De brandtrappen

Ondanks dat het donker was kon Jay de glinsterende tranen op Kira's wangen nog wel zien. Hij twijfelde even, maar sloeg toen voorzichtig een arm om haar heen. Hij moest zelf moeite doen om zijn tranen tegen te houden en dat was wel wat, aangezien Jay helemaal niet het type was om te huilen of ook maar iets van zwakke gevoelens te tonen. Hij beet op zijn lip en drukte haar een beetje tegen zich aan. Hij hield van haar, daar twijfelde hij niet aan, maar iets hield hem tegen om dat te uiten.

Kira legde haar hoofd tegen de schouder van Jay aan. Haar tranen bleven stromen. Ze wilde Jay niet kwijt, ze wilde niet weer iemand verliezen. 'Ik mis je.' fluisterde ze toen zacht. De arm om haar heen voelde vertrouwd, het voelde vertrouwd om haar hoofd tegen zijn schouder aan te kunnen leggen en te kunnen huilen over de dingen waar ze mee zat.

Zijn hart maakte een klein sprongetje toen hij haar woorden hoorde, maar hij zei niks terug. Deels omdat hij niet durfde, maar ook omdat hij niet wist was. tuurlijk hij kon zeggen dat hij haar ook gemist had, zeggen dat hij haar weer bij zich wilde hebben, zeggen dat hij van haar hield, maar hij deed het niet. Hij was niet gewend om zulke sterke gevoelens voor iemand te voelen. Het zat hem ook nog steeds dwars dat wat er tussen Kira en Tyler was gebeurd, maar hij had zich voor het grootste deel eroverheen gezet. Hij liet een hand zachtjes door haar haren gaan, terwijl hij stil voor zich uit bleef staren.

Kira draaide haar hoofd zo dat ze hem aan kon kijken. Ze beet zachtjes op haar lip. Haar tranen waren deels gedroogt, al glinsterde haar wangen nog lichtjes van haar tranen. Kira sloeg haar armen om zijn middel heen. Ze wilde zo dicht mogelijk bij hem zijn. Al was het maar voor eventjes. Ze wilde gewoon weer even zijn warmte voelen, zijn geur kunnen opsnuiven.

Jay's maag draaide om toen hij Kira's warme lichaam tegen zich aan voelde. Hij kneep zijn ogen even stijf dicht, waardoor er een traan over zijn wang rolde. Hij sloeg nu ook zijn andere arm om haar heen en omhelse haar stil. Hij drukte een kus op haar kruin en zei schor fluisterend:' ik mis jou ook.' Nu had hij het toch gezegd, maar het luchtte wel op. Hij week wat achteruit, maar liet haar niet los. Hij keek haar met een licht glimlachje aan en veegde met een hand de overige tranen van haar wang.

Kira keek Jay recht aan. Ze had haar armen nog steeds om hem heen geslagen en glimlachte door de woorden die hij had uitgesproken. Ze legde haar hoofd weer tegen Jay zijn schouder aan, gewoon omdat het zo vertrouwd voelde. Ze wilde dat gevoel zo lang mogelijk vasthouden, omdat ze wist dat het zo weer voorbij was en dat Jay dan waarschijnlijk weer zij verdwijnen omdat hij niet bij haar kon blijven.

Jay liet zijn vingers wat met een lok van haar haar spelen, terwijl hij nadacht en haar vooral niet probeerde aan te kijken. In zijn hoofd gingen gedachten heen en weer, op en neer, totdat het een kluwen was en hij niet meer helder kon nadenken. Plots viel de kluwen uit elkaar en bleven er een paar antwoorden op al de vragen in zijn hoofd over. Hij hield van Kira, meer dan van wie of wat dan ook, maar het wilde niet tot hem doordringen dat ze van hem hield. Of hij wilde het gewoon niet geloven, dat kon ook. Misschien was het maar beter als hij haar liet gaan en dat ze bij Tyler zou zijn. DIe had haar veel meer te bieden dan Jay had. Tyler was aardig, lief voor anderen, behulpzaam en vooral... hij had geen last van woedeaanvallen. Jay moest toegeven dat hij veel te bang was voor dat Kira hem in een woedeaanval zou zien en ze hem dan nog een keer zou afwijzen. Maar hij was ook bang voor dat hij, verblind door zijn woede, haar pijn zou doen... Bij die gedachten verstrakte zijn spieren even, hij wist dat het waar was, maar dat betekende nog niet dat hij het niet leuk vond.

Kira merkte aan Jay dat hij alles even aanspande. Ze keek hem recht aan, ze wilde hem duidelijk maken dat ze echt van hem hield. Alleen wist ze niet hoe ze dat moest doen, er kwam maar een ding in haar op. Maar ze dacht niet dat hij het zo leuk zou vinden als ze dat zou doen. Toch deed ze het. Ze boog zich voorover en liet haar lippen tegen die van hem aan komen, vurig en vol liefde. De kus was dan wel vurig alleen wel kort. Ze keek Jay een klein beetje blozend aan. 'Ik hou van je Jay, dat zal ik altijd doen.' fluisterde ze toen.

Jay had de kus niet verwacht, maar het voelde wel prettig. Helaas was het maar van korte duur en hij keek een beetje verbaasd naar haar. Maar zijn gezicht ging meteen weer naar ernstig toen hij haar woorden hoorde. Hij schudde zijn hoofd verdrietig. Het kon niet, maar hoe moest hij dat aan haar duidelijk maken? ' Nee alsjeblieft... doe dat niet Kira.' Zei hij zo kil hij kon, maar toch klonk het verdriet er duidelijk doorheen. Hij liet Kira los en trok zijn armen terug, waarbij hij ook een beetje achteruit ging zitten. Hij was te bang dat als hij Kira tegen zich aan voelde dat hij het niet meer kon opbrengen om haar te overtuigen dat dit niet goedf was.

Kira keek Jay recht aan. Ze legde haar hand over die van hem heen. 'Ik zal altijd van je houden, en er is helemaal niets wat je daaraan kan veranderen.' fluisterde ze toen. Haar ogen stonden oprecht en ze zag wel dat Jay iets weg schoof van haar, ze vond het vervelend dat hij haar losliet maar ze had geweten dat het niet voor lang had kunnen zijn. Jay wilde haar niet meer na wat ze met Tyler had gedaan.