Het verharde stuk voor de school

Iedere school heeft wel een soort grasveldje voor school maar ook een verhard stuk. Op dat verharde stuk zitten meestal niet al te veel mensen en je kijkt over de straten uit. Sommige mensen vinden het heerlijk omdat er veel zon op schijnt en omdat de leraren hier bijna nooit kijken. Er staan geen stoelen of tafels het is gewoon verhard en je zit dus voornamelijk op de grond of je moet zelf iets mee hebben genomen.

Mensen: Niet al te veel.
Regels: Zijn er niet.

Op een handdoek lag Abigail in haar bikini. De zon scheen fel dus het was voor haar een kans om zich snel even wat te bruinen voordat die ontiegelijke winter eraan kwam. Haar bruine haren lagen als een waaier om haar hoofd. Bekakt zag ze er niet uit, gelukkig niet. Ze zou nooit gezien willen worden als een kakker, ookal was haar vader rijk. Haar marine blauw met witte horizontale strepen zag er mooi uit door haar lichtjes gebruinde huid.

Dana Elle had een keer een uitzondering gemaakt en had een klein bikini broekje aan en een wit buiktopje. Haar huid was al aardig bruin maar dat kwam omdat ze in de vakantie de hele tijd buiten piano speelde. Haar eigen huisje had een piano in de zon op het terras. Ze was er erg blij mee geweest. Alleen dat blije was wel wat minder geworden omdat ze bedacht dat haar vader en moeder het hadden betaald en ze wilde met hun niet zo veel meer te maken hebben. Ze had een grote zonnebril op en kon zo ongestoord naar mensen kijken. Haar blik gleed over de mensen en hield stil bij een meisje dat ze al een keer had gezien. Ze kende haar naam maar waarschijnlijk wist Abigail niet wie zij was.

Moet eten

Oki.
-
Al langzaam werd haar huid steeds warmer, ze hield van het tintelende gevoel als je huid van warm naar koud ging. Stiekem hoopte ze dat ze iemand die ze kende tegen zou komen want erg lang zat ze niet op deze school. Gelukkig volgde ze de meeste lessen wel en leerde zo mensen snel kennen. Ook door haar verslaving roken leerde ze wel mensen kennen maar op haar oude school was het toch iets vertrouwder.

Dana Elle besloot maar een gokje te wagen ze zagen elkaar namelijk best vaak tijdens het roken. Ze stond met moeite op en liep naar het meisje toe.Ze kwam een beetje geruisloos naast haar zitten en zei op een haast nog zachtere toon,' Heey, jij bent toch Abigail?' Ze keek niet naar het meisje maar staarde een beetje naar haar handen. Ze was nooit echt goed geweest in een gesprek beginnen. Ze hield er meer van om zelf aangesproken te worden.

Abigail opende een oog, en zag het meisje. Vanzelf ging haar andere oog ook open. 'Hee!' zei ze en duwde zich omhoog zodat ze het meisje beter kon zin. 'Ik herken je wel en dit zal vast stom klinken maar hoe heet je ookalweer?' vroeg ze met een scheve grijns op haar gezicht. Het was of haar gedachten uit waren gekomen, ze was iemand tegen gekomen die ze kende. Misschien niet goed maar het was tenminste wat.

Dana Elle schoot een beetje zenuwachtig in de lach,' Je kent me nou ook weer niet zo goed hoor. We hebben een paar keer samen staan roken dat is alles. Ik ben Dana Elle.' Ze keek nu naar Abigail en wist niet goed wat ze moest zeggen. Eigenlijk wist ze nogsteeds niet of Abigail het erg vond dat zij nu naast haar zat.

'Tja, je hebt gelijk. En ik ben ook slecht in namen herinneren.' zei ze terwijl ze een hand door haar al warrig zitten de haren haalde. 'Weet je mijn naam nog?' vroeg ze waarnaar ze zachtjes grinnikte. Ergens vaag wist ze nog dat ze zich voorgesteld had aan haar maar misschien was het meisje voor haar, Dana, ook helemaal niet goed in namen onthouden.

