De eetzaal.

Liam knikte rustig en nam een hap pizza. Hij zou gewoon rustig luisteren. Hij had al een vaag vermoeden wat Jenn zou gaan zeggen, maar moest het maar gewoon aan gaan horen.

Liam moet straks niet zeggen dat hij homo is maar jenn moet hem betrappen:p dat is het leukst
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
'Oke, laat ik maar beginnen..' Jenn zuchtte. Hier zag ze tegenop. Maar ooit moest ze het toch gaan zeggen. 'Ik .. ik ..' Jenn begon te stotteren. 'Ik vind je leuk Liam.' opeens kwam het eruit. Jenn keek naar Liam's gezicht.

Liam zuchtte "Ik was daar al bang voor" mompelde hij. Daarna keek hij jenn aan "Jenn, je bent heel aardig en zo, maar je weet dat ik een ander leuk vind." hij zou maar neit aan komen zetten met zijn gay heid, dat zou klinken als een lame-excuse.

Jenn zag zijn reactie en voelde zich hopeloos. Ze moest moeite doen haar tranen te bedwingen. Hij was alles wat ze nu nodig had. Ze droomde over hem, dacht de hele dag aan hem en ze leek alleen nog maar te leven voor hem. Nu hij dit zei, leek haar wereld in te storten. Ze kon alleen nog maar zeggen: 'Ik.. i-ik..' het lukte haar niet om de hele zin uit te spreken.

Liam sloot zijn ogen een seconde "Jenn. Ik vind je wel aardig. Maar ik kan die gevoelens gewoon niet retourneren. Als ik zou zeggen dat het anders zat dan zou ik afschuwelijk zijn." hij keek haar met een vleugje medelijden aan. "Al denk ik dat mijn cruch me keihard gaat laten vallen als ik het ooit vertel. Ik akn gewoon neit ligen over mijn gevolens"

Jenn voelde iets nats langs haar wang lopen. Het was een echte traan. Een traan van een meisje dat met liefdesverdriet zat. Ze voelde zich net als Bella van die serie boeken, die iets met een vampier kreeg. Het was gewoon een onmogelijke liefde. 'Ik ik.. ik kan wachten Liam...'

Liam schudde zijn hoofd "Ik kan gewoon niets beloven Jenn" als ze eens wist. Als hij niet zo Damn gevoelig was zou hij dit grappig vinden. Maar hij hield van Loki. En zou nooit van meisjes houden. NOOIT. als je een groot deel van je leven werd omsingelt door supermodellen en je geen grijntje intresse in ze had, kon je er wel wat uit opmaken

Jenn's tranen leken maar niet te stoppen. Ze zag er vandaag al niet uit, ze had amper geslapen en weinig make-up op, en nu ook dit nog. Ze zag mensen naar haar kijken maar ze negeerde het. 'Waarom niet?' Jenn wilde alles weten, het was een grote warboel in haar hoofd.

Liam keek naar de grond. Damn. Hij kon het haar neit vertellen. Het zou het aleen neit laten kloppen. Maar hij wilde het haar neit toevertrouwen. Cathy vertrouwede hij genoeg ervoor, sean wist het offcourse. En gezien wat er was gebeurd in the six had Loki het op eigen houtje uitgevogeld. Maar jenn ging hij eht neit vertellen, neot neit. en zeker niet in een volle eetzaal. "Dat... Zeg ik liever neit. Sorry" hij stond op en liet zijn lunch gewoon achter terwijl hij zijn rugzak aan een band over zijn schouder hing en wegliep langs jenn. Hij kon het niet aan om haar zo te zien. ookal voelde hij niets voor haar.

'Maar... Maar...' Jenn zat hem verbaasd na te staren. (zo van : uhhhh , met mond open) Liet hij haar nou gewoon stikken? Er was iets aan de hand, maar ze wist niet wat. Hij hield iets voor haar verborgen. En ze zou erachter komen. Met haar rode ogen verliet ze de eetzaal met haar schoudertas op haar schouders.

