De speeltuin (chillplek voor jongeren)

new.

Het was gevaarlijk wat hij deed, en dat wist Evan zelf heel goed. Maar zijn skateboard voelde goed onder zijn voeten en hij kende geen angst. De stunts die hij anders nooit deed omdat hij niets wilde breken, deed hij nu wel. Het kon hem niet schelen als hij zou vallen. Hij sprong samen met zijn skateboard en landde goed. Het speelterrein was een redelijk goede plek om te skaten, vooral omdat je ook kon stunten met de oude speeltoestellen. Hij had voor de verandering geen pet op zijn hoofd.

Claire liep met haar ogen half gesloten over het terrein van de school. haar voeten, slechts in een paar simpele gympies gestoken, struikelden steeds weer over losse dingen of planten of iets anders. Ze had een paar skinny-jeans aan en een felrood jasje van Adidas erboven. Sommigen zouden zeggen dat ze gewoon casual gekleed was, maar voor Claire was dit kort gezegd een fashion disaster. ze had voor het eerst in haar leven geen zin gehad om zich leuk aan te kleden of een uitgebreide mak-up beurt te doen, dus ze had nu alleen wat mascara op. Ze was moe, brak, emotioneel en nog een paar andere dingen waardoor je je slecht gaat voelen. haar haren hingen los licht gekruld om haar hoofd en benamen haar soms haar zicht door de wind die er stond. ze liep de speeltuin binnen, niet kijkend waar ze liep of wie er was.

Evan grindde langs een van de stangen van het hangrek en kwam gelukkig goed neer. Hij skate verder, lette niet op zijn omgeving, alleen op zijn skateboard en de grond onder hem. Zijn mond stond geconcentreerd en hij wou niet aan iets anders denken. Hij sprong, viel bijna, maar kwam nog net goed terrecht. Hij zuchtte even opgelucht terwijl hij verderging en zijn snelheid hoger werd. Hij deed gevaarlijk.

Claire kon haar omgeving toch niet langer negeren toen er misschien een kleine meter van haar af iemand voorbijraasde. ze was meteen wakker en haar ogen en mond waar een geschrokken gilletje uit kwam, stonden wijdopen. ze wankelde, probeerde te blijven staan, maar viel toen naar achteren op de grond. gelukkig kwam ze niet heel verkeerd terecht, al zaten er wel schaafwonden op haar handen die ze uitgestoken had om haar op te vangen. ze trok een pijnlijk gezicht en keek wat verdwaasd naar de wonden waar wat bloed uit op kwam wellen. daarna keek ze om zich heen waar degene was gebleven die voorbij was geraasd.

Evan hoorde een gilletje waardoor hij uit balans raakte en moest stoppen voordat hij ging vallen. Even wankelde hij, maar bleef overeind staan. Hij pakte zijn skateboard op en keek geschrokken om. Straks had hij tegen iemand aangereden zonder het door te hebben. Hij zag iemand verderop zitten op de grond en liep er snel heen. Binnen een paar seconden had hij door dat het Claire was en hij keek haar bezorgd aan. 'Heb ik dat gedaan?' Mompelde hij, hij had niet doorgehad dat hij langs iemand skate. 'Sorry, ik lette niet op.'

Claire's hart maakte een sprongetje toen ze Evan zag. ze was blij hem te zien, maar wist ook dat ze niet teveel moest verwachten. misschien was het het makkelijkste om wat afstand te bewaren, totdat ze een oplossing had gevonden of als dat niet gebeurde was het in ieder geval makkelijker om elkaar los te laten. ze keek even naar haar handen, maar ze bloedden niet heel erg, al prikte het wel als de neten. ' het maakt niks uit.' zei ze zachtjes en stond voorzichtig op. ze keek hem aan en er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht. dat was lang geleden.... eigenlijk was de laatste keer geweest dat ze Evan had gezien, de rest waren allemaal harstikke fake geweest.

Evan zuchtte even opgelucht en haalde een hand door zijn haren, dat was zijn tik als hij geen pet op zijn hoofd had. 'Gelukkig.' Zei hij tegen haar en liet zijn skateboard op de grond vallen waarna hij er met een voet op ging staan. 'Hoe gaat het verder met je?' Vroeg hij aan haar. Hij probeerde niet aan andere dingen te denken dan dit moment, anders ging hij teveel verwachten of ging het weer pijn doen. Zijn tante had gezegd dat hij ook wat tijd voor zichzelf moest maken en het soms een beetje te vergeten, door andere dingen te doen. Daarom skate hij net als een gek.

' Het gaat wel, alleen een beetje moe' zei ze met een glimlachje. ze wilde niet dat Evan zich zorgen zou maken ofzo, al zou hij waarschijnlijk zelf al genoeg zorgen aan zijn hoofd hebben. Maar iedereen die Claire een beetje kende kon zien dat het niet echt goed met haar ging. ' maar ik heb nog niks kunnen bedenken' zei ze er achteraan met een sip gezichtje naar de grond kijkend. straks zou ze nooit meer haar gevoelens voor hem terugkrijgen en wat dan?! ze wilde hem niet kwijt daar was hij haar veel te dierbaar voor. maar eigenlijk wilde ze het niet over dit onderwerp hebben dus ze keek weer op naar hem en zei:' en hoe is het met jou?'

