The Mac Donalds

'Ook zeventien.' antwoordde ze. Een verleidelijk glimlachje sierde haar gezicht, deze jongen mocht ze wel. Misschien konden ze straks nog even door de stad lopen. Ze vond het altijd geweldig om door de stad te lopen, niet alleen omdat ze dan buiten was maar ook omdat ze dan naar de vele winkelruiten kon kijken om haar heen. Ergens was het ook leuk om naar de mensen om je heen te kijken, ze zagen er allemaal anders uit.

Dylan keek naar April met een verleidelijke lach. Waarschijnlijk leek het alsof ze verliefd waren of in het begin van een verliefde fase. Voor andere dan, want dylan had het gevoel dat April dit ook alleen maar deed omdat flirten goed voelde. Daardoor begon Dylan haar nog aardiger te vinden. Ze zou zo een goede vriendin van hem kunnen worden.' Wat gezellig, moet jij die hamburger nog?' Zei hij met een zachte en lieve toon. Hij hoefde hem eigenlijk niet meer.

'Hmm, nee. Eigenlijk niet.' zei ze, ze ontblootte haar hagelwitte tanden door te grijnzen en keek hem toen weer verleidelijk aan. 'Zullen we door de stad lopen, hier is het maar saai.'. Ze knikte naar buiten. Zachtjes beet ze op haar lip.

Dylan knikte. Hij vond alles best zolang hij nog maar wat langer in haar gezelschap mocht zijn.' Ik vind het goed.' Hij dronk zijn laatste beetje cola op en gooide toen de hamburger en de lege beker in de prullebak. Toen pas voelde hij hoe lang hij daar al had gezeten zijn gewrichten waren helemaal stijf dat voelde niet al te best.

Ze sloeg een arm om zijn middel, want zijn nek was net iets te hoog voor haar en liep samen met hem de macdonalds uit. Sommige mensen keken hun na, zeker omdat ze dachten dat ze verliefd waren. Maar verliefd waren ze niet, er was een verschil tussen die twee dingen.

Dylan legde zijn arm om haar schouders.' Waar gaan we eigenlijk naartoe schoonheid?' Hij hoopte dat ze het niet al te erg vond dat hij haar schoonheid noemde. Sommige meisjes waren het daar nooit mee eens ofzo en dan wilde ze het niet genoemd worden. Andere meiden dachten gelijk dat hij hen leuk vond. En weer andere die vonden het niet erg en zochten er niks achter, hij hoopte natuurlijk dat ze bij de laatste groep hoorde.

'Gewoon , lopen door de straten, denk ik. Of jij moet iets beters weten.'. Ze drukte zich iets dichter tegen hem aan en liep de straat van de macdonalds uit. Haar hakken klikte vrolijk tegen de grond aan, wat hield ze toch van hakken. Het was behoorlijk druk in de stad maar er was nog genoeg plek om te lopen dus erover zeuren deed ze niet.

Dylan bedacht dat ze wel even langs de mode wijk konden gaan.' Als we nou naar de mode wijk gaan daar is het leuk om mensen te kijken en etalages.' Hij was toch soms zo'n meisje. Hij hield ervan om in de stad te zijn om mensen te kijken en etalages. En dat waren vooral meisjes dingen vonden zijn vrienden. Hij voelde dat ze wat dichter tegen hem aan kwam lopen. Hij vond het wel gezellig. Hij streelde haar hals even met zijn vingers maar hield al snel op.

Een rilling ging over haar heen toen hij haar nek streelde, het was lang geleden dat dat bij haar was gebeurt. Niet dat ze hem meteen leuk vond, nee dat niet, een jongen écht leuk vinden was bij haar niet zó snel het geval. 'Is goed, doen we.' zei ze en zachtjes streelde ze zijn middel.
-
Reageer jij maar nog een keer en dan verder bij de Modewijk.xd

op een ander, rustig tijdstip

Lucy had eerst goed naar binnen gekeken voordat ze naar binnen was gelopen, ze was hier op advies van haar dokter. Die vond dat ze eens moest proberen in een openbare gelegenheid te gaan eten. Aangezien ze de laatste tijd bang was voor vergiftigd voedsel. Bijna met trillende benen bestelde ze wat frietjes en wat drinken, niet te veel want Lucy begaf het al bijna. Met haar eten een stuk van haar af, alsof het kon ontploffen, ging ze aan een leeg tafeltje zitten. Alsof het iets heel vies was en met haar ogen dicht bracht ze een frietje naar haar mond. Ze vertelde zichzelf: Er is niks mis mee, er is niks mis mee, er is niks mis mee. Nadat ze het frietje had doorgeslikt bleef ze een hele tijd niks zitten doen. Om rustig te worden lag haar hand op de koffer van haar mandoline.

Oké

~~

Dylan moest grijnsen toen hij voelde wat April deed. Het voelde goed dus hij had er geen problemen mee. Hij streek met zijn andere hand door zijn haren waardoor het er wel weer oké uit zag. Hij was echt niet verliefd ofzo maar flirten was toch wel één van zijn grote hobby's en hij vond het vooral leuk wanneer het meisje er ook op in ging dus hij vond April wel heel gezellig.

