De eetzaal.

De eetzaal is altijd open. Maar alleen in de ochtend, tussen de middag en in de avond is er eten te krijgen. Je mag er altijd zitten. Er zijn veel ronde tafels, met banken. Het is modern ingericht. Het personeel dat er werkt is niet altijd even geduldig en als je niet dankbaar bent voor wat je krijgt, zul je de dag daarna iets ergers krijgen. Het is de perfecte plek om met je vrienden te praten, huiswerk te maken of iets anders. Je kan ook dingen uit de automaat halen, maar daar moet je voor betalen.

Regels: Niet vechten.
Personen: Veel

Sithis liep langzaam de deuren naar de eetzaal door, de ruimte weer goed in zich opnemend. Ze schudde haar haar naar achter en ging aan een van de tafels zitten. Ze pakte een kaiserbolletje, al had ze niet echt honger. Ze speelde met een lok vn haar haar. Eigenlijk was ze dat roze wat zat aan het worden; ze hield er niet van als haar uiterlijk lang hetzelfde was. Toch vond ze deze kleur leuker dan alle voorgaande. Ze pakte wat margarine, maar deed er niets mee; eten kwam later wel, dacht ze onverschillig en ze leunde ontspannen achterover.

Cole liep rusig de eetzaal binnen. Hij moest er toch ooit heen al was hij niet hongerig. Hij keek verbaast op omdat hij hier ook maar een iemand aan trof. Beter iemand dan niemand dacht hij zelf. Daarom liep hij met een glimlach naar het meisje toe. ´´Hoi´´ zei hij erwijl hij onderweg ook nog snel een appel mee nam. Grapefruit was wel lekkerder maar die hadden ze hier waarschijnlijk niet. Het maakte weinig uit vond Cole over al was wel iets anders te vinden. Snel consentreerde hij zich weer op het meisje. ´´Ik ben Cole´´ zei hij terwijl hij langs haar ging zitten. Beleefd stak hij zijn hand uit.

Nieuwsgierig keek Sithis op toen de jongen die zich als Cole had voorgesteld naast haar plaats nam en ze schudde zijn hand. "Ik ben Sithis," stelde ze zich voor en ze glimlachte even. Ze besloot het bolletje, dat ze nu toch al gepakt had, toch te smeren. Ze belegde het uiteindelijk met kaas; ze had geen idee waar het vlees hier vandaan kwam en ze at niets afkomstig uit de bio-industrie. Vegetariër was ze niet, daarvoor vond ze vlees net iets te lekker, maar beesten moesten wel een goed leven hebben, vond ze.
Ze nam Cole even kor tin zich op. Hij leek haar een aardige gozer; niet het soort dat zichzelf als een godsgeschenk ziet voor alles op twee benen dat ademhaalt vanaf cup a.

Cole was blij dat de eerste persoon die hij op deze chool tegen kwam gewoon zich zelf ook voorstelde. Er waren van die schole waar ze je gewoon negeren of bij het groepje zo snel voegen. Hij had het niet idee dat Sithis zo iemand was. Al kon je dat nooit zeker weten. Hij nam een hap uit de fruitige appl en slikte het daarna door. ´´En Sithis waarom ben je hier ? Ik bedoel wat is je talent´´ vroeg Cole rustig maar met een glimlach. Het was misschien rare vraag maar iedereen was hier met een talent. Hij vond het altijd leuk om anderen te horen of samen met hun te spelen.

"Gitaar spelen en acteren, maar vooral gitaar," zei Sithis. Ze keek hem vragend aan. "Jij dan?" vroeg ze. Ze merkte dat ze zich prima op haar gemak voelde, ondanks dat ze eigenlijk met een vreemde sprak, waar ze normaal niets van moest hebben. Misschien kwam het door de school; ondank de enorme verschillen was iedereen ergens toch gelijker dan op andere scholen; iedereen had een gemeenschappelijk doel en dat was te merken. geen minachting of rotopmerkingen als je er anders uitzag.

Cole moest breed glimlachen om te horen dat er nog iemand was die voor de gitaar hier kam. ´´Ik ook de gitaar. Al zing ik er een beetje bij gitaar blijft voor mij het beste´´ zei Cole met een brede glimlach. Hij wou eigenlijk dat hij zijn gitaar had mee gebracht dan konden ze wel wat uit wissele. Maar dat kon altijd later wel. ´´Speel je acoustisch of electrische ´´ vroeg Cole rustig door. Als ze ook acoestisch speele konden ze misschien ooit samen spelen. Al hoopte hij dat uiteinldeijk met een grote groep samen te spelen.

