Raf's oude buurt

Dit is een achterstandwijk. Er staan goede huizen, maar ook krotten die soms zelf gebouwd zijn. De meeste mensen mijden deze wijk liever en toeristen zie je er al helemaal niet. Straatbendes maken hier de dienst uit en de meeste mensen zijn arm. Misdaad is hier geen uitzondering. Veel inwoners in New York weten niet dat er dit soort buurten zijn in New York met mensen die het zo slecht hebben.

regels: tja......
personen: maakt niet uit.

Scar liep de wijk in. Naast haar liep Raf. Ze had getwijfeld maar had uiteindelijk gekozen om iets simpels aan te doen ze droeg een spijkerbroek, een blauw navertruitje en afgetrapte witte balarinas. De lekkerste scheoen om mee te trappen, in haar ogen. Haar dreadlocks zitten in een paardestaart onder een pet. ze zag er nog onschuldigeruit dan anders. Ze had zelfs een beetje foundation op haar lidteken gesmeerd. zoals ze altijd deed als ze naar dit soort plekken ging

Raf's blik schoot heen en weer. Elk huis nam hij in zich om en elke verandering maakte dat hij zijn spieren aanspande. De laatste keer dat hij hier was gekomen was hij niet zo hartelijk ontvangen. Net op tijd had hij weg kunnen rennen, voordat het op een gevecht was aangekomen. Daarom vroeg hij zich ook af waarom hij hier terug was. Hij had het nooit gedaan als Scar niet zo had aangedrongen.

Scar gaf hem een klopje op zijn hoofd "Relax een beetje, ik heb je twee dolken gegeven en je kan ze nu gebruiken. Dar geeft je al een voordeel" ze glimalchte "En ik zla naar je luisteren en we gaan als jij het zegt" zelf was ze helemaal relaxed. Ookal schoten haar ogen over de omgeving en signaleerden iedere plek waar iemand zich kon verbergen, en zij op de weg terug

De dolken zaten in een riem om Raf's middel verborgen onder zijn shirt. Scar had gezegd dat het niet had gehoeven maar hij had ze per sé uit het zicht willen hebben. Eigenlijk wilde hij ze helemaal niet gebruiken, hij was er trots op dat hij nog nooit iemand gedood had. En met zo'n dolk ging dat gemakkelijk. Dat hij nog nooit iemand gedood had was ook bijna het enige goede wat hij kon zeggen. Hij had gestolen, gevochten, gelogen en nog veel meer.

Scar zag in haar ooghoeken dat iemand wegdor achter een krat "We worden gevolgd" fluisterde ze "twee mensen, hoogstends drie. linkerkant." ze stopte emt lopen "Zef Ráf" zei ze op ene hardere toon "Waar gaan we eigenlijk heen" zei ze alsof ze een heel ander persoon was. Ze wilde neit dat iedreen meteen zou weten hoe goed ze was. Ze glimlachte toen ze zag dat de schimmen in haar ooghoeen van locatie wijzigden. "Zo zo, heeft Raf ene nieuw meisje" zei de jongen die Raf en Dana ook in het park had aangevallen. "Dat is snel"

Raf keek meteen woedend opzij. Hij had de jongens nog steeds niet vergeven dat ze Dana pijn hadden gedaan, en dat zou hij waarschijnlijk ook niet doen. Het leek wel of er vlammen in zijn ogen dansten. Om niet meteen uit te barsten sloot hij zijn ogen even en ademde diep in en uit. Het kostte hem heel veel moeite om zich in te houden. "Is je neus al genezen?" Er klonk een scherpe toon in zijn stem en de opmerking was net zo gemeen bedoelt als hij er uit kwam. In het park had hij de neus van de jongen gebroken.

