaan het niet redden, we zullen niemand ooit nog zien, ik zal Evan nooit meer zien, maar die deur, dat is toch.... ze stak haart hand uit naar de deur en veegde erover iets boven haar hoofd. er werd een stukje ijzer zichtbaar, waardoor Claire verwoed bleef doorwrijven. langzaam kwam het bordje met damesbadkamers tevoorschuin. Claire kon wel een gat in de lucht springen en rendde richting de uitgang. links, rechtdoor, rechtdoor, rechts, rechts... en toen kukelde ze zowat over het hekje van de brandtrappen heen door haar snelheid. Claire grijnsde even, maar die werd te niet gedaan door een volgende hoestbui... ze waren buiten!

Toen Claire ook begon te hoesten en het niet lang meer leek vol te houden, dacht Jenn dat ze verloren kwamen. Maar opeens gingen ze een deur door en leken ze te vliegen. Ze had niet eens door dat ze buiten stonden, maar pas toen ze zag dat het licht was, en dat ze weer normaal kon ademen begon ze te juichen. 'We hebben het gehaald!' schreeuwde ze. Het kon haar niets schelen dat mensen keken, ze leefde nog!

Claire glimlachte even toen Jenn juichde en liep de trap af. eigenlijk stond iedereen al buiten en er stonden ook al allemaal leraren te tellen. het kon Claire niks schelen dat ze hier in haar extreem korte nachthemdje liep, ze was te blij dat ze buiten was. hoestend liep ze door de menigte die de leraren tevergeefs probeerden te tellen. ze werd door sommige begroet en stopte op een gegeven moment om zich om te draaien. ze keek naar de bovenste verdiepingen en zag dat je voor de ramen alleen maar rook en soms vuur kon zien. Claire liep terug naar Jenn en zei:' we hebben geluk gehad.' eigenlijk wilde ze nog erachter aan zeggen: jij hebt geluk gehad. maar een nieuwe hoestbui kapte haar af. ze hoestte, hoestte..... ze kon niet meer stoppen. ze klapte dubbel en hoestte totdat ze er duizelig van werd. het laatste wat ze zag was de grond die opeens draaiend dichterbij kwam en het laatste wat ze voelde was dat haar hoofd met een klap tegen de grond sloeg, voordat alles zwart werd.