De Starbucks

Bijna iedereen kent het wel, de bekende koffiewinkel, die er in bijna elk land zit. Je kunt er heerlijke donuts, brownies, croissantjes, en andere lekkernijen halen, maar het gaat vooral om de ijskoffie en koffie die ze er verkopen. Het is prijzig, maar het is de moeite waard. Een heerlijke caramel frappucino is vaak erg in trek bij de Amerikanen. s'Ochtends komen ze vaak bij de Starbucks en nemen dan koffie of thee, en s'middags ijskoffie.
plaatje: http://www.thelittleblackdress.nl/lifestyle/starbucks.jpg (olsentwin met starbucks koffie/thee)

NEW

Claire liep vrolijk door de straten van NEw York met Evan. ze zag er nu gelukkig tenminste weer fatsoenlijk uit. met haar licht opgemaakte gezichtje met de grote glimlach, glanzende blonde haren en haar gestylde kleren, zag ze er leuk uit. ze had een kort wit jurkje met een niet heel erg opvallend bloemenpatroon, erover had ze een lichtbruin leren jack en aan haar voeten zaten een paar enkellaarsjes in dezelfd ekleur als haar jack. ze stapte de Starbucks binnen.

Jenn zat aan een tafeltje in de Starbucks. Ze keek op toen er een meisje binnen kwam lopen met een jongen. Ze keek weer terug naar haar ijskoffie voor haar, toen ze besefte dat het Claire was, die ze al een paar keer had ontmoet. 'Hey Claire.' zei ze, hard genoeg om te horen.

Evan had zich nu omgekleed, met zijn vertrouwde pet weer op zijn hoofd en liep met Claire de Starbucks binnen. Hij trok zijn witte vest even iets beter. Hij had zijn allstars aangetrokken, een simpele spijkerbroek met een zwart shirt erboven en zijn witte vest. Prima, veel beter dan wat hij vanmorgen had. Hij keek op toen iemand Claire begroette en herkende het meisje nog wel van de brand.

Claire keek om en zag Jenn zitten. 'heei Jenn' zei ze tegen haar en glimlachte, maar eerlijk gezegd had ze nu even zin om met Evan te zijn. oke, dat was ze de hele nacht al geweest, maar toch... ze pakte Evan's hand en leidde hem naar een leeg tafeltje toe waar ze gingen zitten. Bijna meteen kwam er een ober aan om de bestelling op te nemen. ' hallo, wat kan ik voor u opschrijven?' vroeg hij vriendelijk. ' hallo, voor mij graag een Caramel Macchiato en een Multigrain Bagel.' zei ze met een glimlach. Het was tenminste niet zo kalorierijk, tenminste de bagel niet, de macchiato kon ze gewoon niet weerstaan, het was haar favoriet.

Evan knikte ook even snel naar Jenn en ging bij Claire aan het tafeltje zitten. Hij was blij dat zij niet zo'n meisje was dat gelijk naar haar vriendinnen huppelde om alles te vertellen. Dat ze gewoon bij hem bleef. Evan bestelde een gewone capuchino. Hij deed nooit echt moeilijk en verder had hij ook geen trek. Hij deed zijn pet beter op zodat hij haar ook wat beter aan kon kijken en glimlachte naar haar.

De ober knikte en zei:' komt voor mekaar' en liep weer terug naar de bar. Claire glimlachte, maar die glimlach veranderde in een gaap. ze was nog steeds een beetje moe door de korte nacht, maar ze hoopte dat de koffie er verandering in zou brengen. ze grijnsde toen de gaap weg was. waarschijnlijk zou vandaag niks haar vrolijkheid meer kunnen weg nemen. ze had er ook een goede rede voor vond ze. er werd niet elke dag door iemand tegen je gezegd dat die van je hield.

Evan keek Claire glimlachend aan, hij kon haar ook niet op andere manieren aankijken. Hij strekte zijn hand over de tafel omdat hij die van haar wilde pakken. 'We moeten weer eens samen gaan dansen, dat was toen leuk.' Zei hij met een glimlach tegen haar. Hij wist nog wel wat andere dansen die hij graag wou doen, maar daar had je een partner voor nodig.

Claire glimlachte en zei:' ja lijkt me leuk, heb je al een choreo in gedachten?' anders zou ze er wel eentje opzoeken voor hen twee, eentje met veel lichamelijk contact. ze stak haar hand uit toen ze zag dat Evan er naar reikte en glimlachte even bij de gedachte, maar die werd verbroken toen de ober er weer aankwam. hij zette de twee koffiekoppen en de bagel neer en liep met een glimlachje weer weg. Claire pakte haar kop en bracht hem naar haar mond. voordat ze er een slok uitnam rook ze er even aan. aaahhh wat rook het toch altijd heerlijk dacht ze waarna ze een slokje nam.

