De ziekenpost

'Ik ben Kira.' zei ze. Normaal stelde ze zich niet met zoveel woorden voor. 'Sorry dat ik het zeg maar het is toch neit normaal dat als je boos bent dat je ook meteen gaat vechten.' zei ze rustig. Normaal zei ze niet zoveel maar ze had het gevoel dat er iets meer was dan alleen dat hij boos was geworden. Ze keek weer op van haar hand en keek voorzichtig naar zijn gezicht. Ze hoopte maar dat hij niet boos zou worden.

Jay haalde zijn schouders op en keek haar zonder gevoel aan, maar in zijn ogen was pijn te lezen, omdat ze hem eraan herinnerde wat voor monster hij eigenlijk was. ' voor mij wel....' zei hij, maar de rest van zijn woorden werden afgekapt door de deur die weer openging. ' daar ben ik weer' zei Emily die haar handen vol had met allemaal zooi. ze liep de kamer verder binnen en legde de spullen op een van de kastjes neer. ze draaide zich om naar de twee en keek even naar Jay's hand die die van Kira nog steeds vast hield. Jay besefte het en liet hem gauw los. ' zo ik zie dat Jay je goed verzorgd heeft' zei Emily met een grote glimlach.

Kira keek vluchtig in de ogen van Jay. Ze snapte de pijn in zijn ogen niet helemaal. Daarna keek ze naar Emily. Ze bloosde licht omdat ze nu pas besefte dat ze de hele tijd hand in hand hadden gezetten. Als ze eerlijk was vond ze het ergens vervelend dat hij haar hand weer los had gelaten. 'Hij is een goede verpleger.' zei ze toen met een kleine glimlach. Ze keek hem nog eens aan. Ze wilde eigenlijk nog even met hem praten. Er zat hem duidelijk iets dwars en zijn woorden bleven in haar hoofd hangen.

Jay grijnsde en zei:' ja misschien kom ik wel als je assistent werken Em.' de grijns was al snel weer weg, Jay was dan ook met zijn gedachten heel ergens anders. Emily grijnsde en zei:' laten we hopen van niet.' ze keek Jay even onderzoekend aan, hij leek niet helemaal zichzelf, maar hoe kon hij nou opeens veranderd zijn in de korte tijd dat ze weg was. ze wierp even blik op Kira, maar liep al gauw weer naar de kastjes. ze pakte een van de vele coolpacks die erin lagen uit een klein koelkastje en pakte ook een doek en sloeg die eromheen. ' hou jij dit maar eens even tegen je oog en tegen je lip.' zei ze met een glimlachje tegen Jay. Jay pakte het coolpack dankbaar aan, gooide zijn benen op het bed en ging rustig liggen met het coolpack op zijn gezicht. eigenlijk was het niet de bedoeling dat hij ging liggen, maar de boeide hem niet zo. Emily keek even naar hem en wendde zich toen naar Kira. ze nam haar bij de hand en trok haar ietsje weg bij Jay. ' wat heb je tegen hem gezegd?' vroeg ze op een zachte toon.

Kira keek even naar Emily. Ze vroeg zich af of Emily er meer van wist. 'Ik vroeg alleen wat er was gebeurd.' zei Kira terug op zachtte toon. Ze keek even naar Jay. Ze wilde nog steeds weten wat er nu echt was gebeurd. Ze kon het niet helemaal geloven dat hij gewoon boos was geweest. Hij moest razend zijn geweest om zo toegetakeld te worden. Dat kon niet anders. Ze merkte plots op dat ze bezorgd over hem was. Het voelde vreemd. Ze kende Jay pas net. Daarna keek ze weer naar Emily. 'Hoezo?' vroeg ze toen zacht.

Jay had helemaal niet door dat er over hem gepraat werd, hij had niet eens door dat er gepraat werd. hij wilde niet nadenken over wat Kira had gezegd, maar ze had wel gelijk gehad. het was niet normaal om meteen te gaan vechten als je boos werd, maar hij was ook niet normaal.
Emily wierp een blik op Jay en kon haast niet geloven dat dat hem zo van streek had gemaakt. ze keek naar Kira en dacht na. zou ze het haar kunnen vertellen? Jay wilde niet dat iemand het wist, alleen zijn broer, zijzelf en het schoolhoofd wisten ervan, maar toch... het meisje leek te vertrouwen te zijn en ze had het recht het te weten nadat Jay waarschijnlijk aardig bot tegen haar had gedaan. Emily zuchtte en zei:' Jay.... heeft het de laatste tijd nogal moeilijk... met zichzelf.' eigenlijk was het zijn hele leven al zo, maar de laatste tijd was het erger geworden. dat ze wist dat het erger was, kwam mede doordat ze Jay steeds vaker in dit kamertje zag verschijnen. ' zie je, hij is niet zo goed in zichzelf beheersen en hij is daar zelf, kort gezegd, niet zo tevreden over.' Jay kwam hier niet altijd om zijn wonden te laten verzorgen, soms ook voor depressies, slaaptekort of gewoon om te praten. ze hoopte maar dat Kira het begreep, ze wilde ook weer niet al te veel over Jay vertellen, omdat het eigenlijk niet de bedoeling was.

Kira beet op haar lip en keek naar Jay. Ze vroeg zich af wat de achterligende reden was. Dat soort problemen kreeg je niet zomaar dacht ze zelf. Ze keek weer naar Emily. Haar ogen stond bezorgd en ze voelde zich schuldig over wat ze tegen Jay had gezegd. Ze had gewoon haar mond moeten houden zoals ze altijd deed. 'Ik begrijp het.' zei ze zacht tegen Emily. Ze beet daarna weer op haar lip en keek naar Jay. Ze wilde dat ze hem kon helpen. Maar ze wist echt niet hoe.

