Central Park Zoo

Dana Elle zei op een gedempte toon,' Bas weet ik niet maar viool spelen twee mensen die ik ken. Lucy en Ethan.' Ze lachtte hopelijk kende hij die twee want dan hoefde zij ze niet aan elkaar voor te stellen. Dan werd het voor haar gevoel te druk en te veel mensen om haar heen.' Is het erg als ik weer ga tekenen?' Ze dacht dat het wat makkelijker was dat ze hem even van te voren waarschuwde.

Little huiverde toen de naam van Ethan viel. Het was één van de mensen waar hij een hekel aan had. Maar kennelijk had de rest van de school geen probleem met hem. "Teken maar hoor," zei hij. Hij klapte zijn compositie dicht een speelde de Zomer van zijn voorouder Vivaldi. Hij grinnikte, denkend dat dit eigenlijk in zijn bloed zat.

Dana Elle zag ook wel dat Little huiverde bij de naam van Ethan,' Is er iets tussen jou en Ethan gebeurd?' Ze keek hem vragend aan en pakte toen weer haar tekenblok erbij. Haar potlood gleed over het papier en ze tekende Marina en Ethan. Ze waren nu officieel een stelletje en zo te horen had Little een hekel aan Ethan en zij een hekel aan die Marina.

"Het is kennelijk zo'n vriendje van iedereen," zei Little. "We hadden eens onafgesproken en viool-duel en hij stopte toen hij me irritant begon te vinden. En ik kan er nogal slecht tegen als iemand me negeert als ik even aan het irriteren ben. Ligt misschien aan mij, maar Ethan leek ook behoorlijk kwaad. Dus nu zorg ik ervoor dat ik hem niet meer zie. Gelukkig ben ik klassiek en hij absoluut niet."

Dana Elle lusiterde geboeid naar zij nverhaal,' Ik heb ook al snel een hekel aan zulke mensen maar Ethan heeft me geholpen met een probleem dat in mijn weg zat en daar was ik hem heel dankbaar voor. Zijn vriendin daarin tegen mag ik totaal niet. Ze is zo'n irritant meisje dat de bloed onder je nagels vandaan haalt!' Hun ruzie zat nog vers in haar gedachte en dat zou ze ook niet al te snel vergeten!

"Ach, ik heb hier op school al heel wat carrières stuk zien gaan omdat mensen verliefd waren," zei Little. "Niet dat ik denk dat het bij hen gebeurd, het is alleen zo." Hij had drie jaar ervaring. Hij wist niet hoelang Dana al op school zat, maar hij had in ieder geval gelijk. Sinds het eerste jaar waren er al vier uit zijn klas die het niet gehaald hadden, want ze werden verliefd.

Dana Elle knikte, daardoor had ze de helft van haar klas niet meer.' Ik zie het al 5 jaar lang gebeuren en waarschijnlijk gebeurd het ook met mij. Want ik ben ook verliefd geworden, maar ik was hier niet om beroemd te worden. Ik wil er later ook les gaan geven. Ik vind het heel belangrijk dat je jou eigen talent verder ontwikkelt en omdat mijn talent nou ook weer niet zo heel goed is kan ik beter andere mensen helpen!' Ze lachtte een beetje schamper en keek naar Little,' Maar jij bent absoluut getalenteerd!'

"Nou, dank je," zei Little en hij maakte een lichte buiging. Hij klapte zijn keyboard in en bond het op zijn rug. "Maar ik moet nu weer gaan, mijn volgende les begint over een uur." Hij glimlachte en pakte zijn tas in. "Ik zie je denk ik wel weer eens, dus tot ziens." Hij zwaaide nog even en verdween in de mensen massa en zette koers naar de uitgang.

Dana Elle zwaaide maar het had geen zin meer want hij was al weg. Het maakte haar ook niet al te veel uit want ze bleef gewoon naar de pinguins kijken. Het facineerde haar en ze vond het leuk om even tegen niemand te hoeven praten. Ze zag in gedachtte het gezicht van Raf weer en begon het na te tekenen. Het kwam er erg on realistisch uit want ze had hem in het paars getekent en overal om hem heen zaten bloemen en in die bloemen doodhoofden. Het had een raar effect maar wel het effect dat Dana probeerde te bereiken.

Een andere dag. XD
--
Marina stapte de toegangspoort door van de Central Park Zoo. Ze zag overal gezinnen met kleine kinderen en koppels. Ze glimlachte bij zichzelf, vroeger had ze al die stellen wreed irritant gevonden, ze deden immers niets, maar nu behoorde ze er zelf bij.

Ethan wist zichzelf neit echt ene houding te geven. Moest hij een arm om haar haan slaan? en zo ja, waar. om haar schouder of om haar middel? Hij had geen flauw idee dus bleef hij maar piekerens naast haar lopen.

'Zullen we naar de apen gaan? Ik ben dol op apen,'stelde Marina voor. Er was geen enkel gesprek, maar eigenlijk vond ze dat niet erg. Ze wist niets te zeggen. Ze luisterde naar de rumoer in de zoo, het was verassend druk voor acht uur 's ochtends.

