De speeltuin (chillplek voor jongeren)

Claire kuste hem en deed haar mond een klein stukje open. het kriebelende gevoel verspreidde zich sneller en toen het bij haar hoofdkwam leek het alsof er iets werd omgeschakeld. Opeens stroomden er allerlei gedachten door haar hoofd, allerlei herinneringen. De invalles waarbij ze Evan had ontmoet, de dans waarbij ze verliefd op elkaar werden, de nacht onder de bloesemboom. ze voelde een gelukkig gevoel bij de herinneringen en herkende nu ook het gevoel dat ze net de hele tijd in haar buik had gevoeld. ze was verliefd, ze was al de hele tijd verliefd op Evan, maar had het gevoel gewoon niet herkend! ze sloeg haar ogen even op om naar Evan te kijken, maar sloot ze al gauw weer om verder te zoenen.

Zijn beide armen sloegen zich nu om haar heupen heen en Evan drukte haar ietsje meer tegen zich aan. Zijn tong zocht die van haar en speelde er mee. Zijn handen streelde over haar rug. Hij kon amper geloven dat dit echt gebeurde, hij dacht dat hij straks weer wakker zou worden, net zoals die andere vele keren. Maar deze keer waren haar lippen echt. Een glimlach ging over zijn mond en heel even haalde hij zijn lippen van die van haar om haar aan te kijken. Zijn ogen leken te schitteren.

Claire keek Evan met een grote lach die meer straalde dan ooit te voren aan toen hij zijn lippen van die van haar haalde. haar ogen twinkelden vrolijk al waren er wel wat tranen in te zien, maar dat waren tranen van blijdschap en geluk. er liep een rilling van genot over haar rug terwijl ze zo tegen hem aanstond en zijn warmte voelde. ' ik hou van je' zei ze met een gebroken stem, maar dat kon haar niks schelen. ze hield van hem, ze hield echt van hem! ze drukte haar gezicht in zijn vest (?) en snikte zachtjes. ze liet haar armen wat zakken en sloeg ze stevig om zijn middel heen. voor haar part zouden ze zo voor altijd staan, ze wilde hem never-nooit-niet meer kwijtraken.

Evan kreeg een tevreden glimlach op zijn gezicht toen ze dat zei. Ze hield van hem. Hij kuste haar op haar kruin en streelde door haar haren terwijl ze zo bij hem stond. 'Ik ook van jou.' Was zijn simpele antwoord en zijn hand ging eventjes naar haar wang, waar hij wat tranen wegveegde. 'Don't cry.' Zei hij met een glimlach. Dan was al dat werk toch niet voor niets geweest.

Claire keek met een klein glimlachje naar hem op, maar legde toen haar wang op zijn borst zodat ze opzij keek. ze kon nu even niks anders dan glimlachen en aan Evan denken. ze ging alle herinneringen aan hem stuk voor stuk na om zich ervan te verzekeren dat ze niks was vergeten. ze voelde een gelukzalig gevoel steeds weer bij elke herinnering. ze bedacht zich iets en keek weer op naar Evan. ze dacht dat ze ze zijn naamwel had laten vallen toen ze tegen hegd dat Evan haar had geholpen erachter te komen dat ze aan geheugenverlies leed en ook dat hij ervoor had gezorgd dat ze weer een deel terug had gekregen. ze wist wel zeker eigenlijk dat ze het had gezegd, want haar vader had achterdochtig gevraagd wie Evan was. Bij die gedachte moest ze glimlachen, haar vader dacht soms echt nog dat ze een klein kind was, maarja dat was wel vaker zo met ouders. zonder er verder nog bij na te denken vroeg ze zachtjes:' zou je misschien een keer met me mee willen... naar mijn huis?'

Evan glimlachte daarbij. Hij zou Claire nooit meenemen naar zijn moeder. Hij zou zich doodschamen voor zijn stiefvader en zijn moeder. 'Dat wil ik best hoor.' Was zijn antwoord en hij glimlachte. Hij streek door haar haren. 'Ik neem jou wel een keer mee naar mijn tante. Mijn moeder wil je namelijk niet ontmoeten.' Zei hij met een droge grinnik en keek haar aan.

