De brandtrappen

Lucy glimlachte breed, ze was blij dat er weer eens iemand was die ook gitaar speelde. "Ik speel verschillende snaarinstrumenten, maar ik houd het meeste van mijn gitaar." fluisterde ze. Ze bedacht zich nog iets, wat zeker voor haar een heel groot verschil maakte. "Wel akoestisch." Ze kon niet tegen elektrische instrumente, tenminste als ze hard stonden. Ze kon over het algemeen niet tegen hard geluid.

Trinity grijnste toen ze op z'n nek gezwaaid werd. "Je hebt het mooi opgelost hoor hunn." zei ze op complimenterende toon, terwijl ze wat naar voren leunde en met haar vingers door zijn haren te woelen. "Maar het zag er vast prachtig uit." lachte ze. Voor haar gevoel ging het wel goed, al merkte je natuurlijk dat hij niet dagelijks meisjes op z'n nek liftte.

Dylan schoot in de lach,'Aghh ja ik vind het wel leuk om te doen, ook al doe ik het absoluut niet dagelijks!' Hij zette haar met een klein plofje weer neer op de grond.' Maar goed je bent echt goed als het gaat om lifts maar ik heb nu nog steeds geen idee of je goed kan dansen!' Hij grijnsde even flirterig en ging met zijn hand even door zijn haren.

Trinity lachtte terwijl hij haar los liet. "Nou..." zei ze op uitdagende toon. "Wat heb jer ervoor over." ze keek hem speel aan, al zou ze het natuurlijk wel laten zien. Maar het was altijd leuk om een beetje te plagen en te flirten. Ze keek hem kort aan in zijn donkere ogen die prachtig flikkerde in het maanlicht.

Dylan keek haar even geheimzinnig aan,' Wat wil je ervoor?' Hij vond het altijd geweldig wanneer meisjes terug flirte en hij moest toegeven dat Trinity het ook deed dus saai zou het vandaag niet worden! Hij deed een stap dichter naar haar toe zodat ze nog maar een paar centimeter van elkaar af stonden. Zijn blik ging heel even naar beneden maar haast gelijk herstelde hij zich. Het was nu niet de tijd om naar haar borsten te staren. En sowieso zou dat heel onbeleefd zijn, zei hij op een strenge toon tegen zichzelf, in zijn hoofd.

Lucy wrote:

Lucy glimlachte breed, ze was blij dat er weer eens iemand was die ook gitaar speelde. "Ik speel verschillende snaarinstrumenten, maar ik houd het meeste van mijn gitaar." fluisterde ze. Ze bedacht zich nog iets, wat zeker voor haar een heel groot verschil maakte. "Wel akoestisch." Ze kon niet tegen elektrische instrumente, tenminste als ze hard stonden. Ze kon over het algemeen niet tegen hard geluid.

Cole was ook blij dat hij ook iemand vond die ook akoestisch gitaar deed. Hij vond er wel meerdere hier maar akoestisch leek toch wel zelde te zijn. ´´Ik ook hoor. Klinkt het ook wat zuiverder vind ik´´ zei Cole eerlijk. Eigenlijk was het ook omdat je met een akoestische gitaar overal kon spelen. In het midden van de jungle vond je niet snel een stop contact. Cole zou er nooit tegen kunnen om meerdere dagen niet te spelen.

Trinity keek hem bedenkelijk aan, "hmmmm" liet ze tussen haar lippen horen. Ze was wel zover gekomen dat ze hem uitdaagde. Maar ze had nog niet verzonnen wat. Uiteindelijk lichtte haar ogen op, "Wat dacht je van een kusje?" ze keek hem speels en uitdagend aan. Dit kon nog wel een leuke nacht worden.

Cole wrote:

Cole was ook blij dat hij ook iemand vond die ook akoestisch gitaar deed. Hij vond er wel meerdere hier maar akoestisch leek toch wel zelde te zijn. ´´Ik ook hoor. Klinkt het ook wat zuiverder vind ik´´ zei Cole eerlijk. Eigenlijk was het ook omdat je met een akoestische gitaar overal kon spelen. In het midden van de jungle vond je niet snel een stop contact. Cole zou er nooit tegen kunnen om meerdere dagen niet te spelen.

Lucy knikte. Ze vond akoestisch dan wel veen mooier en vooral fijner dan elektrisch maar daar had ze zo haar eigen redenen voor. Ze kon nooit langer dan een paar seconde naar een elektrische gitaar luisteren door vergelijken kon ze niet echt. Maar dat hoefde ook niet, Lucy wist ook heel goed dat er voor haar nooit een toekomst in de muziekwereld weggelegd was. Dat was gewoon iets dat zij niet aan zou kunnen.

Trinity wrote:

Trinity keek hem bedenkelijk aan, "hmmmm" liet ze tussen haar lippen horen. Ze was wel zover gekomen dat ze hem uitdaagde. Maar ze had nog niet verzonnen wat. Uiteindelijk lichtte haar ogen op, "Wat dacht je van een kusje?" ze keek hem speels en uitdagend aan. Dit kon nog wel een leuke nacht worden.