"Cool!" zei Sithis met een vrolijke grijns. Ze dacht even na over zijn vraag. "op zich kan ik wel akoestisch," begon ze aarzelend, "maar m'n hart ligt toch echt bij jankende elektrische gitaren," voegde ze er met een brede grijns aan toe. Ze kòn wel akoestisch spelen, maar was beter in elektrisch; daar gaf ze zich honderd procent voor. Ze keek hem geïnteresseerd aan. "Jij dan?"

´´Sorry ik ben een echt akoestische fan. Maar iedereen zijn smaak toch ? Anders zou iedereen het zelfde talent hebben en zou ik nooit hier kunnen kome´´ zei Cole met een brede glimlach. Hij vond het helemaal niet erg, hij schatte haar ook niet echt als zo´n rustig kampvuur iemand zoals hij zelf was. ´´Misschien kunnen we toch een keer samen proberen te spelen´´ vroeg Cole. Hij had er erg veel zin in om met mensen samen te spelen en nog meer om echte vrienden te maken. Vrienden waar hij twee volle jaren op zijn minst mee kon op trekken.

"Lijkt me leuk," zei Sithis. het leek haar wel tof om met hem samen te spelen; rustig akoestisch werk in combinatie met vlammende riffs; dat moest wel tof klinken. Ze begon hem steeds aardiger te vinden; hij leek haar het type waar je wel lol mee kon hebben en dat je tenminste niet liet vallen als bleek dat je niet van plan was om het de eerste dag dat je hem kende hem al te.. nevermind. Ze glimlachte en nam een hap van haar broodje.

Cole nam ook een hap van zijn appel. Anders gooide hij hem dalijk nog weg wat hij zeker niet wilde. Hij was blij dat Sithis dat ook wilde al moest hij wel eerst wennen aan de school voordat hij een consert kon regelen. ´´En welk jaar zit je ? Ik zit in vijf ook al ben ik net hier heen verhuist´´ zei Cole met een glimlach. Hij kende deze school helemaal niet maar hoopte stiekem dat hij niet de enigste nieuweling was. Al was hij dat wel gewend na al die keren.

"Same here. Nou ja, het vijf deel dan; ik loop hier al een paar jaartjes mee," grinnikte Sithis. Ze kende deze school door en door en voelde zich er top. Ze glimlachte "Trust me; je voelt je hier in no-time thuis, echt waar." zei ze, en dat was waar. Voor haar in ieder geval. De sfeer en alles eromheen maakte dit een plek waar ze zich perfect op haar gemak voelde.

´´Same jear. Dan zitten we dus in dezelfde klas´´ zei Cole met een glimlach. Kende hij tenminste een van zijn klasgenoten. En ze zullen waarschijnlijk ook samen nog gitaar les krijgen al was de kans groot dat het toch apart gebeurde. Het verschil van elektisch naar akoestisch was groot dus de kans op verschillende lessen ook. Hij was wel blij met wat ze er naar zei. Hij had nog nooit een echte thuis gehad dus hoopte hij dat hij er snel een kreeg: hier dus.

New
-
Katty liep de eetzaal binnen met een snelle pas. Ze hield van eten en zou dat dan dus ook nooit overslaan. In haar hand had ze 2 euro, dan kon ze nog wel een snack uit de automaat halen. Over 2 uur zou het eten oas klaar zijn en was de snack dus toch wel gezakt. Eenmaal bij de automaat stopte ze het geld erin en gleed met haar kleine vingertjes over de knoppen. Uiteindelijk koos ze voor een bifi worstje, lekker maar niet overheersend.

Cole zat o een tafel met zijn gitaar op zijn schoot en een schriftje langs hem. hij probeerde een nieuw liedje uit die hij had geschreven. Hij wou het net opnieuw proberen tot er een meisje binnen was gekomen. Hij keek haar even aan en zag dat ze een snack pakte. Het was best logisch omdat het de eetzala was en hij hier eigenlijk niet hoort te spelen. ''Hoi'' zie hij vriendelijk terwijl hij hij wat normaler ging zitten. Hij zat net de hele tijf in speel houding wat best ongemakkelijk was als je een lange tijd deed.

Met het worstje in haar hand draaide ze zich om en keek de jongen die haar net had aangesproken aan. ''Hoi!'' kwam er opgewekt uit haar mond, normaal werd ze nooit aangesproken en deed ze zelf het werk dus dit deed haar goed. Ze ging tegenover hem zitten en nam een hap van haar worstje. Die smaak was heerlijk, het was zout maar niet té. Haar tanden vermaalde het vlees en wanneer het goed genoeg was slikte ze het door. Niet te snel natuurlijk want ze wilde genieten van de smaak.