Evan trok een gezicht, dat was jammer. 'Het kan beter. Maar ik skate het van me af.' Zei hij met een kleine glimlach tegen haar. Skaten hielp, je kreeg er adrealine van en dan wou je nog harder. Het lukte hem aardig om moeilijke en gevaarlijke stunts zonder botten breken te doen. Een paar jaar geleden had hij zijn been een keertje op twee plekken gebroken door het skaten, maar dat had hem niet echt afgeschrikt.

Claire knikte en wist eigenlijk niet zo goed wat ze verder moest zeggen. ze wilde heel veel zeggen, maar het had allemaal betrekking tot haar geheugenverlies en daar wilde ze dus liever niet over praten. ' is het niet wat gevaarlijk, tenminste ik dacht... je skate net zo hard voorbij... en als je dan valt ofzo..' stamelde ze een beetje en ze kreeg blosjes op haar wangen. opeens besefte ze dat ze er waarschijnlijk niet uitzag. Met deze kleding, haar haren nauwelijks gedaan. Als ze op school rondliep had ze bijna altijd wel een laagje make-up op, vooral de laatste tijd zodat je niet kon zien hoe moe ze eigenlijk was, maar nu ze dat niet ophad zag je de lichte wallen onder haar vermoeide ogen. het idee dat Evan haar zo zag maakten haar blosjes nog wat roder.

Evan haalde zijn schouders langzaam op. 'Ik denk niet dat het me veel uitmaakt.' Zei hij tegen haar en keek naar de blosjes op haar wangen. Hij strekte zijn hand even en streek zacht over haar wang. 'Waarom bloos je?' Vroeg hij nieuwsgierig aan haar. Soms zou hij wensen dat hij haar gedachten kon lezen, soms ook weer niet. Hij haalde zijn hand weer weg en glimlachte weer eventjes kort.

er liep een lichte rilling over Claire's rug toen Evan langs haar wang streek, het was geen verkeerd gevoel, eerder fijn. haar tanden ontblootte zich in een kleine grijns, maar de blosjes bleven nog wel staan. ' Nou.. eerlijk gezegd... ik zie er nou niet echt op mijn best uit. maar dat is waarschijnlijk een rede die jongens nooit zullen begrijpen.' zei ze en ze grinnikte zachtjes. ze pakte zijn hand en trok hem zachtjes mee naar de schommels. daar aangekomen liet ze zijn hand weer los en ze ging op de ene schommel zitten en gebaarde naar de andere schommel om duidelijk te maken dat Evan daar moest gaan zitten.

Evan rolde met zijn ogen. 'Waar meisjes zich wel niet druk om maken. Je hebt wat minder make-up op en je haar zit iets minder? Alleen nu je het zegt let ik erop.' Grinnikte hij en plofte op de andere schommel neer. Hij had zijn skateboard meegerolt en die lag nu een stukje van hem af. Hij schommelde naar achteren en begon toen gewoon te schommelen. Dat had hij al een tijdje niet meer gedaan.

Claire lachte vrolijk en zei:' ik zei het toch dat jongens het niet begrijpen.' ze begon ook te schommelen en keek een tijdje alleen naar de grond die onder haar voorbijzoefde zonder iets te zeggen. De schommels waren nou niet echt wat je noemt nieuw en kraakten telkens als je op het hoogste punt weer naar beneden viel. ze hield van schommelen, de wind die langs je heen suisde nam je gedachten even weg, voor haar tenminste. het werkte ontspannend en al gauw voelde Claire zich ook zo. ze kon nu rustig nadenken over dingen waarvan ze anders gestresst of unhappy van raakte, zoals hoe het nou verder moest tussen haar en Evan. ze staarde opzij naar hem terwijl ze schommelde, ze had het zelf niet eens echt door dat ze zat te staren.

Evan lachtte. ' Volgens mij ligt het niet aan mij.' Zei hij vrijwel zeker van zichzelf en haalde een hand door zijn haren. Hij schommelde iets hoger, het was al een tijdje geleden dat hij geschommelt had. Toen was hij nog klein geweest, zonder grote zorgen. Hij glimlachte even kort en keek daarna naar Claire, die naar hem zat te kijken. Hij trok even een wenkbrauw op. ' Kun je het zien?' Vroeg hij aan haar.

Claire sloeg haar ogen neer en wendde haar hoofd vlug weer naar voren en.... ja hoor daar waren de blosjes weer. ze durfde niks te zeggen, bang dat er alleen wat gestamel uit haar mond zou komen. ze snapte niet waarom ze zo verlegen was bij Evan, ze waren toch gewoon vrienden? oke, Evan was dan verliefd op haar, maar dan zou zij toch niet verlegen moeten zijn bij hem. Ze dacht hier even over na, probeerde alles op een rijtje te zetten, maar kwam er niet achter waarom ze het gevoel had. misschien was het iets om later over na te denken, al had ze weinig tijd daarvoor.

