Het veldje achter de gymzalen.

Het is raar als ze niemand kennen. April is de nicht van het vriendje van Marina's zus? XD
--
'Dan niet,'zei Marina die een meter opschoof en verder ging lezen. 'Waar ga jij naartoe?'Vroeg Marina die niet eens moeite deed om op te kijken. Hoewel ze best geïnteresseerd was, liet ze dat niet merken. En het moest niet altijd even beleefd te zijn.

'Nergens.' zei ze droogjes, zonder naar beneden te kijken. Ze keek geconcentreerd naar de jongens van het football team die natuurlijk weer of iets achtelijks zaten te praten, soms irriteerde ze zich hier wel aan. Zij was dan misschien niet de slimste, ze had soms wel nog belangrijke gesprekken. Die niet alleen over jongens, kleren en feesten gingen. Deze jongen praatte zeker alleen over seks, meisjes, feesten en vechten . Allemaal dingen waarmee je later niks mee bereikte in je carrière. Of je wilde een pooier worden.

Ethan wrote:

Ethan was alweer in een nieuwe tekening verdiept en reageerde neit. Niet omdat hij negeren een goede anti-pest strategie vond, maar omdayt hij hem echt neit hoorde. Het was een waarheidsgetrouwe mooie tekening van het uitzicht vanaf hier. Langzaam maar zeker begon het meer vorm te krijgen

Als er een manier was hoe Gilbert niet wilde dat ze op hem reageren, was het wel hem negeren, maar deze jongen had hem blijkbaar echt niet gehoord. Hij keek over zijn schouder naar de tekening, die knul was echt goed en om de een of andere reden had hij geen pesterig commentaar klaarliggen, dus zei hij maar niets.

Gilbert wrote:

Als er een manier was hoe Gilbert niet wilde dat ze op hem reageren, was het wel hem negeren, maar deze jongen had hem blijkbaar echt niet gehoord. Hij keek over zijn schouder naar de tekening, die knul was echt goed en om de een of andere reden had hij geen pesterig commentaar klaarliggen, dus zei hij maar niets.

Ethan zette de laatste paar lijnen. Daanrna keek hij even tevreden naar de tekening voor hij de bladzijde omsloeg en begon zijn fantasie op papier te zetten. Zoals gewoonlijk iets wat mooi, treurig en lichtelijk griezilig was. het was een enkele schedel waar een roos uit groeide.

April. wrote:

'Nergens.' zei ze droogjes, zonder naar beneden te kijken. Ze keek geconcentreerd naar de jongens van het football team die natuurlijk weer of iets achtelijks zaten te praten, soms irriteerde ze zich hier wel aan. Zij was dan misschien niet de slimste, ze had soms wel nog belangrijke gesprekken. Die niet alleen over jongens, kleren en feesten gingen. Deze jongen praatte zeker alleen over seks, meisjes, feesten en vechten . Allemaal dingen waarmee je later niks mee bereikte in je carrière. Of je wilde een pooier worden.

'Tuurlijk April. Je neef is trouwens een toffe mens,'zei Marina die zich afvroeg of April ooit ging beseffen dat ze praatte tegen misschien-ooit-achter-nicht. Misschien ooit! Naja, waarschijnlijk nooit aangezien Eline, haar zus, niet echt iemand was van huisje, tuintje, boompje.

'Dankje, weet ik.' antwoordde ze op dezelfde droge toon, Ze had het meisje met de baret al ergens van herkent. Tja, haar neef, wat had ze daar over te zeggen. Het was een schat van een jongen maar een player van hier tot tokio. De zus van het meisje zou niet lang kunnen genieten van hem. Of hij moest gestopt zijn met de vele vriendinnetjes.

'Ik ben benieuwd hoelang het nog gaat duren,'zei Marina niet al te optimistisch. Eline en die neef van haar -hoe heette hij ook al weer?- pasten niet bij elkaar. Zij droomde van lange reizen met z'n tweetjes terwijl hij graag thuisbleef. Marina wist niet of er twee bestonden die nog meer als verschilden zoals water en vuur.

Ethan wrote:

Gilbert wrote:

Als er een manier was hoe Gilbert niet wilde dat ze op hem reageren, was het wel hem negeren, maar deze jongen had hem blijkbaar echt niet gehoord. Hij keek over zijn schouder naar de tekening, die knul was echt goed en om de een of andere reden had hij geen pesterig commentaar klaarliggen, dus zei hij maar niets.

Ethan zette de laatste paar lijnen. Daanrna keek hij even tevreden naar de tekening voor hij de bladzijde omsloeg en begon zijn fantasie op papier te zetten. Zoals gewoonlijk iets wat mooi, treurig en lichtelijk griezilig was. het was een enkele schedel waar een roos uit groeide.

"Best luguber voor iemand uit de hello kitty fanclub... " zei Gilbert toch maar, zoals gewoonlijk moest hij iets zeggen en iets in handen hebben, dus plukte hij maar aan het gras naast de plek waar hij zat, zonder naar zijn bezige handen te kijken.

ooppsssw, duchesss

Ethan reageerde weer neit, hij was weer te druk bezich emt zijn tekening. Liane reageerde wel. Die kromde haar rug en blies naar Gilbert. Ze mocht hem neit. Hij was te onvriendelijk tegn haar baas, of die het nu doorhad of niet

Liane/liana/lianec tic betekent 'wijs kind' wist je dat?

"Wow rustig aan hello kitty..." zei Gilbert met eengrijns, zo'n katje maakte hem niet bang, er waren wel meer wezens op deze aarde die hem niet mochten, dus die kat kon er ook nog wel bij."Juw fanclub wordt niet veel groter als je zo doorgaat, al die kleine meisjes schrikken nog van je..."

geen zin om te wisselen...

