Het optreden van Marina en Ethan

Moet Marina nu volgen, of wat? XD
______
Marina keek hem na en wendde haar blik af nadat de deur was dichtgedaan. Ze keek naar de nieuwste act, weer iets totaal anders. Ze kende de mensen op het podium niet die eruit zagen alsof ze hoogstens veertien waren, maar ze moest toegeven dat er op deze school alleen maar talenten leken te zitten.

ja, duh

Ethan zuchtte en ging verder emt pennen. Hij miste Marina verschrikkelijk, maar hij mocht het lef niet hebben om haar terug te willen. Ze was veel te goed voor hem

Margaux is dom. ^^
___________
Marina wist meteen dat ze beter weg kon wezen en ging door dezelfde deur als Ethan net was doorgegaan. Ze zag hem bezig aan een blad, nee, hij was in ieder geval geen haar veranderd. Alle anderen die ze vaag op eht podium hun talenten had zien showen, zag ze ook hier. Uitrusten, want misschien had niemand het door, maar alles, maar dan ook alles kon je moe maken.

Ethan had niet door dat marina er was en hij kon niet meer verder schrijven. Hij had een writersblock maar dan anders. hij zuchtte en leunde tegen de muur achter hem. Toen zag hij M weer. Ze was zo mooi. Wat ze ook mocht denken over haarzelf

Marina ging op een stoel zitten, één van de vele stoelen die nog vrij waren, maar oké. Nieuwsgierig zoals altijd -Ze voelde zich zoals bij elke ontmoeting die ze had, benieuwd naar hoe de ander zou reageren- leunde ze over hetgeen wat Ethan neepende. 'Wat maak je?'
______
Marina's poging vrienden te blijven. ^^

Ethan keek op. Hij had neit verwacht dat ze zo close zou komen. Hij dacht na, zou hij serieus andwoorden? Ach ze was zijn muze, ze mocht het best weten "Ik schrijf een liedje, net zoiets als waneer ik teken. Het weerspiegelt mijn gevoelens..." voor jou voegde hij er in gedachten aan toe

Marina zei niets en deed beroep op haar weinige kennis van noten. Ze kon de noten lezen, maar niemand moest haar vragen om het na te spelen. Met het moeilijkste wat ze kon spelen -Acht noten die ze nog steeds niet vergeten was- geraakte je niet echt aan een heel liedje.
____
Inspiratieloos...Zoals altijd

Marina wrote:

Marina zei niets en deed beroep op haar weinige kennis van noten. Ze kon de noten lezen, maar niemand moest haar vragen om het na te spelen. Met het moeilijkste wat ze kon spelen -Acht noten die ze nog steeds niet vergeten was- geraakte je niet echt aan een heel liedje.
____
Inspiratieloos...Zoals altijd

Ethan keek op. Hij begon het treurige melodietje te neurien. Hij miste haar. Maar ze zou wel een goede reden gehad hebben om hun relatie te verbreken, dat wist hij zeker.

Hij zou het ook kunnen vragen, maar afijn. XD
____________
Marina luisterde aandachtig. Ze wist dat Ethan één van de beste muzikanten was die ze ooit zou kennen, maar dat hij zodner problemen en moeiteloos een liedje kon componeren, dat wist ze niet.

ethan zal dat nooit vragen weetje, hij heeft geen behoefte de reden te weten

Ethan stopte aan het einde "Ik ben nog neit helemaal klaar, maar wat vind de muze ervan" shit, nu had hij het toch laten glippen. Nu hopen dta ze het neit zou merken. Hij miste haar, maar ze wilde hem neit, dat was duidelijk

HAHA, oké, gezellig. XD Oké, go Ethan. Oké, overdaad aan het woord Oké.
__________
Wacht, wàt? "De muze"? Was dat een nieuwe bijnaam? Oké, Marina had er dus nog veel meer dan haar eeuwige "Mari". Oké, wow, ze kende haar eigen bijnamen niet eens. Toch liet ze haar teleurstelling in zichzelf dat ze geen flauw idee had hoe ze werd genoemd niet merken voor zover ze dat kon. 'Best mooi.' Onverschilligheid, al was dat niet hetgeen wat Marina juist duidelijk wilde maken.

Ethan knikte. Hij keek even naar de bladmuziek. Na een poosje keek hij met een flauw glimlachje naar marina op "Je hebt geen flauw idee wat een muze is he?" hij keek haar vragend aan. Waarschijnlijk niet.

Dat is iemand die je inspireert. 8D Genius me. HAHA
______________
'En waarom kan jij altijd raden wat ik ken en niet ken?' Ze glimlachte, ze had vanaf het begin gevonden dat Ethan heel veel van haar gezicht kon aflezen. Nee, dingen verbergen kon ze niet, nooit gekunnen. Soms was dat handig, met één blik kon ze zeggen wat ze zeggen wou, alleen liep dat iets te vaak mis. Misverstanden...Probeer dan maar eens uit te leggen wat je bedoelde.

Ethan gliamlchte "De muzen waren grieke godinnen van de kunst. Maar nu is het een term die gebruikt word voor een inspiratiebron. En jij bent de mijne, al een hele poos" hij haalde zijn schouders op.

