Het ongebruikte klaslokaal

''Goed zo. Al zou ik je toch niet aangeven ook al moet het. Heb het zelf vaak genoeg gedaan'' zei Aria die zelf wel grappig vond toen ze terug dacht er aan. Vooral het laatste jaar , wat vorige jaar was, had ze het veel gedaan. Al was gym ee uitzonderin daarop maar dat lag misschien aan haar.

Ethan glimalchte "Mooi, dan hebben we tenminste een lerar aan onze kant" hij keek naar de deuropening waardoorheen een zware kat binnen kwam sluipen. ze rende naar Ethan en plofte neer op zijn schoot. Hij glinlachte en begon haar te aaien

Aria grinikte even er om. Ze had nooit zo gedacht maar dat kwam misschien omdat ze zelf jong was. Dit was haar eerste jaar dat ze zelf geen leerling meer was. Ze keek daarna naar de kat en stak haar hand uit om hem te aaien. ''Is die van jouw'' vrog Aria aan Ethan. Het maakte haar weinig uit.

Ethan knikte "Dit is Liana mijn kat" hij aaide de kat. "Ze mag hier wonen omdat ze anders toch wel achter me aan loopt. Al loopt ze ook achter Marina aan tegenwoordig, maar ja"

''Ze is schattig'' zei Aria terwijl ze hem aaide. Ze was altyijd eerlijk over die dingen. Ze wist niet of ze een Marina kende maar gokte op niet. ''Je hebt geluk'' gaf Aria verder toe. Daarna stopte ze met aaien en sprong ze op. Ze kon er niet tegen om zo lang ergens stil blijven ziten.

Liane sprong van Ethans schoot en begon tussen Arias benen door te lopen en haar kopjes te geven. Ze vond eht altjd heerlijk om met mensen te spelen. Vooral als die emnsen wel aardig waren tegen de baas. Ethan glimlachtte en ging verder emt tekenen. Liane zou Aria wel even vermaken

Air akeek glimlachend op naar Liane. Ze vond het altijd fijn als andere net zo actief waren als zij zelf. Al was het een poes het viel nog onder de categorie. Ze glimlachte naar Liane en wist dat het zeker was dat die hier mocht blijven.

Liane draalde rond Arias benen en gaf kopjes en de hele mikmak. Ze vond het leuk aandacht te krijgen, en van Ethan kreeg ze neit genoeg.

Ethan was rustig aan eht tekenen. Nu een tekening van Aria en Liane. HEt lukte wel aardig

Aria boog even en aaide de kat weer. Ze wou dat ze iets van een trommel had of gewoon een harp. Al hiel ze niet veel van de harp. Dan kon ze tenminste wat spelen wat bij de sfeer paste. Helaas kon ze niet dansen anders had ze dat ook al lang gedaan. Dan maar gewoon aaien en strekken dacht ze zelf.

Andere dag
--------------

Tess stak haar hoofd door de deuropening. Een leeg lokaal. Mooi, dacht ze. Kon ze tenminste even alleen zijn. Al die drukte in de school zou haar teveel worden als ze soms niet even alleen kon zijn. Ze zuchtte en pakte haar iPod en zette de muziek keihard. Muziek was een van de dingen die haar tot rust konden brengen.

Dylan liep zonder echt om zich heen te kijken het lokaal in. Hij kwam hier vaak omdat ook hij soms niet van drukte hield. Wat je van hem niet echt verwacht omdat hij meestal een heel sociaal persoontje was. Hij had één oortje in en drumde even mee op de muziek. Toen pas begon het hem te dagen dat hier ook misschien wel iemand het idee had om alleen te zijn. Zijn blik gleed door het lokaal en zag toen een meisje. Hij had haar nog nooit gezien maar zette toch wel gelijk een glimlach op zijn gezicht. Wijzelijk hield hij zijn mond en bekeek haar even goed.

