Het grasveldje

Oliver moest lachen, haar rode haren kwamen in me gezicht. 'Eh, je krijgt een lolly?' Giste hij maar een beetje in het wilde weg. Wist hij veel, een glimlachte scheef en keek naar haar gezicht. Hij blies een rode pluk haar die bijna in zijn mond kwam.

Trinity had eindelijk de Vaseline tevoorschijn getoverd, het was een simpel blikje, maar het zat nog wel helemaal vol. "Oké dat is dan afgesproken, als ik ga zingen houd je mij tegen, als jij gaat dansen ga ik waarschuwingsborden plaatsen." zei ze op droge toon, maar keek zo overdreven serieus dat het bijna te geloven viel, bijna. Met een glimlach deed ze de lippenbalsem op haar lippen, ze mocht Blair wel.

''Is goed, maar het moet een grote lolly zijn hoor. Ik ben niet snel blij. '' grapte ze. Grijnzend keek ze hem aan en bestudeerde hem kort, dat was een soort gewoonte van haar geworden. ''Misschien win jij de volgende keer.'' zei ze terwijl ze ondeugend haar wenkbrauw optrok.

'Dit was van jou gewoon beginners geluk!' Concludeerde Oliver. En zag hoe ze hem bekeek 'En?' Vroeg hij nieuwsgierig 'Ben ik goedgekeurd?' Hij legde een hand onder zijn hoofd en keek haar vragend aan.

''Natuurlijk, chiboy.'' grapte ze. Ze gaf hem een knipoog en keek toen voor zich, naar de mensen om haar heen. Iedereen leek blij te zijn om weer terug te zijn. Daarnaar keek ze weer naar Oliver , waarvan het hoofd onder de hare lag.

'Daar ben ik blij op' Zei Oliver tevreden 'Zeg.. wat is jou talent eigenlijk?' Hij deed zijn andere hand in zijn broekzak en beet op zijn lip 'Op muzikaal gebied natuurlijk, het blijkt al dat je een talent heb om mensen aan het lachen te krijgen en er.. best goed uit te zien als je boven mensen hangt' Grapte hij op een plagerige toon. Het zonnetje maakte zijn benen warm, en hij wenste dat hij een korte broek aan had getrokken. Gelukkig had hij wel een korte mouwen shirt aan.
_
Moet eten misschien dat ik daarna nog kom

'Deal,' zei ze half lachend. Zo serieus als Trinity nu leek, was zij zo on-serieus als wat. Ze keek naar de lucht, die helderblauw was en waar witte schapenwolkjes in dreven. Ze greep haar tas nog een keer en zocht naar een lipgloss. Het was een nude kleurtje, maar ze kon hem niet vinden. Na even zoeken vond ze hem en smeerde ze het op haar lippen.

Oke. =D
-

Zachtjes grinnikte om zijn opmerking. ''Ik mix ballet met hiphop en kan ook zingen. Maar met het dansen heb ik auditie gedaan omdat dat wat anders is dan wat alle mensen hebben. En jij?'' vroeg ze terwijl ze zich van haar buik naar haar rug rolde en precies naast het hoofd van Olivier lag. Het hangen was vermoeiend en zo lukte praten ook.

Trinity grijnsde terwijl ze het potje in haar broekzak stopte. Het verlies van haar zomerhoed was ze alweer vergeten, als ze weer naar Parijs ging om haar ouders te bezoeken zou ze er vast wel weer 1 kunnen vinden. Haar blik volgde die van Blair naar de prachtige hemel. Het was fijn om weer terug te zijn in New York, tussen haar vrienden en de kans om weer echt te dansen.

'Ehm.. Gitaar spelen, al vind me oma dat ik goed kan zingen' Oliver grinnikte en begon figuurtjes te zoeken in de wolken. 'Onder de douche' Voegde hij er aan toe en hij tikte zacht met zijn hoofd tegen het hare 'Autsj.' Hij kriebelde aan zijn neus.

''Laat eens wat van je zang horen.'' zei ze enthousiast, nu wilde ze ook weten of hij echt zo goed was als zijn oma vond. Grijnzend keek ze hem van opzij aan toen hij met zijn hoofd tegen het hare tikte, het was een leuke jongen. Nu moet je niet meteen gaan denken dat ze verliefd op hem was, maar aardig vond ze hem wel, en grappig.

'Wat ik altijd onder de douche zing?' Oliver keek haar een beetje ongelofelijk aan. Wie vroeg er nou wat degene onder de douche zingt? 'Je bent wel een beetje gek is het niet?' Gokte hij en hij wiebelde met zijn voeten.

''Hmm, ja. Maar als je wat langer met mij omgaat begin je het normaal te vinden.'' zei ze grijnzend, ookal zag hij het waarschijnlijk niet. ''Zing gewoon iets, ik wil weten of je kan zingen.'' ging ze weer verder op het onderwerp waar ze het eigenlijk over hadden. Ze keek naar de wolken die voorbij leken te vliegen, het zag er mooi uit. Ze hield van de buitenlucht, van de warmte en van de natuur maar een bomenknuffelaar kon je haar niet noemen.

