Gemengde les; dans.

Dit is de gemengde les dans. Hier werkt het hetzelfde als bij de lessen zang, Evan geeft hier les omdat de leraar hiervan ziek is. Evan danst alleen maar hiphop, breakdance en urban. Dus de klassieke en moderne stuff moeten het maar even zonder zijn hulp doen. Het is in een grote gymzaal en er zijn ook aparte hokken voor als je alleen wilt oefenen. De wanden zijn bedekt met grote spiegels, je wordt omringt door spiegels.

Iedereen die het talent dans heeft kan hierheen komen, ook degene die het eens willen proberen.

Trinity liep in haar zwarte trainingskleren en d'r schoentjes over d'r schouder geslagen richting de zaal. Haar leraar was een keer ziek, dat was opzch wel een wonder te noemen. Op het bord had ze gelezen dat de les verplaatst was naar deze gymzaal, ze hield niet van deze gymzaal het was haar te krap, maar ze moest het er maar mee doen. Het was al bijzonder dat Trinity een les besloot te volgen, al had ze bijna geen enkele talentles tot nu toe geskipt. Een record. Zoals gebruikelijk liep ze met een groepje vriendinnen te kletsen terwijl ze de zaal inliepen.

In haar wedstrijdjurkje, deels om te oefenen met het krappe, koude materiaal, en deels om indruk te maken op de invaller,ze had gehoord dat het echt een cutie was, liep Duchess richting de gyzaal. Aan haar voeten klikklakten de hakken van haar prachtige prada schoenen, waar ze het soepelst op kon bewegen, zeker dat ze een van de leukste jongens zal dwingen om haar partner te zijn.

Evan zat in de hoek van de gymzaal, ver van de deur af, tegen de spiegel aan. Hij keek op toen er leerlingen binnenkwamen, een aantal kwebbelende meiden, grappig. Hij zette zijn pet wat beter op zijn hoofd en krabbelde overeind. Een beetje ijdel keek hij in de spiegels voor hem en trok zijn kleding wat rechter. Hij vond het gaaf om voor het eerst echt dansles te geven. Hij liep wat meer de gymzaal binnen, met zijn handen in de zakken van zijn vest.

Dylan liep met sloffende voeten de gymzaal binnen. Hij had voor het eerst geen zin in een dansles. Dat was vooral omdat hij waarschijnlijk weer tussen allemaal meiden zat en hij iedere keer mensen moest liften die ballet deden. Dat had hij de afgelopen danslessen gedaan en hij had nog geen enkele dansles zijn eigen stijl even goed kunnen oefenen. Hij wou weer even de harde beat voelen en zich lekker laten gaan. Hij wou ook nog even gaan werken aan zijn backflip maar dat zou er vandaag waarschijnlijk weer niet in zitten.

Claire liep met snelle stille pasjes de gymzaal binnen op haar zwarte gympies. ze droeg haar favo korte spijkerbroekje, dat was bijna de enige waar ze net zo makkelijk in kon bewegen als in een legging, en een lichtblauw hemdje met een half zwart vestje erover. Omdat haar leraar er niet was, dacht ze dat ze wel weer eens aan een andere dansstijl kon werken. terwijl ze nadacht over welke dansstijl ze al een tijdje niet meer had gedaan liep ze naar een plekje in de zaal toe en begon aan wat oefeningen. ze zou misschien wel ballet kunnen werken... maar daar was ze nou niet bepaald op gekleed.... ze kon ook... terwijl ze zat te dubben keek ze de zaal rond op zoek naar de leraar. ze was eigenlijk vooral gekomen om te kijken naar de jongen die volgens haar vriendinnen er leuk scheen te zijn, maar als het een ander was geweest was ze ook gekomen. ze zag maar 2 jongens en de ene met de bruine haren was later binnen gekomen dan haar dus ze dacht dat de ander met de blonde haren de leraar was. ze stopte met haar oefeningen en liep naar hem toe, tegelijkertijd proberend haar haren in een fatsoenlijke staart te doen. 'hooii, jij bent toch onze leraar? ik ben Claire' zei ze lief glimlachend.