Jean plukte aan een frietje, ze at eigenlijk nooit iets en dan al helemaal geen vette dingen zoals dit. Maar een vriend van haar zei dat ze eens goed moest eten en toen was ze maar hier in gestapt. Gewoon om te bewijzen dat ze nergens problemen mee had. Ze stopte een stukje smaakloos patat in haar mond en kauwde er een uur op. Ze had het zout eraf geschraapt, het hielp misschien niet veel maar het voelde toch beter. Ze slurpte aan haar rietje van haar water en keek naar de mensen om haar heen.

Toen er na ongeveer een minuut nog niets was gebeurt. In ieder geval had Lucy geen buikpijn of duizeligheid, behalve dan dat wat ze kreeg van de zenuwen. Toch nog steeds voorzichtig bracht ze nog een frietje naar haar mond maar stopte even om er naar te kijken. Ze bekeek het frietje van alle kanten alsof ze verwachtte dat er iets verdachts aan zou zijn wat haar een excuus zou geven het niet op te eten.

Jean zag een meisje die haast met net zoveel moeite op haar patat zat te kauwen als Jean zelf. Ze glimlachte beleefd, en legde het halve patatje weer terug. De mayonaise lag nog onaangeroerd voor haar en ze was niet van plan om dat vieze vette spul aan te raken. Ze nam nog een zeker slokje van haar water en was eigenlijk van plan om de rest van haar patatjes weg te gooien.

Lucy keek het meisje acterdochtig aan. Wat wilde ze van haar? Ze voelde zich al niet helemaal goed door de inspanning van het eten en dat zorgde ervoor dat ze niet zoveel energie had om de rest van de ziekte te weerstaan. Haar ogen gleden weer naar het frietje in haar hand dat er opeens heel giftig en slecht uitzag. Heel voorzichtig, alsof het zou ontploffen of zo, legde ze het terug bij de rest.

'Ook geen honger?' Vroeg Jean een beetje ongemakkelijk als poging om weer wat sociale contacten te leggen. Ze schoof haar eigen dienblad iets verder van haar vandaan, alsof ze er voller van werd hoe dichter het bij haar stond. Ze voelde zich al helemaal vol en had zin om het er allemaal weer uit te kotsen, maar iets wat Cole had gezegd weerhield haar. Hij had gezegd dat ze mooi was, ze slikte bij het woord toen het in haar gedachte verscheen. Mooi..

"Zoiets..." Mompelde Lucy acterdochtig. Ze had geen zin om alles uit te leggen en de blik van het meisje, hoe gewoon ook, voelde als een bedreiging voor haar. Hier in deze plek waar ze zich zowiezo al niet op haar gemak voelde leek elke blik een complot tegen haar en als Lucy het zichzelf niet had verboden was ze allang weggerend.

Ander moment

Ethan deed de deur open. Ookal was het best laat inmiddels, Iets van een uur of negen, ze waren toch neit aleen. Hij leip emt haar naar een tafeltje "Zom Marina, wat wil je eten?" hij glimalchte naar haar

'Gewoonweg hetzelfde als jou, ik kan niet kiezen,'zei ze naar waarheid. Ze at zo ongeveer alles, tenminste alles wat je normaalgezien at. Ze was een gemakkelijke eter, en als je verliefd wa,s had je sowieso niet eens door wat je at. Zeker niet als diegene naast je staat.

Ethan glimalchte en tikte tegen haar voorhoofd "Mij best" hij leit haar even aleen om een bak friet te halen en twee bekers met cola. Even later kwam hij terug en zette een beker bij haar neer. Hij ging tgenover haar zittne emt de bak frites tussen hen in. "Bon Apetit" hij glimalchte en hield haar een friteje voor

Ze glimlachte en prikte met een plastic vorkje dat je tegenwoordig kreeg in een friet en draaide er in de lucht enkele rondjes mee en stak 'm toen in haar mond. De rondjes waren totaal nutteloos geweest, maar soms kon ze het niet laten om te spelen. Soms was ze gewoonweg een klein kind: Enthousiast om eht minste of geringste en speelde ze met alles.

Ethna glimalchte en pakte er gewoon een met zijn handen en stak hem in zijn mond. Hij glimalchte anar haar "Ik vind het leuk met je vanavond" en dat was zo waar. hij glimalchte en wreef emt een hand over zijn andere onderarm. eht was wel even wennen, weer een t-shirt na vele maanden truien en sweaters

'Dan is dat gevoel geheel wederzijds,'antwoordde Marina die zich afvroeg of die minivorkjes bedoeld waren om te makkelijker of moeilijker te maken. Nu leek het op het andere, maar helemaal was ze niet zeker.

Ethan zag dat ze zat te etteren emt die irritante minivorkjes. dat was dan ook de reden dat hij ze zoizo nooit gebruikte. Hij pakte een frite en hield die haar voor "Mondje open" hij glimlachte en keek haar stralend aan. HEt was voor het eerst in lange tijd dat hij echt gelukkig was

Marina deed gehoorzaam haar mond open en haar ogen twinkelde. Ze wou dat deze hele dag in haar gedachten zou blijven hangen, maar hoogstwaarschijnlijk zou ze alleen maar staan dromen over Ethan en niet over de dingen die ze al samen hadden gedaan zoals deze dag.