Het centrale plein

Diana liet opgewekt over het plein. Met haar hoofd in de wolken en het was niet moeilijk te raden waardoor. Liefde kon schoon zijn. Haar hoofd zong de hele tijd, seconde na seconde, minuut na minuut, kwartier na elkaar -oké, je snapt het wel- zijn naam.
_______
Oké, klein stukkie, maar ik kon moeilijk door blijven gaan. En het onderwerp is bewust gekozen.

Dana Elle had Diana allang uit de menigte geplukt alleen ze wachtte nog op het juiste moment om haar te kunnen aanspreken. Langzaam stak ze haar benen uit en ging staan. Daarna liep ze recht op Diana af, dat kreng ging boeten voor alles wat ze had gedaan! Voor het meehelpen de pijn van Raf erger te maken! Wanneer zij degene was die het zou vertellen was het nog minder erg geweest maar door dat domme verwaande mens moest alles fout zijn en lag zij nu al weken dus met een slechte slaap.' En is Dj al voor je gevallen, dom meisje?'

Diana gaapte Dana aan. 'Eeh.' Ze ging niet zeggen hoe het juist was, dat zou Dana snel genoeg kunnen opvangen als ze eens rondvroeg bij andere leerlingen. Wacht, zat Dana nog wel op school? Diana had niet echt een duidelijk beeld ervan, ze had het onderwerp "Dana" de laatste tijd gemeden, bang voor de vorige keer dat ze Dana had gezien.

Dana Elle ergerde zich nu al aan het zwijgen van Diana,' Vertel dan rotkind want ik vang geen roddels meer op sinds ik niet meer op school zit!' De laatste woorden spuugde ze haast uit en Dana deed nog een stap dichter bij Diana,' Nou, ik natuurlijk geen last meer heb van een schoolhoofd die zegt dat ik je niet mag slaan heb ik vrij spel is dat niet leuk.'

'Leuk voor je.' Diana gaf geen antwoord op Dana's eerste vraag, Dana leek nu al geërgerd en heel wat meer dan geïrriteerd, dus het leek Diana niet al te slim om te vertellen dat ze zowat samen waren. Diana was intelligent genoeg om een beetje op te steken van gelaatsuitdrukkingen, of misschien spatte de woede er gewoon af. Maar de eerste theorie was zoveel leuker...

Dana Elle werd nog bozer dan dat ze net al was,' Geef antwoord stomme teef! Ik vroeg of je nog wat met Dj hebt gekregen!' Wat kon ze er niet tegen wanneer ze half werd genegeerd. Of nou ja ze vroeg is en wachtte voor haar doen te lang op een antwoord. Zoals altijd voordat ze iemand ging slaan knakte ze eerst haar vingers en dat deed ze nu dus ook. Daarna balde ze haar hand tot een vuist en wachtte eerst tot Diana zou antwoorden.

'Ja, nu blij met het te weten?'Antwoordde Diana. Nu blij? Ze wist dat Dana's vuist daar niet zou blijven hangen, zoveel hersencellen had ze nu ook weer wel. Alleen, zou Dana hiér slaan? Voorbijgangers keken al naar hen voordat ze haastig verderliepen. Met een grote boog liepen ze rond hen heen, het maakte Diana nerveus, bloednerveus.

Dana Elle keek even argwanend naar Diana en streek toen met haar hand langs de wang van Diana,' Nou was dat zo moeilijk?' Heel even liet ze de wang van Diana los en gelijk kwam haar hand terug op de wang van Diana met een knallende vaart. Het was een echte bitch clap maar Dana zat er niet mee. En dat ze publiek begonnen te krijgen maakte haar ook niet echt iets uit.

Pijn. Het was Diana's eerste reactie, pijn. Ze snapte plots heel goed dat Dana's vuisten zo beroemd waren. 'Dat was niet moeilijk,'Zei ze, een klein stemmetje. Plots haatte Diana haar hoge stem, het klonk altijd alsof ze iets smekend zei, en nu was pijnlijk, hoog, iel en smekend nu net de combinatie wat eruit haar mond kwam. Maar ze wilde niet zwak overkomen, al was ze dat wel.

Dana Elle lachtte gemeen en schel en greep de haren van Diana beet en trok haar wat meer naar beneden zodat haar oor bij Dana's mond kwam,' Wat is er schat, heb je pijn? Geloof me wanneer ik met jou klaar ben zal je pas kunnen beseffen wat pijn is.' Haar been gaf een pijnlijke knie in de rug van Diana en Dana liet de haren van het meisje los.