Tess had de jongen eerst niet door. Maar toen ze opkeek, keek ze recht in zijn ogen. Snel keek ze weer weg. ' oh, sorry ik hoorde je niet binnenkomen', snel stond ze op en rechtte haar rug. Een gesprek vermijden was bijna onmogelijk, dus er was maar 1 mogelijkheid:ergens. Anders heengaan en hopen dat hij haar niet volgde. ' ik wou eigenlijk net weggaan, doei' n ze probeerde naar de deur te komen.

Dylan keek een beetje sipjes en zei met vriendelijke toon,' Je hoeft niet weg te gaan vanwege mij hoor. Ik zal je niet van last zijn.' Hij volgde met zijn blik iedere beweging van haar maar hij bedoelde het niet eng. Hij ging op een tafel zitten en keek voor het eerst van haar weg. zijn blik was nu gericht op zijn handen en hij wist niet heel erg wat hij moest zeggen. Dit meisje zag er niet uit dat ze wilde praten maar hij vond het nou niet bepaald een fijn idee dat ze vanwege hem weg ging. Zo erg zou hij haar niet plagen of van last zijn.

Tess draaide zich meteen om na zijn woorden en keek hem verontschuldigend aan. 'oh, nee, zo bedoelde ik het helemaal niet!' Ze voelde zich nooit schuldig als ze wegliep van mensen, behalve nu. Hij was gewoon te aardig om zomaar van weg te lopen. 'ik kan nog wel even blijven als je wilt', daar was die oh zo verlegen glimlach weer. Dat Tess dit zou zeggen had ze niet eens van zichzelf verwacht. Ze liep terug en ging op een tafel, tegenover hem, zitten.

Dylan zag gelijk in één opslag dat ze redelijk verlegen was en des te aardiger Dylan voor haar zou zijn. Hij lachtte vriendelijk en zei toen,' Heb je zin in een gesprek of moet ik stil zijn?' hij keek haar vriendelijk aan en ging even met zijn hand door zijn haren. Dat bleek niet echt een goed idee te zijn want het ging recht overeind staan. Haast als een automatisme ging zijn hand weer door zijn haren maar nu in tegenovergestelde richting. Er was een twinkeling in zijn ogen te vinden.

Ze keek in zijn twinkelende ogen. Even kreeg ze geen adem, maar herstelde zich snel. ' eh nee, prima, ik wil best wel praten hoor', nieuwsgierig keek ze naar zijn gezicht. Hij was best knap, maar niet haar type, dat was duidelijk. Eigenlijk was niemand echt haar type, maar een gewoon gesprek kon toch geen kwaad?

Dylan vond het wel leuk dat ze toch open stond voor een gesprek. Het maakte het gelijk wat gezelliger in dit toch wel saaie lokaal vond hij.' in welke klas zit je?' Zijn stem klonk Geintresseerd en zijn ogen stonden vrolijk. Toch was hij niet helemaal bij het gesprek, want zijn gedachtes gingen iedere keer naar het nummer dat hij op had staan. Het was het eerste nummer dat hij op de drums leerde spelen en het was een leuke herinnering. Met veel moeite zette hij zijn muziek uit en dwong zichzelf naar het gesprek te luisteren.

Voor het eerst op deze school voelde ze zich op haar gemak. 'ik zit in de 2e, maar dit is wel mijn 1e jaar hier. Ik zat eerst ergens anders', ze was blij dat ze niet was doorgelopen. Hij leek best Oké. 'welk jaar zit jij?' ze kon haar ogen maar niet van hem afhouden, zijn ogen, zijn haar,zijn lippen. Ze schudde haar hoofd. Ze mocht niet de fout in gaan door alleen naar zijn uiterlijk te kijken. Ze moest hem maar eerst beter leren kennen. Ze keek hem weer aan en wachtte op zijn antwoord.

