gemengde les instrumenten

Dit is de gemende les voor mensen met instrumenten. Natuurlijk hebben de meeste wat verschillend maar ze proberen veel verschillende in een les te doen. Aria is van af dit jaar de lerares omdat de andere met pensioen is gegaan. Ze kan klassieke muziek niet goed maar ze laat andere leerlingen er wel tijd aan besteden.
Het lokaal is een groot muziek lokaal. Het geluid is goed afgesloten naar de buitenkant en je kan het zuiver horen. Er lioggen klap stoelen aan de zijkant en bijna alle muziek instrumenten aan de andere kant. Al mag je eigen instrument mee nemen elke keer.

Dit is de les voor mensen met talent met ene instrument maar iedereen mag uitproberen

Ethan slenterde richting de deur. In zijn tas zat een van de mappen met bladmuziek aangezien die alss enige erinpaste. Zijn vioolkoffer hing over zijn adndere schouder. Hij hoopte een keer meer violisten te vinden op deze school. tot nu toe stond de teller op twee, hij en Lucy.

Lucy's ogen schoten heen en weer en ze probeerde haar adem onder controle te houden zodat ze niet ging hyperventileren. De weg hierheen was een hel geweest, elk paar ogen had een dreiging geleken en elke stap hierheen was een worsteling met haarzelf geweest. De enige reden dat ze niet naar buiten was gerend was de gitaartas met gitaar die op haar rug hing. Het vertrouwde gewicht had haar bij elkaar gehouden zoals het al zo vaak had gedaan. Deze ruimte was iets beter dan de gang omdat er nog niet veel mensen waren. Twee maar, dacht Lucy toen ze de ruimte doorkeek. Ze keek iets beter en zag dat Ethan er ook was. Dat was tegelijk een opluchting en een teleurstelling. Ethan kende haar en wist wat er met haar aan de hand was. Maar hij wist niet hoe ze was als ze niet helder was, nu dus.

Ethan merkte neit eens dat Lucy er was. Hij zat in kleermakerszit op een stoel bladmuziek door te lezen en was weer eens op een andere planeet. In zijn hoofd hoorde hij de muziek die erbij hoorde. Zijn vioolkoffer stond naast hem. Hij zat aks bgewoonlijk doodstil op zijn ademhaling, het knipperen van zijn ogen en het af en toe omslaan van een bladzijde na

Lucy ging een beetje nerveus op een stoel zitten en begon haar gitaar te stemmen. Ze dacht er niet aan Ethan te storen, ze wist namelijk wat een hekel ze daar zelf aan had. Haar gedachten kon ze de vrije loop laten gaan tijdens het stemmen en ze bedacht dat ze niet zeker wist of de lerares zou weten wat zij had. Het gaf haar een vreemd gevoel waarvan ze niet meteen kon zeggen of het goed of fout was. Natuurlijk zou het een heleboel problemen kunnen opleveren als ze het niet wist, maar Lucy was ook wel nieuwsgierig wat er zou gebeuren als ze het niet wist, misschien zou het wel leuk zijn.

Dana Elle liep met haar tas half over haar schouder half op de grond slepend. Naar het lokaal. Ze was haar mappen kwijt dus dan ging ze straks wel weer inproviceren. Kijken of ze nog een moeilijk stuk kan schrijven. Waarschijnlijk zat dat er niet in maar het zou zo kunnen dat de lerares het wel toe liet. Ze hoopte het in ieder geval want ze zou echt geen ander instrument dan piano gaan spelen.

Aria zat zelf achter een drumstel. Ze keek naar de mensen die binnen kwamen. Sommige herkende ze wel van voorgaande jaren maar andere helemaal niet. Al voelde ze altijd een steek als ze een klassiek instrumen zag. Dat zou ze dalijk wel op lossen. Al waren er weinig mensen Aria liep al vast naar het bord en schreef haar voornaam er op. Zodat iedereen de nieuwe lerares haar naam kende.