Evan keek naar het meisje dat aan kwam lopen en vroeg of hij de leraar was. 'Jep, dat ben ik inderdaad.' Glimlachte hij tegen haar. 'Evan.' Stelde hij zichzelf voor en glimlachte. Hij nam het meisje even in zich op. Het werd al iets drukker in de gymzaal, gezellig. 'What's up?' Vroeg hij aan haar en liep eventjes wat verder, zodat hij naar de deur kon kijken. Hij moest wel een beetje opletten.

Trinity keek de zaal even rustig rond. Het was niet heel druk, maar ook niet zo rustig als de gemiddelde les in de klassiekballet zaal. Heel kort ving ze een glimp op van Dylan die ook in de zaal stond, intressant. Ze nam plaats op een bankje terwijl haar vriendinnen naar een paar andere meisjes liepen. Ze hadden een totaal andere dansstijl en hadden het ballet al lang geleden afgezworen, ze wilde nooit de spitzen uit testen. Iets waar Trinity wel begrip voor kon hebben. Met een vaardigheid waarmee duidelijk werd dat ze het vaker gedaan had begon ze d'r schoentjes aan te trekken.

Dylan had een trainingsbroek aan en een zwart hemd erboven. Zijn standaard kloffie eigenlijk. Hij was tegen een spiegel gaan zitten en zat te strechen. Hij was nooit echt lenig geweest maar toch vond hij het maar wat leuk om soms even te strechen. Het gaf hem een goed gevoel en dat was vond hij goed genoeg om het eens in de week te doen. Dylan keek rustig de klas rond en zag Trinity bij een paar meisjes staan die hij niet kende. Ook zag hij nog een jongen wat hem een beetje verbaasde. Als dat de leraar was dan kon Dylan net zo goed voor de klas staan. Nou misschien was het dus toch niet zo heel erg om naar deze les te gaan dacht Dylan.

Claire liep rustig met Evan mee met haar handen achter haar rug als een klein schattig meisje. ze bedacht snel even wat ze eigenlijk wilde vragen aan hem en kwam toen op een idee. 'wat voor dansstijlen doe jij? want ik kan eigenlijk niet zo goed kiezen wat ik wil doen, en ik heb ook niet iemand om me met iets te helpen... dusseehh' zei ze verlegen kijkend. ze was dan niet heel slim, maar ze kon goed inspelen op iemands gevoelens. nu hoefde hij alleen nog maar toe te happen.

Evan glimlachte naar haar. 'Ik doe Urban, breakdance en hip hop. Dus als je klassiek wilt, dan kan ik je niet helpen. Dan moet je dat aan iemand anders hier vragen. Maar ik ben je leraar, dus ik ben hier voor om je te helpen.' Zei hij tegen haar en hij zette zijn pet even wat beter op, hij ging de hele tijd scheef. 'Ik ga zometeen wel even de les openen.' Voegde hij eraan toe, omdat hij merkte dat het al wat drukker werd en hij wel even moest laten zien dat hij de leraar was. Hij vond dat grappig.

Dylan ging in kleermakerzit zitten en leunde met zijn rug tegen de spiegelmuur aan. Zijn blik was op een onzichtbaar punt gericht. De laatste keer dat hij Trinity had gezien was ook de eerste keer. Het was bij de brandtrappen en je kon niet zeggen dat het onschuldig was geweest. Het was gelukkig geen one-night-stand geweest. Dat wou hij haar niet aan doen en ook zichzelf niet. Hij kon het veel te goed vinden met Trinity om haar een soort van te gebruiken.

