Het ongebruikte klaslokaal

Een leeg klaslokaal dat zo weer in gebruik zou kunnen genomen worden als je er tenminste eens poetste. Er staan banken, stoelen, kasten en ook een bord. Op zich een doodnormaal klaslokaal, verborgen onder een laag stof. Het is een populaire plek onder de leerlingen waar wel geregeld leerlingen zijn. Leraren kijken er alleen tussen de lessen door en de wat handige spijbelaars zijn dan weer weg. Er wordt over gediscussieerd of het niet weer in gebruik kan worden genomen, want de leraren beginnen de spijbelaars enorm irritant te vinden, zeker degenen die ze niet kunnen pakken omdat ze daar zitten.

Personen; Niet té veel, maar het zijn er wel enkele
Regels: /

Ethan zat verveeld aan een tafeltje. Hij was weer eens gym aan eht skippen. Hier kwam dan niemand. de meeste leerlingen die anders spijbelden gingen dan wel weer naar gym. of hingen rond deze tijd rond in de lekkere zon.

Evan kwam neuriënd binnen, hij skipte zijn wiskundeklas. Hij hield niet van wiskunde en had het toch niet nodig. Die twee uurtjes in de week sloegen dus helemaal nergens op. Hij rolde met zijn ogen en sloot de deur achter zich. Er kwam een raar glimlachje rond zijn lippen te staan toen hij de jongen op een van de tafels zag zitten. 'Aan het spijbelen, jong?' Vroeg hij.

Ethan keek pas na een paar uit-het-raam-staar-seconden om "Jep" gaf hij gewoon droog toe. Hij bedacht dat hij net zo goed iets nuttigs kon gaan doen en viste een stapeltje lege vellen bladmuziek uit zijn tas en begon razendsnel noten neer te pennen. De muziek bestond in het geheel al in zijn hoofd. nu moest het nog op papier

Evan rolde met zijn ogen. 'Ik zou er maar mee oppassen als ik jou was. Ik word binnenkort invaldocent, dus ik weet waar ik je kan vinden als ik zeker weet dat je niet ziek bent en dus skipt.' Grinnikte hij. Natuurlijk ging hij dat niet doen, hij ging geen leerlingen aangeven, hij zou nogal misbruik maken daarvan. Hij zou een feestje van de lessen maken en dat vond hij grappig.

Ethan glimlachte "Je hebt er toch niets aan tenzij je LO docent word" hij keek weer naar zijn blad muziek en ging verder met het neerpennen van de noten. Hij schreef bladmuziek in de meeste gevallen liever zelf. Als hij een liedje op de radio hoorde dat hij leuk vond schreef hij ze zelf, en zocht hij het niet op. Dit was een betere oefening. Een zwarte kat glipte tussen Evans benen door en rende naar Ethan waar ze met een mooie boog op tafel sprong en gewoon bovenop zijn bladmuziek ging liggen.

'Mmmh, misschien. Als die leraar ziek wordt, dan kan ik wel eens invallen.' Greens Evan en ging op een van de stoffige stoelen zitten, wel verkeerd om. Hij keek verbaasd naar de zwarte kat die bij Ethan zat. 'Wtf, ik wist niet dat wij huisdieren op school hadden.' Grinnikte hij en keek naar het beestje. Hij vond het wel grappig, huisdieren waren toegestaan, zolang ze geen overlast veroorzaakte.

Ethan grijnsde "Tja, zelfs als het neit gemogen had zou ze me nog volgen" hij streek over Lianes hoofd die meteen begon te spinnen "Aleen ze mag van mij neit klagen als leraren vinden dat ze buiten hun les moet blijven. " hij glimalchte en zette de kat weer op de grond "Maar ze meot afleren op mijn bladmuziek en schetsboeken te gaan zitten." hij keek naar de kat die nu naar Evan liep.

Evan glimlachte en knikte. 'Stoute poes.' Lachtte hij en draaide met zijn ogen, omdat je er ook bij kon doordenken. Hij aaide de kat die naar hem toe kwam even en keek naar Ethan. 'De leraren worden strenger.' Zei hij afkeurend. 'Gelukkig is dit mijn laatste jaar.' Zei hij tegen hem en greens. Hij liet de kat op zijn schoot springen en aaide haar nogsteeds.

Ethan maakte een twijel gebaar met zijn hand "Het valt aardig mee. Nu schreeuwen ze niet meteen dat ik gek ben dat ik denk dta een kat de klas in mag. Dus ze sturen mij en Liane de klas neit meer samen uit." hij glimalchte "Sommigen vinden eht zelfs goed als ze blijft, tenzij er een toets is" hij keek naar Liane, die nu Evans hand likte. "En ik ben halverwege" hij streek even over zijn vioolkoffer die tegen eht tafeltje leunde

Evan draaide met zijn ogen. 'Ja, maar niet alleen op die fronten, gewoon over het algemeen. Sommige worden echt een stuk arroganter.' Zei hij en trok er een gezicht bij. Hij keek hem aan en glimlachte. 'Het is leuk als je nog een aantal jaar te gaan heb. Ik moet volgend jaar al weer weg, maar ik word leraar denk ik.' Zei hij daarbij en haalde een hand door zijn haren. Ze zaten warrig, soms voor zijn ogen.

Ethan glimalchte "Dan zullen de leraren misschien iets losser worden. ze zouden zoizo wat meer jongere leraren meoten hebben. Zou veel beter werken." hij keek naar de baldmuziek. "Wat doe jij hier op school? Ik speel viool," hij klopte op de vioolkoffer, "en piano. Ook teken ik maar dat telt neit meer"

Evan glimlachte. 'Ik heb auditie gedaan met dans, urban, breakdance en hiphop. Maar ik zing ook, kan ook met begeleiding.' Zei hij met een glimlach tegen Ethan. 'Oh, en ik skate en doe een paar andere sporten. Maar verder eigenlijk niets.' Zei hij tegen hem en keek hoe de kat weer van zijn schoot sprong. Hij veegde de haren van haar weg.