De jongen lachtte onheilspelend "Nee, en dat gaat je bezuren." hij liep naar scar die daar nog steeds stond me thaar meest onschuldige gezicht en in een ik-ben-een-wwerloos-meisje-en-voel-me-bedreigd-houding. De jongen pakte haar bij haar bovenarmen. "Maar eerst eens naar dit snoepje kijken." hij glimalchte en trok haar dichter naar hem toe "Zeg raf, wat een mooi ding heb je meegenomen." hij kustte Scar in haar nek, die het nog steeds toestond. toen zijn ene hand naar haar kont ging vond ze et genoeg en ging haar ene voet naar achteren en trapte de jongen in zijn kruis. "Sorry, maar ik houd niet van viezerds." Ze glimalchte naar Raf. Ze vroeg zich af hoe het nu met hem ging en of de andere twee wat uitgevoerd hadden

Raf had niet de tijd om te kijken hoe Scar de jongen afhandelde. De twee andere jongens hadden zijn bovenarmen vastgepakt en hielden die stevig vast. Omdat hij zijn armen niet kon gebruiken schopte hij tegen de enkel van de jongen aan de rechterkant. Die verloor zijn evenwicht bijna en moest hem loslaten. Snel haalde Raf met zijn rechterhand uit naar de slaap van de andere jongen. Zijn hand raakte de slaap van de jongen met luid gekraak. Raf moest op zijn tanden bijten om het niet uit te schreeuwen. Zijn hand was nog steeds niet helemaal genezen van het gevecht in het park en een slaap was hard.

Scar hielp raf met de andere door in een keer tegen de zijkant van zijn hoofd te schoppen. er was ene licht metalig geluid te horen en de man/jongen zakte bewusteloos in elkaar. Ze glimlachte. HEt was een truc die ze in india had geleerd. Doe een goed gebogen oud blikje in de neus van je schoen en je hebt een 'stalen neus' Ze keek naar Raf "Hulp nodig"

Raf stond gebogen met zijn hand tussen kniën. "Volgens mij heb ik iets gebroken." Het koste moeite om dat te zeggen omdat hij zijn kaken nog steeds op elkaar drukte. Hij had echt het gevoel dat hij het anders uit zou schreeuwen. Half hoopte hij dat Dana er zou zijn, die zou wel weten wat te doen. De vorige keer had ze toch ook zijn hand verbonden. Dit leek alleen net wat erger, waarschijnlijk omdat zijn hand nog niet genezen was van het 'uit de kom zijn'.

Scar zuchtte en liep naar hem toe. "Laat eens zien" commandeerde ze. Ze wachtte neit eens tot hij was deed en pakte zijn hand. Voorzichtig begon ze hem te bestuderen. "HEt lijkt neit gebroken. Wel gekneusd en misschien een kootje uit de kom" ze vistte een houtje uit een broekzak. "Bijt hier anders op dan beschadig je je tanden neit. Ik kan hem op zich wel op zijn plek zetten..."

Raf kromp ineen toen Scar zijn hand vastpakte, hoe voorzichtig het ook was. "Echt niet?" Verbaasd keek hij naar zijn hand. Het deed echt veel pijn. Snel trok hij daarna zijn hand weg en voelde weer een steek. "Nee dankje." Hoewel hij Scar wel vertrouwde, had hij toch iets meer vertrouwen in de geneeskunsten van Dana. De vorige keek had Dana iets weer in de kom gezet. Het was toen compleet onverwacht geweest en Dana was ook heel goed in bio.

Scar haalde haar shcouders op. "Jouw keus" zer liep naar een van je jongens die neen poging deed overeind te krabbelen. ze ging gewoon op zijn rug staan voor hij zich vermoeid en verslagen in elkaar liet zakken. op andere meomenten had hij haar misschioen gehouden. maar zij stond daar waar het de meeste pijjn gaf

Raf grijnsde gemeen bij het zien van de vernederde jongen. Even was hij de pijn in zijn hand vergeten en hij hurkte bij het gezicht van de jongen neer. "Ik zou het erg op prijs stellen als je me voortaan met rust zou laten." Zei hij poeslief. Ondertussen had hij wel zijn, linker, hand in een vuist gebald. Klaar om uit te halen, het was misschien een laffe en oneervolle streek, maar zo een straatgevecht was niet eerlijk.