Dylan keek haar nog wat vrolijker aan omdat hij iemand had gevonden waarvan het ook het eerste jaar hier was.' Ik zit hier ook voor het eerst dit jaar maar ik zit dan weer in de 3e.' Met een grote glimlach keek even om zich heen. Opeens vond hij het helemaal niet erg dat ze hier was komen zitten,' Ohh wat stom van me, ik ben Dylan en zou ik mogen weten met wie ik het genoegen heb?' Wat was hij toch weer dom al helemaal een gesprek voeren terwijl hij zich nog niet eens had voorgesteld.

Tess grinnikte om zijn woordkeus, niet dat ze hem aan het uitlachen was ofzo, eerder dat ze het apart, misschien zelf wel leuk, vond dat hij beleefd was en niet zo standaard. 'Ik ben Tess', ze twijfelde of ze haar hand uit zou steken om zijn hand te schudden, maar besloot dat toch maar niet te doen. 'Dus... Dylan...', Tess frunnikte aan de rits van haar vest. 'Nog bepaalde dingen die je leuk vind om te doen?', alle verlegenheid bleek plotseling verdwenen.

Dylan deed net alsof hij na dacht,' Tess is trouwens een mooie naam. Die hoor je hier niet vaak. En ik hou van dansen en alles wat met sport te maken heeft. Zelf drum ik ook want zo ben ik aangenomen. Wat is jou talent?' Hij keek haar vriendelijk aan en hoopte dat ze iets deed wat ze voor kon doen want hij vond het altijd wel leuk om naar mensen te kijken wanneer ze bezig zijn met dingen waar ze van houden. Zelf schatte hij haar in dat ze zou dansen of zingen één van die twee paste wel bij haar.

Tess blooste om zijn compliment. 'Ik dans ook graag, maar ik ben hier aangenomen door te zingen', ze vond niet dat ze erbij hoefde te vertellen dat ze het doodeng vond om op een podium te staan, dus dat zei er maar niet bij. Dat Dylan sportte kon je duidelijk zien aan zijn brede schouders. Normaal gesproken zou ze bang worden van jongens die zo breed en gespierd waren, maar zo voelde ze zich niet bij Dylan. Ze had meer de neiging hem een knuffel te geven, maar dat gevoel onderdrukte ze. Zo min mogelijk contact, had ze met zichzelf afgesproken. Maar ze had zelf ook wel door dat dit met Dylan in de buurt niet makkelijk zou zijn.

Dylan vond het schattig dat ze moest blozen en moest de neiging onderdrukken om langs haar wang te strijken. Dat kon hij niet doen bij iemand zo verlegen als Tess. Ieder ander had hij het gedaan maar Tess zag er veel breekbaarder uit dan de andere meisjes hier op school. Of het leek maar zo dacht hij,' Zou je misschien wat voor me willen zingen? Of vind je dat niet prettig?' Met zorgvuldig gekozen woorden sprak hij langzaam maar toch heel duidelijk. Het was voor hem moeilijk om zo een gesprek te voeren maar hij had er geen problemen mee. Het voelde zelfs wel eens goed om niet gelijk de flirterige jongen uit te hangen maar gewoon een goed boeiend gesprek te voeren.

Tess voelde zich opgelaten dat hij vroeg ze of ze wat voor hem wou zingen. Ze zong liever niet in het openbaar. Waarschijnlijk een zware vorm van podiumangst. 'ehm, ik weet het niet... Ik zing eigenlijk bijna nooit voor andere mensen, misschien als je meezingt?', natuurlijk wou ze wel voor hem zingen, maar hij hoefde haar beginnersfoutjes niet te horen.

Dylan begon lichtelijk te blozen,' Ik kan eigenlijk niet zingen maar ik wil wel een deal sluiten.' Hij zweeg even om te kijken hoe ze zou reageren. Afschrikken was wel het laatste wathij bij haar wou aanrichten. Zijn hand ging als een soort automatisme door zijn haren. Het voelde goed om met Tess te praten, zijn flirt gedrag werd minder wanneer hij met haar praten en dat vond hij meer dan goed. Hij moest toch een soort van gaan minderen. Zijn lach hulde zijn gezicht.