Het grasveldje

Trinity trok de trollie achter haar aan. Nu ze hem een tijdje sleepte merkte ze pas hoe zwaar het was. Net als elk jaar nam ze voor om volgend jaar eens wat minder mee te gaan nemen, ook al nam ze dat tegen beter weten voor. Ze plofte op een stukje grasveld neer terwijl ze naar Blair keek. Het was nog rustig buiten omdat de eerste troepen bezig waren met het vechten om de beste bedden. Ze grijnste naar Blair terwijl ze de tas naar zich toe trok, misschien zat daar nog een labello in.

Alice keek naar het grote grasveld. Er waren aardig wat mensen ook al was het volgens haar nog niet vol op zomer. Alice tilde de behoorlijk zware picknick mand met een rood-wit geblokte kleed om haar arm hangen. Ze was trots op haar zelf gemaakt voedsel... de salade,de broodjes,de eieren en meer want ze had de mand helemaal volgepropt. Er stond een grote boom aan de rand van het veld en er zat nog niemand zo te zien. Met versnelde looppas liep ze erheen en zette de picknick mand neer en spreidde de kleed uit. Een aantal mensen kende ze wel.. zou ze hun uitnodigen? Ze kon al het eten toch niet alleen opeten?

Met zijn gitaar tas in zijn rechterhand liep hij een stukje het veld op. Oliver liet zich vallen bij de eerste de beste vrije plek en met een vlugge handbeweging viel zijn tas open en had hij zijn gitaar al in de hand. Een paar simpele akkoorden klonken zacht. Hij deed zijn oordopjes uit en speelde vader Jacob. Het was altijd een lekker begin om met vader Jacob te beginnen, hij grinnikte door de simpelheid.

Ehh, het is toch niet na hun ontmoeting, want toen ging ze naar de gymzaal .=P
--

Katty huppelde over het terrein heen. Niemand keek haar nog raar aan, ze waren het onderhand wel gewend van haar. Het was zo fijn om weer terug te zijn. Bij elk klein dingetje wat ze herkende van vorig jaar werd ze vrolijker. Na de training had ze gekeken welke kamer ze had en haar trolly daar gedropt. Snel had ze nog een zomers jurkje aangetrokken. Aangezien de zon behoorlijk fel scheen. Haar hakken had ze ingewisseld voor een paar schattige slippers. Onder haar arm had ze een opgerolde handdoek. Met een huppelpas gingze het gras op, waar ze de jongen die ze pasgeleden nog had gesproken zag. ''Hoi eh..kut..ohja..Oliver.'' zei ze terwijl ze haar handdoek uit rolde en bij hem ging zitten.

Hmm dan is heeeeel lang daarna ;3?
_
Oliver keek even op. 'Hallo..' Hij probeerde koortsachtig haar naam te bedenken, Oliver was een ramp met namen onthouden hij wist die van zijn eigen oma niet eens. Hij hield het maar gewoon bij een Hallo. Hij krabde weer achter zijn oor en frummelde aan zijn armbandje. 'Jij bent.. vrolijk' Merkte hij op en hij trok even zijn wenkbrauw op. Alsof niemand vrolijk mocht zijn volgens hem.

''Ja, wil je het leren want jij lijkt het nog niet te kunnen.'' merkte ze terug op. Ze liet zichzelf nooit uit het veld slaan. Glimlachend streek ze haar jurkje glad en ging op haar buik liggen , zodat ze Oliver goed kon bekijken. Haar glimlach leek niet van haar gezicht te krijgen en met een speelse twinkel in haar ogen keek ze hem aan.

Oliver legde zijn gitaar weg en moest lachen 'Goed, leer me maar wat' Verwachtingsvol keek hij haar aan, waarschijnlijk wist ze nu niet wat ze moest zeggen. Of, dat dacht Oliver en met een uitdagende blik bleef hij afwachten. Hij krabde weer achter zijn oor, waarom deed hij dat toch telkens?

