The Mac Donalds

Toen Miriam opkeek naar de vragende stem, kwam het meisje haar vaag bekend voor. Misschien zat ze ook op Franklin High... Ja, ze had haar wel eens eerder gezien in de kantine. Eén van de vele gezichten. Zich weer uit haar gedachtenstroom trekkend, knikte ze naar het meisje en maakte een uitnodigend gebaar naar de plek tegenover zich.

Trinity herkende het meisje niet, misschien ook wel. Maar ze had redelijk honger, dus haar aandacht ging als eerste uit naar het eten wat ze voor zich had. Misschien had ze er ook een hamburger bij moeten bestellen, maar No Way dat ze terug de rij in zou gaan, deze leek nu weer verdubeld te zijn. "Gelukkig." zei ze terwijl ze op de stoel neerplofte en een patatje in haar mond stopte. "Ik ben trouwens Trinity." stelde ze zichzelf voor, het was misschien wel zo netjes aangezien ze zomaar bij haar aan tafel kwam te zittne.

Op dat moment werd Miriam gered door haar eten dat eindelijk dan aankwam. Ze knikte de serveerster vriendelijk toe en nam toen als eerste een paar grote slokken van haar cola om haar dorst die inmiddels op was komen zetten, wat te lessen. Toen pakte ze haar minischrijfblok-en-pen voor de dag en schreef "Aangenaam, Trinity, ik ben Miriam.", waarna ze het papiertje over de tafel naar het andere meisje schoof.

Trinity keek verbaast naar het meisje dat inplaats van haar naam zei iets van een papier te voorschijn haalde en iets begon op te schrijven. Geduldig wachtte ze tot ze zou zien wat er stond. Tot haar verbazing stonden er woorden die ze normaal gesproken uitgesproken zou hebben. Verbaast keek ze naar Miriam, de verbazing was te groot om te verbergen. "Kan je niet praten?" vroeg ze toen ook, geheel ontactloos. In dit soort situaties reageerde ze niet altijd even netjes en vroeg ze gewoon recht voor d'r raap.

Miriam sloeg haar ogen neer, nog altijd werd ze er ongemakkelijk van als mensen het zo rechttoe rechtaan vroegen. Ze schudde haar hoofd en pakte een frietje om toch nog iets om handen te hebben.

Trinity wist neit hoe ze het hoofdschudden moest interpeteren. Was het een 'nee' van 'nee, ik kan niet praten of van een 'nee, je hebt ongelijk'. Ze besloot er maar niet op in te gaan. Ze had ondertussen zelf ook wel door dat de vraag misschien niet zo recht gesteld had moeten worden. Er verscheen dus snel een verontschuldigent glimlachje op haar gezicht. Ineens leek er een spoortje herkenning te komen op haar gezicht "Zit jij ook niet op Frankling High?" vroeg ze om snel over de vorige vraag heen te stappen.

Een schamper snuifje en een ietwat melancholisch glimlachje waren haar antwoord, waarop Miriam het papiertje weer terugpakte en er nog wat op krabbelde. Ever heard of Miriam Byrd? The angel voice? That was me, half an year ago. Now I'm only on FH because of my violin. Ze schoof het papiertje weer terug, en nam toen nog een frietje.

Ze kon re van gehoord hebben, maar zo snel herinderde Trinity het zich niet. Al die jaren was ze niet echt met de zang afdeling bezig geweest op school. Ze had er totaal niks mee te maken gehad. Dus ze knikte alleen maar. "viool." herhaalde ze. Met dat instrument had ze meer dan zang, er werd regelmatig viool muziek gedraait bij haar lessen. Snel nam ze een slokje van haar milkshake, heerlijk. "Wel een geluk dat je tenminste met 1 talent door kon gaagn." zei ze uit het niets, het was misschien voor Miriam niet zo aardig om het zo te zeggen. Maar als ze zelf haar been zou breken zou ze moeten stoppen aangezien het nooit meer goed zou kunnen gaan met dansen.