Claire glimlachte, maar keek verbaasd op toen hij zei dat zijn moeder haar niet wilde ontmoeten. Er zou toch niks ergs met haar zijn... maar dan zou hij er niet om moeten lachen, toch? Het lag toch niet aan haarzelf?! ze wist eerlijk gezegd niet iets wat ze fout zou kunnen hebben gedaan, waardoor Evan zou denken dat zijn moeder haar niet zou mogen. ' waarom niet?' zei ze voorzichtig maar de nieuwsgierigheid was duidelijk in haar stem te horen. ze was blij dat hij meewilde met haar, maar snapte er niks van waarom ze niet meekon met hem.

Ik bedoelde dat Claire zijn moeder niet wilt ontmoeten x]
~

'Omdat mijn moeder een trut is.' Was Evans antwoord met een kleine glimlach. 'En mijn stiefvader een klootzak.' Voegde hij eraan toe. Hij voelde de littekens over zijn hele huid weer oplaaien. Ze zaten er voor altijd en konden niet meer ongedaan worden gemaakt. Ook al zou zijn moeder ooit haar excuses aanbieden, het zou nooit genoeg zijn. Hij glimlachte naar Claire.

Oh sorry, het had allebei gekund :p

Claire keek een beetje geschrokken naar Evan. hoe kon hij dat nou zeggen en gewoon erbij glimlachen? hoe kon hij dat sowieso zeggen? ze was wel opgelucht dat het niet aan haar lag, maar toch... ' waarom dat dan?' vroeg ze. ze liet hem wat meer los zodat ze hem beter kon aankijken. ze zou geen ' gewoon' als antwoord accepteren, er moest toch wel iets ergs aan de hand zijn als hij zo over zijn ouders praatte. haar ouders waren ook niet de beste ouders die je kon wensen, de een was bijna nooit thuis en de ander maakte zich alleen maar zorgen om hoe ze eruit zag, maar alsnog zou ze ze nooit kwijt willen. En hij zei stiefvader, maar zijn echte vader dan?

Evan haalde zijn schouders een stukje op. 'Mijn moeder heeft nooit een zak om me gegeven. Mijn stiefvader ook niet, nee, die wilde het liefst dat ik er gewoon helemaal niet was.' Zei hij, nu werd zijn toon een beetje verbitterd, walgend. Hij keek haar nu met een zwak glimlachje aan. Hij was er niet blij mee, maar deed er het liefste een beetje luchtig over, dan deed het minder pijn.

Claire keek wat serieuzer en zei zachtjes:' ik snap niet waarom mensen zouden willen dat jij er niet was, dat zou ik niet eens overleven.' ze schonk hem een klein glimlachje en gaf hem een kusje op zijn mond. ' nog een vraagje... maar je hoeft het niet te zeggen als je niet wilt hoor.... waar is je echte vader dan?' vroeg ze voorzichtig. ze wist niet of er iets ergs gebeurd was of dat zijn vader en moeder gewoon gescheiden waren. Ze bedacht zich dat ze eigenlijk niet heel veel over Evan wist, nouja.. ze wist wel aardig wat, maar ze zou geen idee hebben waar hij vandaan kwam, waar hij nu woonde enz. .

'Ik ben echt niet zo leuk als je denkt.' Grinnikte Evan en drukte een kus op haar kruin. Zijn gezicht betrok een stukje. 'Die heb ik niet meer.' Zei hij een beetje treurig. Hij kon het jammer genoeg niet ongedaan maken, maar hij had er al jaren mee leren leven. Hij begon dragelijk te worden. Hij had beseft dat hij gewoon verder moest leven. Ook nadat hij was weggegaan van huis, omdat hij het mishandelen zat was.

Claire gezicht vertrok een beetje en zei ze snel zachtjes:' sorry.' ze wilde er niet voor zorgen dat Evan verdrietig werd door hem aan zijn verleden te herinneren. dus zette ze een glimlach op en zei:' het lijkt me leuk om je tante een keer te ontmoeten. het zal wel raar zijn, aangezien ze het schoolhoofd is. heb jij dat nooit raar gevonden? het lijkt mij best irritant, maar ook wel weer handig.' ze grinnikte even en keek hem toen vrolijk nieuwsgierig aan. het was natuurlijk wel interessant om meer te weten te komen over Evan, maar het hoefde van haar niet perse. het verleden was geweest en ze was blij met wat ze nu had.