Cole legde zijn gitaar neer en keek naar het meisje die wat ze ook pakte lekker vond. ''Ik ben Cole'' zei Cole terwijl hij zijn hand uit stak. Het was its wat hij meteen deed omdat hij nieuw was kon hij maar beter zo veel mogelijk mensen leren kennen. Ondertussen sloeg hij ook het schriftje dicht. Hij ging later wel door aan het liedje waar hij mee bezig was. Daana keek hij weer naar het meisje met het rode haar.

je gaat makkelijker schrijven als je muziek op hebt, heb ik gemerkt.
-

''Hoi Cole, ik ben Katty.'' zei ze vrolijk terwijl ze zijn grote hand schudde. Haar hand was in tegenstelling erg klein, haar nagels waren felroze gelakt en dat maakte het nog schattiger. Vroeger vond iedereen dat ze baby handjes had, omdat ze ook geen lange en dunne vingers had. Zij had het nooit erg gevonden, zij vond het nooit erg om anders te zijn. Het hoorde een soort bij haar.

je moet niet ondertussen ene verdrietige serie gaan kijken dat helpt niet
--------------------
Cole naar Katty haar ahnden. Hij moest wel want daardoor wist hij dat hij moest op passen. Ze leken zo breekbaar. ´´En wat is jouw talent als ik vragen mag´´ vroeg Cole nieschierig. Hij was zo benieuwd in hoeveel talenten er op deze school waren. Hij kende er al best veel al waren het wel vooral dezelfde het bleef uniek op zich. Zijn talent was al zichtbaar. Gitaar , was best duidelijk omdat er een langs hem lag.

''Ik mix hiphop met ballet. Maar het word steeds moeilijker om een choreografie te verzinnen. Dus soms dan ik alleen hiphop. En ik kan goed zingen, maar daar heb ik geen auditie mee gedaan.'', Dit jaar had ze nog helemaal niet gezongen, maar dat zou snel genoeg wel komen. Ze had er al wel zin in, het was best lang geleden voordat ze had opgetreden en mensen leek je er blij mee te maken.

Cole vonb het knap dat ze iets klassieks als ballet wou mixen met wat modern as hip hop. Maar hijw ist weinig van dansen af dus liet hij zijn fantasie niet te ver laten komen. ´´Zullen we anders samen een liedje zingen/spelen´´ zei Cole met een glimlach. Hij had toch zijn gitaar bij zich dus kon dat makkelijk. Hij was nog net iets te verlegen om een van zijn liedjes voor te stellen. Ze waren nog niet klaar vond Cole , maar meestal veranderde hij er maar weinig aan.

''Is goed, eh, welke nummers kan je spelen?'' vroeg ze glimlachend. Het was leuk als mensen zoiets voorstelde, dat gebeurde niet vaak. Misschien wel op deze school, ze wist het eigenlijk niet. Het was tenminste leuk en daar ging het om. Ze hoopte dat hij liedjes kende die zij ook kende anders zou het wat moeilijker worden. Maar ze kende toch veel liedjes, eigenlijk bijna elk liedje van de tijd van nu.

Cole dacht diep na of hij er zelf een wist. ´´Ehm bijna elk rustige , niet rock liedje´´ zei Cole rustig. Zelf kon hij geen liedje zo bedenken met een vrouwelijke en mannelijke stem. Tenminste niet rustig genoeg voor zijn gitaar. Al herinnerde hij diep in zich wel een liedje maar wist niet meer hoe die heette en hoe die ging. ´´Weet jij misscien een liedje´´ vroeg Cole die er nu echt geen wist. Behalve ene van zijn liedjes maar die waren uit gesloten.

''Eh, Greneda. Of just the way you are.'' zei ze op een vragende toon, ze wist niet of hij die kende. Ze keek om zich heen, naar de mensen die er zaten. Veel boeide het haar niet dat ze haar straks zouden horen, dat zou ze op een dag toch wel doen.

cole was eigenlijk verbaast met de sugestie die Katty had. Het waren allebei van Bruno mars een van zijn voorbeelden. Natuurlijk kende hij ze maar het was niet een lied waar normaal een meisje bij kon zingen. ´´Weet je zeker dat je mee kan zingen anders doen we wel just the way you are´´ vroeg Cole. Hij had het zelf nog niet mee gemaakt maar als ze het zker wist vond hij het niet erg. Ondertussen pakte hij zijn gitaar al vast.