Gemengde les; dans.

Evan glimlachte naar haar en knikte. ' Dat is goed, zet maar op.' Zei hij en begon zich even te rekken en te strekken. Opeens veel bewegen was niet heel erg goed voor je spieren. Hij had al een aantal keer dingen gescheurd en dat wilde hij niet nog eens. Hij knakte zijn vingers even, grinnikte erbij en wachtte op Claire. Overal in de zaal begonnen mensen met dansen, of ze bleven praten.

Trinity wrote:

Trinity grinnikte, ze wist niet of ze hem wel zo knap vond. Egenlijk viel ze niet op dat soort type jongens. Als leraar haakte ze al af, veel te autoritair wat haar betreft. Rustig luisterde ze niet al te geïntresseerd naar de jongen die begon met praten. "Inderdaad." knikte ze, even kreeg ze de neiging om op te staan en weer de zaal uit te lopen. Wat zou ze deze les nou kunnen doen? Er was niet eens echt handige muziek om op te trainen, maar ze besloot een keer te doen alsof ze bij de les was en bleef rustig zitten. Natuurlijk zag ze de blik van Dylan over haar lichaam gaan, rustig liet ze het begaan. "Wat ga jij doen?" vroeg ze nadat ze haar voeten naar zich toe trok en in kleermakerszit ging zitten.

Dylan keek even naar Trinity,' Ik was van plan om gewoon even met mijn koptelefoon op de backflip te oefenen maar wanneer jij een ander idee hebt moet je het maar zeggen!' Hij keek haar glimlachend aan. Ieder plan zou hij waarschijnlijk goed vinden zolang hij maar even bij haar kon zijn. Het voelde goed om bij haar te zijn ze was gezellig. Het was geen verliefd gevoel maar het was wel een vertrouwd en goed gevoel.

Trinity keek hem kort bedenkelijk aan, ze had eigenlijk geen zin om alleen wat te gaan doen. Met Dylan was ht veel gezelliger "Wat dacht je als ik nou eens kijk hoe jij je backflip dingen maakt?" stelde ze voor. Ze had eigenlijk geen idee wat het waren, misschien kon ze er eng genoeg nog zelfs wat van leren door eens naar een andere dansstijl te kijken. Met haar hoofd wat schuingedraait keek ze vragend naar Dylan, of ie het goed vond.

Dylan schoot in de lach,' Ik vind het goed hoor. Maar het is niet al te interessant om naar te kijken!' Hij lachtte en deed zijn kop telefoon maar niet op. Hij ging goed staan en keek even naar Trinity,' Weet je zeker dat je wilt kijken?' Hij lachtte naar haar en ademde even diep in en uit.

Trinity haalde haar schouders op "Ik heb niks beters te doen, en ik wil het wel eens zien." zei ze eerlijk. Ze kon ook gaan zeggen dat ze niets liever wilde dan even blijven kijken, maar dat zou zo ongeloof waardig worden dat het veel stommer stond. Ze stopte een losgeraakt plukje haar achter d'r oor terwijl ze zelf ook opstond.

Dylan haalde even diep adem en deed een backflip achteruit. Het ging met veel moeite en hij belandde niet al te goed waardoor hij eerst wel goed op zijn voeten belandde maar daarna een soort van door zijn knieën zakte en zijn knieën raakte de grond. Hij greep gelijk naar zijn knieën en haalde even rustig adem om niet te gaan schreeuwen. Het voelde niet goed en daarom moest hij nog veel oefenen. Om zulke fouten te verkomen.

Trinity keek geboeid toe hoe hij zich voorbereide en een soort achteruit salto maakte. Ze wist niet of het goed was, al leek hij niet helemaal tevreden te zijn. Even bleef ze stil staan "En?" vroeg ze voorzichtig "Tevreden?" ze kon haar tong er wel af bijten, het was een stomme vraag maar wat beters kon ze niet verzinnen.

Dylan maakte van zijn hand een vuist en beet erop. Toen schudde hij met zijn hoofd dat het niet goed ging. Zijn rechter knie voelde alsof hij in brand stond en waarschijnlijk zat er iets niet goed. In ieder geval het voelde helemaal niet goed! Hij keek met pijnlijke ogen naar Trinity en daarna weer naar zijn knie.