Dana Elle zag Aria bij het bord staan. Het was leuk om haqra weer te zien. De afgelopen jaren was zij één van de weinige die Dana aardig vond en andersom. Het voelde daarom heel vertrouwd om haar te zien ook al was zij nu lerares en Dana leerling. Ze liep wat twijfelachtig naar Aria toe, wat nou als ze haar niet meer kende.' Heey Aria wat leuk om je weer te zien!' Zei ze met een vrolijke en opgetogen stem. Haar gezicht straalde en ze was blij dat ze toch even wat had gezegd.

Aria draaide langzaam om toen ze een bekende stem hoorde. Met een brede glimlach keek ze naar dana. ´´Dana, dat ik jouw nog een keer in mijn klas mag hebben´´ zei Aria. Ze moest er zelf nog aan wennen dat ze nu aan de andere kant stond. Maar het ws leuk om hier terug te komen. Al zou ze wel haar best moeten doen om niet al te veel van haar slechte karaktereigenschappen te laten zien. Flirten met leerlingen bijvoorbeeld was nite goed.

Dana Elle was opgelucht dat ze haar naam hoorde. Ze wist dus nog echt wel wie ze was,' Dat word leuk als jij lerares bent! Je weet dat de jongens niet meer goed zijn voor je?' Ze lachtte een beetje en bekeek Aria eens goed. Ze was bijna niks veranderd en dat zou niet al te goed zijn als haar oude eigenschappen ook nog hetzelfde waren. Ze ging met haar hand door haar haren en maar ze hield halverwege op.

Aria zuchte toen Dna dat zei. ´´Ik weet het ik mag niet meer flurten hier. ´´ zei Aria als of ze bijna ging janken al kon je dat niet zijn door haar bril. Maar al snel glimlachde ze weer. ´´Maar ja. Er is nog een hele stad over en deze baan wil ik niet verliezen´´ zei ze opgewekt. Ze keek even naar de rest van de klas. Er waren nog lang niet alle mensen en nog niet tijd. Maar Aria had al veel zin om te beginnen.

Ethan had het gesprek tussen Dana elle en Aria niet door. Gelukkig voor Aria was hij niet bezig met een klassiek stuk, wat hij trouwens maar weinig speelde, maar metwat leukers. Hij was, om precies te zijn, bezig emt kiezen wat hij het liefst wilde gaan oevenen

Toen Lucy tevreden was met het stemmen begon ze snel wat toonladders te spelen om haar vingers op te warmen. Op de gang had ze haar handen de hele tijd krampachtig in vuisten gebald gehad en daardoor waren haar normaal zo soepele vingers wat stijf geworden. Af en toe miste ze een toon in de toonladder, maar hoe langer ze inspeelde hoe minder dat voorkwam.

Oliver had door de gang gelopen, het geluid van instrumenten trok hem aan en al was dit helemaal zijn les niet hij liep toch naar binnen. Hij kende Aria van de vorige jaren nog wel, of nou ja kénnen is een groot woord. Hij had een paar lessen van haar gehad omdat hij die moest inhalen door zijn spijbel gedrag en sindsdien glipte Oliver wel vaker het lokaal binnen, gewoon om mensen te horen spelen of om interessante tips over het piano of gitaar spelen te leren. Hij pakte een van de gitaren uit de standaards en ging op een krukje zitten en tokkelde wat.

Na een poosje stond Ethan toch maar op. MEt de bladmuziek liep hiuj naar een van de pianos en zijn viool liet hij bij zijn tas. Hij ging goed zitten zette de bladmuziek neer en waagde een poging op eht stuk. Het begin lukte nog wel maar het snellere stuk bevatte nog een aantal fouten. Hij kon het al foutloos op de viool, maar nu nog op een piano,m en dat was ene iets lastier stuk.

https://www.youtube.com/watch?v=Okxciv_HG4I

ik lief dat liedje gewoon ^^

Aria merkte dat al sommige wat gingen oefen en besloot ook al zat ze te praten de les te starten. ´´Show time´´ zei ze tegen Dana. rustig liep ze naar het drumstel die er zat. Ze keek rond en had al verwacht dat iedereen druk bezig was. Er was een goede manier om aandacht te trekken en dat was lawaai maken vond Aria. Luid begon ze een deuntje te spelen op de drums voor de aandacht.