'Oke, oke' Oliver was van plan om niet zenuwachtig over te komen maar eigenlijk bekropen de zenuwen al langzaam bij hem op. 'Je kent het lied heel misschien, het is best een bekend liedje misschien wel een beetje van vroeger.. het is een eh, lied wat me moeder altijd zong' Oliver was heus niet zo zwak dat hij elke keer als het woord 'moeder' voorbij kwam hij in elkaar kroop, maar dit lied was het eerste wat hem te binnen schoot. 'Ik pak me gitaar der wel even bij..' Hij duwde zichzelf omhoog en pakte zijn gitaar. 'Klaar voor?' Hij wachtte haar antwoord niet af en begon met de eerste akkoorden. 'Would you know my name..' Hij glimlachte even in zichzelf 'If I saw you in heaven, will it be the same? if I saw you in heaven' Zong hij een beetje voorzichtig. En hij zong verder tot de laatste akkoorden weg stierven
_
https://www.youtube.com/watch?v=b6t4Zs5Yq_k

Met een glimlach deinde ze mee op de beat. Het was een mooi, en gevoelig lied. Bewonderend keek ze hem aan, het was goed dat hij zijn gevoel er ook in uitte. Zijn stem klonk ook goed. Zachtjes begon ze mee te neuriën . Niet om hem te storen, het ging gewoon automatisch als ze iets moois hoorde. Toen hij gestopt was klapte ze enthousiast in haar handen. ''Echt mooi.'' zei ze, er zaten zelfs een paar tranen in haar ogen. Omdat ze aan haar oma moest denken, die vorig jaar was gestorven. Die vrouw had alles voor haar gedaan, haar voor een deel opgevoed en toen was ze ineens weg. Zo begon haar jaar in franklinghigh . Het was niet het beste begin maar ze was er sterk van geworden.

'Bedankt' Mompelde Oliver plots verlegen. Hij legde zijn gitaar weg en probeerde luchtig ergens anders over te praten. 'In welk jaar zit je eigenlijk? je lijkt me geen laatste jaars' Hij keek even naar haar kinderlijke vrolijke gezicht 'Dat is geen belediging' Voegde hij er snel aan toe.

''Hahah, ik zag het ook niet als een belediging, maar door jou ga ik daar nog over na denken.'' zei ze grijnzend. Ze bond haar haren vast met een stiekje en veegde die ene traan weg. ''Ik zit in het tweede jaar.''. Het gras kriebelde aan haar benen en ze kon het niet laten om te krabben. Achter in haar hoofd verzon ze weer een kietelaanval. Maar daar was niks van te merken, in haar gezichtsuitdrukking.

'Tweedejaar?' Hij leek even verast, hij had misschien gedacht dat ze in haar eerste jaar zou zitten. Oliver had haar nog nooit gezien, terwijl ze redelijk opviel met haar grappige kleur haren 'Raar dat ik je vorig jaar niet opgevallen ben..' En keek even bedenkelijk. Hij had een geheugen als een zeef en kon niet eens meer herinneren wie hij vorig jaar had ontmoet. 'Veegde je daarnet nou echt een traan weg?' Lichtelijk verbaasd viel het hem nou pas op.

Ze trok haar wenkbrauw op bij de verbasing, zag ze er zo jong uit dan. ''Hmm, ja. Maar het is niks.'' zei ze glimlachend, ze wist waarom ze niet was opgevallen. Vorig jaar was ze minder vrolijk geweest als dit jaar, deels door haar oma maar ook deels omdat ze toen nog uit haar schulp had moeten leren kruipen. Na de paasvakantie begon ze pas los te komen en toen was het al te laat om nog erg op te vallen. Niet dat het veel uitmaakte, zolang ze dit jaar maar wel veel lol maakte. Dat had haar oma misschien ook wel liever.

'Gelukkig, ik ben een erg slechte trooster' Grapte Oliver en hij krabde achter zijn oor en liet zich weer op zijn rug vallen. 'Dus, als je een ongemakkelijk schouderklopje wilt moet je bij mij zijn' Hij legde een hand onder zijn hoofd en trok zijn knieën op.

''Eh, nee niks nodig.'' zei ze met alweer een grijns. Zonder ook maar wat te zeggen sprong ze weer op hem af en kietelde hem op zijn buik en natuurlijk onder zijn oksels, de ergste plekken. Ook zij moest lachen, niet omdat ze gekieteld werd, het was gewoon leuk om mensen zo te zien.

'Aaaah' Klonk zijn oerkreet en hij sprong gelijk op 'Ik vertrouwde je!' Klaagde hij overdreven en hij huiverde, kietelen bah. Hij plante zijn muts weer goed op zijn hoofd en bleef voor de zekerheid maar staan. Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen 'Ik krijg jou nog wel.. misschien niet nu! misschien niet morgen! maar ooit' Speelde hij de zin na van een domme film die hij ooit gezien had.
__
Moet gaan, ik ga weer Skype met me zus :c ben er morgen avond weer

''Je had moeten weten dat je dat niet moet doen.''. Een harde lag kwam uit haar mondje. ''Ej, dat heb je van sponge bob.'' riep ze, toen ze de zin hoorde. Misschien was sponge bob kinderachtig maar dat maakte niks uit, in haar hoofd. Plukken sprongen uit haar staart, maar veel boeide jaar het niet aangezien er toch geen jongens waren waarop ze een crush had.

'Dat zou heel goed kunnen' Glimlachte Oliver 'Moet je geen spiegel opzoeken zoals elk meisje doet na aanraking van een zuchtje wind?' Grapte hij plagerig. Het was zo makkelijk om Katty te plagen, Oliver had nooit een broertje of zusje gehad en had dus ook nooit iemand kunnen plagen. Nouja, zijn oma maar wie plaagt zijn oma nou?

''Nee, maar ik ben niet een gewoon meisje. Maar ik denk dat je het al wist.'' zei ze en knipoogde erachteraan. Ze keek naar de lucht en rolde toen op haar buik. Vanuit een zittende stand maakte ze een koprol, weer gewoon een ingeving die ze uitvoerde.