Trinity sprong snel in actie toen ze zijn blik in de ogen zag. Dat was wel een blik die ze herkende, het gebeurde regelmatig dat er iemand een blessure opliep bij een verkeerde lieft of sprong tijdens het ballet. Ze pakte hem wat onhandig bij zijn onderarm "Ga zitten." gebood ze hem bezorgd, maar beslist, het zag eruit alsof hij aardig last had van zijn knie en dat was nog zwak uitgedrukt. "Moet ik die leraar roepen?" ze wist niet of hij nu wel kon praten door de pijn, maar het was al wonderlijk genoeg dat ze niet begon te ratelen of in paniek raakte.

Claire zette de boxen neer en de ipod erin en zocht het nummer op waar ze laatst een choreo op had bedacht en al zei ze het zelf ze vond het een erg goede. ( https://www.youtube.com/watch?v=RyW92c1bEKw&feature=related , dat is zeg maar ook haar choreo ) 'ik zou graag willen weten wat je van de choreo die ik tot nu toe heb vindt' zei ze een beetje verlegen. aan een leraar vond ze het nooit erg om zulke dingen te vragen, maar dit was ook geen 'normale' leraar. ze zette het nummer op en ging snel een stukje van Evan af staan om daar soepel en energiek te beginnen dansen. ze vergat even alles om zich heen om helemaal op te gaan in haar dans. toen ze klaar was veegde ze een lok haar die losgeschoten was uit haar staart, achter haar oor en keek ze nieuwsgierig naar zijn mening, Evan aan.

Evan keek naar haar choreo. Ze dansde goed, mooi, sexy en hij keek niet weg, ook niet toen ze al klaar was en vroeg wat hij ervan vond. Hij greens even en wende even zijn blik af, om daarna meteen weer naar haar te kijken. 'Je danst goed.' Complimenteerde hij. 'Strakke, leuk choreo. Soms ging je even te snel voor de muziek, maar daar lette ik eigenlijk amper op.' Voegde hij er met een grinnik aantoe.

Katty kwam binnen gelopen. Haar felrode haren waren in een strakke staart gebonden en waren versierd door een witte haarband die half om haar hoofd half om haar haren zat. In haar ene hand had ze een CD zitten . voor als dat mocht en in haar andere hand een handdoek. Gelukkig had ze ook haar iPod mee dus als de CD niet op mocht kon ze nog altijd oefenen. Haar choreografie had ze nog niet gedaan voor de school, eerst moest het perfect gaan.

Trinity wrote:

Trinity sprong snel in actie toen ze zijn blik in de ogen zag. Dat was wel een blik die ze herkende, het gebeurde regelmatig dat er iemand een blessure opliep bij een verkeerde lieft of sprong tijdens het ballet. Ze pakte hem wat onhandig bij zijn onderarm "Ga zitten." gebood ze hem bezorgd, maar beslist, het zag eruit alsof hij aardig last had van zijn knie en dat was nog zwak uitgedrukt. "Moet ik die leraar roepen?" ze wist niet of hij nu wel kon praten door de pijn, maar het was al wonderlijk genoeg dat ze niet begon te ratelen of in paniek raakte.

Dylan schudde zijn hoofd en haalde uit zijn tas een ondersteuning voor zijn knie. Hij had dit al wel vaker gehad wanneer hij de backflip oefende. Dus hij raakte zelfs alweer een beetje gewend aan de pijn. Hij ademde even rustig en hij voelde de pijn langzaam weg trekken.' Nee het gaat wel weer.' Hij zette een lach op en streek even vluchtig met zijn vingers langs haar wang.

Opelucht dat het weer gng ging ze naast Dylan zitten. "Je mag me nooit meer zo laten schrikken." lachtte ze, nog wat bibberig van de schrik. Het was stom vond ze, dat zijzelf meer geschrokken was doordat Dylan ineens last kreeg van zijn knie, dan dat hij geschrokken leek te zijn. Ookal was hij degene die de pijn gevoeld had.

