Het vervloekte en verlaten klaslokaal

"Ik zou kunnen vragen aan iemand of die een paar eieren wil breken op het goede moment," zei Little. "En dan hebben we 's avonds omelet." hij lachte en schreef het op op het notitieblok dat hij uit zij zak haalde. "Of is dat niet zo'n slim idee?" Hij keek naar Aria, zij was de lerares hier, dus hij wilde advies van haar. Soms waren leerlingen best dom, om leraren blindelings te vertrouwen.

Aria keek naar Little en was blij dat hj er zel op was gekomen. ´´He het is de bedoeling dat je creatief bent en persoonlijk vind ik het wel een goed idee´´ zei Aria met een brede glimlach. Dat was waarschijnlijk een van de redenen waarom ze een lerares was geworden. Ze wou graag zien dat mensen creatief waren en plezier hadden met muziek maken.

"Ja, dank je," zei Little. "Ik ga het er meteen bijschrijven." Hij stond op en pakte zijn tas. "Nou, misschien kom ik ooit nog voor hulp als ik iets anders nodig heb dan een nistrument, tot nu toe in elk geval bedankt en tot ziens." Hij draaide zich om en liep snel het klaslokaal uit, op weg naar zijn pinguïnstuk.

Joey zat achter de Piano een liedje van een oude schoolmusical te spelen, waarbij er veel stof van de toetsen opwakkerde(kanstofdat?). Het ging niet al te best en hij drukte 4 toetsen tegelijk in, waardoor er nog meer stof het lokaal in vloog.

opwaaien is de juiste term.

Ethan wandelde het lokaal in en was verrast dat er iemand was. Hij ging naast de jongen aan de piano zitten "Zo doe je dat" zei hij droog voor hij vloeiend met twee handen een piano melodie begon te spelen, het was een van de liedjes die hij zelf geschreven had. Niet dat hij verwachtte dat het Joey zou opvallen dat het een onbekend liedje was.

"Maar ik oefen vast niet zo vaak als jij, ik heb geluk dat ik weet waar de C zit..." glimlachte Joey naar de jongen die duidelijk erg goed was met de Piano en een liedje speelde wat hij niet meteen herkende, maar hij kende zoveel liedjes niet.

kimmert ik heb ideetjes voor de tweeling. kom ff op msn als je er weer bent

Ethan knikte "Zal inderdaad wel niet" zijn vingers bleven toetsen in tikken. nu was hij gewoon terplekken een melodie aan het verzinnen. het klonk wel aardig.

NEW
~~

Dana Elle zat op de grond in de hoek en liet alweer al haar tranen stromen. Volgens haar zat ze hier al meer dan 3 uur en nog steeds waren haar tranen niet op. Als je het haar vroeg zouden haar tranen ook nooit op gaan want Raf was gewoon perfect voor haar geweest en door een domme fout van haar kant en door een verschrikkelijk gemeen kind dat ging lopen klikken had ze het verpest. Geen Raf, betekende voor haar ook geen beter leven. Raf gaf haar motivatie maar nu die motivatie weg was had ze al vier mensen geslagen en drie stoelen door dit lokaal gegooid. Ze was woedend meer op zichzelf dan op iemand anders.

Hopeloos verdwaald en ontreddert omdat ze na twee jaar -dit jaar meegerekend- nog altijd de helft van de school niet kende. Ze kende de bibliotheek, en vaag de klaslokalen, maar deze ruimte had ze nog nooit gezien. Maar goed, Diana kwam binnen en zag eerst niet eens dat dit een klaslokaal voorstelde. Stoelen omgeslagen, en een zacht gesnik horend. Diana liet -tja, voor het eerst- speurend haar ogen zoeken. Na vijf minuten had ze éindelijk door dat daar Dana stond. Oh geweldig, die moest ze echt net zien.

Dana Elle wreef een paar tranen uit haar zichtveld en zag toen tot haar grote verbazing dat het Diana was. Er kwam een gemene glimlach op haar gezicht,' Jij bent net diegene die ik nodig had! Kom er eens bij zitten.' Er kwam een onzekere glimlach die ze maar wat goed kon faken. Er rolde nog één traan over waar wang en ze veegde hem snel weer weg.