Trinity was klaar met d'r schoentjes. Uit gewoonte gingen haar ogen de zaal weer rond, ze zag Dylan nu tegen de muur geleund zitten. In zichzelf haalde ze haar schouders op en stond op om richting hem te lopen. ze was de brandtrappen story nog niet vergeten, het was leuk geweest en dat hoefde niet te betekenen dat ze deden alsof ze elkaar niet kende. "Hé ik dacht dat je drumde?" vroeg ze terwijl ze tegenover hem op de vloer neerplofte.

Dylan grinnikte om de openingszin van Trinity,' Ik zei toen volgens mij ook dat ik dansde.' Hij lachte vriendelijk en keek naar Trinity. In het licht was ze dus nog mooier dan in het donker.' Maar schoonheid ben je hier vanwege het dansen of die nieuwe leraar? Want ik krijg nu al van honderd meisjes te horen dat die nieuwe leraar geweldig is.' Hij lachtte een beetje waarom die meiden dat hem vertellen was voor hem ook nog een raadsel.

"Dat is waar" beaamde Trinity, ze gleed met haar hand door haar haren en knoopte er een elastiekje omheen. Ze was te lui om er een hele knot van te maken, dit was toch niet een echte les. Ze zou er niet uitgestuurd worden door losse plukjes. "Om heel eerlijkt e zijn."ze keek Dylan aan alsof ze iets heel bijzonders vertellen zou. "Ik heb hem nog niet gezien." misschien viel hij wel niet op door zijn geweldigheid. Over geweldig uitziende mensen, Dylan zag er zeker beter uit in het licht dan in het donker.

Marina stapte de zaal binnen. Ze wist dat ze hier geen hulp kon krijgen, maar dat hoefde ook niet. Haar stijl leek het meest op een mengeling van Jazz en Klassiek ballet, maar ze waren het geen van beiden. Er kwam geen enkele arabesk in voor, en zeker geen overbekende pasjes van Jazz. Ze had het niet op met zo'n dingen, ze vond zelf pasjes uit.

Trinity wrote:

"Dat is waar" beaamde Trinity, ze gleed met haar hand door haar haren en knoopte er een elastiekje omheen. Ze was te lui om er een hele knot van te maken, dit was toch niet een echte les. Ze zou er niet uitgestuurd worden door losse plukjes. "Om heel eerlijkt e zijn."ze keek Dylan aan alsof ze iets heel bijzonders vertellen zou. "Ik heb hem nog niet gezien." misschien viel hij wel niet op door zijn geweldigheid. Over geweldig uitziende mensen, Dylan zag er zeker beter uit in het licht dan in het donker.

Dylan schoot in de lach,' Nou zal ik hem dan maar even aanwijzen? Ik bedoel er zijn hier maar twee jongens en één ervan ben ik wie zou dan toch de leraar zijn?' Hij lachtte en wees naar de jongen die bij de deur stond. Bij had blonde haren en verder kon Dylan het niet al te goed zien. Hij ging ook niet zeggen dat hij die jongen knap vond ofzo want daar had hij geen verstand van. Hij wist het alleen van bijna alle meiden of ze knap waren of er wel mee doorgingen. Trinity was absoluut knap! Dat was één ding dat zeker was.

Trinity keek over haar schouder om naar de jongen die hij aanwees "Die is jong?" zei ze verbaast. Het zou haar niet verbazen dat ze hem wel eens door de gangen had zien lopen. Ze keek weer terug en keek Dylan plagend aan "Ik snap wel waarom de meisjes er over aan het praten zijn." zei ze met een knipoog. Ze leunde wat naar voren om een los draadje van d'r joggingsbroek te plukken. Het waren nou niet echt charmante kleding, maar ze zaten lekker en waren toch alleen voor de training.

