Danszaal 1 - klassiek

Een zaal net iets groter dan een gemiddelde gymzaal. Het is simpel ingericht met aan de ene kant hoge ramen die voor daglicht zorgen, aan de andere kant de wand die bedekt is met een spiegel. Ook de zijwand waar je niet binnenkomt is bedekt met een spiegel. De muur waar ook de ingang inzit is wit geschilderd. Er staat 1 vleugel in de zaal voor als er life muziek gespeeld word, maar er is ook een grote geluidsintstallatie met vele cd's ernaast die je kunt gebruiken. Zolang je maar netjes met de spullen omgaat. Via een donkere hal kom je bij de kleedkamers uit, jongens en meisjes gescheiden. Deze zaal is echt op klassiek ballet gericht, de andere zalen zijn voor de andere stijlen.

Regels: De dans instructeur en instructrice zijn streng, buiten de lessen mag de zaal ook gebruikt worden, zolang je er maar netjes mee omgaat.

Nicklas had zich omgekleed in de jongenskleedkamer en stond nu een tikkeltje zenuwachtig te wachten tot zijn allereerste les op deze school zou beginnen. En het was dan ook al meteen een les met de meisjes erbij. Nicklas begon maar al vast zijn spieren los te maken met enkele opwarmingsoefeningen.

Wonder boven wonder was Trinity de eerste in de kleedkamers. Het was ook 1 van de eerste lessen die ze bij zou wonen dit jaar, de rest had ze allemaal geskipt. Iest waar ze echt wat aan moest gaan doen, maar het weer was veel te lekker en de lessen waren zo saai dat ze zich er nog niet echt to ekon zetten. Nu wisten d'r vriendinnen haar nog te redden door te zeggen dat ze ziek was of onverwachts een afspraak met de dokter of tandarts. Maar na teveel lessen zou het niet goedgaan. Terwijl ze d'r haar in de verplichte strakke knot stopte nam ze zich plechtig voor om weer eens wat aan de lessen te doen. Ze streek de kreukels uit het strakke zwarte balletpakje en d'r mailloit en keek even in de spiegel/ Op het moment dat ze klaar was kwamen er enkele andere meisjes binnengelopen. Ze glimlachte even naar hen en liep naar de zaal waar de eerste jongen al gearriveerd was. Met een glimlach bekeek ze hem even, hem kende ze voor zover ze zich herinderde nog niet. "hey"

Nicklas keek op en glimlachte een beetje gespannen. Het was natuurlijk wel altijd zo dat hij veel meisjes leerde kennen door zijn talent. "Hallo," Antwoordde hij met een glimlachje. "Ik ben Nicklas, nieuw hier." Besloot hij er ook maar meteen aan toe te voegen.

"Dat dacht ik al." zei ze eerlijk, "Er komen niet vaak nieuwe dansers hier, dus ik herkende je al niet. "legde ze uit. Ze propte een losgeraakt plukje dat eigenlijk te kort was voor het knotgeval op haar hoofd tusen een speltje. "Ik ben Trinity." de gewoonte om met een Frans accent te spreken was hier ook duidelijk in hoorbaar. Ze bekeek hem even "Maar je zit niet in het eerste jaar, of wel?" vroeg ze nadat ze haar blik beleefd even van hem aftrok. Hij zag er ongeveer van haar leeftijd uit, misschien ietsje ouder.

Nicklas glimlachte. Dat er bijna geen jongens bijkwamen verwonderde hem inderdaad niet. "Nee," Hij schudde zijn hoofd even kort. "Vijfde jaar," Zei hij met een klein knikje. Intussen waren de drie andere mannelijke dansers ook in de zaal. Het viel natuurlijk wel op dat er veel meer meisjes waren, maar dat had Nicklas wel verwacht. "Zijn de lessen eigenlijk altijd gemengd?" Vroeg hij aan Trinity.

Trinity keek naar de andere jongens, die kende ze allemaal wel. Ook bij naam, logisch als je al een tijd bij ze in de les zat. "Ja, tenzij er echt specifieke dansen zijn waar op geoevend moeten worden die alleen voor jongens of meisjes zijn." legde ze uit. Maar dat gebeurde zo zelden en meestal was dat buiten de reguliere lesuren. Met haar schoentjes tikte ze op de vloer terwijl ze haar hand opstak naar een meisje dat de zaal binnen gelopen kwam. "rouwens, probeer altijd op tijd te zijn. Ze worden er niet blij van als je nog geen minuut te laat bent." glimlachte ze.

Oké, sorrieknorrie. ;c. Ander tijdstip.
--
Marina leunde met haar rug tegen een spiegel en keek naar de geoefende dansers. Ze had bewondering voor de sierlijke en elegante bewegingen die bijna onmogelijk waren.

waarom sorry? xD
-
Trinity was bezig met een paar snelle pirouettes achter elkkar, dit was geen verplichte les geweest. Eerder een training op vrijwillige basis. Dat verklaarde waarom bijna elke danser wel wat anders deed. Ze stopte soepel en keek even naar de lerares die haar een goedkeurend knikje gaf. Tevreden liep ze naar de muur waar ze haar flesje water neergezet had. Ze viste hem van de grond waar haar blik op Marina viel. Verbaasd liep ze naar haar to e"Wat doe jij nou hier?" vroeg ze vriendelijk.

