Het café op de hoek.

Een klein en knus cafeetje, waar voornamelijk studenten komen. Het is er altijd wel druk omdat het een goede plek is om mensen te spotten of lekker uit te rusten. Ook kan je er rustig je huiswerk maken als je tegen drukte kan. De kleuren in het café zijn vooral beige en wit. Af en toe zie je de kleur roze ergens tussenuit pieken. Dat komt omdat er af en toe een roze tint in de meubels zitten of een streep op de muur. Het ziet er daardoor nog kleiner en knusser uit.

personen: maakt niet uit
Regels: Je kan hier geen hele maaltijden halen, en geen feesten geven. Het is gewoon een rustig cafeetje waar wel af en toe gevochten word.

Met een grote zonnebril op, tegen de felle zonnestralen, liep Blair door de winkelstraatjes. Een fris briesje liep langs haar gezicht. Ze besefte dat ze dorst had en besloot naar het café te gaan. Misschien zou ze straks nog even winkels kijken, maar eerst wat drinken. Ze deed de deur open en ze hoorde gelijk het geroezemoes van het knusse, drukke café. Ze liep naar de bar en bestelde een cola.

Dana zat al een tijdje in het café naar buiten te kijken en mensen schetsen. Toen er een meisje binnen kwam wist ze gelijk dat ze dat meisje na zou gaan tekenen. Ze draaide zich een beetje zodat ze het meisje goed kon bekijken. Ze was waarschijnlijk ook van school want ze herkende het gezicht ergens van, dat maakte het gelukkig wat makkelijker om haar na te tekenen maar toch was het een hele opgave omdat een mens die niet weet dat ze na getekend worden nooit stil zitten.

Blair nam de cola aan en betaalde het geld. Ze deed de portemonnee terug in haar tas en begon zich een weg te banen door de studenten. Onderweg maakte ze nog een praatje met een jongen die ze kende van school. Daarna keek ze even rond of ze iemand van school aan een tafeltje zag zitten; het was altijd zo benauwd om in het midden van zo'n grote groep te staan. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en zag een meisje zitten die ze een keer op school had gezien. Ze was blijkbaar aan het tekenen. Ze liep naar het tafeltje toe. 'Wat ben je aan het tekenen?' vroeg ze. Ze glimlachte.

Dana Elle was het meisje uit het oog verloren en keek even naar de tekening. Hij was nog lang niet af en ze zou echt nog wat langer naar het meisje moeten kijken. Ze schrok op uit haar gedachte van een vriendelijk meisjes stem voor haar. Toen ze opkeek zag ze dat het meisje dat ze wou gaan tekenen voor haar was gaan zitten. Langzaam werden haar wangen rood en durfde ze even niks te zeggen.' Ik teken mensen die hier langslopen of hier zitten te drinken.' Ze wou niet specifieker zijn want dan zou ze door de mand vallen.

Blair glimlachte. 'Leuk! Zou ik niet durven hoor, straks zou ik betrapt worden. Ik ben trouwens Blair.' Ze nam een slok van haar cola en glimlachte. Ze frummelde uit macht van gewoonte een beetje aan haar ring. Dat zou ze zichzelf echt een keer moeten afleren, het was heel vervelend. En het deed nog pijn ook als ze de ring zo vaak strakker en losser deed. Ze zette het glas cola op tafel.

' Aangenaam Blair, ik ben Dana Elle maar iedereen noemt me Dana. Mooie naam is Blair het doet me ergens aan denken maar ik weet nu zo snel niet wat.' Ze glimlacht verontschuldigend en begint weer rustig te tekenen. Want waarom niet van deze kans gebruik maken, haar model zat recht voor haar hoe mooi kon je het hebben. Met een snelle blik keek ze naar haar eigen koffie. Die was volgens haar allang koud geworden, ze zat hier al ruim een uur en had er nogsteeds niks van gedronken.

'Dankjewel,' zei Blair met een glimlach. 'Zit je trouwens ook op Franklin High? Ik ken je ergens van volgens mij.' Ze zocht in haar tas naar een lippenbalsem en toen ze hem had smeerde ze wat balsem op haar lippen. Daarna deed ze de balsem weer terug en keek Dana even aan.

Dana knikte even,' Ja ik zit op het Franklin High.' Ze vond het altijd al een leuke naam. Het zorgde ervoor dat er een glimlach op haar gezicht verscheen en ze begon druk te tekenen. Het ging wat moeilijker omdat ze niet te veel wou laten merken dat ze naar Blair zat te kijken voor details. Af en toe moest ze iets uitgummen want het ging niet in één keer. Toen de ober bij hun tafeltje kwam staan om te vragen of ze nog iets moesten zei Dana,' Ja ik zou graag een koffie willen want die van mij is zo langzamerhand koud geworden.' Ze glimlachte een beetje onschuldig.

'Wat voor talent heb jij eigenlijk? Met tekenen kan je volgens mij niet op Franklin High komen, toch?' ze lachte en nam nog een slok cola, dat ondertussen op was. Toen er een ober kwam zei ze: 'Doe nog maar een cola, graag.' Ze haalde een hand door haar kastanjebruine haren en glimlachte. Ze keek even naar buiten, waar verscheidene studenten langs liepen. Een paar mensen keken even naar binnen en besloten naar binnen te gaan. Grappig dat dat soort dingen haar altijd opvielen. Daarna richtte ze zich weer op Dana.

