Broadway

Raf luisterde begrijpend, maar geloofde het niet, of wilde het niet geloven. Dat hij Dana niet met woorden zou kunnen overtuigen had hij allang door, hij kon helemaal niemand met woorden overtuigen zeker niet als ze zeker waren van hun standpunt. Dus in plaats daarvan drukte hij zijn lippen op die van Dana. Hiermee zou hij haar de mond wel kunnen snoeren en hopelijk haar gedachten. Dan zou ze misschien wel wat rustiger worden.

Dana Elle werd overrompeld door zijn lippen maar zoende gelijk mee. Ze wist dat ze weer veel te veel na dacht en dat het nog eens slecht zou aflopen wanneer het echt allemaal echt gebeurde wat ze soms dacht. Maar nu was haar aandacht alweer helemaal bij Raf en zijn geweldige persoonlijkheid. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en drukte haar lippen wat steviger op die van hem. Haar buik maakte weer dezelfde vlinders als toen ze elkaar voor het eerst zagen.

Raf legde zijn handen op Dana's heupen en glimlachte licht. Het leek erop dat zijn plan had gewerkt. Ook zijn gedachten waren even alleen maar bij Dana en vergaten de nog niet verwerkte ervaringen even. Daar zou hij later wel op terugkomen, nu was er iets veel belangrijkers. De stuiterbal ging weer wild te keer, maar hij was er nu aan gewend en had niet meer het gevoel dat hij er misselijk van zou moeten worden.

Dana Elle stopte even en keek hem met een grote grijns aan,' Oké laten we even dit gesprek achter ons laten. Weet jij een plek waar we even met zijn tweeën kunnen zijn?' Ze lachtte ondeugend en ging met haar hand door zijn haren en daarna even onder de muts. Het voelde goed om dat vertrouwde ding te voelen en even goed als bij Raf te zijn. Vanavond was ze van plan om alles los te laten gaan en zich helemaal over te geven aan Raf. Ze had eindelijk aan zichzelf toe gegeven en wilde maar wat graag bij Raf zijn.

Raf grijnsde ook en pakte haar hand. Voorzichtig trok hij haar een paar steegjes door tot ze bij een oud, vervallen huis aankwamen. Het was misschien niet het paradijsje, maar hier zouden ze in ieder geval alleen zijn. De eigenaars hadden het lang geleden verlaten, waarschijnlijk rond de tijd dat het hier zo druk werd. De meeste mensen hielden er niet van om op een van de drukste en meest bezochten straten in New York te wonen.

Dana Elle keek even naar het pand, het zag er eng uit en dat vond Dana maar wat leuk. Ze lachtte naar hem en trok hem mee naar binnen. Daar sloeg ze haar armen om hem heen en gaf haar iedere keer uitdagend kleine kusjes op zijn mond. Ze wilde hem nog niet zoenen, hij moest de eerste stap nemen, het was een soort plan van haar om hem bijna al het werk te laten doen en kijken of hij echt zijn kans pakt. Maar ze wist ook wel dat ze halverwege toch hem zelf mee zou helpen omdat ze dan te veel naar hem verlangde dat deed ze nu namelijk al verschrikkelijk erg.

Raf kon het niet laten en er verscheen een kleine glimlach op zijn gezicht. De kleine kusjes kietelde en het gaf een fijn gevoel. Toch drukte hij zijn lippen stevig op die van Dana en gaf haar een echte zoen. Voorzichtig ging hij met het puntje zijn tong over haar lippen. Met zijn handen gleed hij over haar rug en voelde haar ruggengraat door haar T-shirt (?) heen. Haar in zijn armen gaf hem een geweldig gevoel en het verlangen dat in hem brandde versterkte dat alleen maar.

Dana Elle voelde zijn hand over haar ruggengraat gaan ondanks dat ze nog een tshirt aan had. Haar eigen hand lag in zijn nek en de andere kon het niet laten en speelde een beetje met de onderkant van zijn shirt en haar hand gleed soms tegen zijn warme huid aan. Haar verlangen werd groter en ze voelde zijn heerlijke lippen en zijn tong langs haar lippen. Daardoor kreeg ze de neiging om haar eigen mond open te doen maar ze wilde hem nog even wat langer plagen en beet even zachtjes in zijn onderlip.