'Dat weet ik, Dana.' Diana wou nog meer zeggen, maar ze wou haar stem niet al te veel gebruiken. Ze moest moeite doen om niet te huilen van pijn -Dana was terecht berucht-. Toch kon ze Dana's reactie goed begrijpen, pas een tijdje nà haar daad had ze de impact beseft. En nu kon Diana genieten van de gevolgen. Echt, ze had Dana gemogen bij hun éerste ontmoeting, maar veel was daar niet van over.

Dana Elle kon het niet meer inhouden er stroomde tranen over haar wangen,' Jij bent mede plichtig voor de sitautie nu, Raf is helemaal stuk ik zit niet meer op school en jij de stomme trut die je bent, loopt leuk met die Dj te zoenen. Begrijp je dan niet dat hij ook ieder moment vreemd kan gaan met je. Ik wed dat hij dat allang doet, wie wil jou nou, zo'n stom wicht dat niet eens voor zichzelf op kan komen.' Weer brandde haar vuist een weg in de maag van Diana en meer kon ze niet doen want ze werd aan twee kanten vastgegrepen door twee mannen. Waarschijnlijk zagen ze dat het uit de hand ging lopen en Diana had dus nog geluk gehad want als het aan Dana lag was ze niet meer heel gebleven.

Diana wist niet hoe ze moest reageren. Ze had één zin gezegd, één zin. En daarmee bleek Dana kapot te zijn, en Raf blijkbaar ook, maar buiten dat ze Raf van ziens kende, had ze nooit met hem gesproken. Ze wist niet hoe het met hem ging en Dana was ze uit de weg gegaan, maar nu ze Dana's pijn zag, besefte ze pas echt de inpact ervan. Een zin, één verdomde zin waar het woord "zoenen" in verband stond met Dana en Dj. Een zin, één verdomde zin.

Dana Elle kon die stomme druk niet meer aan en barste weer in huilen uit en liet zich op de grond zakken. Blijkbaar zagen de mannen die haar vast hadden gepakt dat zij niet veel schade meer zou aanrichten en gelijk hadden ze. Het lukte haar niet meer om boos te zijn, of nou je ze was nog steeds woedend alleen had haar verdriet haar overgenomen.' Waarom had je het moeten doen! Wat had ik jou aangedaan om zoiets pijnlijks naar mij toe te doen en niet alleen naar mij maar wat had Raf gedaan? Je kende hem niet eens!'

Diana kon het net laten om te zeggen dat àls ze hem niet kende ze hem moeilijk uets had kunnen zeggen, maar ze weerstond de verleiding. Heel slim zou dat ook weer niet zijn. Wat moest ze doen? Ze wist niets, ze wist alleen dat ze weg wilde. Weg, hiervandaan. Alles uitwissen, verdrinken in een andere wereld.

Dana Elle keek op naar Diana,' Nou wat doe je hier nog, loop naar de hel of beter, loop naar een wereld die perfect is en dan zal je zien dat jij echt er niet thuis hoort. Jij hoort niet gelukkig te zijn, ik hoop dat je langzaam en alleen weg rot ofzo!' Daarna barste ze weer in huilen uit. Alles ging fout en dit voelde gewoon raar. Diana die gelukkig was en Dana op de grond huilend en niet eens meer de kracht hebbend om te slaan. Het was zo raar en frusterend.

'Dana, Raf zou er sowieso achter zijn gekomen. Of ik het zei of iemand anders,'Zei Diana. Heel zachtjes, een flusitering in de wind. En toen liep ze weg, zo snel als ze kon. Ze wilde niet dat Dana haar als zwak zag, al was Diana dat wel. Waarom stak Dana alle schuld op haar? Ze had alleen wat verteld, ooit zou er iemand achter zijn gekomen. Dat wist ze zeker.

Diana had wel gelijk vond Dana maar het liefst wilde zij het hem verteld hebben want dan kon het heel misschien nog goed komen. Maar nu moest Diana iemand die Raf totaal niet kende tegen hem hebben gezegd dat zij met Dj had gezoend en dat stomme kind was nog zo blij dat ze bijna met Dj heeft nu. Wat werd ze hier kwaad om maar het lukte haar niet om haar kwade deel de overhand te geven en daar zat ze dan. Mensen liepen met een boogje om haar heen en zij liet haar tranen de volle loop geven.