Dylan deed net alsof hij geschrokken was van haar antwoord.' Nou ik weet niet hoor! Jou lippen zien er wel verleidelijk uit dus dan win ik er ook nog iets mee, laten we het dan maar doen hé!' Dit zou dus heel gezellig worden. Nog gezelliger dan dat hij eerst had verwacht. Hij was toch best wel verbaasd dat ze zo veel durfde, hij dacht echt dat ze aan het bluffen was dus hij zou wel zien of ze zich nu eraan zou houden. Hij hoopte vurig dat ze het wel zou doen.

Trinity grijnsde en smakte even kort met haar lippen. "heel verleidelijk." fluisterde ze, al was dat niet voor het lawaai. Ze deed een stap naar achteren voor wat ruimte "Inderdaad." ze besloot maar een simpel korte dans te laten zien, het was een slechte ondergrond het vochtige gras en de gympen die nog op de grond lagen waren niet erg stevig. Ze zou dus maar op blote voeten gaan. (waarschuwing: ik kan geen dansende mensejes beschrijven, laat staan klassiek ballet ^^) Trinity wierp nog1 uitdagende blik waarna ze aan d'r danskunsten begon. Het was een dans waarin ze soepel bewoog en enkele sprongen maakte, een piroute op 1 voet was onmogelijk door de vloer.

Dylan keek geamuseerd naar de bewegingen van Trinity. Het zag er allemaal zo makkelijk uit bij haar en het was waarschijnlijk alleen dat Dylan het meeste ook heeft moeten doen dat hij weet hoe moeilijk het was maar anders had hij echt geloofd dat ze nu een beginnersdansje deed. Het was dan wel kort en er zaten niet al te veel draaien in maar toch was alles met veel techniek gedaan en je zag dat ze veel ervaring had. Zijn ogen begonnen een beetje te glinsteren en hij maakte een smakkend geluidje met zijn mond. Dat was weer één van zijn rare trekjes. Wanneer hij iets goed vond dan maakte hij meestal een smakkend geluidje.

Toen ze klaar was maakte Trinity een klein buiginkje voor Dylan en schudde haar warrige haren uit en veegde ze ietwat ruw naar achteren. "En?" vroeg ze met een grijns terwijl ze hem uitdagend aankeek. Ze wist dat het redelijk goed ging, toch zou ze afgezien van het kusje best wel eens willen weten wat hij er van vond. Het was goed om kritiek te krijgen, misschien zelfs beter dan een complimentje.

Dylan knikte onder de indruk,' Het zag er erg goed uit! Alleen bij de laatste pas was je voet niet gestrekt en als ik me niet vergis zou dat wel moeten. Of was dat alleen bij de mannen? Ik weet het ook niet altijd even goed.' Hij grijnsde breed en kon het niet laten om even langs zijn lippen te likken. Haar moves waren goed en haar uiterlijk was meer dan goed. En het leukste was nog dat ze even flirterig was dus dit was gewoon een perfecte situatie bedacht hij zich.

Trinity keek hem kort wat verbaast aan "Hoe weet je dat?" vroeg ze op oprechte verbaasde toon. "Maar je hebt wel gelijk." glimlachte ze erachteraan. Door de slechte ondergrond was ze verkeerd terecht gekomen en zonder muziek was het lastg om goed te timen vond ze. Misschien zou ze dat in de komende jaren nog wel leren, maar nu kon ze het niet. Natuurlijk ving haar blik het korte gebaar bij zijn lippen op. Een schuin glimlachje op haar gezicht was er niet meer vanaf te brengen, ze mocht die Dylan wel.

Lucy wrote:

Lucy knikte. Ze vond akoestisch dan wel veen mooier en vooral fijner dan elektrisch maar daar had ze zo haar eigen redenen voor. Ze kon nooit langer dan een paar seconde naar een elektrische gitaar luisteren door vergelijken kon ze niet echt. Maar dat hoefde ook niet, Lucy wist ook heel goed dat er voor haar nooit een toekomst in de muziekwereld weggelegd was. Dat was gewoon iets dat zij niet aan zou kunnen.

Cole merkte dat Lucy wel wat stiller was. Al moest dat wel omdat ze niet veel lawaai moesten maken. Maar er was iets anders iets aparts waar Cole niet zijn vinger op kon leggen. ´´He is er iets´´ vroeg Cole maar rechtstreeks omdat hij er niet tegen kon om er omheen te draaien. Misschien had hij het wel helemaal mis en daarom wou hij het zo snel mogelijk weten.

Lucy glimlachte, al was het zonder vreugde. Dit was voor haar weer een bewijs dat ze nooit helemaal normaal was. "Nu gaat het goed, ja." Zei ze, ze voelde zich 's nachts altijd beter. "Nu wel..." Mompelde ze er achteraan. Ze had er vaak over nagedacht waarom ze zich 's nachts wel goed voelde. Misschien omdat het dan rustig en stil was, had ze bedacht. Ook leek het donker mensen altijd doen fluisteren, wat ze ook wel fijn vond.