Dana keek even op en zei met een rustige toon,' Ik doe piano, jij?' Ze vond het niet erg dat ze kort antwoorde want ze was toch nooit echt een prater geweest. Haar potlood gleed over het papier heen en ze stopte even. Aandachtig keek ze naar haar tekening en toen naar het model dat ze aan het tekenen was. Blair was best goed gelukt en daar was ze best blij om.

'Gitaar en zingen, het liefst tegelijk,' zei Blair. 'Niet echt bijzonder, haha.' Ze keek naar de tekening en keek verbaasd naar Dana. 'Hé, die lijkt op mij!' zei ze lachend. Ze keek naar de tekening, die heel erg op haar leek. Sterker nog; het wás Blair die daar op het papier stond. Met een glimlach keek ze naar Dana.Ze was verbaasd; zonder dat ze het wist was ze getekend op een papiertje.

Dana voelde dat haar wangen rood werden en voelde zich betrapt, als een klein meisje die word betrapt op het stelen van een snoepje in een snoepwinkel.' Ja ik vond het wel een mooie tekening geworden.' Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze moest zeggen en stotterde een beetje.' Ik bespied je niet ofzo dat moet je echt niet gaan denken!' Ze bloosde nog meer en sloeg haar ogen neer.

Blair lachte. 'Nee, tuurlijk denk ik dat niet, ik vind het juist hartstikke tof!' Ze keek haar aan en glimlachte geruststellend. Het was een hartstikke mooie tekening geworden. De ober kwam aanlopen en gaf de koffie en de cola. Blair glimlachte en nam een slok van haar cola. Ze begon weer aan haar ring te frummelen, het lukte gewoon niet om er van af te blijven.

Dana zuchtte opgelucht en haar blik ging gelijk naar de ring van Blair.' Heeft hij een speciale betekenis?' Vroeg ze doelend op de ring. Opeens was ze heel geinteresseerd, ze hield van verhalen of betekenissen van dingen. Dan voelde het alsof alles een betekenis had en ook al weet Dana ook wel dat niet alles een betekenis hoeft te hebben ze vond het gewoon leuk.

Blair haalde haar schouders op. Dit was een pijnlijk onderwerp, iedereen kreeg hierdoor altijd medelijden en dat wou ze niet. 'Geërfd van mijn moeder,' mompelde ze. 'Niet dat ik er nog iets van weet.' Ze praatte er niet graag over aangezien iedereen haar dan zielig zou vinden, maar af en toe zou iemand het onderwerp toch aansnijden.

Dana knikte en keek er even naar.' Nou ik vind hem heel mooi!' Ze glimlacht vriendelijk en zegt er expres niks over de moeder van Blair. Ze wist zelf hoe vervelend het was om te horen dat het mensen spijt en dan in hun ogen te zien dat ze medeleiden hebben met je. Ze keek even om zich heen en vroeg toen,' Had ik al gevraagd in welk jaar je zit? Ik ben nogal kort van geheugen dus het kan best zijn dat ik het al heb gevraagd hoor!' Ze glimlachte lief en keek weer naar haar tekening en perfectioneerde hier en daar een klein beetje.

''Ey, er is niks mis met mijn lengte. Beter dan te lang zijn.'' zei ze schouderophalend. Haar slipper maakte een grappig geluid tegen de stenen waardoor ze zin kreeg om te huppelen. Maar dat deed ze toch niet aangezien ze arm in arm liep met Oliver.

'Te lang? ik voel me aangesproken' Mompelde Oliver nep beledigend.
_
WOW, mini stukje :3 ga eten x

'Ik zit in het vierde jaar, en jij?' zei Blar. Ze was blij dat Dana er niet over door was gegaan. Ze glimlachte en keek Dana aan. Blair nam nog een slok van haar cola.

Dana keek even verwonderd. Weer had ze iemand te hoog ingeschat.' Ik zit in de vijfde maar dat verklaard wel waarom jouw gezicht zo bekend was voor mij.' Ze glimlachte en scheurde de tekening van haar tekenblok af.' hier jij mag hem hebben.' Ze legde hem op tafel en schoof hem naar Blair toe.

''Tja, klein maar fijn he.'' zei ze met een grinnik erachteraan. Het café kwam in zicht en nu pas voelde ze de honger die ze had gehad.

'Groot maar.. gezellig' Grinnikte Oliver en hij liet zijn arm van de schouders van Katty glijden. Hij duwde de deur van het café open. 'Je kan hier vast wel een broodje bestellen..' Hij stopte zijn handen in zijn zakken en ging bij een tafeltje zitten. Hij keek op het kaartje 'Hmm.. borrelnootjes' grinnikte hij. 'Oh, hier wel een stuk appeltaart' Hij deed zijn muts af en legde hem op het tafeltje. Hij deed bijna nooit zijn muts af.

Blair lachte. 'Dankjewel! Ik vind 'm echt heel tof.' Ze keek naar de tekening en hield hem naast haar hoofd. 'En?' Ze pakte een spiegeltje. 'Wow, de tekening lijkt!'

Dana grinnikte even zachtjes om de reactie van Blair.' Hij moet ook wel lijken ik heb er veel moeite voor gedaan!' Eigenlijk was ze er best blij mee. Hij was goed gelukt en ze was er erg trots op. Ze had ook heel veel tekeningen weg gegooid omdat ze er zelf helemaal niet te vreden mee was. En dan vond ze dat ze meer moest oefenen. Dat was ook eigenlijk de rede dat ze hier was gaan zitten. Ze kon mensen na gaan tekenen.