Dana Elle was altijd goed geweest in onthouden en zelfs de kleinste details wist ze nog van het gesprek.' Ja als ik het goed heb ben jij Abigail.' Ze lachtte nu toch wel naar het meisje en ze wist dat het overbodig was om te zeggen, als ik het goed heb, want ze had het gewoon goed. Toch vond ze dat het zo mooier klonk. Zo was het geen betweterig antwoord.

'Ja, helemaal goed. Andere namen vind ik ook niet erg zolang het geen huppelkutjes naam is.'. Alweer greens ze scheef. Zachtjes bewoog ze haar voetjes op en neer, er zaten geen schoenen aan. Ze gooide haar hoofd in haar nek en keek naar de zon. Daardoor waren haar ogen tot spleetjes geknepen.

Dana Elle schoot in de lach,' Daar heb ik het ook niet erg op daarom moet je me Dana noemen en nooit Elle. Ik vind het zo'n verschrikkelijke naam en ook als je het achter elkaar zegt klinkt het als een huppel. Niks voor mij dus.' Ze keek naar kleren en naar haar nagels die ze zwart had gelakt. Haar ogen waren zwaar met zwart opgemaakt maar die zag je niet omdat ze een zonnebril ophad.

Een grinnik rolde over haar lippen. 'Ik mag iedereen behalve van die drama queens die van elk klein dingetje een groot probleem maken. En als ze alleen maar merkkleding willen hebben.'. Ze had er goede redenen voor, aangezien haar eerst beste vrienden, een huppel, altijd merkkleding droeg. Abigail was niet te pijlen op zulke dingen. Ze droeg wel taille rokjes ofzo maar had zoals sommige mensen het noemde 'emo haar' ook had ze niet al té zwaar opgemaakte ogen en niet een lijkbleke huid. Tja, het was maar hoe je het zag, maar een huppelkutje kon je haar niet noemen.

Dana Elle was het helemaal met haar eens alleen had zij nog een kleine toevoeging,' Ik heb het ook niet echt op chearleaders maar als jij er één bent sorry het is wel zo.' Ze wist eigenlijk niet of Abigail een chearleader was. In ieder geval ze leek er niet op. En als ze er dan toch één was dan was zij ook de enige aardige dat was iets wat zeker was voor Dana. Die meeste zouden niet eens in de buurt komen van het rokerspleintje. Te veel stank en waarschijnlijk ook te veel spijbelaars voor hun gevoel.

'Hmm, ik weet niet. Soms zijn er ook cheerleaders die roken en voor zichzelf durven op te komen. Tenminste dat was op mijn oude school.' antwoordde ze schouderophalend. Een discussie hierover hebben was niet haar plan, bij haar standpunt zou ze toch blijven. Zin in ruzie had ze ook niet, want als ze net zo een koppig iemand als haar voor zich had zou het daarop uit kunnen lopen. Nogsteeds was er een glimlach op haar gezicht te zien.

Dana Elle vond dat er hier totaal niet van die meiden waren. Maar zou er niet over beginnen,' Welk zo geheette talent heb je?' Ze keek vanuit haar ooghoeken naar haar en kneep één oog dicht omdat de zon te fel werd. Ze wou met haar hand door haar haren gaan maar bedacht zich dat die in een losse knot zaten. Gelijk haalde ze het elastiekje uit haar haren en ze vielen als een soort regen over haar schouders heen.

'Drummen, elektricegitaar en zingen. Ik heb auditie gedaan met elektricegitaar en zingen.' zei ze terwijl ze voor zich uit keek, erg veel uitzicht was er niet. 'En jij?'. Raden zou ze het nooit kunnen, daar was ze slecht in en bij dit meisje was het al helemaal niet duidelijk te zien. Zo nu en dan kon ze het raden ja, als het echt een tuttig meisje was zou het ballet of zoiets zijn.