Evan trok zijn wenkbrauw nog eventjes op en lachtte eventjes zacht. Hij minderde zijn vaart, omdat hij nu best wel hoog ging en liet de schommel rustig uitschommelen. Hij keek naar haar, de schattige blosjes op haar wangen en glimlachte erom. Hij haalde zijn hand door zijn haren en leunde tegen de ketting van de schommel aan.

Claire beet op haar lip en kneep een beetje in de kettingen van de schommel om haar domme gedrag. dat had ze niet moeten doen, want gelijk daarna liet ze ze los met een vertrokken gezicht, omdat het pijn deed aan de schaafwonden. ze had de kettingen ook niet los moeten laten, want de plank van de schommel wiebelde nog even onder haar, maar daarna kukelde ze achterover eraf. gelukkig kwam ze niet te hard neer, aangezien de schommel niet zo hard ging. ze kee even verbaasd, maar schoot toen in de lach om haar klunzige gedrag. dit was al de tweede keer in korte tijd dat ze viel, eigenlijk was ze best onhandig.

Evan beet heel hard op zijn lip om niet direct in lachen uit te barsten om de val van Claire. Hij grijnsde eventjes. 'Gaat het?' Vroeg hij terwijl hij van de schommel afsprong. Je kon de lach in zijn stem horen, maar gelukkig lachte ze zelf ook. Hij ging bij haar staan en keek haar eventjes aan. Hij begon toen ook te lachen en stak zijn hand naar haar uit. Het had er erg grappig uit gezien.

Claire knikte en stak haar hand ook uit. nog nagrinnikend pakte ze zijn hand en ging met enige moeite weer overeind staan. ze grijnsde naar Evan's gezicht dat nu wel erg dichtbij dat van haar was. toen ze dat besefte vervaagde de grijns langzaam in een lief glimlachje. ze hield haar hoofd een beetje schuin en keek hem met een wat-ga-je-nu-doen-blik aan. ze had nog steeds zijn hand vast, maar merkte het eigenlijk niet echt. ze voelde licht een vaag gevoel in haar buik, maar zocht er eigenlijk niet veel achter.

Evan keek met een glimlach naar haar ogen. Hij merkte dat ze zijn hand nog vast had, maar hij deed er niets tegen, hij vond het prima zo. Hij merkte ook haar blik op en zijn ogen gingen wel verlangend naar haar lippen. Hij ging dichterbij haar staan en beet even zachtjes op zijn lip. De verleiding was zo groot. Hij boog zich heel langzaam naar haar toe, zodat hun lippen maar enkele centimeters van elkaar verwijderd waren.

Claire voelde haar hart in haar keel kloppen toen Evan dichter bij kwam staan. Haar ademhaling ging ook wat sneller en het gevoel in haar buik werd erger. ergens achterin haar hoofd vroeg ze zich af wat het was, maar ze was te gehypnotiseerd door Evan om er echt over na te denken. ze trilde een beetje door de spanning, maar het was niet zo erg dat ze stond te shaken ofzo. ze liet haar ogen over zijn gezicht glijden. zijn heldere blauwe ogen, zijn neus die eindigde in een lichte wip, zijn lippen.... (waarop je duidelijk bijtafdrukken zag staan XD (sorry moest ff)) volgens haar zag het er allemaal even perfect uit.

Evan kon zichzelf niet langer inhouden. Als ze het niet zou willen, zo ze hem wel kunnen wegduwen. Hij overbrugde de laatste centimeters tussen hun lippen en drukte zijn lippen tegen die van haar aan. Hij had ze gemist, zo verschrikkelijk gemist. Ze waren zoetig, zacht. In zijn buik raasde de vlinders weer. Hij wilde haar en dat moest ze weten. Hij wist niet wat hij zou doen als ze hem weer wegduwde.

Op het moment dat hun lippen elkaar raakten, draaide Claire's maag zich helemaal om. ze twijfelde of ze het gevoel fijn vond of niet en ook twijfelde ze of ze Evan wel wilde zoenen. ze zette haar handen tegen zijn buik en borst en gaf al wat druk, voordat ze van gedachte veranderde en ze omhoog liet glijden. ze legde haar armen over zijn schouders heen en kuste hem terug. Het omdraaiende-buik gevoel veranderde een beetje, van een lichtelijk misselijkmakend gevoel naar een fijn kriebelend gevoel dat langzaam zich over haar hele lichaam verspreidde.

Evan voelde al een lichte teleurstelling toen hij druk op zijn borst voelde. Maar hij voelde daarna dat ze hem terug kuste, haar armen over zijn schouders. Dit voelde geweldig. Zou ze het gevoel terug hebben, of zou ze dit voor hem doen? Hij wist het niet. Het maakte hem ook heel eventjes niet uit. Hij sloeg een arm om haar heupen heen en kuste haar nogsteeds.