Ethan knikte en glimalchte "Alles wat jij wil Darling' dat laatste woord in plagerig overdreven brits accent. Ze zou wel snappen dat hij een beetje aan eht klieren was. dat kreeg je als hij al zo lang op was. Hij glimalchte en begon richting de apen te lopen

'Ik zie mijn soortgenoten te graag, sir,'Grijnsde ze, in navolging van "Darling". Ze was benieuwd of ze ook nog "Miss" of "Lady" zou worden genoemd. Ze trok hem zachtjes mee naar de apen, hij liep naar de verkeerde kant. 'Jij komt hier toch niet vaak,'zei ze zacht. Ergens vond ze het hier leuker dan bij hem thuis, daar waren te veel Ethan-herinneringen.

Marina wrote:

'Ik zie mijn soortgenoten te graag, sir,'Grijnsde ze, in navolging van "Darling". Ze was benieuwd of ze ook nog "Miss" of "Lady" zou worden genoemd. Ze trok hem zachtjes mee naar de apen, hij liep naar de verkeerde kant. 'Jij komt hier toch niet vaak,'zei ze zacht. Ergens vond ze het hier leuker dan bij hem thuis, daar waren te veel Ethan-herinneringen.

Ethan grijnsde verontschuldigend "Hoe raad je dat" hij glimalchte "Als ik hier ben ben ik bij de vissen aan het tekenen. of in een restaurant. Vissen en mensen zijn mooi"

'Alleen iemand die hier nooit komt, gaat naar de verkeerde kant als er in koeienletters opstaat dat je de andere kant heen moet,'Verklaarde ze met heldere stem. 'Eigenlijk is het best druk voor acht uur, vind je niet, Mister Wate,'Zei ze. Ze had totaal geen accent, oké, zo nu en dan klonk haar Canadese roots wel door, maar vaak hoorde je dat niet.

Ethan grinnikte en knikte "Tja het is zondag he"

'De meeste mensen slapen 's nachts, weet je, en dan slapen ze tot negen uur,'Grijnsde ze. Ze liet het woord "Slapen" er harder uitkomen dan ze had bedoeld, maar het klonk goed.

Ethan lachtte en trok haar aan haar hand de overdekte ruimte van de apen binnen. "Nu liep jij bijna aan de deur voorbij" als hij aleen bij de katachtigen waren of de vissen zou zijn geweesd hij met zijn neus tegen de ruit zitten, maar nu was hij met marina, en bij de apen.

Jenn keek naar de apen voor zich. Opzich leek de mens best wel op een aap, bedacht ze. Jenn hield van dieren, en was vaak in de dierentuin te vinden. Ze kende zelfs bijna alle namen van de apen en andere dieren. Ze vond dieren zo leuk, ze konden je begrijpen zonder iets te zeggen, leek het. Ze leunde op het hekje en staarde voor zich uit.

'Eens zien hoe oplettend jij bent,'Verdedigde Marina zich, al was het regelrecht gespeeld. Soms was het leuk om even te acteren, al kon je het totaal niet. In het apengebouw was het niet enorm druk, al leken sommige kleuters hun soortgenoten wel opzoeken.

Noelle zat op een bankje voor het hok van de tijgers. Het zag er geweldig uit. De machtige beesten, met hun mooie vacht. Zo gevaarlijk, ze konden je zo pijn doen. Een uithaal en je was waarschijnlijk dood. Ze zuchtte en streek over haar polsen. Ze had korte mouwen aan , maar wel handschoentjes. Hoewel je wel veel littekens zag. Maar er waren nu toch geen mensen van school, dus het maakte niet zo heel veel uit.

Miep keek naar de olifant. Het kolossale van het dier overweldigde haar en ze stond al ongeveer een kwartier te staren. Ze hand nauwelijks door dat de tijgers achter haar stonden en dat waren toch altijd één van haar lievelingsdieren geweest. Ze keek hoe de olifant dingen oppakte met zijn slurf en die neus behendig gebruikte bij alles wat hij deed.

Noelle zuchtte en keek hoe de ene tijger lag te slapen in een hoekje terwijl de andere steeds weer rondjes liep. Het leek me een saai bestaan voor die tijgers, elke keer weer in die hokken. Tijgers in het wild waren er niet veel meer, maar hadden wel een beter leven leek haar. Zij wou ook vrij zijn, vrij van zichzelf en haar pijn. Ze beet op haar lip en zuchtte. In de zomervakantie zou ze waarschijnlijk weer naar een pleeggezin gaan, great.

Miep rukte haar blik van de olifant af en zag de tijgers. Ze ging naast een meisje op een bankje zitten, om goed te kunnen kijken. Ze ergerde zich aan de mensen die voor haar langs liepen, maar dat kon ze hen natuurlijk niet verbieden. Ze fluisterde een verwensing in het Nederlands, niemand die haar hier zou verstaan en verontwaardigd aan zou kijken. Handig hoor, om uit een ander land te komen.