NEW
----
Diana stond in een ellenlange rij. Pokkenlang. Ze had gewoon een koffie gewild, van haar twee euro per week moest dat er wel van afkunnen, toch? Ze telde snel de mensen voor haar. Tien. Oh god, hier zou ze nog wel een halfuur staan. Ze schudde afkeurend haar hoofd, waarom had ze gedacht dat om twee uur 's middags op een zaterdag de Starbucks leeg was? Wat was ze toch onwetend.

Dj liep de starbucks binnen. Vroeger had hij nooit geld gehad om hierheen te gaan maar nu was dat iets anders. Hij zag de lange rij en zuchtte diep. Hij had een simpele trainigsbroek aan en weer een vest van het basketbalteam. Hij ging achter in de rij staan een keek even naar de mensen die voor hem stonden. Waarom moest het nou altijd op zaterdag hier zo druk zijn.

Diana zuchtte geërgerd toen bleek dat de eerstvolgende een enorme bestelling deed. 'Ik kom pas aan de beurt als het zondag is,'Mompelde Diana, meer tegen zichzelf, dan tegen ieder ander. Naja, ze praatte meestal nooit met anderen. Dus een groot verschil was dat niet. Traag, heel traag, ging de rij vooruit. Na zo'n knartier waren er nog maar vijf mensen. Nou ja, mààr.

Jenn zag dat Claire bij de jongen apart ging zitten en baalde. Nu was ze nog lonely'er. Ze zuchtte en dronk via het rietje haar ijskoffie. Hij was erg koud, en ze had last van brain freezing, haar voorhoofd werd koud en het was een heel irritant gevoel. Ze had expres geen donut ofzoiets genomen, omdat ze daar dik van werd.

Diana wrote:

Diana zuchtte geërgerd toen bleek dat de eerstvolgende een enorme bestelling deed. 'Ik kom pas aan de beurt als het zondag is,'Mompelde Diana, meer tegen zichzelf, dan tegen ieder ander. Naja, ze praatte meestal nooit met anderen. Dus een groot verschil was dat niet. Traag, heel traag, ging de rij vooruit. Na zo'n knartier waren er nog maar vijf mensen. Nou ja, mààr.

Dj keek naar het meisje wat voor hem stond. Hij glimlachte een beetje maar niet opvallend. Hij liep naar voren op het moment dat er weer iemand uit de rij verdween. Ze mochten hier van hem wel eens sneller personeel aannemen. Ze deden er harstikke lang over vond hijzelf. 'En dat zou vroeg zijn gezien het tempo hier.' zei Dj met een zucht. Hij reageerde op de woorden die het meisje had gezegd zonder het echt door te hebben.

Dj wrote:

Diana wrote:

Diana zuchtte geërgerd toen bleek dat de eerstvolgende een enorme bestelling deed. 'Ik kom pas aan de beurt als het zondag is,'Mompelde Diana, meer tegen zichzelf, dan tegen ieder ander. Naja, ze praatte meestal nooit met anderen. Dus een groot verschil was dat niet. Traag, heel traag, ging de rij vooruit. Na zo'n knartier waren er nog maar vijf mensen. Nou ja, mààr.

Dj keek naar het meisje wat voor hem stond. Hij glimlachte een beetje maar niet opvallend. Hij liep naar voren op het moment dat er weer iemand uit de rij verdween. Ze mochten hier van hem wel eens sneller personeel aannemen. Ze deden er harstikke lang over vond hijzelf. 'En dat zou vroeg zijn gezien het tempo hier.' zei Dj met een zucht. Hij reageerde op de woorden die het meisje had gezegd zonder het echt door te hebben.

Diana draaide zich met een ruk om. 'Maandag dan?'Reageerde ze. Ze kende de jongen zeer zeker niet, al stond zijn gezicht haar wel aan. Eigenlijk wilde ze helemaal niet "Maandag dan?" zeggen, maar vragen wie hij was. Of ze zo luid had gemompeld, en zo verder. De rij schoof weer een plaatsje op. Hoera, nog vier mensen met reuzebestellingen! De volgende keer ging ze naar een ouderwetse tea-room, dat stond vast. Nu nog wel.

Dj grinnikte even. 'Dan heb je geluk.' zei hij tegen haar. Hij wist dat het bij de starbucks altijd duur was maar ook dat het het wachten waard was. Gelukkig wel want anders had hij hier nu niet gestaan. 'Wat is je naam?' vroeg hij haar met een glimlach. Ze schoven iets op in de rij al was het nog steeds niet ver. Het was eigenlijk best frustrerend.