NEW

Jay moest lachen om een grap die een van zijn vrienden maakte. ze zaten aan hun gebruikelijke tafel in het midden van de eetzaal. Voor Jay stond een bord op tafel met een paar stukken pizza erop. Het was vandaag pizzadag en dat was ook de enige dag dat Jay echt in de eetzaal was om te eten. hij nam een hap van een pizzastuk en zag een van zijn vrienden ergens naar wijzen. hij keek om en verderop liepen een stel meiden. Jay draaide zich hoofdschuddend en grinnikend weer om. hij moest soms nog steeds wel wennen aan het idee dat hij niet meer kon flirten met andere meiden. Maar hij wilde zich er echt aan houden, hij wilde Kira niet kwijt.

Kira duwde met haar schouder de deur van de eetzaal open en liep naar binnen. Al snel zag ze Jay zitten met een aantal vrienden. Er kwam meteen een brok in haar keel op maar ze vermande zich zo snel als mogelijk is. Ze wende haar hoofd af van het groepje en liep langzaam en met wat moeite naar de plek waar ze eten konden halen. Ze pakte een beetje onhandig een dienblad en vroeg om haar eten. Ondertussen probeerde ze aan zoveel mogelijk andere dingen te denken dan Jay maar het beeld van hem flirtend met een ander meisje, wat ze overigens wel kon vermoorden, kreeg ze niet uit haar hoofd.

Jay gaf een vriend een vriendschapschappelijke duw, omdat die een grap over hem maakte en hij kreeg bijna meteen een duw van de andere kant. Hij draaide zich al om om een duw terug te geven, maar hij zag de jongen een gebaar maken richting de kantine. Jay volgde het gebaar en hij zag Kira daar staan. er kwam een grijns op zijn gezicht en hij stond meteen op, waarop een paar vrienden moesten lachen. ze hadden niet gedacht dat Jay ooit nog eens echt verliefd zou worden. Jay liep naar Kira toe en stak een hand uit om het dienblad aan te pakken. ' mag ik u helpen, madamoiselle?' (geen idee of ik het goed geschreven heb XD) zei hij met een stralende glimlach.

Kira hoorde de stem van Jay hoorde. Ze verstijfde iets en keek hem toen boos aan. 'Nee.' zei ze kil en kort terwijl ze langs hem heen liep. Het ging lastig en misschien was hulp handig geweest maar ze wilde niet meer bij Jay zijn. Ze snapte niet hoe hij gewoon zo naar haar kon lachen alsof er niets aan de hand was. Ze beet op haar lip om haar tranen tegen te houden. Niemand hoefde ze te zien.

Jay wilde al het dienblad pakken, maar toen drong het tot hem door dat ze nee had gezegd. hij staarde even verbaasd voor zich uit en draaide zich om. ' huh ...wat?' mompelde hij. hij schoot voor Kira en keek haar aan. ' hoezo nee?' zei hij met een serieus gezicht. hij bekeek haar even onderzoekend en keek toen met een doordringende blik in haar ogen. ze maakte vast een of ander grapje dacht hij en hij voelde zich al wat opgeluchter bij de gedachte.

Kira beet harder op haar lip. De tranen kwamen niet, nog niet. 'Ga weg Jay.' zei ze tegen hem. Ze was boos nog steeds, maar iets wat nog erger was dan haar woede was het verdriet dat ze voelde. Ze had Jay honderd procent vertrouwd, ze had hem dan wel niet alles verteld maar toch. Ze snapte niet hoe hij met dat stomme wicht had kunnen zitten flirten. 'Ik wil je nooit maar dan ook nooit meer zien.' zei ze met overslaande stem, er welde tranen op in haar ogen en ze keek van hem weg.

Jay keek met een ongelovige blik naar Kira. ze meende het nog echt ook! Jay keek haar aan, maar ze draaide haar hoofd weg van hem. hij schudde zijn hoofd en zei koppig:' nee, ik ga niet weg. niet voordat je me hebt vertelt wat er aan de hand is.' het deed hem pijn dat ze zei dat ze hem nooit meer wilde zien, maar hij nam zich voor het gewoon niet te geloven en te negeren. hij kon niet zonder haar, daar was ze hem veel te dierbaar voor.

Inmiddels stroomde de tranen over Kira's wangen. 'Je bent echt de grootste eikel die hier rondloopt.' riep ze hem boos toe. Ze werd alleen maar bozer doordat hij net deed alsof hij het niet snapte. 'Ik heb je gezien. Ontken het maar niet. Ik snap niet dat je dat kon doen.' riep ze hem boos toe. De hele kantine kon nu meegenieten. 'Ik dacht dat we samen iets bijzonders hadden maar dat was blijkbaar voor jou niet zo.' riep ze toen. Ze kon niet meer stoppen. Ze was woedend op hem en de tranen stroomde onafgebroken over haar wangen.