Dylan schoot in de lach,' Wat ben je toch knap wanneer je bezorgd bent.' Hij zei het op een plagerige toon en stak lekker kinderlijk zijn tong naar haar uit. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar even naar zich toe.' Het gaat wel hoor.' Toen liet hij haar weer los maar dat vond hij best wel moeilijk want ze was zo lekker knuffelbaar.

Trinity moest nu echt lachen en liet zich gewillig tegen hem aan drukken. "Gelukkig maar." ze deed haar hoofd wat naar achteren om hem een kusje op z'n voorhoofd te geven. Voor de pijn in z'n been.

Claire glimlachte om het compliment en zei ondeugend grinnikend:' waar lette je dan wel allemaal op?' ze keek even van hem weg en keek de zaal in naar de anderen die aan het dansen waren. ze wilde zich net weer omdraaien naar Evan toen ze een bekend gezicht zag. ze kneep even haar ogen samen en zag dat het die meid uit de eetzaal was. ze voelde even weer de woede opborrelen, maar zag toen pas de jongen met wie ze stond. ze herkende hem vaag ergens van, maar daar zou ze later wel over na denken, misschien... ze draaide zich weer om naar Evan afwachtend op een antwoord.

Dylan trok zijn hoofd weg,' Dat kusje hoeft echt niet op mijn hoofd hoor!' Hij keek haar ondeugend aan en keek toen de zaal rond. Hij zag in de hoek bij de leraar Claire staan. Hij had haar ontmoet bij het zwembad. En het was een gezellige meid, maar hij was liever bij Trinity omdat die ook zo gezellig was nu. Hij ging met zijn hand door zijn haren en richtte zijn blik weer op Trinity.

Trinity keek hem plagend aan "Liever ergens anders gehad?" merkte ze op. Haar blik volgde de zijne. Hij bleef bij Claire hangen, gelijk voelde ze een soort woede borrelen toen ze haar zo zag staan bij Evan. Heel kort verharde haar blik, maar al snel werd deze weer wat losser en keek ze weer naar Dylan. Ze had geen zin om op die stomme trien te letten, of haar dag er door te laten verpesten. Het was veel leuker om metDylan te zijn.

Dylan trok zich niks aan van de mensen om hem heen en de blik van Trinity,' Ja ik had hem heel ergens anders gewild en als je het niet erg vind dan wil ik het je best laten zien waar.' Hij lachtte en hoopte dat ze erop in zou gaan. Maar hij wist nooit hoe meiden reageerde wanneer ze bij hun vriendinnen waren.

"hmmm" Trinity deed alsof ze heel hard moest nadenken over het aanbod. Na enkele seconde glimlachte ze "Nou voorruit dan maar." zei ze op plagende toon, in haar ogen fonkelde pretlichtjes, dit was toch wel leuker dan een gemiddelde dansles.

Dylan keek haar even vol van plezier aan. Zijn hand gleed over haar wang en hield haar gezicht vast. Toen drukte hij zijn lippen op die van haar en hij hoorde in de verte van een paar giechelende eerstejaars gegil en gefluit. Het maakte hem niet zo veel uit want hij mocht Trinity zoenen en wie wilde dat nou weer niet. Hij voelde zijn maag een beetje omkeren en met zijn andere hand ging hij door haar haren.

sorry m'n internet flipte ff
-
Trinity kuste hem terug, haar handen kietelde in zijn nek. Voorzichtig haalde ze haar lippen enkele milimeters van de zijne "zo te zien hebben we publiek." grijnste ze toen het geluid van enkele eerstejaars hoorde. Niet dat het haar enigzinds stoorde. Ze kon met de tot nu toe leukste jongen van school zoenen, dat lied ze er zeker niet door verpesten.

Dylan fluisterde half terug,' En vind je dat storend?' Hij keek haar half aan maar besloot toch om zijn ogen weer dicht te doen. Het voelde fijner zo. Haar handen kietelde maar het voelde niet verkeerd kietelend.

Sorry van het korte stukje.

Trinity grijnste "Nee hoor." fluisterde ze terug, om woord bij daad te zetten kuste ze hem zachtjes terug. Trinity was niet iemand die zich gemakkelijk schaamde voor dit soort dingen. Ondertussen had ze ook weer haar ogen gesloten, nog steeds kietelde ze zachtjes zijn nek.