'Diana. De jouwe?'Zei Diana. Het was niets voor haar om te praten met iemand die toevallig achter haar stond. Ze hoorde stil en alleen te zijn. Een boekje lezen. Zo was ze, toch? Ze wou dat ze haar kon schudden, haar gedachten door elkaar kon klutsen en verdergaan met een fris hoofd, maar nu kon dat niet. Nee, dat zou raar zijn. Maar zij was raar, ze was gesteld op eenzaamheid en kon dagen zonder een fatsoenlijk gesprek. Ze kon alleen zijn met een goed boek en eeuwig fantaseren dat zij ooit iemand zou zijn, dezelfde dingen zou beleven. Speciale dingen doen, dingen die ze wou, al konden ze niet. Nee, dit was de echte wereld.

Dj glimlachte. 'Dj.' zei hij kort. Hij verwachte eigenlijk half een reactie op zijn naam van het meisje en wachtte daar een beetje op toen de rij nog een plaatsje verder opschoof. 'Misschien hebben we toch geluk en komen we voor maandag nog aan de buurt.' zei hij met een kleine grijns tegen Diana.

'Heel misschien,'zei Diana, alsof ze het wist omdat ze een helderziende was. Maar dat was ze, spijtig genoeg, helemaal niet en ze wist net zo min als ieder ander wat er zou gebeuren in de toekomst. Het was niets voor haar om daar niet eeuwig over te filosoferen, maar ze wist, zoveel wist ze nu ook wel van het gesprek, dat het nogal ongepast was om meteen afwezig te worden en naar planeet Diana te verhuizen. Dit gesprek kon haar wel boeien, een uitzondering misschien.

Dj zei niets meer, gewoon omdat hij niet goed wist wat hij moest zeggen. Hij schoof iets naar voren op het moment dat de rij korter werd maar het schoot nog steeds niet echt op. Toch wachtte hij geduldig. Hij dacht erover na om het meisje zo te vragen om bij hem te komen zitten, hij had anders toch geen gezeldschap.

'Overwinning! Het is nog geen zondag en ik ben bijna aan de beurt,'Merkte Diana op. De stilte was dan wel niet drukkend, ze hield niet echt stiltes. Ze waren zo stìl. Oké, dat was enorm logisch, maar Diana's gedachten waren soms compleet absurd. Nog één vrouw voor haar en ze kon die koffie éindelijk te pakken krijgen.

Dj klapte even zachtjes in zijn handen. 'Dat is echt helemaal geweldig.' zei hij met een kleinen grijns. Hij keek haar aan en glimlachte naar haar. Hij realiseerde zich ineens dat ze eigenlijk best knap was. Iets wat hem nog meer deed glimlachen.

'En misschien, heel misschien, raak ook jij nog aan de beurt,'Zei Diana. Ze lachte even, maar een lange duur was het niet. Ze wist dat alles van haar afhing, ze kon uren gaan treuzelen, al wist ze niet hoelang een koffie bestellen en betalen kon duren. Bij haar vulde dat nog geen vijf minuten. Ze was snel in alles. Behalve in verliefd worden, maar om de één of andere reden bekeek ze het leven veel optimistischer dan ze normaal zou doen.
-----
Oké, late reactie. IK ZAG DIT NIET EN ik kan geen verliefde mensen spelen.

Maakt niet uit heb ik ook wel eens...
___________
Dj glimlachte. 'Tja dan hoop ik maar dat jij lekker snel opschiet.' zei hij met een glimlach. Anders zou hij gewoon voor gaan dacht hij bij zichzelf. Al zou hij dan ook wat voor haar bestellen. Ach hij wist het niet, waarschijnlijk zou ze gewoon snel bestellen. Hij glimlachte een beetje en keek snel nog eens rond hier. Er zaten veel verschillende mensen. Niet echt iets wat hij interessant vond. Behalve Diana dan misschien.

Diana antwoordde niet. Zoals altijd had ze gedaan in twee minuten en ze draaide zich, met een wat onzeker glimlachje, om naar Dj. 'Wel, het is nog geen zondag...'Begon Diana, die meteen wist dat ze niets meer ging zeggen. Zoiets had ze vaak, ze kon gewoon niet meer bedenken wat ze nog kon zeggen. Ze was niet geweldig goed in praten, en zeker niet in de eerste die wat vriendelijk deed (En waardoor ze weer eens wat optimistischer, en, wonder bij wonder, wat socialer.)