Miriam hield even haar hoofd scheef, maar haalde toen haar schouders op en gaf haar knikkend gelijk. Na nog een paar slokken Cola genomen te hebben, pakte ze een nieuw papiertje. Een geluk bij een ongeluk, I guess... Ik moet er in ieder geval hard genoeg voor oefenen. Dus... Wat is jouw talent? Opnieuw schoof ze het papiertje over de tafel, en nam nog een paar frietjes. Ieuw, wat waren die slap.

trinity zette de halflege milkshake van zich af en nam wat frietjes die ze met een grote klodder saus op at. In tegenstelling tot andere meisjes uit haar klas at ze niet speciaal om in vorm te blijven. "Klassiek ballet." zei ze grijnsend, het was altijd anders hoe mensen reageerde. Al was het de laatste tijd meestal wel positief.

Wow, dus ik zit tegenover een prima ballerina in spè, dat gebeurt je ook niet elke dag! Miriam glimlachte naar haar. Toen haalde ze haar hamburger uit zijn verpakking en maakte een gebaar dat zelfs voor Trinity begrijpelijk moest zijn Wil je ook?

Trinity grijnsde vrolijk. "ik hoop het." hoewel ze iks voor school deed vond ze he wel belangrijk om haar talentlessen te volgen. Ze nam nog een patatje toen ze het gebaar van Miriam zag "Het zou wel lekker zijn, maar heb je dan wel genoeg?" vroeg ze eerlijk. Ze kon wel beleefd weigeren, maar het aanbod was wel erg verleidelijk dus dat kon ze niet weigeren.

Miriam glimlachte en haalde haar schouders op. Toen 'scheurde' (ja, hoe zeg je dat anders xD) ze de hamburger door midden en reikte Trinity de ene helft aan, terwijl ze de andere helft in het bakje liet liggen. Ze moest toegeven, er waren niet alleen nadelen geweest na de operatie, en leren delen was zeker een van de voordelen. Vroeger had ze al haar 'bezittingen' krampachtig vastgehouden. Nu wist ze dat dingen delen soms voor veel meer vreugde kon zorgen.

haha ik noem het ok gewoon scheuren xD
-
Trinity nam dankbraar het stuk hamburger aan en nam een hap. Ze schoof de milkshake wat richting Miriam "Als je wilt pak maar hoor." Al snapte ze het als ze het niet deed, er zat toch maar 1 rietje in en ze kende elkaar nog geen uur. Ze nam nog een hap van het broodje vlees en glimlachte naar Miriam. HEt was voor het eerst dat ze met iemand communiceerde die niet kon praten. Eigenljk was het niet veel anders dan iemand die wel praatte.

Nogmaals pakte Miriam een papiertje en krabbelde er Welke smaak? op, doelend op de milkshake. Ze schoof het papiertje over de tafel naar Trinity en nam nog een hap van de halve hamburger. Hmm... Volgende keer dat ze bezweek moest ze toch maar eens een BurgerKing opzoeken, de hamburgers daar waren een stuk beter...

ielgh burgerking xD daar had ik een koude hamburger en lauwe slappe friet dat was zo goor :c
-
Trinity pakte het briefje aan en las wat er op stond. "Chocola." de meeste mensen lustte dat wel, toch? Oké ze wist 1 uitzondering, Dana Elle maar die was er allergisch voor dat was iets anders dan niet lusten vond ze. Ze propte het laatste stuk hamburger in haar mond en slikte het met moeite door. xd