Raf kreeg door dat ze een spelletje speelde en hij grijnsde licht. Dat kon hij ook. Langzaam maakte hij zich los en glimlachte ondeugend. Licht, zodat hij haar bijna niet aanraakte gleed hij met zijn mond over haar wang naar de zijkant van haar nek. Heel licht gaf hij haar een klein kusje in haar nek en ademde licht uit tegen haar nek. Een kleine glimlach kon hij niet onderdrukken.
----------
sorry dat ik zo langzaam reageer, maar ik moet ook nog leren

Dana Elle beet op haar lip door zijn aanrakingen en zette lichtelijk haar nagels in zijn rug. En kon een klein kreuntje niet onderdrukken. Ze keek hem ondeugend aan en maakte zich van hem los. Ze keek hem aan en begon naar achteren te lopen het huis verder in. Haar lichaam maakte een kleine draai en ze liep de hal in en daarna op de trap. Haar shirt ging uit en ze gooide hem naar achteren. Voor haar werd haar verlangen naar hem alleen maar veel groter en ze had de neiging om hem nu gewoon naar haar toe te trekken toch wilde ze zo lang mogelijk wachten zodat het nog specialer werd.

Raf grijnsde en trok snel ook zijn shirt uit. De vale versleten stof zou met een simpele ruk uit elkaar vallen, maar zolang je dat niet deed was er niks mee aan de hand. Snel liep hij Dana achter na en gooide zijn shirt bij die van haar.
"I can be your melody
Oh girl, I could write you a symphony
The one that could fill your fantasies
So come, baby girl, let's sing with me, hey"
Met zachte stappen liep hij ook de trap op en trok zich niks aan van het protesterende gekraak van de trap. Het was dan wel een oud huis, er was niks mee aan de hand.

Dana Elle lachtte en draaide haar lichaam naar Raf, ze was blij dat ze haar zwarte bh met kant aan had. Ze had ook een bijpassende string aan het dat was eigenlijk alleen omdat ze een kleine spijkerbroek droeg en het dan nooit mooi vond als er zo'n randje bovenuit kwam. Wat raar was want de meeste mensen vonden dat mooi maar Dana niet. Er stond een grote glimlach op haar gezicht bij het horen van zijn zang, ze gebaarde dat hij bij haar moest komen en liep nu een kleine hal binnen, ze wist eigenlijk niet welke kamer ze nu in moest en wachtte daarom ook maar op Raf.

Raf pakte Dana's hand weer en trok haar mee een van de kamers in. Hij kwam hier wel vaker, als hij een avond op Broadway had rondgehangen en geen zin had om terug naar school te lopen. Er stonden geen meubels meer in het verlaten huis, maar in de kamer waar hij Dana naar toe leidde lag nog een vaal tapijt. Het zag er absoluut niet mooi uit, maar het was wel zacht. Sinds hij op Franklin High zat was hij hier natuurlijk niet meer geweest.

Dana Elle lachtte toen ze met hem mee liep. Ze kneep even in zijn hand en ging toen dicht tegen hem aan staan. Haar handen gleden over zijn blootte buik en ze drukte een korte kus op zijn borst en daarna in zijn nek. Vanuit zijn nek ging ze naar zijn kaak en vanuit zijn kaak ging ze naar zijn wang. Daarna heel kort een klein kusje op zijn oorlel en ze fluisterde maar 3 woorden toch betekende deze drie woorden over hoe de avond verder ging:' Ik wil je.'

Zo meteen next morning ofzo? XD
----------------
Raf glimlachte en uit zijn ogen straalde hetzelfde verlangen als dat in Dana's stem had gelegen. Dwingender, maar nog steeds teder, drukte hij zijn lippen op de hare en ging met zijn tong over haar lippen. Eigenlijk verwachtte hij dat het spelletje voorbij was. Zijn gedachten waren er in ieder geval helemaal niet meer mee bezig. Op dit moment was er ook maar één ding waar hij aan dacht en dat was Dana.

