Het café op de hoek.

De hand van Tyler lag ondertussen rond het koele glas wat nog helemaal vol zat met cola, behoefte aan een slok van de zoete drank had hij niet bepaald. Zijn gedachtes waren wel ergens anders op het moment. Nog steeds keken zijn reebruine ogen naar Kira, hij was er zich pijnlijk bewust van dat hij zich kwetsbaar opgesteld had, en dat hij er duidelijk verslagen uitzag. "Ik denk..." hij haalde een keer diep adem "dat ik het wel begrijp." hij leunde iets naar achteren om wat ruimte tussen hen in te creëren.

Kira bleef naar Tyler kijken. Onbewust boog ze zich iets naar voren toen hij naar achter boog, het was voledig onbewust gegaan. Ze keek hem in zijn mooie bruine ogen aan. Ze wist niet wat ze nu voor wie voelde maar ze wist wel dat ze voor beide iets voelde. En dat maakte het alleen maar lastiger. 'Sorry als ik je teleurstel.' zei ze toen fluisterend. Misschien had ze wel het verkeerde beeld gecreëerd bij hem.

hmm moetn tyler haar zo maar eens gaan zoenen dan xd?
-
Tyler had wel door dat Kira dichter naar hem toe boog, maar probeerde op zijn beurt stil te blijven zitten, niet dichter naar haar prachtige gezichtje te buigen. Dat kon hij nu niet maken. Hij schudde kort zijn hoofd en probeerde even weg te kijken "Nee, je kan er niks aan doen, ik had niks moeten zeggen." hij kneep kort in zijn glas om zijn hand net weer een blonde lok haar uit het gezicht van kira te vegen.

Lijkt met een goed plan...
___________
Kira keek hem nog steeds aan. 'Jawel ik had me gewoon niet zo moeten gedragen. En jij had het zeker wel moeten zeggen.' zei ze toen zachtjes. Ergens vond ze het gewoon fijn om te weten dat hij haar leuk vond. Ze vond het alleen ontzettend jammer dat ze er door haarzelf niet aan toe kon geven.

Tyler schudde zijn hoofd bij haar woorden, maar sprak haar niet tegen. Voor hij zelf controle had over wat hij deed merkte hij hoe hij zich naar voren boog en Kira's lippen vluchtig aanraakte met de zijne, hij moest gewoon even haar lippen voelen. Toen hij haar lippen voelde boog hij zich snel naar achteren en had een verdrietig glmlachje op zijn lippen staan. "Sorry, dat had ik ook niet moeten doen." het had geweldig gevoeld, hoewel het nog geen seconde geweest was.

Voordat Kira met haar ogen had kunnen knipperen had ze de lippen van Tyler gevoeld en waren ze weer verdwenen geweest. Het liet haar hunkeren naar meer. Ze boog zich naar voren en duwde haar lippen tegen die van hem. Ze deed het zonder er echt bij na te denken maar het voelde fijn. Geweldig zelfs. Toch kon ze het niet laten om het te vergelijken met de kussen van Jay, het was zo anders. De kussen van Jay brandde altijd, een geweldig gevoel. Maar een kus van Tyler was anders alleen wist ze niet hoe ze deze moest omschrijven.

Tyler werd oevrvallen door de lippen van Kira die voor hij het doorhad de zijne weer raakte, hij zou zijn hoofd moeten wegtrekken, maar dat kon hij niet gedaan krjgen. Het gevoel was te fijn om te laten stoppen, zijn hand ging los van het cola glas en ging over de tafel heen naar Kira en streek een onzichtbaar plukje uit haar gezicht, zonter dat zijn lippen van de hare gingen. Hij zou waarschijnlijk niet de eerste zijn die deze zoen zou stoppen, de gevoelens die door zijn lichaam gierde waren onbegrijpelijk.

Hoewel Kira dondersgoed wist dat deze kus het alleen maar moeilijker zou maken verbrak ze hem niet. Het gevoel dat de kus samen met Tyler haar gaf was veel te fijn en overweldigend om de kus te stoppen. Haar hand zocht die van Tyler gewoon zodat ze wist dat hij echt was en dat ze hier niet een illusie had.

sorry voor de laatte reactie, was ff weg en een pagina laden duurt een uur O.o
-
Tyler voelde haar hand in de zijne zachtjes kneep hij erin, alle bezwaren leken direct verdwenen te zijn, dit gevoel was geweldig het was alsof hij in de zevende hemel leek rond te zweven met het liefste meisje ter wereld. Uiteindelijk haalde hij zachtjes zijn lippen van de haarre en leunde een centimeter van het gezicht van Kira af "Weet je dit zeker?" hij besloot dat hij toch wat op z'n hoede moest blijven voor het geval dat.

Kira keek heel eventjes kort naar Tyler, ze bloosde een beetje. Ze wist niet goed wat haar gevoelens nu waren. 'Het spijt me. Ik had je niet moeten kussen.' fluisterde ze toen. Het was niet dat ze spijt had van de kus maar het gaf hem waarschijnlijk valse hoop, iets wat ze hem niet wilde geven. 'Het is niet dat ik je niet leuk vind, alleen zijn mijn gevoelens verwarrend op dit moment.' zei ze daarna. Ze dwong zichzelf om hem aan te kijken zodat hij kon zien dat ze het echt meende. Haar hand hield nog steeds die van hem vast en ze voelde ook geen aandrang om die los te laten.

Tyler knikte alleen maar, even had hij het gevoel dat zijn tong lamgeslagen was want hij moest moeite doen om woorden te vinden en ze uit te spreken. "Ik snap het." hij bleef haar aankijken, hij sprak nog de waarheid ok. Hij was toch de broer, of beter gezegd stiefbroer, van Jay en het zou lastig zijn om dat te verwerken. Hij glimlachte lief naar haar, met zijn duim streelde hij haar over de rug van haar hand, maar meer zeggen deed ie niet. Hij wilde even genieten van de aanraking van haar huid, het zou zomaar de laatste keer kunnen zijn.

Kira glimlachte flauwtjes. 'Bedankt.' zei ze toen. Ze was blij dat hij er begrip voor had en blij dat hij haar scheen te begrijpen. Blij dat hij niet boos op haar was geworden vanwege de kus. Zijn duim over haar hand voelde fijn alleen leidde het haar ontzettend af van de vraag waar ze zelf antwoord op moest gaan zoeken, en het liefst ook een beetje snel. 'Misschien is het beter als ik nu ga.' zei ze toen zachtjes.

Tyler knikte instemmend, al was het duidelijk met tegenzin want hoewel het gesprek pijnlijk was was het fijn om bij Kira in de buurt te zijn. Zijn blik dwaalde van haar af naar de plastic krukken die tegen de tafel stonden "Zou ik moeten helpen?" ze hij wat onbeholpen, het was niet echt handig om haar nu weer helemaal op te gaan tillen om naar de bushalte te komen en dan naar de school zelf. Hij keek haar haast wat verontschuldigend aan/.

Kira schudde haar hoofd. 'De volgende keer weer.' zei ze zachtjes. Het was niet dat ze wilde dat hij hielp, het was dat het voor haar nu al verwarend genoeg was. Ze pakte haar krukken en stond langzaam op. 'Bedankt voor het drinken.' zei ze toen. Ze begon al richting de uitgang te hinken. Het ging niet snel en daar was zij zich ook echt wel bewust van maar op dit moment wilde ze maar een ding, en dat was met rust gelaten worden.