Dana Elle keek naar het meisje en zette haar zonnebril in haar haren.' Wat nou als ik je een hint geef? Het is sowieso iets klassieks.' Ze had geen zin om het gewoon normaal te zeggen en wilde weten of Abigail het zou raden zonder dat ze het voor zou zeggen. Haar donkere ogen werden geacentueerd door de donkere lijn onder haar ogen en de smokey eyes. Het maakte het beeld van Dana in één opslag anders.

'Ik zou het echt niet weten , laat me alsjeblieft niet raden daar ben ik echt zo slecht in.' legde ze uit. Op dit moment had ze echt geen zin om te raden, eigenlijk nooit. Ze legde haar hand in haar nek en keek naar de mensen om zich heen, niet veel.

Dana Elle knikte alleen maar en zei toen op een beetje doodse toon,' Ik speel piano.' Het was een kort antwoord maar dat kwam vooral omdat ze met haar gedachtes bij Raf was. Sinds de dag in central park kwam hij continu in haar hoofd. En niet dat ze het erg vond maar ze was nu nog afweziger dan normaal en dus nog on aan spreekbaarder dan normaal. Dus eigenlijk was ze onaanspreekbaar.

Haar mond opende en sloot zich weer, piano, het was een mooi instrument maar ze had het nooit bij het meisje verwacht. 'Leuk.' het woord rolde eindelijk over haar lippen. Weer glimlachte ze en bekeek haar felroze gelakte nagels, het zag er niet tuttig uit, vond ze zelf tenminste.

Dana Elle trok één wenkbrauw op,' Je hoeft het niet leuk te vinden hoor, als je het zegt om alleen maar aardig over te komen kan je het woord leuk bij mij beter inslikken en gewoon zeggen wat er het eerste in je hoofd komt.' Ze was wel wat gewend dus Abigail kon nooit beledigend over komen. Ze ging liggen en steunde op haar ellebogen terwijl ze haar hoofd naar achteren deed en haar ogen sloot om van de zon te genieten.

'Nee, het is echt leuk maar ik had het eerlijk gezegd niet bij jou verwacht.' zei ze tegen de zon waarnaar ze keek. Tenminste, het leek erop of ze het tegen de zon had. Als ze het stom had gevonden had ze het gezegd, maar de piano was een van de enige klassieke instrumenten die ze ook gewoon écht goed vond en die haar type was. Het leek haar wel leuk om een lied te leren spelen.

Dana Elle schoot in de lach, meestal hoorde ze het tegenover gestelde dat het heel erg bij haar paste dus ze vond het wel leuk om het eens anders te horen,' Dan ben ik daar blij mee. Wat had je dan van mij verwacht? Dansen?' Ze keek naar haar benen. Ze zagen er zo mooi slank uit maar ze kon totaal niet dansen. Ze had echt twee linkervoeten en ze wilde ook nooit luisteren had ze het idee.

'Iets van drummen ofzo, denk ik. Gewoon iets wat niet klassiek is maar wel een instrument.' antwoordde ze op de vraag. Ze had nog een oortje van haar iPod in haar oor en knikte met haar hoofd op de maat, het was rap. Ja, ze was niet een rapchik ook geen huppelkutje maar ze hield van rapmuziek, ergens paste het wel bij haar.

Dana Elle keek haar even verbaasd aan. Ze hoorde altijd dat klassiek echt iets voor haar was. Het verbaasde haar dan ook heel erg om te horen dat ze ook net zo goed achter de drums kon gaan zitten. Ze dacht altijd dat ze klassiek moest doen omdat mensen dat van haar verwachtte. Blijkbaar kon ze ook gewoon een keer proberen om iets anders te doen. Ze gaat alleen nooit meer dansen, het schoolfeest was al te veeel dansen geweest had ze het idee.