Cole keek Lucy niet begrijpend aan. Waarom was het nuwel goed en soms niet ? Was ze ziek ? Hij ad er meten al spijt van want er waren nu meer vagen in zijn hoofd dan eerst. ´´Waarom nu wel dan als ik vragen mag. Je mag het ook wel negeren horen´´ fluisterde Cole. Al wou hij et wel graag horen omdathij anders te veel vragen in zijn hoofd had. Maar hij zou niemand op dringen om te antwoorden.

"Omdat het nacht is en dus rustig." Zie je wel, dacht Lucy, de nacht had haar ook al aangestoken. Ze begon ook al onnodig zacht te fluisteren. Natuurlijk moest je hier wel zacht doen, maar zo zacht als zij net had gepraat was misschien wat overdreven. Haar vingers namen de positie aan alsof ze een akoord zou gaan aanslaan. Ze dacht ineens aan een liedje dat wel bij de situatie paste. Al ging dat over zingen en kon zij dat niet.

Cole keek Lucy nog steeds niet begrijpend aan. ´´Oke ik ben te dom om het te snappen´´ zei Cole eerlijk. Hij liet zijn oofd hanen en keek daarna naar de maan. Hij ging ondertussen wat gemakkelijker liggen. De maan zag er zo mooi uit vond hij dat hij echt zijn best moest doen om niet te gaan zingen. Hj vond het jammer dat hij geen papier had meegenomen.

"Nee hoor." Dat zij zo vaag deed was niet zijn schuld. Er was gewoon altijd iets in haar waardoor ze het moeilijk vond te vertellen. Toch vond ze het niet zo erg om te vertellen, het enige nadeel was dat sommige mensen haar dan gingen ontlopen maar dat vond ze ook niet altijd even erg. Ze volgde de blik van Cole en dacht weer aan het liedje. Misschien toch wel jammer dat ze niet kon zingen, maar ze moest maar blij zijn met haar talent. Toch zong ze in haar hoofd de tekst van 'de melodieën van de nacht.'

Trinity wrote:

Trinity keek hem kort wat verbaast aan "Hoe weet je dat?" vroeg ze op oprechte verbaasde toon. "Maar je hebt wel gelijk." glimlachte ze erachteraan. Door de slechte ondergrond was ze verkeerd terecht gekomen en zonder muziek was het lastg om goed te timen vond ze. Misschien zou ze dat in de komende jaren nog wel leren, maar nu kon ze het niet. Natuurlijk ving haar blik het korte gebaar bij zijn lippen op. Een schuin glimlachje op haar gezicht was er niet meer vanaf te brengen, ze mocht die Dylan wel.

Dylan keek haar nu ook verbaasd aan omdat ze een schuin glimlachje op haar mooie gezichtje had.' Ik heb dat stuk ook moeten dansen. Daarom wist ik het.' Hij glimlachte even bescheiden. Hij schepte nooit op over dat hij ballet had gedaan bij meiden maar het maakte ook niet veel uit want bij Trinity hoefde hij niet op te scheppen en sowieso deed ze ballet dus veel viel er niet op te scheppen.' En wat is er met die schuine glimlach van je schoonheid?'

"Nou ik mag je wel." zei trnity als verklaring van d'r glimlach. Kort haalde ze hem van haar gezicht af terwijl ze een stapje richtng Dylan deed. Het was verassend hoe goed haar ogen aan het licht, of beter gezegd het gebrek aan licht, gewend waren. Ze kon Dylan zo goed als helemaal onderscheiden, inclusief gezicht en de omgeving was ook wat meer geworden dan een wazige zwarte vlek.

Dylan had nooit echt moeite gehad met in het donker kijken. Normaal las hij hele boeken in het donker of ging mensen kijken die dronken naar huis liepen. Hij was een echt avond mens en hield totaal niet van de ochtend.' Nou ik mag jou wel meer dan wel. Ik mag jou heel erg!' Hij grijnsde breed en boog zijn gezicht wat meer naar de hare.' En nu zou ik dus jou iets moeten geven? Waar wil je hem hebben?'

Whahaha eigenlijk vind ik Trinity best wel gestoord ^^
-
Trinity lachtte, hij mocht haar dus ook. Dat was tenminste handig om te weten. Ze ging voor de zoveelste keer met d'r hand door haar bruine haren waarmee ze bezig was ze langer te laten worden. Al wist ze van zichzelf dat het volhouden van het niet af laten knippen nog lastig kon worden. Met een uitdagende blik in haar ogen boog ze ook wat naar voren; "Dat laat ik aan jouw over." fluisterde ze nu, ze wilde wel eens weten wat Dylan durfde, of niet.

Dylan grijnsde breed,' Geloof me dat wil je niet.' Dylan was zo'n jongen die eigenlijk helemaal geen grenzen kende en ook geen schaamte dus dit was echt een vraag die ze maar beter niet had kunnen stellen.' Het belangerijkste is denk ik voor mij om te weten, wat zoek je? Een serieuse vriend? Dan moet je niet bij mij zijn daar zal ik heel eerlijk in zijn.' Hij had geen zin om Trinity straks pijn te doen. Want ze was wel een echt lief en aardig meisje.