Evan glimlachte even naar het meisje. 'Ik ga je zo helpen, wacht even.' Zei hij tegen haar en liep de zaal in. Hij ging ietsjes voor de spiegels staan en keek naar de leerlingen. Hij vond het grappig om allemaal verschillende mensen te zien, sommige herkende hij ook wel van de gangen of gemengde lessen waar hij heel soms kwam. Hij bracht zijn vingers naar zijn mond en liet een schel luid fluitje horen. Hij hoorde hoe het gepraat een beetje verstomd werd en ze hem aan begonnen te kijken. Er was nu alleen nog maar zacht geroezemoes.

Op Claire's gezicht verscheen een grote glimlach, zo een van een klein kind die een ijsje krijgt. 'oh leuk! ik doe ook hiphop, alleen ik heb het al een tijdje niet meer gedaan' zei ze vrolijk. ze vertelde er maar niet bij dat dat was, omdat haar ouders niet wilden dat ze het deed. ' ga je gang' zei ze glimlachend en zei snel voordat hij de zaal in liep:' ennuhh... volgens mij zijn niet alle meiden hier alleen voor de les.' ze grinnikte even en voegde zich toen bij het groepje die langzaamaan stil was geworden en keek naar Evan.

Dylan wou nog wat zeggen maar kreeg de kans niet omdat er een fluitje schel door zijn oren ging. Gelijk keek hij op naar de stichter van dit geluid en zag de nieuwe leraar,' Nou ik vind hem niet knap of nou je ik heb er geen verstand van.' Hij lachtte een beetje verbouwereerd en keek nogsteeds naar de nieuwe leraar. Het leek hem wel een aardige jongen en hij zat hier nog op school.

Evan grinnikte toen iedereen stopte met praten. 'Nu zou ik eigenlijk zo'n praatje moeten maken, met dat ik regels opstel. Maar ik heb geen regels.' Zei hij hardop tegen de klas. 'Het kan mij eigenlijk weinig schelen als jij wilt spijbelen, je best niet doet, geen hulp vraagt of maar wat kletst. Want het is jou toekomst. En als jij je tijd wilt verspillen, ga je gang, ik houd je echt niet tegen. Het kan alleen in je eigen nadeel werken.' Zei hij zijn uitgesproken mening en glimlachte triomfantelijk. 'Begin maar. Ik ga iemand helpen.' Zei hij en liep weg van de spiegels.

Dylan schoot in de lach en besloot dat dat de beste speech was, van alle intro speechen die hij had gehoord. Hij was kort en krachtig en toch snapte je dat het allemaal je eigen keuze was.' Nou die heeft zijn punt wel gemaakt geloof ik.' Hij lachtte naar Trinity en zijn blik gleed ongestoord even over haar lichaam heen. Het was dat er veel mensen bij waren anders had hij haar zo weer gezoend.

Trinity grinnikte, ze wist niet of ze hem wel zo knap vond. Egenlijk viel ze niet op dat soort type jongens. Als leraar haakte ze al af, veel te autoritair wat haar betreft. Rustig luisterde ze niet al te geïntresseerd naar de jongen die begon met praten. "Inderdaad." knikte ze, even kreeg ze de neiging om op te staan en weer de zaal uit te lopen. Wat zou ze deze les nou kunnen doen? Er was niet eens echt handige muziek om op te trainen, maar ze besloot een keer te doen alsof ze bij de les was en bleef rustig zitten. Natuurlijk zag ze de blik van Dylan over haar lichaam gaan, rustig liet ze het begaan. "Wat ga jij doen?" vroeg ze nadat ze haar voeten naar zich toe trok en in kleermakerszit ging zitten.

Claire grinnikte om de toespraak van Evan. ze had hem wel een beetje voor een lolbroek aangezien, maar zoiets had ze eigenlijk niet zien aankomen. ze liep even vlug naar haar spullen toe die in een hoek lagen en pakte daar de ipod touch en de boxjes uit die ze altijd meehad als ze ging dansen. ze liep naar Evan toe en vroeg:' is het goed als ik wat muziek opzet?'