Diana keek Dana schuchter aan. In haar ogen zag je twijfel, Diana wist niet zeker of die uitspraak wel zo gemeend was. Had er niet een beetje cynisme door Dana's stem geklonken. Toch wilde Diana Dana niet al te hard kwetsen, ze had haar immers al genoeg pijn gedaan, en kwam naast Dana zitten. Diana was zwijgzaam en ze deed behendig beroep op die eigenschap. Ze keek Dana niet aan en keek rond in het klaslokaal. Alsof het klaslokaal erg bijzonder was, en dat was het lokaal ook.

Dana Elle volgde de blik van Diana naar door het klaslokaal,' Normaal staat het gewoon recht overeind hoor, ik was alleen een beetje boos en moest mijn agressiviteit kwijt.' Er speelde alweer een gemeen lachje om haar lippen.' Maar Diana waarom moest je het Raf vertellen, ik ging het hem zelf ook wel vertellen zoiets kan je niet verzwijgen voor iemand van wie je houdt. Maar weet je wat er nog erger is dan vreemdgaan?' Ze wachtte niet op een antwoord en ging gewoon verder,' Horen van een komplete onbekende dat je vriendin is vreemdgegaan.' Haar stem werd ijzig en haar blik was koud en hard. Diana zou boeten voor wat ze had veroorzaakt.

Diana besloot te zwijgen. Ze had niet moeten gaan zitten, gewoon blijven staan waar ze stond. Toch kwamen stuk voor stuk Dana's woorden als nagels in Diana's hart terecht. Diana wou in de tegenaanval. 'En waarom, wààrom ga jij in hémelsnaam vreemd als jij van Raf hield?'Spuwde Diana uit haar mond. Ze kon het niet begrijpen, als Dana zoveel van Raf hield als ze beweerde, waarom ging ze dan vreemd. Ergens wist Diana dat dit voorval als een domme fout zou worden afgedaan, maar dit was geen domme fout. Vreemdgaan was geen domme fout, het was onvergeeflijk. Zoveel wist Diana er ook wel van. Maar Dana wist niet hoe groot Dj's plekje in Diana's hart was. Dat wist ze niet, en ergens had Diana Dana gewoon pijn willen doen. Ervoor zorgen dat Dana zou boeten, het was geen eerlijkheid die Diana had gedreven.

Dana Elle haar ogen spuwde vuur,' Jij kent mijn leven niet! Het word moeilijk voor je te begrijpen maar neem maar van mij aan dat Raf en ik eruit zouden komen maar mevrouw moest het weer verpesten.' Ze stond op en liet haar knokkels knakken. Het was een standaard ritueel voordat ze begon met mensen slaan en ze zou echt niet zachter gaan slaan omdat Diana in het begin aardig leek, ze ging ook niet zachter slaan omdat ze een meisje was. Het zou gewoon een goeie knal worden zoals alleen Dana dat kan.

'En jij kent mij wel?'Zei Diana. Ze stond op en keek Dana aan. Als ze hier niet uit zou komen zonder klappen moest dat maar. Ze was niet bang, ze vond Dana alleen een lafaard. In haar diepste binnenste vreesde ze Dana -bij de eerste ontmoeting was er immers "mijn beroemde vuisten" gezegd-, maar dan moest je diep graven. Diana was iemand die zich altijd redde zonder geweld -ze was niet de beste in vechten-, en zou het ook nooit gebruiken. Ze zou klappen opvangen en dat zou dan maar moeten.

Dana Elle schudde haar hoofd,' Ik ken je blijkbaar niet goed genoeg, je lijkt me helemaal geen type die snel klikt, je bent eerder het verlegen stille persoontje. Net wat ik eerder al zei in de eetzaal. Dus er moet een dieper liggende rede zijn.' Dana keek onderzoekend naar het gezicht van Diana of die enig spoor toont van een andere reden. Iets waar ze aan kan zien dat het niet aan dana lag of aan het idee dat ze vreemd was gegaan. Er moest iets zijn dat niet met het vreemdgaan en Raf te maken had.

