Het verharde stuk voor de school

"Ook de lessen aan het skippen?" vroeg Trinity in ene poging het gesprek een beetje op gang te houden. Al had ze neit echt het gevoel dat ze beide erg grote sprekers waren op het moment.

Liam ging overeind zitten en keek naar trinity "Nee, uitval". Dat was ook zo. En Sean had naar een bijles of zo gemoeten en hij had neit mee gemogen. Dus nu zat hij zich hier te verelen. "Jij wel dan?" hij moest het saaie slome gesprek toch echt op gang houden

Trinity keek hem aan "lucky you" zei ze met haar franse accent. "Maar ik skip wel." ze gaf het gewoon te makkelijk toe, ze had het gevoel dat toch elke leraar het wel wist dus hij kon haar met gemak verklikken.

Liam knikte "Inderdaad, probleem is wel dat ik me erger verveel dan tijdens een les" want dan kon hij nog met Sean klieren. Nu was hij aleen. "Maar waarom skip je in vredesnaam, daar heb je niets aan"

Trinity rolde met haar ogen "alsof je wat hebt aan de amerikaanse geschiedenis." kaatste ze terug.

Liam haalde zijn schouders op "Aan de les zelf heb je inderdaad neit. maar je kan wel met klasgenoten klieren en dat is ook wat waard. Of in mijn geval klieren emt mijn tweelingbroer"

Trinity haalde verveeld haar schouders op "Klieren?" het woord kwam haar wel bekend in de oren maar de directe betekenis kon ze er niet van verzinnen.

liam grijnsde "Kletsen en leraren straal negeren of met vliegtuigjes gooien en zo" hij zat heerlijk relaxed in het zonnetje

new
------
Rustig stond Toby tegen de muur aangeluind. Hij had een sigaret in zjin handen en keek rond. Iedereen liep met een boog om hem heen. OOk al was hij hier maar een paar dagen hij had al een reputatie dat hem wel beval. Hopelijk stuurde zijn andere ik niets ind e war. Rustig liet hij de sigart vallen en trapte hem uit.

Amy zat op de koude grond, het was avond en er was niemand. Dacht zij tenminste. Haar muziek stond zoals gewoonlijk weer hard waardoor ze niks zag en zoals gewoonlijk lette ze niet op haar omgeving. Voor een keer had ze een dikke trainingbroek met daar een dik wollen vest erop aan. Vannacht had ze weer niet kunnen slapen en was dus er tussen uit geglipt. De nacht maakte haar altijd rustig.

sorry, al vast voor zijn gedrag
-------------------------------------
Uiteindelijk zag hij een meisje op de grond zitten. Ze leek alleen naar muziek te luisteren in niet al te mooie kleren. Het zag er vaag uit maar misschien kon hij er wat lol uit krijgen. Rustig liep hij ophaar af met een rgijns.´´ hoi´´ zei hij luid terwil hij haar aantikte. Hij had al egzien dat ze muziek luisterde dus wist hij dat normaal praten geen zin had.

Whahah, oke.(:
-
Amy keek op van een tik tegen haar schouders, de groet had ze nieteens gehoord. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar achter, naar de jongen. Ze zei niks, zoals gewoonlijk. Haar engelen blonde haren hingen als een sluier langs haar gezicht en door het bleke huidje had het een magisch gezicht.

Toby zag dat ze om keek maar niets zei. Hij kon er niet goed tegen als mensen niets terug zeggen. Vooral als ze gek genoeg waren om hier tge gaan zitten met zulke lelijke kleren. ´´He ,lelijk eendje kan je ook wat terug zeggen´´ zei hij bot tegen haar. Het liefst wou hij de oortjes weg duwen maar dat kon helaas niet.

Ze hoorde nogsteeds niks en bleef hem nietzeggend aankijken. Aan de bewegingen van zijn mond en door de uitdrukking op zijn gezicht zag ze dat het iets gemeens was dus draaide ze zich weer om, kijkend naar de zwarte nacht. Gelukkig had ze er niks van gehoord, anders zou ze nog meer onzeker worden.

Nu kon Toby er helemaal niet meer tegen. Met een goed geconsentreerde schop mikte hij op e iphne en ahar zij. Hopelijk zou het ding helemaal kapot zijn dacht Toby. Al maakte het hem weinig uit of hij het meisje wel of niet raakte. Het ging er om dat hij niet genegeerd werd en dat deed ze.