Ethan ilde net nog een poging wagen om het te spelen toen Aria begon te drummen. Hij keek op en keek naar haar. Ze was waarschijnlijk de leraar voor vandaag. Hij glimalchte en bleef gewoon zitten terwijl hij naar de drummende vrouw keek.

Met een verstoorde blik keek Oliver op van zijn gitaar. Hij liet zijn hand rusten op de snaren en keek met belangstelling naar Aria, zijn lippen vervormde zich tot een kleine scheve glimlach. 'Jaja, je hebt onze aandacht' Mompelde Oliver meer tegen zichzelf, zijn minst favoriete muziek was zeker de drum. Het was geen muziek, het waren gewoon geluiden. Niet meer dan een ritme.

Lucy liet van schrik bijna haar gitaar vallen, en als ze niet zo van het instrument had gehouden had ze dat ook gedaan. Meteen begonnen alle alarmbellen in haar hoofd te rinkelen. En ze sloeg dan ook, zoals ze wel vaker deed, haar handen over haar oren en dook in elkaar. Het hielp echter niet om het geluid buiten te sluiten, maar Lucy was verlamd van angst en durfde het lokaal niet uit te rennen.

Ethan zag wat er met Lucy gebeurde en liep naar haar toe. Hij probeerde haar een beetje te sussen terwijl hij een arm om haar heen sloeg "Lucy, het is aleen het drumstel maar. Rustig. ?Het is neit emer dan een drumstel en onze nieuwe lerares" bleef hij kalm herhalen terwijl hij haar een beetje probeerde te sussen

Toen de meeste mensen op keken stopte Aria voldaan met spelen. Ze zag dat iemand op de grond lag en wist dat ze er verantwoordelijk voor moest zijn. Ze liep richting de twee en knielde neer. ´´Watis er ana de hand´´ vroeg ze rustig aan de jongen omdat het meisje niet echt spraakzaam leek te zijn. Haar eerste les begon al heel goed. En ze wou er juist een feest van maken.

Ethan keek op naar Aria "Ze schrok van het plotselinge lawaai van de drums." zei hij simpel voor hij weer verderging met het proberen te kalmeren van Lucy. Hij vond eht rot voor haar dat het nu al zo ging

Lucy kalmeerde enigszins door de rustige stem van Ethan en haar gejaagde ademhaling werd iets rustiger. "Het is te hard. Het doet pijn." Dat het pijn deed was alleen maar een waan van haar die ze altijd bij harde muziek had. Omdat ze die waan verwachtte zodra er harde muziek was riep ze hem eigenlijk zelf weer op. Toch ging het al een heel stuk beter nu ze merkte dat Ethan er helemaal geen last van had en ze bij iemand was die ze vertrouwde.

Aria herinnerde vaag in herinneringen dat er iemand ene of andere ziekt had in haar klas. Ze hadden daarom ghehoorbescherming mee gegeven voor als ze harde muziek ging maken. Aria liep naar een kjast en pakte ze eruit. Daarna gaf ze het aan het meisje. ´´Ik geef nu wel op tijd aan als het hard wordt dan kan je deze op zetten´´ zei ze met een glimlacg.

Lucy tilde heel langzaam haar hoofd op en keek naar de lerares. Maar ze zag niet meteen de lerares, ze zag de aanstichtster van het harde geluid. Ze merkte nu dat het was opgehouden en al had het helemaal geen zin gehad haalde ze haar handen langzaam van haar oren. Met een angstige en vijandige blik pakte ze de gehoorbescherming aan. Haar hand klampte zich aan de hals van haar gitaar vast alsof het een reddingsboei was.