'Ik ben geen bloedeerlijk persoon, en ik ben stil en schuchter. Goed opgemerkt,'Zei Diana koeltjes. Een voor een stak ze haar emoties ver weg. Nu voelde ze geen medelijden, woede, liefde of iets anders. Ze was een emotieloze substantie. Nog één van Diana's nooit-opgemerkte karaktereigenschappen: Ze kon emotieloos zijn als ze wilde. Ze bloosde niet vaak, bijna nooit, en dat was goed. Want dìt was een heel slecht moment om te gaan blozen.

Dana Elle maakte haar ogen tot spleetjes,' Waarom moest je mijn relatie dan kapot maken wat heb ik jou misdaan om jou zover te krijgen dat je gaat lopen klikken. Of lag het niet aan mij maar aan Dj?' Haar wenkbrauw ging omhoog en ze keek naar het emotieloze gezicht van Dana. Wat haatte ze het wanneer ze niks van het gezicht af kon lezen. Voor haar was het hast hetzelfde als iemand niet kunnen horen.

'Ga ik lopen vissen waarom jij Dj gaat aflebberen?'Zei Diana koeltjes. Misschien gaf deze zin alles toe, maar misschien ook niet. Het hing er allemaal van af hoe Dana het opvatte, maar van Diana zou ze niets te horen krijgen. Helemaal niets, niets, niets.

Dana Elle kon het niet laten en er kwam een grijns op haar gezicht,' Nee dat doe je niet omdat je niet wilt horen hoe ik jou geliefde Dj begin te zoenen. En hoe hij gewillig mee zoent. Hij is single en zoende mij inplaats van iemand anders. Zijn zachtte lippen raakte die van mij en zijn tong was voor een paar minuten één met die van mij.' Er kwam een gemene lach en ze likte langs haar lippen om haar woorden kracht bij te zetten. Haar handen waren in vuisten gebald en wanneer Diana ook maar één woord verkeerd zou zeggen zou ze haar slaan.

'Weet je. Ik weet al een heel tijdje dat hij single is, dank je. En het was trouwens negenvijftig seconden als je het weten wilt.' Het kwam er koel en afstandelijk uit, maar Diana had elke seconde geteld. Ze had willen weten of het per ongeluk was -al was dat heel onwaarschijnlijk- of gewoon een zoen. Het was de tweede optie en alleen daarvoor had ze voorgoed een kloof tussen Diana en Dana geslagen.

Dana Elle begon hard en schel te lachen,' Mevrouw heeft het geteld, nu is het zeker, je vind Dj leuk. En ohh wat slecht van mij, ik heb met de jongen die JIJ leuk vind gezoend. Ohh sorry ik ben eigenlijk opeens heel blij dat ik hem gezoend heb.' Haar lach was onschuldig maar haar blik was niets meer dan ijskoud.

'Je hebt een schelle lach, ooit opgemerkt?' Diana liet niets merken, al had ze wel veel moeite met zich te beheersen. Ze wou dat ze de school beter kende en hier nooit was geweest. 'Misschien is het een beter idee om achter je liefje aan te lopen en om vergeving smeken. Het "stelde toch niets voor"?'Zei Diana. Eigenlijk hoopte ze juist dat Dana hier bleef zodat Diana stuk voor stuk alle argumenten in Dana's gezicht kon spuwen.

Dana Elle haar mond vormde een streep. En haar ogen werden weer koud,' Ik weet dat het geen zin heeft, hij hoeft me niet meer te zien, ik heb hem te veel pijn gedaan. Het ergste vond hij nog dat ik er zelf niet mee kwam maar dat hij het van een onbekende moest horen. Jou dus en daar ga jij nu even voor boeten.' Haar handen voelde alweer stijf aan en ze knakte haar knokkels alweer.' Of ik kan natuurlijk gewoon Dj wat vaker zoenen met jou voor mijn neus, ga je leuk vinden ik zie het gewoon aan je.'

'Dan zie je dat maar. En nog iets: Als je denkt dat het mij kwetst, zit je fout,'Zei Diana. Ze loog glashard, maar Diana kon liegen als de beste. Voor Diana was elk woord een messteek in haar buik en hoewel Dj deed wat hij wou, zou het Diana kwetsen. Maar goed, haar gezicht stond ijskoud.