Ik was vorige zomervakantie op Corsica en iedere keer dat we daar in een restaurant aten was het eten ronduit goor, en toen we op de terugweg bij de BK gingen eten was dat zooooooo'n opluchting! Dus ik heb er eigenlijk alleen maar goede herinneringen aan xD
~~~
Op dat moment kwam voor even de 'oude' Miriam naar boven, de Miriam van voor de operatie, die de milkshake met een grijns voor Trinity's neus wegsnaaide en er genietend een slok van nam. Toen nam haar 'nieuwe' zelf het weer over, en zette ze de beker weer terug. Met een licht verontschuldigende glimlach lipte ze 'Sorry', waarna ze zich weer op haar laatste paar frietjes concentreerde.

ahaha dan snap ik het wel ja XD
-
Trinity halde haar schouders op "GEen sorry nodig hoor." lachtte ze vriendelijk. Het gebeurde eigenlijk bijna zelden dat ze niet lachte. Ze had geen idee hoe ze zonder lach door kon gaan met leven.xd. Ze at het laatste frietje uit haar backje op en nam ook nog en slokje milkshake. Daarna klopte ze tevreden op haar buik. "hmmm." mompelde ze.

Miriam glimlachte ook weer. Ze schoof haar nu lege dienblad wat van zich af en pakte haar eigen Cocacola large. Vervolgens ging ze ook wat meer onderuitgezakt zitten en liet ze haar blik afglijden naar de mensen die aan de andere kant van het raam langs liepen. Een beetje starend en verschillende mensen analyserend nam ze een paar slokken.

NEW
~~

Cathy was er omdat het lekker druk was en zoals iedereen van haar gewend was hield ze van drukte. Ze had haar oren gespitst en luisterde gesprekken van mensen af. Het was één van haar slechte gewoontes maar ze vond het gewoon te leuk om te weten waar het over ging. Er zat een vriendin naast haar maar ze lette dan weer niet op wat die tegen haar te zeggen had. Blijkbaar kreeg haar vriendin het door want ze excusseerde zichzelf en liep toen naar een ander vriendinnen groepje. En gek genoeg maakte het Cathy niks uit ze vond andere gesprekken veel leuker om naar te luisteren.

Tyler liep lekker lonely de mac binnen. Hij had een paar t-shirts gekocht. Iets wat hij liever alleen deed dan met een hele groep vrienden achter zich aan. En nu had hij trek in een hamburger en een grote beker cola. Tot zijn opluchting was de rij niet verschrikkelijk lang, al was het restaurant bijna helemaal vol. Na vijf minuten was hij aan de beurt en bestelde z'n eten. Binnen een minuut stond hij met z'n dienblad te zoeken naar een plekje. Wat nog verrassend moeilijk leek te zijn.

Cathy zag een jongen alleen staan en ze wist gelijk dat ze zin had om spontaan te doen, ze gebaarde naar de jongen dat hij tegenover haar moest zitten en hoopte dat hij erop in ging. Ze gleed even met haar hand door haar haren wat zo langzaam aan een handelsmerk van haar werd en pakte toen een haarband uit haar tas. Voor het eerst sinds lange tijd ging ze een haarband dragen en dat kwam vooral omdat haar vriendin die nu bij het andere groepje zat erop aandrong dat hij haar zo schattig stond.

oeh ik ga tyler haar laten herkennen, ze zitten toch beide al een paar jaar bij elkaar op school?
-
Tyler moest toegeven dat hij opgelucht was dat hij een meisje zag gebaren om er bij te komen zitten. Hij manouvreerde zich tussen een groepje gillende kleuters door en nam tegenover haar plaats. Het meisje had nu een haarband in haar haren gestopt. Iets wat haar erg goed stond omdat haar gezichtsuitdrukking mooi liet uitkomen. Met een vriendelijke glimlach keek hij haar ana "Bedankt hé." ergens kwam het meisje hem erg bekend voor.

Ja klopt of nou ja dit word haar tweede jaar xD
~~

Cathy lachtte vrolijk,' You're welcome!' Ze wou weer door haar haren gaan maar bedacht zich dat ze een haarband in had. En daarom haatte ze haarbanden want ze kon niet meer met haar hand door haar haren. Daarom begon ze maar met een plukje haar rond haar vinger te wikkelen. Het leek net op mislukte flirtpoging maar dat was echt niet de bedoeling ze moest gewoon iets doen en meestal ging ze dan door haar haren maar door die verdomde haarband.' Beter dan dat je straks tussen de gillende kleuters zit.'

"Lukt het" merkte Tyler plagend op toen hij haar halve gebaar zag om door haar haren heen te gaan maar door de haarband mislukte en toen maar met haar lok begon te spelen. Een gewoonte die hij nooit begrepen had. Okay hij kon ook niet altijd stilzitten, maar hij hoefde echt niet met zijn hand door z'n haren te gaan. Iets wat ook redeljk onmogelijk was met zijn kapsel. "En inderdaad, je hebt me gered van een hel." hij grinnikte om z'n eigen grapje.