Evan glimlachte en streek langs haar wang. Hij lachtte toen eventjes. 'Zij vindt het erger dan mij geloof ik. Niet dat ze niet voor me wilt zorgen, maar ik ben soms nogal moeilijk.' Zei hij met een grijns. 'Het is wel grappig.' Zei hij tegen haar. Hij bedacht zich dat hij nog niet erg veel over zichzelf aan Claire had vertelt, eigenlijk tegen bijna niemand. Niemand wist van zijn littekens.

Claire keek een beetje verbaasd. ' jij... moeilijk? sind wanneer?' zei ze met een lach. ze was blij dat Evan sowieso durfde te vertellen over zijn verleden tegen haar, maar toch had ze nog wel wat vragen. waarom hij bijvoorbeeld bij zijn tante is gaan wonen, oke zijn moeder en stiefvader waren dan stom, maar er moest toch wel meer achter zitten dan dat als je wegging bij ze. maar die vragen bewaarde ze maar voor later, ze wilde haar en zijn blijdschap niet verpesten. ik bedoel halloho... ze had haar geheugen weer terug, dat moest eigenlijk gevierd worden. Claire grijnsde toen ze eraan dacht en uit het niets drukte ze haar lippen glimlachend op die van hem.

Evan lachtte even en sloeg zijn armen weer goed om haar heen toen ze hem kuste. Hij kuste haar vol overgave terug. Hij hield van haar. Hij schoof haar shirtje een stukje omhoog en streelde over haar blote onderrug. Hij moest zich niet druk maken over het verleden, en eigenlijk ook niet over de toekomst. Hij moest leven in het heden.

Claire kuste hem passioneel en deed haar mond een stukje open. ze liet haar tong over zijn lippen glijden, voor haar gevoel smaakten die hemels. ze voelde de strelingen over haar huid en genoot ervan. ze liet haar handen omhoog glijden over zijn borst en legde er een in zijn nek en met de ander ging ze door zijn haren. Om hen heen was het helemaal stil op de wind en wat vogels na. de zon was al een stuk gezakt en kleurde al een beetje oranje. Niet dat Claire op de omgeving lette, ze was te veel in beslag genomen door Evan daarvoor.

Evan glimlachte van plezier en liefde. Zijn tong speelde met die van haar en zijn tanden beten speels maar zacht in haar onderlip. Het voelde zo goed om haar nu weer bij zich te hebben. Zijn handen gingen iets hoger over haar rug en streelde daar zachtjes. Hij wilde zo wel een tijdje blijven staan. Hij verzette zijn voeten even zodat hij beter bij haar zou staan.

Claire liet haar hand door zijn haren gaan en kuste hem zo nog even door. na een tijdje haalde ze haar lippen langzaam van die van hem en keek hem met een grote glimlach aan. ' weetje... hier ligt het volgens mij lang niet zo zacht als toen onder de bloesemboom' zei ze met ondeugend twinkelende ogen. (HINTHINTHINT!!! XD) ze ontblootte haar tanden in een grijns en liet een vinger speels langs zijn borst glijden.

Hint? x]
~

Evan begon te lachen en keek haar uitdagend in haar ogen. 'Maakt het uit?' Vroeg hij aan haar met zijn gezicht vlak bij die van haar. Hij wou haar nu uitdagen, de vorige keer had ze dat namelijk vooral bij hem gedaan. Een van zijn handen ging bij haar rug weg en streek nu over haar wang en bij haar kaaklijn.

ja hint ^_^

Claire glimlachte en keek naar de harde grond onder hen. ' nouja wel een beetje, misschien kunnen we ergens anders heen?' zei ze met een lief vragend gezichtje en grote onschuldige ogen die weer naar hem opkeken. Het was ook lang niet zo warm als toen, dus dat zou ook niet echt prettig zijn. maar zolang ze bij hem was, vond Claire bijna alles wel goed.

het verboden kamertje? ^_^

is goed c:
~

Evan rolde met zijn ogen en liet haar los om haar handen te pakken. 'Kom dan.' Zei hij uitdagend tegen haar en trok haar mee. Hij pakte snel zijn skateboard op, die was te dierbaar om achter te laten. Hij liep weg terwijl hij haar aankeek.