Emily knikte en zei:' mooi.' ze wierp weer een blik op Jay die nog steed rustig lag en bedacht toen iets. Jay had nooit tegen een meisje gevochten... waarschijnlijk vond hij dat zwak net als andere jongens, maar het betekende wel dat hij nooit boos op een meisje werd. in haar hoofd kwam een idee op, maar ze wist niet of degene die in het plan zouden zitten het leuk zouden vinden. ze keek naar Kira en dacht dat die het waarschijnlijk niet erg zou vinden, tenminste dat dacht ze. ' misschien kun je hem wel helpen... Jay wordt nooit boos op of in de buurt van een meisje. hij wordt dan wel boos, maar hij verliest minder snel zijn beheersing. misschien... kun je wat tijd met hem doorbrengen.. gewoon als vrienden en alleen als je wilt hoor. ik heb geen idee hoe druk jullie jongelui het hebben hier op school.' zei ze voorzichtig, maar ze hoopte dat Kira het zou willen net als dat ze hoopte dat haar theorie klopte.

Kira beet op haar lip. Ze keek naar Jay. Ze wilde hem helpen maar ze wist niet of zij de juiste persoon was. 'Ik wil het wel. Maar hij moet het ook willen.' zei ze zacht terwijl ze ondertussen haar hoofd weer naar Emily draaide. Ze wilde zich niet aan hem opdringen. Ook al was het dan misschien voor zijn eigen bestwil. Kira speelde onbewust met het armbandje en draaide het telkens om en om om haar pols. Ondertussen keek ze weer naar Jay.

' ik denk niet dat Jay er veel problemen mee zal hebben. alleen... misschien is het handig als je niet vertelt dat je weet van zijn problemen. ik denk dat hij je zoiets liever zelf wilt vertellen' zei Emily zachtjes en ze glimlachte nog even naar Kira. toen liep ze weer naar het bed toe en keek even naar Jay. het duurde even voor Jay merkte dat ze daar stond en schonk haar een klein glimlachje. ' ik zag ook dat je niet normaal kunt lopen.' zei Emily tegen hem. Jay grijnsde en ging overeind zitten. ' dat is misschien een beetje overdreven, maar misschien is het wel slim om er even naar te kijken.' zei hij en stroopte zijn broekspijp om. Emily keek even naar zijn been en pakte toen uit een van de kastjes wat verband en zal. ze smeerde wat zalf op de plek waar zijn enkel aardig dik was en deed er daarna het verband omheen. ' meer kan ik daar niet echt aan doen' zei ze tenslotte. ' toch bedankt' zei Jay en hij keek even vlug naar Kira en schonk haar een glimlachje.

Kira schonk Emily nog een kleine glimlach en daarna keek ze weer naar Jay. Ze volgde elke beweging die Emily maakte. Kira glimlachte terug naar Jay. Ze vond het vervelend om erover na te denken dat hij zo snel met mensen vocht maar ze wist ook dat ze niets moest laten merken. Hij moest het haar eerst vertellen voordat ze hem echt kon helpen.

Jay zwaaide zijn benen van het bed af en reikte Emily het coolpack aan. ' hou maar, ik heb er nog genoeg van en jij hebt het hard nodig.' zei ze met een gebaar van haar handen erbij. Jay glimlachte en stond op. ' dan ga ik denk ik maar weer.' zei hij voorzichtig. hij wilde wel nog wat met Emily praten, maar met Kira erbij kon dat niet echt. ze was wel aardig geweest, maar hij kende haar toch niet echt, dus vertrouwde hij haar ook niet echt. Emily knikte en keek nog even vlug naar Kira om te kijken wat die zou zeggen.

Kira keek kort naar Emily met een veel betekende blik en toen weer glimlachend naar Jay. 'Zal ik even meelopen?' vroeg ze hem toen, haar stem was zacht en je kon horen dat ze het lastig vond om het te vragen. Ze kende Jay totaal niet maar ze voelde zich op een of andere manier wel een beetje verantwoordelijk voor hem. Al was dat natuurlijk totale onzin. Ze wist ook niet echt waar dat vandaan kwam. Ze glimlachte nog steeds een beetje naar Jay.

Jay keek verbaasd op van het aanbod. ' eehhmm ik vind het best' zei hij. hij besefte dat het nou niet echt een aardig antwoord was, maar hij was even overdonderd door de vraag. ' leuk' zei hij er daarom nog met een glimlach achteraan. hij had wel gehoord dat ze het lastig vond om de vraag te stellen, maar snapte het niet echt, dus vroeg hij er verder ook maar niet naar. Emily glimlachte naar Kira, maar toen Jay naar haar keek om te zien of zij er iets mee te maken had, trok ze haar gezicht weer in de plooi. ' zullen de dan maar gaan?' vroeg Jay aan Kira.

waar gaan ze heen?

Ehmmmmm even denken hoor... het grote meer??

Kira glimlachte een beetje opgelucht dat hij ja had gezegd. 'Is goed.' zei ze met een glimlach. Ze liep rustig naar de deur en opende die terwijl ze naar Jay keek. 'Waar gaan we heen?' vroeg ze hem toen nog steeds met een glimlach. Hij mocht het van haar beslissen.