Liane negeerde Gilbert nu helemaal en sprong op Ethans schoot, bovenop de tekening. Ethan reageerde of ie,mand hem net wakkermaakte "Liane, ik ben bezig" hij dusde de kat van zijn schoot en zag toen dat Gilbert naast hem zat "O"

"Een hele goede morgen fanclub..." Zei Gilbert met een brede grijns, deze jongen maakte geen grapje, hij had hem echt niet gezien, hilarisch, vond Gilbert dat. Hij wilde zij reactie op het woord fanclub, dat hij dus nog niet eerder gehoord had, wel zien.

Ethan keek Gilbert verward aan "Wat bedoel je in vredesnaam" mompelde hij terwijl hij zijn potlood weer pakte en weer verder ging aan zijn tekening. Nu zou hij wel opletten

'Ik zou het niet weten.'. Eindelijk keek ze naar beneden , naar het meisje. Maar al gauw keek ze weer naar boven. Ja, dat kind had ze een keer in de vakantie ontmoet. Ze was haar iets te kinderachtig, nee, ze snapte niet waarom haar neef dat meisje had gekozen.

Marina vroeg zich nog altijd af of April en die neef van haar -ze vervloekte haar geheugen- op elkaar leken. Van uiterlijk niet bepaald, maar zoals April nu deed, waren ze gewoonweg twee vreemden van elkaar.

Lime had al de hele dag een nieuw liedje van haar nieuwste R&B ontdekking in haar hoofd en bewoog haar hoofd op het ritme terwijl ze onderuitgezakt op het zachte gras zat. Ze zong niet eens zo onzuiver - ze had het wel eens samen met Duchess geprobeerd - maar toch wilde ze het de eventuele anderen die nog zouden moeten komen besparen om naar haar te luisteren en bleef het bij een melodietje in haar hoofd.

Ethan kwam aanslenteren en ging in de schaduw zitten. Aangezien hij altijd sweaters en vesten droeg emt capuchons was in de zon zittne neit altijd even aangenaam. Hij zette zijn viool naast zich neer en stak een aardbeienlollie in zijn mond. Hij pakte zijn schetsboek en begon te tekenen. zijn hand bewoog op het ritme van de muziek die via de oortjes hem nog emer van de buitenwereld afsloot. Al zou er een kanon afgevuurd worden naast zijn hoofd, hij zou eht nog neit merken

'Ey.' begroette Lime de jongen die kwam aanlopen. 'How're you?' Nog steeds met het liedje in haar hoofd knikte ze naar de jongen en zag toen zijn blik. Ze herkende die afwezige blik. Haar vader, die aan het werk was. Haar moeder, aan de telefoon met haar rijke vriendinnen. De jongen zou niet reageren, wist ze.

Zoals Lime al had verwacht Reageerde Ethan neit. Hij leek neit anders dan noodzakelijk te bewegen. Hij ademde en zijn ogen knipperden. ook bewoog zijn hand over eht papier, meer deed hij neit. Hij zuchtte en trok zijn capuchon over zijn hoofd. Op haar zachte zwarte pootjes kwam Liane aanwandelde en de kat ging naast Ethan liggen.

Ander tijdstip
~~

Dana Elle keek om zich heen en voelde zich hier niet echt op haar gemak dus stak ze snel een sigaret op. Ze zat gewoon op de grond en voelde af en toe aan het gras. Ze ging uiteindelijk wel weer tekenen. Met veel moeite kon ze een roos uit haar hoofd tekenen en daarna maakte ze handen eromheen die zich aan de roos prikte en het bloed viel op de grond in een klein plasje. In dat plasje zag je haar gezicht vol met pijn. Het was een redelijk enge tekening.

Ethan ging naast Dana zitten zonder door te heben dat het dana was. Hij pakte zijn schetsboek en begon te tekenen. HEt was een hart met vleugels, aleen dan een echt hart, als dat van een mens. Hij glimalchte. De achtergrond was onderaan zwart en bovenaan licht grijs. EHt was duidelijk minder duister dan alle andere tekeneningen

Dana Elle keek op van haar tekening en zag dat het Ethan was. De tekening was mooi en ze wist gelijk wat er aan de hand was,' Ik zei toch dat ze je leuk vond.' Ze keek van haar tekening naar die van hem en het was eng maar dit keer was het zo dat zijn redelijk opgewekt was en die van haar somber. Het had een raar effect op haar maar ze wou er niet over na denken. Ze wou alle details horen van Ethan.

Ethan glimalchte "Je had inderdaad gelijk" voor hem kon er op dit moment neits leukers bestaan dan Marina. Hij keek naar haar tekening "Wat is er?" ij was aleen goed in eht raden van de betekenissen van zijn eigen tekeningen. Maar bij haar tekeing had hij wel een vermoeden dat het een diepere betekenis had, Dana zat neit lekker in haar vel

Dana Elle schudde haar hoofd en glimlachtte,' Niks maar ik wil alles weten heb jij het haar verteld? En waar vond deze gebeurtenis plaats!' Ze had iets te veel vragen en was alleen maar blij voor Ethan. En had haar eigen probleem even ver weg ergens achterin haar hoofd gestopt. Ze had geen zin om daarover te praten en het had haar al lang genoeg achtervolgd. Ze mocht van zichzelf wel weer even rust.

Ethan glimalchte "We gingen samen naar de bioscoop. En het was een griezelfilm, die zij had uitgekozen, en ze vond eht eng dus ze kwma bij me op schoot zitten" hij grinnikte "en toen kuste ik haar, dus nee ik heb eht neit gezegd" hij glimalchte naar Dana.