''Oke, eerst ga ik je leren lachen.'' zei ze grijnzend, ze had al een idee. Nog voor hij erover na kon denken ging ze op haar knieën zitten en begon hem te kietelen. Haar vingers bewogen snel onder zijn oksels, op zijn buik en onder zijn kin.

Oliver slaakte een oerkreet en wist zich snel weg te rollen. Als er iets was waar hij niet tegen kon was het kietelen, kippenvel stond op zijn arm. 'Oef' Hij fronste en kietelde haar toen terug als zoete wraak. 'Moehaha' Klonk zijn evil laugh.

Een hoog gilletje kwam uit het mondje van Katty. Kietelen was misschien erger als dat ze viel, tenminste als iemand het te lang deed bij haar. Lachend rolde ze over het gras en verzon een nieuwe aanval. Ze kroop onder zijn arm door en begon hem weer te kietelen onder zijn oksels.

Oliver moest lachen en wist haar polsen vast te grijpen en haar op de grond te duwen. 'Gotcha, misschien bedenk je je volgende keer als je me kietelt' Hij wiebelde met zijn wenkbrauw en dacht er niet aan om haar polsen los te laten. 'Weet jij veel wanneer mijn oksels voor het laatst gewassen zijn?' Hij schoot in de lach, al was dat een loos dreigement. Hij was erg op hygiëne, hij zou het vreselijk vinden als hij stonk. Een beetje ijdel is nooit erg toch?

''Eh , nee dat weet ik eigenlijk niet. Maar ik vertrouw op je.'' zei ze en knipoogde naar hem. ''Kijk, ik heb je toch laten lachen.'' fluisterde ze met een grijns. Zonder enig tegenstribbelen liet ze hem haar vasthouden, want als ze het wel deed zou het waarschijnlijk meer pijn doen.

'Hmm, verwacht je nu een proficiat? een prijs?' Met een brede grijns op zijn gezicht liet hij toch haar polsen maar los, hij vertrouwde er maar op dat ze hem niet weer besprong. Hmm, dat klonk eigenlijk best verkeerd. Jullie snappen wat hij bedoelt. Oliver strekte zijn benen en leunde op zijn ellebogen.

Hahah, dat was droog.xD
--

''Hmm, een prijs zou wel leuk zijn.'' antwoorde ze met een grinnik erachteraan. Ze ging zo zitten zoals hem, zodat ze hem goed aan kon kijken. Misschien zou ze wat onverwachts doen, je wist het nooit bij haar. Maar op dit moment was haar nog niets te binnen geschoten en was de jongen, oliver, nog veilig.

xd
_
'Goed, vertel maar wat je wilt' Gaf Oliver zich over en hij duwde zijn muts weer goed die was verschoven bij zijn zelfverdediging. Hij keek haar vragend aan, hij wist niet zo goed wat hij van haar moest verwachten. Interessant vond Oliver, hij was het ongeveer wel een beetje zat om bij iemand op de wereld te wonen die het meest voorspelbare was van iedereen: zijn oma. Een scheve glimlach versierde zijn gezicht.

''Eh.. Hoe groot mag de prijs zijn?'' vroeg ze terwijl ze naar zijn pet keek, het leek haar wel een leuk aandenken. Na een paar seconden keek ze weer naar hem, zijn scheve grijns was schattig. Zijn leeftijd wist ze nog niet , maar in haar jaar zat hij niet, als ze het goed had. Haar rode haar zaten piekerig in de rondte door het kietelgevecht wat ze hadden gehad.

Oliver zag haar blik naar zijn muts glijden en hield een hand op zijn muts 'Niet zó groot' Hij kon het toch niet laten om te glimlachen, het ging als het ware vanzelf. Hij voelde een steek in zijn elleboog en liet hem toen vallen op zijn rug waardoor hij naar boven staarde naar de lucht.
_
Moet gaan >.<

Jammer bya, ben je vanavond back?
-

''Eh , verzin jij anders iets. Jij bent de verliezer.'' zei ze grijnzend. Op dit moment wist ze namelijk niks te verzinnen. Ze kroop iets dichter naar hem toe zodat ze met haar hoofd boven zijn hoofd hing, ze moest en zou hem aankijken en dat deed ze dan maar zo.

