Kluisjesgang

Andreas werd opnieuw opgeschrikt uit zijn gedachten toen de jongen, Liam dus, zich voorstelde. Hij probeerde tevergeefs het kettinkje met zijn kruisje weer om te krijgen, maar op de een of de andere manier kreeg hij het minieme sluitinkje niet lang genoeg open om het minieme schakeltje erin te prutsen. Hij draaide zich weer naar Liam toe. "Oh.. Eh, ik heet Andreas..."

~~~
Voor de uitspraak van zijn naam moet je even bij googletranslate Andreas intypen met Duits als de taal, en dan op "Luisteren" klikken :3

Liam glimalchte "Aangenaam..." hij zag Andreas prutsen met het sluitinkje. De amateur. Liam had al zo vaak knopen ritsen en sluitinkjes meoten hanteren dat hij het in zijn slaap kon. Hij liep naar Andreas en pakte het sluitinkje over "Kom eens hier" en hij deed het sluitinkje snel goed.

En PATS!, daar waren de blosjes weer. "D-dankje..." zei Andreas zachtjes, met zijn blik op de grond gericht. Toen rommelde hij weer even snel in zijn kluisje, pakte er de benodigde bladmuziek uit en deed het deurtje dicht en op slot. In een flits stopte hij zijn zelf-transcribed en zelf-gescreven bladmuziek in zijn tas en murmelde iets in de richting van "Moet gaan" naar Liam, voor hij opnieuw van de jongen wegsnelde. Dit keer liet hij niks liggen.

Liam grinnikte. Dat joch was best schattig met die blosjes. Hij twijfelde een beetje aan de geaardheid van die jongen. Hij had zo'n voorgevoel bij Andreas. Een vaag vlekje op zijn gaydar. Hij glimalchte en hing zijn sax over zijn schouder en liep weg in de andere richting.