Liane liep naar Ethan en begon met haar pootje tegen de vioolkoffer te tikken. Ethan keek naar beneden en pakte de koffer op. "Ik wil spelen, als je het neit erg vind" hij glimalchte en klikte de twee sluitgevallen open voor hij de glanzende zwarte viool pakte. Hij pakte een aardbeienlollie uit zijn tas en stak die in zijn mond voor hij de viool onder zijn kin klemde. Hij haalde diep adem en begon te spelen. HEt kon hem geen ene mallemoer schelen war Evan ervan vond

https://www.youtube.com/watch?v=H6d-FxraBCc&feature=autoplay&list=PLE3975C92AD9BAFB5&index=2&playnext=13

NEWIG

Ethan zat op een tafletje en speelde rustig viool. Er waren nog een aantal mensen in het lokaal, maar hij was een van de weinigen die neit aan eht spijbelen was. HEt was zo dat hij aleen was geweeds toen hij begon en emnsen die langsliepen nieuwschierig werden en nu zaten te kijken naar de vreemde jongen die vioolspeelde, al zittend op een tafel en hen niet leek ze zien o horen

https://www.youtube.com/watch?v=8L4m_yfqUnA&feature=BF&list=PLE3975C92AD9BAFB5&index=4

Aria liep naar het bekende ongebruikte klaslokaal. Eigenlijk moest ze kijken of er mensen spijbelde maar eigenlijk zou ze perongeluk niet zien. Ze hield er niet van om mensen aan te geven ook al was het nu haar baan. Verbaast keek ze het lokaal in en zag dat iedereen naar een jongen keek die zat te spelen. Het was dat ze niet van klassieke instrumenten hield anders was ze zeker wel onder de indruk. Rustig bleef ze in de deuropening staan.

Na een poosje hield Ethan op met spelen en bleef gewoon in kleermakerszit op de tafel zitten. Ookal waren eht maar een stuk of tien mensen die waren verzameld, hij werd er toch een beetje zenuwachtig van. Hij keek een beetje naar ze, neit wetend wat te doen terwijl ze hem verwachtingsvol aankeken. Hij negeerde de blikken en pakte zijn schetsboek en bleef rustig zitten terwijl hij begon te tekenen. Nu er geen kans was dat hij nog ene keer ging spelen liep iedereen weer weg. Ethan bleef achter rustig tekenend

Aria zag iedereen verdwijnen en vond het best stom dat niemand applaudiseerde. Zelf begon ze wel te klappen waarna ze naar de jongen toe liep. Ze herkende hem vaag wel van haar les maar ze herinnerde niet iedereen zijn naam. ´´Dat heb je goed gedaan´´ zei ze als compliment terwijl ze op de tafel langs hem sprong. Nieuwscherig keek ze naar wat hij zat te tekenen.

Ethan keek nog net op. "Dankje" hij knikte ne boog zich toen weer over zijn tekening. Het was een tekening van een jongen die nogal eenzaam bovenop een piano zat. en alles eromhee was zwarter dan zwart. HEt had een nogal diepe betekenis voor hem. Maar dat hoefde niemand te weten. hij liet het potlood even spinnen in zijn vingers en ging toen weer verder emt het afmaken van de piano. Net als dat hij thuis was geweesd

Aria zag dat de jongen een best treurige tekening maakte. Het ws wel mooi maar veelste treurig voor Aria. Daarom hield ze ook niet erg van klassiek al was dat niet altijd depri. ''Wat was je naam ook al weer'' vroeg Aria rustig. Ze moest eigenlijk al die namen uit haar hoofd leren maar dat ging moeilijk en daar was ze te lui voor. Daareom vroeg ze het maar direct.

Ethan keek op "Ethan, Ethan Wate" hij legde het schetsboek opzij en hetpotlood ernaast "Jij bent toch de nieuwe lerares?" hij keek haar vragend aan vanonder zijn capuchon. als altijd droeg hij een sweater met capuchon en dus ook lange mouwen. Voelde fijner dan een gewoon t-shirt, wat hij amper ooit droeg

Aria knikte kort. Het voelde zo raar na al die jaren om zo genoemd te worden maar het was zo. ''Ja maar noem me maar Aria. ZOnder mevrouw graag ik aat het woord'' zei Aria eerlijk. Ze snapte ook niet waarom sommige zo streng waren. Muziek was plezier hebben en dat had ze graag in lessen als zij les gaf.

Êthan knikte "Okee Aria" hij streek emt zijn hand over de viool. Hij was met zijn gedachten neit op aarde, maar op planeet Ethan. Tenminste, zo had Marina het beschreven. Hij plukte met een vinger aan een snaar en er was een ploing geluidje te horen dat langzaam zachter werd. Hij was in gedachten verzonken over alles en neits tegelijk

Aria zag dat Ethan d hele tijd weg droomde. Ze was niet saai genoeg daarvoor ook al was ze nu een lerares. ''En heb je les nu net als de meeste net of heb je vrij'' vroeg Aria terwijl ze hem ana keek. Je kon haar oge toch niet door de bril zien. Maar haar hnoofd stond zijn kant op. Ze zou hem toch niet aangeven alleen wou ze het weten.

Ethan keek op "Eh..Nee, eigenlijk neit" hij gliamlchte "Ik skip aleen Gymlessen als je het weten wil. Mijn geschiedenisles viel gewoon uit" hij glimlachte vriendelijk naar haar en streek met een vinger over de glanzende zwarte lak van de viool