Is goed, doe jij maar XD
~~

Dana Elle liet zijn tong gaan en opende zelf ook haar mond. Voor ze het wist had haar tong de zijne gevonden en haar handen waren alweer bij zijn rug. Voor haar was Raf ideaal, ze wilde hem en niemand anders. Ze liet weer een klein kreuntje ontsnappen en voelde zijn lichaam tegen de hare. Haar verlangen werd met de seconde groter en ze wilde hem en niemand anders. De vlinders in haar buik gingen als een gek te keer en ze bleven maar gaan en gaan. Het werd nog erger door zijn warmte en bij het idee wat er deze avond aan zat te komen.

Next morning

Raf opende nog wat slaperig zijn ogen. Even keek hij verbaasd naar het vreemde plafond. Het was niet het plafond van de slaapzaal. Langzaam herinnerde hij zich weer wat er gisteravond gebeurd was en er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Nu merkte hij ook dat Dana naast hem lag. Verliefd keek hij naar haar, maar hij zorgde ervoor dat hij zo min mogelijk bewoog om haar niet wakker te maken.

Dana Elle was al een tijdje wakker maar wilde haar ogen niet open doen. Ze wist ook niet waarom bang dat ze de vorige avond een droom was en dat ze als ze haar ogen open deed het gewoon alweer vergeten was. Toch kreeg ze het voor elkaar om haar ogen open te doen en ook weer gelijk dicht want het licht was te fel. Langzaam gingen opnieuw haar ogen open maar dit keer wendde ze wel een beetje aan het licht. Toen ze het gezicht van Raf zag begon ze lief te lachen en kreeg ze een beetje blosjes op haar wangen.

Raf glimlachte lief en streek een paar plukjes haar die voor haar gezicht hingen weg. "Schone slaapster." Een beetje stijf probeerde hij zijn spieren te rekken en hij gaapte even. Met zijn hand ging hij even door zijn haar en merkte dat hij zijn muts niet ophad. Maar het maakte hem niet zoveel uit op het moment, die zou hij dadelijk wel pakken.
-----------------
inspiratieloos XD

Dana Elle lachtte,' Jij ook goeie morgen schat. Ik moet je wat vertellen.' Ze lachtte verliefd en met grote ogen naar hem. Ze zag iets verder van hem zijn muts liggen en boog zich wat voorover om hem te pakken. Toen ze hem had zette ze hem op haar hoofd en weer zakte hij tot net boven haar ogen. Maar het voelde goed om op te hebben, net alsof ze een stukje van Raf bij zich droeg,' Ik hou ook van jou.' Ze was de vorige keer niet in staat om ze terug te zeggen maar nu wel. En ze betekende heel veel voor haar.

Raf glimlachte breed, hoe kon hij ook anders. "Je weet niet hoe blij ik ben dat te horen." Zijn keel was een beetje dichtgeknepen van de emotie, maar het was geen onaangenaam gevoel. Bijna geen enkel gevoel kon echt vervelend zijn als hij ben Dana was. Zijn glimlach veranderde in een ondeugende en met een ruk waaraan je kon zien dat hij het vaker had gedaan trok hij de muts van Dana's hoofd en trok hem over zijn oren. Hoewel hij er niet zoveel problemen mee had gehad hem niet op te hebben had hij hem liever wel op.
-----------
Dana en Raf moeten eigenlijk na de 'breuk' meeten

Dana Elle schoot in de lach en kroop toen nog wat dichter tegen Raf aan.' Gisteravond was toch wel perfect!' Het waren flusiterende woorden en het was raar omdat ze wist dat ze ze gewoon meende. Iets wat ze niet vaak zei omdat ze zichzelf gewoon niet perfect vond en dan kon een moment uit haar leven ook niet perfect zijn. Zo bekeek zij iedere situatie maar gister was voor haar echt prefect het had absoluut niet beter gekunt. Ze liet haar handen over zijn buik glijden en voelde zijn warmte tegen haar lichaam aan.