Sithis slenterde het veld op en ging languit in het gras liggen, genietend van het prettige weer. Haar haar glansde op in het zonlicht dat eveneens haar gezicht verwarmde. Ze zetten haar knalroze zonnebril op en vouwde haar armen onder haar hoofd terwijl ze luisterde naar de geluiden om haar heen. het was het vredige sfeertje dat ze zo prettig vond; de rust, de tsjirpende vogels, alles was in harmonie met elkaar, en dan was Sithis ook op haar best; ze kon niet tegen onevenwichtigheid.

Blair ging op het grasveldje, dat niet al te modderig was, zitten. Ze pakte haar tas en zocht naar een spiegeltje en borstel. Na even zoeken had ze de voorwerpen gevonden. Ze hield niet van een hele plamuurlaag, maar ze wist wel haar sterke punten te benadrukken. Dat was dus haar haar en haar ogen. Ze begon haar haar te borstelen en keek even naar Trinity. De eerste indruk was in ieder geval goed. 'Waarvoor zit jij hier eigenlijk op school?' vroeg ze.

Trinity was nog druk bezig met het rommelen in haar tas, opzoek naar een potje vasaline of gewoon labello. Ze wist dat ze het eigenlijk al teveel gebruikte maar het was gewoon een verslaving van haar geworden. "Ehm, beloof niet te lachen." zei ze vrolijk tegen Blair. Haar vingers hadden de linten van haar schoenen gevonden, met een flinke ruk trok ze de spitzen aan het roze lint uit haar tas. Zelf schaamde ze zich er niet voor, maar vele andere vonden klassiek ballet helemaal niks, voor oude trutten of bekakte meisjes. Iets waar ze zelf niks mee te maken zou willen hebben. Met een grijns draaide ze ze even boven haar hoofd als een rodeotouw rond, waarna ze ze n het gras liet vallen om verder te zoeken. "En jij?" vroeg ze terwijl ze haar even kort aankeek.

Blair glimlachte. 'Dat is echt supertof! Ik vind ballet echt gaaf, ik zou dat nooit van m'n leven kunnen. Daar ben ik niet flatteus genoeg voor hoor,' zei ze. Ze ging verder met het kammen van haar haar. Toen Trinity vroeg wat zij deed, zei ze: 'Heel standaard, zingen en gitaar. Niet echt speciaal, maar ach, ik vind het gewoon superleuk.' Ze deed de borstel weer in haar tas en zette een zonnebril op.

Camille?
-
Trinity was hoewel ze niet heel veel om de mening van anderen gaf, wel blij dat ze het gaaf vond. Vaak keken ze haar na de mededeling aan alsof ze gek was. Dat was dan ook de reden dat ze er altijd heel luchtig over gedaan had. In het eerste jaar had ze op de slaapzaal haar schoenen uit d'r tas gevist en ze in de lucht gezwaaid en met harde stem meegedeeld dat ze aan ballet deed en het haar geen zak kon schelen wat andere er van vonden. Alleen met haar Franse accent had het wat appart geklonken, toch had iedereen het direct geaccepteerd. "Nou voor mij is het wel speciaal." zei ze als reactie op haar talent. "Als ik ga zingen vallen de kraaien van het dak af." mompelde ze eerlijk.

Blair lachte. 'En als ik ga ballet-dansen moet iedereen zo'n honderd meter van me wegblijven.' Ze glimlachte en frummelde wat aan haar ring. Ze vond het leuk dat ze het speciaal vond, maar in principe was het een redelijk normaal talent hier. Ze had altijd al gitaargespeeld en gezongen, vanaf haar zesde ongeveer.