Jay keek wanhopig, maar ook een beetje boos naar haar. ' ik heb geen idee waar je het over hebt!' riep hij nu ook. in zijn hoofd ging hij de gebeurtenissen van de laatste week af, maar hij kon niks vinden waar hij iets verkeerds had gedaan. hij keek even rond en zag dat bijna de hele zaal naar hen keek, ook zijn vrienden. die dachten wel dat ze snapten wat er aan de hand was. Jay had het weer niet kunnen laten om met een of ander meisje te flirten en zijn vriendin had het gezien of was het te horen gekomen.

'Jay rot gewoon een eind op.' schreeuwde Kira nu. Ze hinkte met haar krukken langs Jay heen en dit deed ze met zulke haast dat haar dienblad op de grond viel. Het kon haar niets schelen ze liep gewoon verder. De tranen stroomde over haar wangen. Het was al erg genoeg dat ze Jay had gezien met die andere meid maar het was nog erger dat hij het ook nog eens ontkende. Ze liep verder al ging het niet zo snel. De hele kantine keek van Jay naar Kira en weer terug naar Jay.

Jay moest moeite doen om de tranen tegen te houden, maar hij zou niet midden in de volle zaal gaan huilen. hij draaide zich om om vervolgens Kira weer in te halen. toen hij weer voor haar stond pakte hij haar bij haar armen vast. ' ik kan toch niet weten wat ik misdaan heb als jij het me niet vertelt' zei hij boos en hij keek haar met een boze verdrietige blik aan. hij begon zijn geduld te verliezen evenals zijn beheersing. hij had echt niks misdaan zover hij wist, dus of ze moest een heel andere rede hebben, maar het klonk niet dat dat het geval was.

'Starbuks, je was daar met een of andere meid en dat leek jij wel erg gezellig te vinden. En je leek je ook totaal geen zorgen te maken over mij.' zei ze boos. Ze trok haar armen los en keek Jay nog eenmaal woedend aan. 'Ik hoef je echt nooit meer te zien. Ga maar lekker naar die ander toe.' siste ze hem nog toe voordat ze zich weer om draaide en verder liep. Ze vond de belemmering van haar krukken vandaag het ergst. Het liefst was ze nu de eetzaal uitgerend maar dat ging simpel weg niet. Ze bleef traag met haar krukkken.

Jay viel stil toen ze hem de rede gaf waarom ze nu zo boos was. hij kneep zijn ogen samen legde zijn hand eroverheen. hoe kon hij zo dom zijn? ze had waarschijnlijk te horen gekregen van iemand... of het zelfs zelf gezien. het was voor Jay niks geweest, niets meer dan een slechte gewoonte, maar voor anderen zag het er natuurlijk heel anders uit. Hij sloeg met zijn vuist op de tafel naast hem, waardoor de mensen daaraan, die naar hen twee hadden zitten kijken, zich doodschrokken en snel de andere kant op keken. Jay was woedend, woedend op zichzelf, woedend dat hij Kira nu kwijt was. hij had haar gebroken en nu had ze hetzelfde met hem gedaan.

Kira liep snikkend verder. Dat Jay dit keer niet achter haar aan kwam zei haar genoeg. Ze duwde de deur weer open naar de gang en liep verder. Ze wilde zo ver mogelijk van Jay verwijderd zijn. Ze kon nog steeds niet geloven dat ze toe had gegeven aan het stomme en kortzichtige gevoel. Hij had haar blijkbaar alleen gezien als een of andere flirt. Hoe had ze zo stom kunnen zijn.

N E W
-------
Het was stil en de eetzaal was leeg. Precies de sfeer die Diana graag opzocht. Dat was niet veranderd, in tegenstelling tot andere dingen sinds ze verliefd was op exact degene die ze in een Starbucks leerde kennen en die haar basketbal leerde. Het was grappig om te leren en bij Dj zijn, stelde haar gerust. Ze was in ieder geval op haar gemak. Vond je het gek dat Diana liefdesverhalen las en zich elke keer weer in de verliefde persoon ontdekte?