De "Modewijk"

´´Eigenlijk moet ik de jurk weg brengen. Maar dat kan ik beter alleen doen´´ zei Cole eerlijk. Hij wou toh snel naar binnen ennaar buiten en wou vooral niet teveel aandacht er aan besteden. ´´Andes ze ik je vas weer op school´´ zei hij met een glimlach. De kans was groot dat ze elkaar toch weer tegen kwamen.

'Oké, zie je de volgende keer,'knikte Marina en ze liep de winkel uit. Ze had geen flauw idee waar ze heen ging, maar uiteindelijk besloot ze om terug naar school te gaan.

´´Doei´´ zei Cole nog voordat hij naar zijn zus toe ging voor de jurk af te leveren. Hij was Marina heel erg dankbaar dat ze mee wou gaan alleen maar omdat hij het vroeg. Hij zou haar vast nog een keer zien en daar was hij wel blij mee.

June stond voor de deur van een muziekwinkel. Ze mocht van zichzelf niet naar binnengaan, ze had de laatste tijd al genoeg gekocht, vooral als het op muziek aankwam. Ze kon beter een mooie broek gaan kopen, wat ze ook echt nodig had. Ze zuchtte en zag het nieuwe album van Avril Lavigne in de etalage brandden. Het album leek haar te roepen. Goodbye Lullaby, die moest ze gewoon hebben. Maar ze moest ook haar geld sparen.

Katty liep met twee tassen vol met kleren de straten door. Het touw sneed in haar hand maar toch stond er een glimlach op haar gezicht, ze was geslaagd en ze was pas in twee winkels geweest ! Ergens had ze spijt dat ze haar hakken had aangetrokken, vanavond zouden er zeker blaren op zitten. Ja, dat was het enige wat ze van de stad haatte ; het vele lopen. Er stonden nog veel winkels op haar te wachten, ze wist niet zeker of ze wel genoeg geld bij had om overal nog wat te kunnen kopen.

June zuchtte en haar hand ging naar de deurklink van de winkeldeur. Nee, ze moest maar een broek en wat shirtjes gaan halen. Misschien zou ze Goodbye Lullaby een week later halen, als ze weer wat meer geld had. Ze draaide zich nu om en liep met haar handen in de zakken van haar jack weg. Ze had wel al een tas met wat shirtjes en een broek, maar ze had nog wat dingen nodig en hield ook van dingen kopen. Ze had zeker nog een broek nodig, het liefst een skinny. Voor haar zag ze een meisje met rode haren lopen.. 'Katty?'

Van dichtbij hoorde ze haar naam, abrupt draaide ze om. Daar zag ze June. 'Hee!' riep ze vrolijk en minderde haar pas zodat ze naast June kwam te lopen. 'Wat doe jij hier?'. Het was misschien een domme vraag die je al wist maar meestal kwam de vraag vanzelf, je dacht er nieteens meer over na om hem te stellen. Hij was al uit je mond voordat je eraan voordat je het wist.

June lachtte. 'Wat denk je?' Vroeg ze aan Katty. 'Hetzelfde als jij aan het doen bent en ik ben bij mijn ouders langs geweest, hoewel mijn vader niet thuis was.' Vertelde ze Katty met een halve glimlach. 'Heb je al veel leuke dingen gekocht?' Vroeg ze aan Katty en keek naar de twee grote tassen van Katty. Zo te zien had ze al veel gehaald. June had nu wat minder dan normaal, omdat ze niet zo heel veel geld op het moment, het maakte ook niet uit.

Katty grijnsde, ze had het kunnen verwachten. 'Ja, alleen ga ik nog veel meer kopen, denk ik. Ik kan nooit spullen laten liggen als ik ze eenmaal leuk vind.'. De pijn van haar voeten was weggeëbd nu ze aan het kletsen was, gelukkig. Een groot bilboard gaf de H&M aan, een behoorlijk goedkope winkel waar je de leukste dingen kon halen. En nu denk je vast ; Goedkoop? Ja, goedkoop. In Amerika wel als je leuke spulletjes wilde halen.

June lachtte. 'Ik ken het probleem en het probleem van geld te kort.' Lachtte ze een beetje treurig. 'Zullen we samen verdergaan?' Vroeg ze met een glimlach aan Katty. Dat kon wel gezellig zijn, dan had ze ook iemand om mee te praten en kon ze misschien haar oordeel veilen over wat kleding. En Katty was aardig, dus waarom niet. Ze liep in de tussentijd rustig door.

' Is goed.' antwoordde ze opgewekt. Haar rode haar bewogen vrolijk mee met het ritme dat ze liep. Het was nog eeen best zonnig dagje, maar hartje zomer kon je het niet meer noemen. Bah, straks zou het winter zijn en was alleen nog maar een lange jas te zien, met daaronder een dikke trui.

New
-
April keek naar de mensen die voorbij liepen, ze leken ook echt te denken dat ze verliefd waren. Maar voortaan als je maar iets te dicht bij een jongen liep was je verliefd volgens iedereen, de kinderen zelf wisten het wel beter. Nogsteeds streelde ze zijn middel, ze streelde mensen meestal vanzelf.

Dylan vond het wel leuk om de blikken van mensen te zien. Zo vertederend omdat ze dachten dat ze een prille liefde hadden. Dat was dus totaal niet zo, niet dat hij zich stoorde aan de blikken. Hij drukte even een kus op haar voorhoofd.' Mensen zijn tegenwoordig zo goed gelovig.' Hij grijnsde breed. Hij gaf vaak kussen op wangen of op voorhoofden. Zelfs bij jongens deed hij dat soms. Het was een soort rare trek van hem geworden.