De schop kwam tegen haar hand aan omdat ze net het nummer wilde veranderen. 'Auw.' riep ze hard. Nu draaide ze zich om naar de jongen, wat was er met hem mis. Ze haalde de oortjes van haar iPhone uit haar oren en keek hem geirriteerd aan. 'Ga weg ofzo, kutkind.' siste ze, nooit was ze vijanditg tegen mensen maar als ze haar onnodig pijn deden konden ze het bezuren.

´´Ga jij maar eerder weg met je lelijke kleren. Je verpest mijn uitzicht´´ siste Toby haar toe. Hij was liever alleen dat hij zijn sigaret kon roken dan met haar in het uitzicht. Hij slikte maar even de flauwe grap in dat hij geen kut had maar zij. Daar was hij nu iets te boos over om te doen.

'Meisjes hoeven er niet altijd mooi uit te zien.' siste ze hem weer toe. Misschien was ze dan wel niet sterk ze wist de goede plekken waar ze een jongen pijn kon doen en als het moest zou ze die plekken ook gebruiken. Haar ogen waren tot spleetjes geknepen, dit werd haar vijand. 'En als je het niet bevalt heb je pech. Pleeg maar zelfmoord, dat boeit niemand.'. Als je haar eenmaal boos had gemaakt kon ze nog behoorlijk goed ruzie maken.

Kort moest Toby er om lachen hoe ze antwoorde. ´´Ten eerste wet je niet hoe de dood aan voelt als ik. Ten tweede heb je gelijk maar dat beteknt dat ik niet mensen kan irriteren als jouw wat ik jullie niet gun´´ zei hij bot. Misschien waren wel mensen die om hem gaven, of vooral zijn andere ik. Maar dat maakte hem al een hele lange tijd niet mer uit.

'Als je geen zinnig woord kan uitkramen laat hem dan dicht.' zei ze droogjes, het liefst wilde ze opstaan maar straks trapte de jongen haar weer en daar zouden haar zwakke botten dus echt niet tegen kunnen. Haar botten braken zo en ze waren niet beschermt door een laag vet.

´´Oeh is mevrouw nu boos omdat ik de waarheid zeg. Misschien moet je wat aardiger zijn en naar iemand in eerste instantie luisteren. Dan was ik misschien niet zo bot tegen je´´ zei Toby tegen haar. Hij stond nog steeds recht als of hij zich boven haar voelde.

'Luisteren naar onzin doe ik liever niet. ' siste ze. Ze zette een paar stappen naar de school, ze wilde niet meer bij deze gast zijn. 'Doei.' klonk het nog droog en daarnaar liep ze weer wat verder.

´´Doei´´ zei Toby met een grijns. Hij vond het gewoon leuk om iemand weg te treiteren wat hem weer aardig goed gelukt was. Voldaan lep hij terug naar de muur en stak nog een sigaret aan.

Liam lag op zijn buik op de grond. Voor zijn neus lag een dik boek open. Hij was eer aardig gekalmeerd, sinds het bezoek aan loki. Aleen hij had nog stees geen behoefte Sean weer eens te zien. Hij nam nog een hap van zijn chocolade reep. Hij was sinds die enorme ruzie van allerlei snacks overgestapt op aleen chocolade. Hij sloeg de bladzijde ruizend om. Het was een weekend geleden dat hij en Sean hadden geruzied. Hun eerste ruzie, dat kon de boeken wel in. Maar ja, tot nu waren ze altijd al eng close geweesd.

Met zijn geschiedenisboeken in tegen zijn borst aan geklemd en zijn zilveren kruisje voor iedereen zichtbaar om zijn hals liep Andreas het verharde stuk op. Hij was al een tijdje opzoek naar een rustige plek om zijn huiswerk te maken. Het liefst een plek waar niemand anders was, zodat hij niet de hele tijd hoefde te gaan doen alsof hij de starende blikken niet zou voelen. Doordat hij nogal in gedachten verzonken was, zag hij de jongen die daar op zijn buik op het asfalt lag te lezen totaal niet aankomen en struikelde hij dan ook finaal over hem heen, waarbij hij met boeken en al op de grond tuimelde met een nadrukkelijke "Aah!"