Ik ben laat. :ccc
--
'Ik zit hier,'zei Marina. Eigenlijk deed ze niets, maar in haar stijl waren er geen zalen voorzien. Meestal oefende ze in een zaal waar ze toevallig mocht oefenen. De balletlerares had ze zover gekregen om na de training van de balletdanseressen hier te mogen oefenen.

agh geen probleem toch :p
-
Trinity lachtte hijgend, ze ging liet zich op de grond zaken en nam nog een paar slokken water. "Dat zie ik." zei ze "Maar waarom?" nieuwsgierig keek ze haar aan terwijl ze het flesje dichtdraaide. Tijdens het zitten spreidde ze haar benen om haar spieren warm te houden. Ze had geen zin in spierpijn de volgende morgen.

'Ik ga, na je training, hier oefenen. Voor m'n stijl is er geen zaal,'verklaarde ze. Ze lachte, om een of andere absurde redenen die niet bekend waren, en keek Trinity opgewekt aan.

"Wat dans je dan?" vroeg ze weer op haar beurt nieuwsgierig. Eigenlijk wist ze nog bar weinig van Marina, al zaten ze beide al jaren op school en had ze al eens met haar gesproken, ook in voorgaande jaren.

'Eigenlijk noem ik het de Marina-dans, maar het lijkt op een mengeling van ballet, Jazz en hiphop,'zei Marina. Hoe legde je uit dat je al jaren je eigen passen verzon, al jaren gewoon danste en elke dans kon analyseren tot enkele passen?

Trinity keek haar even vragend als eerst aan "Laat eens zien?" vroeg ze toen nieuwsgierig, ze had geen idee van wat ze er wat moest denken. Hiphop en klassiek combineren gebeurde nog wel eens in choregrafiën, maar dan deden meerdere dansers het, maar niet 1 persoon.

Marina keek even rond en zag dat de training zowat afgelopen was. Er
was, buiten zij en Trintiy, niemand meer in de zaal. 'Oké,'haalde ze
haar schouders op. Ze hoefde geen muziek, ze kon ook zonder, en begon
gewoon te dansen.

heh, waarom heb je na een paar worden ineens een enter? XD
-
Niewsgierig begon Trinity te kijken, ze leunde wel wat naar voren en raakte haar tenen aan. Dit was gewoon om haar spieren warm te houden. Ondertussen had ze haar hoofd opgeheven om naar Marina te kijken. Ze moest toegeven dat ze best nieuwsgierig was naar hoe het eruit zou zien. In de onhandige houding blijven zittend keek ze toe.

I dunno.XD
--
Marina vergat Trinity, ze vergat wel vaker dingen. Niet zo handig als je op school iets vergat, maar het was toch een gelukzalig gevoel even alles te kunnen vergeten. Gewoon poef, je kon het oproepen.

Trinity keek nieuwsgierig toe hoe Marina danste. Ze wist niet hoe ze de stijl kon verworden, vooral omdat er geen muziek bij was. Geïntresseerd ging ze weer recht op zitten en trok haar knieën op.

Even was Marina vrij, even zweefde ze. Maar niet lang, kort daarna stopte ze. 'En, wat vond je?'Vroeg Marina nieuwsgierig. 'EN eerlijk,'voegde ze toe. 'Ik kan tegen een stootje.'

"Gaaf" zei Trinity eerlijk, natuurlijk zaten er schoonheidsfoutjes in. Passen die niet helemaal uit leken te komen en bewegingen die raar op elkaar volgde. Maar daar had iedereen last van, zelfs zij (goh>.<). "Hoe krijg je daar ooit les in?" vroeg ze nieuwsgierig terwijl ze opstond.

'Ik krijg geen les, wat je zag was het resultaat van vrijheid, het verlies van controle,'antwoordde Marina. Het klonk vreemd, maar dat was het ook. Toch voelde het voor haar vertrouwd aan.

Trinty knikte maar, ze begreep er niet heel veeel van. Vooral omdat je met het klassiek ballet vooral via regels en strakke choreografiën moest dansen en het dus haast onmogelijk was om er wat vrijheid in te stoppen. "Maar je krijgt toch wel een soort van begeleiding?" vroeg ze verbaast.

'Nee? Er is, voor zover ik weet, niemand anders die mijn "stijl" danst,'zei Marina. Eigenlijk had ze er nooit over na gedacht, ze danste gewoon. Feitelijk trainde ze niet, al leek het erop. Ze oefende gewoon, niets anders. Oefening baarde toch kunst?

Wat verward keek Trinity naar Marina 'Maar wat heb je dan tijdens de talentlessen?" dat waren de enige lessen op het moment waar ze bijna standaard heen ging. Ze had het zelfs nog geen 1 keer gemist, een wonder in vergelijking met de andere vakken.