'Ja.' zei ze grijnzend. Ergens was ze blij dat ze geen Amerikaans accent had, Engels was gewoon háár taal, het paste bij haar en ze deed haar best nieteens om Amerikaans te klinken. Plagerig kneep ze in zijn billen, het was grappig om dacht bij jongens te doen omdat het meestal het tegenovergestelde was.

Dylan schoot in de lach,' Pas maar op straks doe ik dat bij jou!' Hij gaf een klein tikje tegen haar kont aan en gaf haar even een knuffel.' Wat ben je weer heel gezellig en dan te bedenken dat ik je nu zo'n kwartiertje ken.' Hij had nogsteeds een grote grijns op zijn gezicht en liep door de straten. Soms stond hij even stil voor een etalage en ook voor meiden etalages vond hij het niet erg om stil te staan.

April lachte oprecht, hij had gelijk. 'Tja, zo zie je maar. Vriendschap kan snel komen.' zei ze terwijl ze naar de etalages keek. Het was fijn om die mooi kleren te zien, ook al kocht ze ze nog niet.
-
inspiloosxd

Dylan knikte alleen maar, zijn gedachtes waren even heel ergens anders. Hij moest denken aan zijn andere vriendschappen met een paar meiden. Nou die vonden hem stuk voor stuk leuk. En dat wilde hij helemaal niet want dan zou hij hun harten moeten breken. Daar kon hij nooit echt tegen dus toen is hij heel bot gaan doen.' Aghh ja.' Hij gaf weer een kus op haar voorhoofd.' Oké volgens mij weet je nu wel dat mijn gekste trek iedereen een kus geven op hun wang of voorhoofd is maar wat is die van jou?' Hij probeerde haast altijd het gesprek gaande te houden.

'Eh, ik weet niet. Ik heb niet echt een gewoonte die gek is. Alleen ik heb wel een hele irritante verslaving. Mijn Black berry. Soms vinden mijn vrienden dat ik me er iets té veel op concentreer.' legde ze grijnzend uit. Ze keek in de etalage van een winkel met haar producten. Daarnaar dacht ze aan haar lange blonde haren. 'Zal ik m'n haren bruin verven?' vroeg ze uit het niets, misschien zou het haar wel leuk staan?

Dylan keek even naar haar haren en toen hoe het eruit zou zien in het bruin,' Nee ik denk dat het dan te veel lijkt dat je geen blondje wilt zijn. En je blonde haren zijn nu heel mooi!' Hij was eerst ook heel erg verslaafd aan zijn blackberry maar hij was toch best tevreden zo zonder mobiel,' En ja over die BB ik denk dat je niet al te verslaafd bent hoor want je hebt hem aan de kant kunnen leggen voor mij dus of hij was niet al te dringend of ik ben heel interessant.' hij gijnsde en streelde weer in haar hals.

New
~~~
Loki liep op een rustig tempo door de straten, met zijn handen in zijn zakken en zijn blik van etalageruit naar etalageruit glijdend. Vandaag droeg hij een nachblauwe trui met capucion, die hij over zijn hoofd getrokken had omdat de lucht grijs was en het hem niet zou verbazen als het vroeger of later zou beginnen te regenen. Op de voorkant van de trui kon je een afbeelding van de aarbol zien, temidde van het nachblauw. Boven de aardbol stond in grote letters: "SAVE THE EARTH!" en eronder, in veel kleinere letters: "It's the only planet that has chocolate."

Liam liep emt zijn arm in die van Liam gehaakt de winkel van hun moeder uit. Mensen keeken vreemd naar de twee gearmde jongens die elkaars speigelbeeld konden zijn. Liam glimalchte naar zijn tweelingbroer en lette neit op waardoor de twee tegen Loki aanbotsten.

"Sorry.." stamelde Sean tegelijk met Liam hij keek op tegen wie ze waren aangelopen en was meteen verkocht, hij was echt leuk... Evevn keek hij Liam aan, waarna hij weer naar de jongen staaarde waar ze tegen op waren gelopen.

Liam knikte onmerkbaar naar Sean en stak een hand uit om loki overeind te helpen. Hij glimalchte vriendelijk en gelijk met zijn tweelingbroer.

En opeens was de stoep wel héél dichtbij. Loki knipperde even met zijn ogen voor hij door had wat er precies gebeurt was. En toen was er al een hand binnen zijn gezichtsveld verschenen. Dankbaar nam hij die aan en trok zich er weer aan omhoog. Eenmaal staande concludeerde dat zijn hele broek plus de onderkant van zijn trui onder de smerigheid zat. "Getver..." mompelde hij bij zichzelf. Pas daarna keek hij omhoog naar de boosdoener- of beter gezegd boosdoeners, want het waren er twee. Een tweeling om precies te zijn, twee jongens die hem met exact dezelfde glimlach aankeken.

Liam hielp Loki overeind "Echt sorry' zei hij synchroom met Sean. Hij wiepr een blik naar de winkel waar ze ent uitkwamen. "Acht dit is de beste oplossing" hij pakte gewoon Lokis arm beet en sleepte hem mee naar binnen de winkel van hun moeder in. Een vrouw waar de twee jongens wel een beetje op leken kwam aanwandelen. "Sean Liam wat hebben jullie nu weer uitgespookt." zei ze op een toon die duidelijk liet merken dat ze alles behalve verrast was