Marina snapte plots vanwaar ze dat ene woord al had gehoord. Nu ja, ze had het zo'n tien seconden geleden gehoord, maar oké. Ze bloosde, ze bloosde vaak, meestal totaal ongepast, maar nu vond ze die blosjes op haar wangen niet misstaan, want ze dàcht -Nee, geen taalwonder- dat dit een compliment moest voorstellen.
_________
Ik <3 van vage dingen.

Ethan gliamlchte "En nu weet je dat je mijn muze bent."Maar snel betrok zijn gezicht weer. hij bedacht dat ze zich waarschijnlijk wel te pletter verveelde bij hem. Of zich aa hem ergerde. Ze leek ook neit echt enthousiast. Hij was blij toen hij liane zag binnen komen en dat een van zijn klasgenotes de kat opakte wat betekende dat hij met een ander kon praten. Iemand die hem neit schuldig deed voelen om wat hij haar ook aan had gedaan "Ik spreek je nog wel" hij stond op en pakten zijn spullen bij elkaar. Zonder haar nog een blik waardig te gunnen liep hij weg naar het meisje dat Liane had opgepakt en knoopte een gesprek met haar aan.

Dag Ethan. HAHA. Oké, nu bedenken wat Marina hier van moet vinden...XD
___________
'Ja, we zien elkaar nog wel,'Zei Marina, geluidloos. Plots kwam er wat in haar hoofd op: Wàt als hij het heel wat moeilijkr mee had met hun breuk? De gedachte was nooit in haar opgekomen, om de simpele reden dat Ethan gewoon wat afstandelijker deed dan hij ervoor deed. oké, dat deed ze zelf ook, maar ze had hem nooit gezien als ze geen gesprke met hem probeerde aan te knopen.
______
Die laatste zin is echt logisch. HAHA

Het meisje lachtte terwijl ze praatte met ethan, en ze zat ook een beetje te flirten. Hem te plagen met het feit dat hij vaker zijn hoofd moest laten zien omdat hij schattige krullen had. Ethan glimalchte een beetje geforceerd, wat het meisje neitdoor scheen te hebben

Marina irriteerde aan de onbehouwen manier van het meisje, alsof het niet de hele school was rondgegaan wie met wie ging en met wie het gedaan was. Alsof je dat hier verborgen kon houden. Nee, dat lukte nooit en ze ergerde zich eraan dat dat ene meisje deed alsof ze er echt geen flauw benul van had. Ze begon naar de deur te kijken, in een poging te verdoezelen dat ze redenen bedacht waarom zulke dingen iedereen altidj wist.

Het meisje glimalchte over ethans schouder even naar marina voor ze verder ging emt opelijk emt ethan flirtten. Ethan was er gewoon blind voor en luisterde neit eens naar haar gebabbel. hij kriebelde liana over haar hoofdje voor hij weer opkeek naar het meisje. Jammer voor marina stond hij emt zijn rug naar haar toe, anders had ze in zijn blik misschien kunnen ontdekken dat hij neit geintereseerd was in dit meisje

Marina keek al niet meer, ze had geen zin in de manier waarop het meisje haar kans greep, zeker nie top die onbehouwen manier. Ze keek naar de deur die open en dicht ging en waar continu muziek uitkwam, of in ieder geval stemmen. Prachtige stemmen, prachtige muziek, en waarschijnlijk ook prachtige dansen. Franklin High was een talentenschool en dat liet iedereen merken ook.
_____
Tss, Marina is eenzaam. HAHA, oké, nu wil ik er een jongentje bij zetten. 8D

diana en andreas lijken minder op elkaar dan jade en firiro. dat is gewoon eng hoeveel die lijken...

Het meisje begon ethan nu echt zwaar te vervelen. en Liana ook. Die strong met een lide miauw uit de armen van het meisje en rende naar marina. Ze sprong op schoot bij marina en ging daar lekker liggen. alsof ze ethan en marina wilde zeggen alle onzin opzij te zetten. Het stoorde ethan neit ne die bleef gewoon met het oninteressante meisje staan "bla...bla...Ik houd zóóóó van pianisten...bla...bla...bla..."

HAHA echt waar? Oeh, ik ruik drama. <3
_________
Marina pakte Liane en glimlachte. Liana veranderde niet van gedrag, die ging enkel terug naar haar schoot om Marina's vingers op de vacht te voelen. En dat deed Marina, blij dat ze niet langer tegen een deur hoefde te gapen of anders naar een meisje dat niet echt subtiel met Ethan aan het flirten was. Goh, alsof de hele zaal het niet doorhad.

De enige reden dat Ethan nog niet weg gevlucht was van het ZOO overduidelijk flirtende meisje was omdat hij anders gedwongen was te praten emt marina of aleen in een hoekje te gaan zitten. En de eerste zou onaangenaam zijn voor marina, en de tweede was gewoon zielig

Marina zette haar verstand op nul en haast automatisch hoorde ze Liane's gespin aan. Ze glimlachte, weer automatisch. Meestal vergat ze de rest als ze met iets bezig was, maar nu bestond de ruimte nog altijd uit zij, Liane, alle anderen en vier muren met een vloer. Geweldig. Op zulke momenten wou Marina dat ze een isntrument kon bespelen.