Scar zag wat Raf wilde doen maar was hem voor. "Oi" zei ze op z'n russisch voor ze met een van de metalige punten van haar ballarinas tegen de achterkant van het hoofd van de jongen schopte en hij bewusteloos op de grond lag "Gewoon een stukje van een blikje in de neus doen en een stukje foam om je tenen te beschermen. Geleerd van een aantal kinderen in een van de slums. Die hadden nog oude afgetrapte schoenen"

Raf glimlachte en zijn blik gleed naar zijn eigen schoenen. Die verdienden de titel 'afgetrapt' dubbel en dwars. Er zat een gat in de rechterneus waardoor zijn teen er half uit kon. Verder was de groene kleur nog maar amper zichtbaar. De schoen zelf was op de zool na van stof gemaakt (All-star idee) en dat was ongelofelijk dun geworden. Het profiel was helemaal afgesleten.

scar keek naar zijn schoenen "En dan heb ik het over vodden. die van jou zijn gloednieuw vergeleken met die van hen. En een aantal anderen heeft zelf wat in elkaar geflanst van afval materiaal. Voor schoenen als die van jou zouden alle schoenloze kinderen een moord doen. Letterlijk" ze keek naar haar eigen balerinas. en dan vooral de zolen. helemaal afgesleten. en ze ha ergere paren in india liggen

Raf probeerde het, maar het lukte hem niet een veel ergere variant van zijn schoenen voor te stellen. Toch kreeg hij medelijden met die kinderen. Meteen toen hij dat voelde was hij verbaasd, het was voor het eerst dat hij medelijden had met iemand omdat die arm was. Zijn blik gleed ook naar zijn eigen shirt en broek, maar die wendde hij weer snel af. Dat de kinderen in India er erger aan toe waren geloofde hij meteen, maar dat betekende niet dat hij blij was met zijn eigen bezittingen.

Scar glimalchte "Niet dat ik je schuldgevoel aan wil praten of zo. Maar ik heb daar vaak genoeg rondgehangen ik weet hoe rot die mensen het hebben." ze glimalchte "Maar nu back to buisness... Wat gaan we doen. Wil je terug om wat aan die hand te doen?"

Raf knikte, hij geloofde het meteen. Maar hij zou er geen schuldgevoel van krijgen. Wat kon hij eraan doen? Hij zou ze graag helpen, maar hij had er genoeg aan zichzelf levend en gezond te houden. "Ik denk dat dat wel verstandig is." Een beetje wantrouwend keek hij naar zijn hand die nu meer een last leek. "We moeten wel een smoes hebben, ik denk niet dat ze het op school erg leuk vinden dat ik heb gevochten." Van school gestuurd worden was wel het laatste wat hij wilde.

Scar glimalchte "Hmm... je was boos en sloeg tegen de muur en dat gebeurde met je hand" ze glimalchte "Maar waar gaan we hheen met die hand?"

Raf knikte en stippelde in gedachten de route naar de dichtbijzijnste eerste hulppost uit. "Eerst terug de wijk uit en dan..." Hij sloot even zijn ogen en dacht even na. "Dan links en dan gewoon rechtdoor." Zei hij met nog steeds zijn ogen dicht.

Scar knikte en begon de wijk uit te lopen waarbij ze een ritme tikte met de blikken neuzen van haar balarinas. ze begon zachtjes in zichzelf een liedje te neurien

Raf hield zijn rechterarm met zijn andere hand vast om ervoor te zorgen dat de hand niet bewoog. Hij had wel vaker iets gekneusd, maar op de een of andere manier deed dit meer pijn. Of was hij gewoon soft geworden?